Mammapoli deel 10 Waar we Fratz nooit vergeten.

quote:

Op woensdag 15 mei 2013 18:16 schreef Gia het volgende:

Ik kreeg vorige week de oproep voor het 5-jaarlijkse uitstrijkje.
Meteen laten maken en nu nog even op de uitslag wachten. Maar de assistente zei al dat het er allemaal heel netjes uitzag.

Huh? Kan ze dat zo zien?
Maar hoera voor je botscan!

En pfieuw Slaapmeisje!

quote:

Op woensdag 15 mei 2013 20:02 schreef Gia het volgende:

[..]

Met zo'n eendebek kijken ze zo tegen je baarmoedermond aan.
En dan kunnen ze wel zeggen of het er afwijkend of ontstoken uitzag.

Maar dat garandeert toch niets?
Zelfs een uitstrijkje kan bij nader onderzoek slechter uitpakken dan volgens je de pap-uitslag zou mogen verwachten ^{was indertijd bij mij, pap 3a maar wel met een CIN III (hoort 'normaal' bij pap 5)} .
Niet lullig bedoeld uiteraard, maar ik vind het een opvallende uitspraak.

Mula hoe is het gegaan met je oedeem? Is het binnen de perken gebleven met die warmte? Ben benieuwd!

En Gia heb je de definitieve uitslag al? Die van mij is alweer 6 jaar geleden en ik moet eigenlijk ook hoognodig weer eens. Heb er nu echter geen zin in. Er is al genoeg met mijn lijf geklooid

Ik ben even benieuwd wanneer jullie weer zijn gaan werken. Ik heb over twee weken weer een gesprek met de arbo arts en heb zo het vermoeden dat we het dan gaan hebben over mijn reïntegratie.

Hier gaat het lekker. Mijn oedeemtherapie is terug gebracht naar 1 X per week. Ik sport 3 X in de week en bouw heel langzaam weer wat conditie op. Al zijn er nog wel dagen dat ik veel slaap overdag en daar baal ik best wel van. In mijn hoofd ben ik veel verder in mijn herstel en mijn lichaam remt me giga af.

Verder ben ik nog steeds op hetzelfde gewicht (veel te zwaar). Ondanks het sporten en op mijn eten letten gaat er geen grammetje af. Ik wijt het aan de hormoontherapie en de overgang waarin ik nu door die pillen ben gekomen. Op gewicht blijven is dan al een hele winst en toch vind ik het jammer dat het nu niet lukt om af te vallen. Verder lijkt iedereen om me heen wel iemand te kennen die ook borstkanker heeft of heeft gehad. Gisteren op een verjaardag zelfs drie mensen. Het lijkt wel een epidemie.

Afgezien van bovenstaande dingen mag ik niet klagen. Heel soms lijkt het net of de afgelopen maanden een boze droom of een slechte trip was. Het leven blijft een heel maf avontuur en ik ben benieuwd naar het vervolg in de serie over Slaapmeisje

Oedeem is verrassend goed gegaan. Zelfs bij 38 graden viel het nog wel mee. Wel dik, maar s ochtends waren de pezen wel weer gewoon te zien. Heb nu wel weer oedeemtherapie maar heb het vermoeden dat dat niet erg lang gaat duren.

Gewichttechnisch gaat het hier ook prut. Ik kom niet aan, maar afvallen gaat zo verdomde moeizaam. We gaan maar gewoon verder....

Ik ben trouwens naar de kapper geweest. De krullen zijn exit!

Komt ook weer eens om het hoekkie kijken.

Hoe is het met de dames?

Hier gaat het steeds beter maar wat is het vermoeiend zeg leven weer oppakken na de kanker.
Enorm veel geplaagd door mijn arm, tig antibiotica kuren geslikt (wegens wondroos)om dan daar weer een allergische reactie op te krijgen. Nu weer last van vage klachten gewrichtspijnen en nu doorverwezen naar een reumatoloog terwijl ik zeker weet dat het aan de zoladex (implantaatstaat voor de overgang). Pfff het weet je echt tot op de bot kapot maken.

Het valt mij ook best tegen om de draad weer op te pakken. Op zich gaat het best goed en bovenal: het gaat steeds beter. Ik baal alleen zo van die vermoeidheid. Het is nog niet eens zo dat ik aldoor heel erg moe ben, maar de vermoeidheid komt ineens en is dan ook heel heftig. Ik heb alleen heel erg veel last van hartkloppingen. Ik word er zo opgefokt van. :x

Rottdog, wat vervelend dat je nog steeds zo'n last hebt van je arm. Is het alleen dik of heb je ook last van stuwingen? Ik ben trouwens benieuwd of de reumatoloog een oplossing voor je klachten heeft. Ik heb een tijd last van mijn gewrichten gehad maar dat ging ook weer weg.

Oh, en Ingrid, hoe is het met jouw knobbeltje?

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 08:17 schreef Mula het volgende:
Oh, en Ingrid, hoe is het met jouw knobbeltje?

Wat lief dat je dat vraagt. Hij is sinds een weekje weg.

Goed te horen Ingrid!

Hallo meiden.

Ik ben op dit topic gestuit toen ik opzoek ging over informatie over het verwijderen van een fibroadenoom. Wat enorm ontroerend dat gedeelte met Fratz.

Maar goed, ik zie dat dit echt het topic is voor vrouwen met ''borst'' kanker, en aangezien mijn knobbel goedaardig is weet ik niet of ik hier wel goed zit.

En daarnaast is het hier al een geruime tijd stil

Ik vind het ergens wel fijn dat het hier zo stil is. Geen nieuwe mensen (mooi!) en de oude zijn schijnbaar momenteel meer bezig met 'leven' dan met ziekzijn. Een fijn idee!

Cute, het is het mammapoli-topic, dus volgens mij gewoon alles borstgerelateerd. Volgens mij is er in de afgelopen topics niet iemand met een fibroadenoom geweest, maar er zijn volgens mij best wat meelezers, dus gooi je vraag/verhaal gewoon neer zou ik zeggen...

Ik heb al een apart topic geopend, en het word veel gelezen alleen nog geen reacties gehad.
Maar ik kan wel even mijn vragen hier neerleggen.

Mijn fibroadenoom is nu dus 5.4 cm groot, alleen omdat hij de vorm heeft van een rare ribbelige paddestoel weten ze niet zeker of hij groter is. Dat was met de echo moeilijk te zien.
Mijn borst doet geregeld pijn. Steken en branden. En omdat de knobbel nu erg zichtbaar word, hebben ik en de oncoloog besloten om hem eruit te halen. In mijn andere borst heb ik een kleine fibroadenoom, die zoals het hoort, mooi rond en glad is. Niet groeit en juist kleiner word. Dus die laten we lekker zitten.

Nu was de vraag dus, hebben meer hier ervaring mee? Deed het na de operatie pijn? Waren er beperkingen in tillen/bukken na de operatie? En is de narcose eng?

Normaal zou ik zeggen 'Gaan met die banaan' , maar mijn borsten zijn toch altijd heel gevoelig geweest en ik vind het maar niks dat ze daar in gaan snijden. Gelukkig kan de incisie in het tepelhof gemaakt worden, zei de oncoloog, omdat de knobbel achter/boven de tepel zit.

En ja, het is natuurlijk heel fijn dat het zo rustig is. Als je het zo bekijkt

Ik heb zoals gezegd geen ervaring met fibroadenomen, maar er is inmiddels wel behoorlijk in mijn borst gesneden (verkleining, amputatie) en ik had ook enorm gevoelige borsten. Voor mijn gevoel had ik niet meer last van de verkleining, omdat mijn borsten gevoelig waren. Het is een wond en dat is natuurlijk nooit fijn (en het idee van snijden in een tepelhof krijg ik gewoon kippevel van!), maar buiten de wond heb ik verder geen last van mijn borsten gehad.

Ik vind narcose totaal niet eng. Het aanprikken van het infuus vind ik verschrikkelijk, maar ik ben dan ook geen fan van naalden. Voor de rest is het maar afwachten hoe je op de narcose reageert. Er zijn mensen die zich beroerd voelen na het wakker worden en behoorlijke tijd nodig hebben om bij te komen, maar je hoeft er echt helemaal geen last van te hebben. Ik word wakker, heb even moeite om mijn ogen te focussen en heb dan honger. Na mijn laatste operatie stond ik binnen een paar minuten naast mijn bed om zelf naar de wc te gaan.

Ik denk dat de conclusie is dat je nooit weet hoe het gaat, dat het nooit leuk is en dat je het het beste maar gewoon zo snel mogelijk achter de rug kan hebben. 😉

@Mula: Ja, je hebt ook gelijk hoor. Ik moet het maar over me heen laten komen. En over ''na'' de operatie maakte ik me meer zorgen om de zorg voor mijn zoontje. Omdat iedereen in Juli (dan zal mijn operatie ergens plaatsvinden) op vakantie is en mijn man gewoon full time werkt. Dus ik zal geen enkele hulp hebben qua tillen, de hele dag achter hem aanlopen etc etc. Maar als ik het goed begrijp, ben ik gewoon in staat om alles nog te doen.

Na de biopsie mocht ik namelijk 24 uur niet mijn zoontje tillen, wat ik al erg lang vond (en ik me ook niet helemaal aan gehouden heb ghehe) en daarom vroeg ik me af hoe het na een operatie zou zijn.

@Gia: Wat goed dat je je hebt ingezet! Ik wist niet eens dat die loop er was, zal ik je zeggen. En ik vind het zo mooi hoe alle vrouwen hier aan elkaar denken. Zo kunnen vrouwen met borstkanker toch ergens hun steun krijgen, mochten ze daar behoefte aan hebben. Ik zal voortaan zeker meelezen en reageren als ik iets nuttigs te zeggen heb.

Ik heb lang niet alles kunnen lezen en bijhouden, maar mag ik aan de dames die hier vragen of ze (borst)kanker hebben of niet? En de leeftijd. De behandeling en hoe het er nu voor staat?
Dat maakt het voor mij ook makkelijker om posts te begrijpen.

Als je er geen behoeft aan hebt om het allemaal te posten dan snap ik dat!

Ik ben 23 jaar jong. En er zit bij mij in de familie wel borstkanker, alleen ik heb geen idee in hoeverre dat erfelijk is bij ons.
Moeders kant: mijn overgrootmoeder heeft borstkanker gehad en is daar aan overleden (oma's kant). En de moeder van mijn opa is ook overleden aan borstkanker.
Vaders kant: Niet bekend of er borstkanker voorkomt. Vrij weinig contact met die kant van de familie.

Dus of ik erfelijk belast ben weet ik niet. Wel weet ik dat ik nu goedaardige knobbels heb en dat ik er vanuit ga dat dat zo blijft! (dat mag wel toch )

Ik ben Mula, net 34 geworden. Op mn 31e bleek ik een grote goedaardige knobbel te hebben (volgens mammo en echo) waarvan een half jaar later bleek dat het toch niet goedaardig was. Ook in mn andere borst werd borstkanker in een beginstadium aangetroffen. Daarna chemo, dubbelzijdige amputatie, bestraling, hormoontherapie en een jaar lang infusen met immunotherapie. Eind april mijn afsluitende operatie gehad en nu bezig met de draad oppakken. Het gaat op zich goed, maar het lijf doet nog wat moeilijk. Oedeem in mn ene arm, hartkloppingen, etc.

Ook bij mij is gekeken of het erfelijk is. Bijna iedereen in het ziekenhuis ging daar eigenlijk vanuit, aangezien ik veel vd kenmerken had (jong, bk in de familie, aan beide zijdes). Toch bleek het geen erfelijke variant te zijn(alhoewel ze er volgens mij stiekem wel een beetje vanuit gaan dat het waarschijnlijk een erfelijke variant is die gewoon nog niet ontdekt is).

Ik sluit me trouwens aan bij Gia wat betreft de erfelijkheid onderzoeken. Mocht je er mee zitten, praat er eens over met je huisarts. Ze onderzoeken niet zonder reden, maar ook zonder dnatesten is het mogelijk om op jongere leeftijd mammo's en echo's te doen!

@Gia: Jij bent dus wel genezen, om het zo maar te zeggen? Alleen je hebt gewoon nog last van de nasleep van de ziekte en de behandelingen?
Het lijkt me zo enorm frustrerend dat je je beter voelt dan je lichaam aankan. Maar zoals je zegt, het heeft tijd nodig. Je komt er wel!

@Mula: Jeetje, hoe konden ze er zomaar vanuit gaan dat het goedaardig was dan? Zonder biopt? Ik had alleen een echo, en dat was ook genoeg (de 1e keer). Maar toen hadden ze ook echt gelijk dat het goedaardig is. Bij jou hebben ze dan een fout gemaakt, lijkt mij. Maar gelukkig ben jij er ook doorheen gekomen en ben je de draad weer aan het oppakken.

Toen het bij mij ontdekt werd was er alleen in mijn re-borst een ronde, gladde, kleine knobbel te zien op de echo (geen mammo ivm jonge borsten ofzo! Ik was begin 20). De conclusie was dus goedaardig, wat helemaal klopte. Maar na mijn zwangerschap kwam ik weer op controle en toen had ik een ronde, gladde, kleine in mn li-borst en een best wel grote in mn re-borst. Die dus die rare vorm had. Vandaar dat ze besloten hebben een biopt te nemen, die bleek dus goed. Alleen doordat hij na 9 maanden nog lekker koppig doorgroeit halen ze hem er nu uit. Die andere blijft lekker zitten.

Ik stond nu sowieso onder controle voor die knobbels, maar ik weet niet hoe dat na de operatie zal zijn. En omdat ik weinig tot geen informatie van mijn vaders kant heb zal de uitslag van zo'n erfelijkheids test toch niet helemaal goed zijn? Of zie ik dat verkeerd? Ik weet namelijk niet waar ze zo'n test op baseren en wat ze onderzoeken haha.

Bij een erfelijkheidstest heb je in principe geen info van je familie nodig. Ze bekijken je bloed om te zien of je een mutatie op een bepaald gen in je dna hebt zitten. Zit dat er niet dan is het niet erfelijk. Er moet alleen wel een goede reden zijn om erfelijkheidsonderzoek te doen. Je kan niet zomaar naar het ziekenhuis stappen en vragen om een test.

In principe is een mammografie en een echo voldoende. Alleen niet altijd. Kwam nog bij dat ik een grote tumor op jonge leeftijd had en dat schijnt niet heel erg vaak voor te komen. Kortom, alles wees erop dat het niet kwaadaardig was. Ik heb nog heel duidelijk aangegeven dat ik niet moeilijk zou doen over een biopt (ik ben enorm bang voor naalden en werd niet blij van het idee) maar een biopt was niet nodig want het was gezond klierweefsel. Ik weet dat iedereen naar beste kunnen heeft gewerkt, maar je zult wel begrijpen dat ik deze mevrouw niet weer als radiologe hoef.