Hoogbegaafdheid, deel 5: Een nadeel of een voordeel?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 21:31 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Dus; heb je ooit eene chte test gedaan? Zo nee dan weet je het niet. Ik dacht ook dat het bij mijn wel meeviel, maar wat je omschrijft is exact wat ik bedoelde. Naast de snelheid ook het niet kunnen aanpassen, meegaan in een denkpiste.

Ik bleek boven het 99,5e percentiel te zitten ergens... En nee, ik ben geen wiskundegenie ofzo, maar kan wel heel goed abstract denken. Strategie, lange termijn, grote patronen, inmiddels ben ik zover dat ik als jonkie (ik ben begin dertig) ons topmanagement mijn ideeën mag vertellen. Mijn denkbeelden worden inmiddels opgepikt, sterker nog, ik heb al heel vaak 'hate to say i told you so' moeten zeggen. Uiteindelijk hebben de hoge heren dit ook gezien en vragen ze me vooraf eens mee te denken.

Afgelopen vrijdag voor de lol wat IQ testjes gedaan online - ik zit tegen het randje. Nog net 'normaal'.

In mijn eigen vakgebied heb ik wel een sterke visie, maar het blijft behelpen bij het overbrengen van die visie. Zoiets moet je met 150% zelfvertrouwen doen, en ik ben goudeerlijk, dus 9 van de 10 keer blijft het management met vraagtekens zitten. Ook als ik er zelf van overtuigd ben dat het gaat lukken, bijvoorbeeld dat een nieuw concept een commercieel succes wordt, omdat ik dat kan visualiseren, op basis van eerdere ervaringen. Maar ja, probeer dat maar eens over te brengen.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 10:56 schreef LesStroud het volgende:
Op de basisschool reikhalzend uitkijken naar groep 5, want dan zou ik interessante vakken krijgen, biologie, aardrijkskunde, geschiedenis.

De teleurstelling

Bij ons op school werd het niet eens gegeven want het was te moeilijk voor de kinders.

Ook een nadeel: Ik ben er pas op een latere leeftijd achtergekomen dat ik hoogbegaafd was (ben wel eerder getest maar mijn ouders zagen het nut er niet van in om het aan mij te vertellen), en daardoor heb ik heel lang gemiddelde mensen als dom aangezien. Maar ik wist niet beter.

Het is soms een nadeel en meestal een voordeel. Je kunt wel sneller en slimmer zijn dan anderen, maar dan val je er ook een beetje buiten en is het moeilijk om mensen mee te krijgen.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 21:53 schreef Morrigan het volgende:

[..]

Dat verklaard een hoop. Merk je ook of iets door autisme of hoogbegaafdheid komt? Je bent dan eigenlijk dubbel 'afwijkend'.

Lasig om te ontdekken of iets 'ergens van komt'. Ik voel me vaak anders, en dank dat 'dat is mijn autisme/hb. Maar misschien hebben 'normale' mensen soms ook wel dat gevoel.. Kon ik maar eens in de huid van iemand anders kruipen. erg leerzaam!

Ik denk soms wel dat het autisme het hb versterkt bij mij en andersom. Hb mensen hebben afwijkende interesses, en autisten kunnen er heel obsessief mee bezig zijn. Dus heb ik het dubbelop:

En ik vind rare dingen leuk, en ben ik er ook nog heel erg veel mee bezig...

Ik wist trouwens niet dat jij ook een vorm van autisme had, ik vind jouw posts ook altijd wel leuk.

[ Bericht 6% gewijzigd door ZuidKardinaal op 23-06-2014 22:56:04 ]

quote:

Op zondag 22 juni 2014 20:18 schreef RadioSlut het volgende:

[..]

Bij ons op school werd het niet eens gegeven want het was te moeilijk voor de kinders.

Je mist niks.

quote:

Op woensdag 20 maart 2013 17:40 schreef SoyFeliz het volgende:
Hoe weet je eigenlijk of je hoogbegaafd bent? Vroeger zeiden ze op mijn basisschool dat ik hoogbegaafd was. Daarom was ik ook Gymnasium gaan doen. Inmiddels zit ik op de Havo omdat ik niet de inzet had die nodig was om op het gymnasium te blijven. Ben ik dan toch niet hoogbegaafd? Of zegt je studie niks over je hoogbegaafdheid?

Begaafd ben je als je een IQ hebt van 130 tot 140. Vanaf de 140 ben je hoogbegaafd.
Maar begaafdheid heeft niks met schoolprestaties te maken. Het betekent alleen dat je een 'gift' hebt, de gift van intelligentie. Aan jou de keus om er iets mee te doen of niet.

Ik scoor ook hoogbegaafd op IQ tests. Maar ik merk dat mijn grote frustratie eerder is dat ik te dom ben dan te slim.

Mijn nieuwe interesse is computerwetenschap, en ik merk dat ik daarbij heel erg tegen mijn grenzen aan loop. Bij elk stukje code of wiskundig argument moet ik minstens 2 keer kijken voor ik door heb hoe dat nou precies werkt. Meestal vaker.

Sommige van mijn vrienden zien dat meteen. En als ik dan lees hoe bijzonder snel de grote geesten waren. Dan ben ik wel jaloers, en weet ik dat ik op dat gebied verstandelijk beperkt ben.

Frustrerend, omdat ik nooit goed zal worden in computers en programmeren, en nooit iets nuttigs daar aan bij zal dragen, terwijl ik dat toch een heel erg interessant vakgebied vind..

Mijn IQ is verder ook niet heeeel erg hoog of zo, ergens tussen de 130 en 140.

[ Bericht 3% gewijzigd door LesStroud op 27-06-2014 17:47:54 ]

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 17:17 schreef LesStroud het volgende:
Ik scoor ook hoogbegaafd op IQ tests. Maar ik merk dat mijn grote frustratie eerder is dat ik te dom ben dan te slim.

Heb ik ook. Beetje the sour end of the deal.

Mijn IQ is wel hoog genoeg voor verveling en dat soort dingen, maar te laag om een Google Challenge op te lossen en zo een baan te regelen.. Ik mag lekker achteraan sluiten..

quote:

Op zondag 22 juni 2014 20:18 schreef RadioSlut het volgende:
daardoor heb ik heel lang gemiddelde mensen als dom aangezien.

Dat doe ik nog steeds.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 20:07 schreef Adsumnonabsum het volgende:

[..]

Dat doe ik nog steeds.

Meeste mensen zijn ook dom.
Daar hoef je niet hoogbegaafd voor te zijn.

Het was wel prettig om te begrijpen waarom ik me vaak zo voel zoals ik me voel. De eeuwige verveling, niet kunnen interesseren in studeren bijvoorbeeld en via omwegen toch een postdoc afronden. Goeie baan hebben, maar gewoon niet het gevoel dat ik me echt in hoef te spannen. Ik kies nu steeds een onderwerp waar ik niets van weet en dan ga ik alles leren - theorie in praktijk. Heb nu een zoutwater aquarium voor de uitdaging, bijvoorbeeld, maar dat blijkt dan weer veel minder lastig dan wordt beweerd. Overigens via de site van mensa wat wijzer geworden en meteen besloten dat ik er verder geen label op ga (laten) plakken maar vooral ga leren om wat rust te vinden.

Maar wat hierboven al wordt genoemd, het is ook wat je ermee doet. Ben gewoon 'n tikkeltje te lui om er de hele dag iets briljanters mee te doen. En dat irriteert dan ook wel weer.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 20:35 schreef NiGeLaToR het volgende:
Het was wel prettig om te begrijpen waarom ik me vaak zo voel zoals ik me voel. De eeuwige verveling, niet kunnen interesseren in studeren bijvoorbeeld en via omwegen toch een postdoc afronden. Goeie baan hebben, maar gewoon niet het gevoel dat ik me echt in hoef te spannen. Ik kies nu steeds een onderwerp waar ik niets van weet en dan ga ik alles leren - theorie in praktijk. Heb nu een zoutwater aquarium voor de uitdaging, bijvoorbeeld, maar dat blijkt dan weer veel minder lastig dan wordt beweerd. Overigens via de site van mensa wat wijzer geworden en meteen besloten dat ik er verder geen label op ga (laten) plakken maar vooral ga leren om wat rust te vinden.

Maar wat hierboven al wordt genoemd, het is ook wat je ermee doet. Ben gewoon 'n tikkeltje te lui om er de hele dag iets briljanters mee te doen. En dat irriteert dan ook wel weer.

Misschien is een academische carriere iets voor je? Onderzoek doen in de wiskunde (bijvoorbeeld) lijkt me behoorlijk uitdagend, maar erg leuk.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 20:28 schreef Probability het volgende:

[..]

Meeste mensen zijn ook dom.
Daar hoef je niet hoogbegaafd voor te zijn.

Maar je hebt dom en je hebt dom.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 21:40 schreef netchip het volgende:

[..]

Misschien is een academische carriere iets voor je? Onderzoek doen in de wiskunde (bijvoorbeeld) lijkt me behoorlijk uitdagend, maar erg leuk.

Moet je wel zin hebben om elk jaar naar een ander land te verhuizen.

Hoogbegaafdheid kan plaatsvinden binnen zoveel breingebieden. Ik ben zelf niet hoogbegaafd, mijn IQ ligt rond de 130 en hoogbegaafdheid start voor zover ik weet rond de 140. In de praktijk voel ik me eigenlijk vaak dom. Er is zoveel kennis, zoveel te leren en ik weet zo weinig en leer zo traag. Tevreden ben ik eigenlijk nooit, zelfs als ik 9'ens haal voor academische tentamens dan 'was het te makkelijk'. Prestaties leiden juist als je begaafd bent al snel tot perfectionisme en dat leidt weer tot faalangst. Ik baal eigenlijk continu van gebrek aan intelligentie bij mezelf en van het gebrek aan intelligentie bij andere mensen. Maar niet zo erg dat het mijn geluk in de weg staat.

Of intelligentie een nadeel is? Ik denk het niet, zolang het je niet belemmert in je dagelijks functioneren. Intelligentie is een praktisch hulpmiddel dat je al dan niet kunt inzetten om situaties te overzien of problemen op te lossen. Je zult echter ook eerder nieuwe problemen herkennen als je intelligent bent, dus het zal je niet direct gelukkiger maken. Geluk zul je zelf moeten creëren als ieder ander mens.

Daarnaast ben ik van mening dat er vormen van intelligentie bestaan die niet in IQ-tests zijn opgenomen, zoals empathisch vermogen of de communicatie tussen lichaam en geest, wat evengoed praktische hulpmiddelen betreft om situaties te overzien en problemen op te lossen. Sterker nog, empathie, nieuwsgierigheid en de wil om te blijven ontwikkelen vind ik belangrijkere intelligentie-gebaseerde deugden dan IQ zelf.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 23:47 schreef Wilgekatje het volgende:
Hoogbegaafdheid kan plaatsvinden binnen zoveel breingebieden. Ik ben zelf niet hoogbegaafd, mijn IQ ligt rond de 130 en hoogbegaafdheid start voor zover ik weet rond de 140. In de praktijk voel ik me eigenlijk vaak dom. Er is zoveel kennis, zoveel te leren en ik weet zo weinig en leer zo traag. Tevreden ben ik eigenlijk nooit, zelfs als ik 9'ens haal voor academische tentamens dan 'was het te makkelijk'. Prestaties leiden juist als je begaafd bent al snel tot perfectionisme en dat leidt weer tot faalangst. Ik baal eigenlijk continu van gebrek aan intelligentie bij mezelf en van het gebrek aan intelligentie bij andere mensen. Maar niet zo erg dat het mijn geluk in de weg staat.

Of intelligentie een nadeel is? Ik denk het niet, zolang het je niet belemmert in je dagelijks functioneren. Intelligentie is een praktisch hulpmiddel dat je al dan niet kunt inzetten om situaties te overzien of problemen op te lossen. Je zult echter ook eerder nieuwe problemen herkennen als je intelligent bent, dus het zal je niet direct gelukkiger maken. Geluk zul je zelf moeten creëren als ieder ander mens.

Daarnaast ben ik van mening dat er vormen van intelligentie bestaan die niet in IQ-tests zijn opgenomen, zoals empathisch vermogen of de communicatie tussen lichaam en geest, wat evengoed praktische hulpmiddelen betreft om situaties te overzien en problemen op te lossen. Sterker nog, empathie, nieuwsgierigheid en de wil om te blijven ontwikkelen vind ik belangrijkere intelligentie-gebaseerde deugden dan IQ zelf.

Hoogbegaafdheid in de leken interpretatie is een IQ van 130 of hoger. Maar eigenlijk kun je dan beter spreken van hoog-intelligent, want 'echte' hoogbegaafdheid komt met een waslijst aan anderen eigenschappen (die in deze samenleving vaak evengoed nadelig kunnen werken als voordelig), naast het hebben van een hoge intelligentie.
Kernaspecten van hoogbegaafdheid zijn bijv. om erg kritisch naar jezelf te zijn, om hoge morele eisen te stellen aan jezelf en anderen, en om bijvoorbeeld zeer empathisch te zijn.

Als je dat soort eigenschappen bij jezelf herkent raad ik je echt aan om er bij jezelf op te letten welke eigenschappen 'anders' zijn dan gemiddeld en erop te letten dat het niet je valkuilen worden, want dat is een bekende kwaal onder hoogbegaafden.

Is het zo dat er twee types IQ-test zijn? In de IQ-testen waarbij de tijd wordt bijgehouden, scoor ik zo'n 20 punten hoger dan in de IQ-testen waarbij ze alleen maar om een antwoord vragen.

Bij die laatste test doen sommige vragen gewoon pijn aan m'n hersenen, zo diep moet ik er over nadenken, en na een tijdje heb ik het wel gezien, en begin ik me af te vragen of ik m'n tijd niet nuttiger kan besteden. Merk ook dat ik veel slordigheidsfoutjes maak. Maar bij de IQ-testen op tijd voel ik me juist wel in m'n element, en kan ik lekker racen. Met een hoge score!

Juist dat hele snelle denken is iets wat ik heel weinig tegen kom bij andere mensen, terwijl ik omringd wordt door collega's die het juist heerlijk vinden om heel lang over pietluttige details van een onzinnig project na te denken.

Om je een geinig voorbeeld te geven. Een aantal jaren geleden hadden we in onze groep een bespreking over de samenvattingen van ons werk, die we in zouden sturen voor een conferentie. Een groepslid presenteerde zijn samenvatting, en toen werd om op- en aanmerkingen gevraagd. Ik had een vraag over hoe nauwkeurig een meting was gedaan, en een collega vroeg of een werkwijze niet beter beschreven kon worden. Klaar, dachten we. Maar toen vroeg onze baas of het woordje "the" in de titel niet door "a" veranderd moest worden. Gingen we daarna op z'n elfendertigst door de hele samenvatting in, om ieder woord op een goudschaaltje te wegen. Kan me goed voorstellen dat hij superhoog scoort op een niet getimede IQ-test, maar dat hij op een IQ-test waarbij de tijd wel wordt bijgehouden nog met vraag 1 bezig is, voordat de test over is.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 20:35 schreef NiGeLaToR het volgende:
Het was wel prettig om te begrijpen waarom ik me vaak zo voel zoals ik me voel. De eeuwige verveling, niet kunnen interesseren in studeren bijvoorbeeld en via omwegen toch een postdoc afronden. Goeie baan hebben, maar gewoon niet het gevoel dat ik me echt in hoef te spannen. Ik kies nu steeds een onderwerp waar ik niets van weet en dan ga ik alles leren - theorie in praktijk. Heb nu een zoutwater aquarium voor de uitdaging, bijvoorbeeld, maar dat blijkt dan weer veel minder lastig dan wordt beweerd. Overigens via de site van mensa wat wijzer geworden en meteen besloten dat ik er verder geen label op ga (laten) plakken maar vooral ga leren om wat rust te vinden.

Maar wat hierboven al wordt genoemd, het is ook wat je ermee doet. Ben gewoon 'n tikkeltje te lui om er de hele dag iets briljanters mee te doen. En dat irriteert dan ook wel weer.

Hoe herkenbaar.

quote:

Op zaterdag 28 juni 2014 02:26 schreef Woutjeh het volgende:

[..]

Hoogbegaafdheid in de leken interpretatie is een IQ van 130 of hoger. Maar eigenlijk kun je dan beter spreken van hoog-intelligent, want 'echte' hoogbegaafdheid komt met een waslijst aan anderen eigenschappen (die in deze samenleving vaak evengoed nadelig kunnen werken als voordelig), naast het hebben van een hoge intelligentie.
Kernaspecten van hoogbegaafdheid zijn bijv. om erg kritisch naar jezelf te zijn, om hoge morele eisen te stellen aan jezelf en anderen, en om bijvoorbeeld zeer empathisch te zijn.

Als je dat soort eigenschappen bij jezelf herkent raad ik je echt aan om er bij jezelf op te letten welke eigenschappen 'anders' zijn dan gemiddeld en erop te letten dat het niet je valkuilen worden, want dat is een bekende kwaal onder hoogbegaafden.

Een goede iq test meet een algemene intelligentie en heeft met de meeste cognitieve vaardigheden hoge correlatie. Een hoog vermogen je in te leven heeft een bepaald abstractieniveau. Eq is dan ook gevorreleerd met iq.

Naast een hoog iq zijn mi met name een goed geheugen, creativiteit belangrijk. Een sterke werkhouding is mede afhankelijk van zelfvertrouwen etc. Dus dat vind ik lastiger.

En hoge morele standaard... Vooral dat je je standaard niet zomaar aanpast aan de meute. Hij is zeker niet gelijk aan die van de gemiddelde 'ik heb een hoge moraal' Volkskrant lezer. Kortom:hoe definieer je zoiets.

Probleem is dat deze definities vaak niet echt goed doordacht zijn. Je haalt de ideeën van niet hb-ers er wat mij betreft zo uit...

quote:

Op vrijdag 27 juni 2014 21:40 schreef netchip het volgende:

[..]

Misschien is een academische carriere iets voor je? Onderzoek doen in de wiskunde (bijvoorbeeld) lijkt me behoorlijk uitdagend, maar erg leuk.

Mijn 'probleem' is dat zodra ik iets gevonden heb, me erin vastbijt, alles er van wil weten maar dan ook plots de interesse verlies. Mijn intellect gaat helaas niet gepaard met die ene vorm van autisme waardoor ik me zou kunnen blijven focussen. Sterker nog, van theoretische natuurkunde tot werktuigbouw, van geschiedenis tot farmaceutische wetenschappen - ik weet overal wat van (c.q. Adopteer taalgebruik/lingo en onthou werkelijk de meest onbenullige feitjes, dus praat makkelijk mee). Maar ben nergens echt heel briljant in. Onderzoeker worden vergt discipline en die bijna autistische drive. Mijn vrouw doet zo'n mensa testje nog eens een stuk sneller dan mij en heeft op dat vlak echt een geniaal brein, discipline en een autistisch doorzettingsvermogen. Heerlijk om te zien. Sociaal minder sterk, daar help ik haar mee en zij met mijn rusteloosheid.

Enfin, we zijn sinds kort ook ouders en ook daar willen we alles van weten, analyseren we ons 'suf' en zijn we hele bewust met onze kleine bezig. Super om te zien en te doen, putten we beiden veel energie uit. Maar ook daarin de onzekerheid dat je het niet perfect kunt doen en dat maakt het ook wel weer moeilijk. Als ik dan in de Lidl loop denk ik wel eens; was ik maar zo dom, gewoon lekker niet opvoeden, niet om gezondheid denken, niet bewust zijn van.. Alles. Heerlijk zorgeloos. Al weten mensen die zo leven vaak dondersgoed dat ze er een potje van maken, dus dat zal in de praktijk alles behalve zorgeloos zijn.

Focus nu op mogelijke toekomstig eigen bedrijf, daar ga ik wel weer even mee vooruit komen denk ik.

Dat eq gecorreleerd is met iq kan ik me eigenlijk wel goed voorstellen, Spanky78. Creativiteit is al een breder begrip: hier valt creatief denken onder, maar ook creatieve vaardigheden die heel divers kunnen zijn (tekenen, schrijven, muziek maken, etc.)

De definitie van moraliteit is een moeilijke. Van religieuze moraal heb ik me bijvoorbeeld op jonge leeftijd al afgekeerd, terwijl voor anderen dat de hoogste vorm van moraliteit mogelijk is.

Juist doordat je over zoveel standpunten en invalshoeken rondom een bepaalde problematiek na gaat denken begin je eigen leef- en gedragsregels op te stellen. De deugd hiervan is dat je niet langer de massa volgt, maar opnieuw over alle keuzes die je de hele dag door maakt nadenkt. Dat leidt tot een bewuster leven. Het gevaar sluimert erin niet langer aan te sluiten bij de maatschappij (om niet te spreken van misplaatste superioriteitsgevoelens, de gevaarlijkste van allemaal). In sociale interacties met anderen moet je daar continu bij stil staan, sommige standpunten kun je in veel gevallen beter voor je houden, terwijl het er op andere momenten echt op aankomt dat je ze inzet.

quote:

Op zaterdag 28 juni 2014 10:50 schreef NiGeLaToR het volgende:

[..]

Mijn 'probleem' is dat zodra ik iets gevonden heb, me erin vastbijt, alles er van wil weten maar dan ook plots de interesse verlies. Mijn intellect gaat helaas niet gepaard met die ene vorm van autisme waardoor ik me zou kunnen blijven focussen. Sterker nog, van theoretische natuurkunde tot werktuigbouw, van geschiedenis tot farmaceutische wetenschappen - ik weet overal wat van (c.q. Adopteer taalgebruik/lingo en onthou werkelijk de meest onbenullige feitjes, dus praat makkelijk mee). Maar ben nergens echt heel briljant in. Onderzoeker worden vergt discipline en die bijna autistische drive. Mijn vrouw doet zo'n mensa testje nog eens een stuk sneller dan mij en heeft op dat vlak echt een geniaal brein, discipline en een autistisch doorzettingsvermogen. Heerlijk om te zien. Sociaal minder sterk, daar help ik haar mee en zij met mijn rusteloosheid.

Enfin, we zijn sinds kort ook ouders en ook daar willen we alles van weten, analyseren we ons 'suf' en zijn we hele bewust met onze kleine bezig. Super om te zien en te doen, putten we beiden veel energie uit. Maar ook daarin de onzekerheid dat je het niet perfect kunt doen en dat maakt het ook wel weer moeilijk. Als ik dan in de Lidl loop denk ik wel eens; was ik maar zo dom, gewoon lekker niet opvoeden, niet om gezondheid denken, niet bewust zijn van.. Alles. Heerlijk zorgeloos. Al weten mensen die zo leven vaak dondersgoed dat ze er een potje van maken, dus dat zal in de praktijk alles behalve zorgeloos zijn.

Focus nu op mogelijke toekomstig eigen bedrijf, daar ga ik wel weer even mee vooruit komen denk ik.

Oh, dat herken ik. Ik kan op de korte termijn ergens heel erg mee bezig zijn, maar dan ineens switchen naar wat anders. Ik weet ook van heel veel iets, maar van niets heel veel (van de meeste onderwerpen weet ik wel veel meer dan klasgenoten).

Ik weet niet of dat ik hoogbegaafd ben. Hangt volgens mij ook van heel veel factoren af, intelligentie, creativiteit, etc... Mijn beeldende creativiteit is ronduit slecht (tekenen, schilderen, dichten), maar oplossingen verzinnen voor problemen lukt me dan weer wel. Ben ook breed geinteresseerd, van wiskunde tot geschiedenis en economie (vooral aandelen/bedrijven). Alleen talen heb ik niet zo veel mee op.

Die zorgeloosheid lijkt me wel fijn idd, maar als 15 jarige mag ik daar eigenlijk niet over klagen. Ik kan eindeloos over iets nadenken, bijvoorbeeld of ik wel een juiste keuze heb gemaakt. Alhoewel, als ik een keuze eenmaal gemaakt heb sta ik er 100% achter.

quote:

Op zaterdag 28 juni 2014 10:50 schreef Wilgekatje het volgende:
Dat eq gecorreleerd is met iq kan ik me eigenlijk wel goed voorstellen, Spanky78. Creativiteit is al een breder begrip: hier valt creatief denken onder, maar ook creatieve vaardigheden die heel divers kunnen zijn (tekenen, schrijven, muziek maken, etc.)

De definitie van moraliteit is een moeilijke. Van religieuze moraal heb ik me bijvoorbeeld op jonge leeftijd al afgekeerd, terwijl voor anderen dat de hoogste vorm van moraliteit mogelijk is.

Juist doordat je over zoveel standpunten en invalshoeken rondom een bepaalde problematiek na gaat denken begin je eigen leef- en gedragsregels op te stellen. De deugd hiervan is dat je niet langer de massa volgt, maar opnieuw over alle keuzes die je de hele dag door maakt nadenkt. Dat leidt tot een bewuster leven. Het gevaar sluimert erin niet langer aan te sluiten bij de maatschappij (om niet te spreken van misplaatste superioriteitsgevoelens, de gevaarlijkste van allemaal). In sociale interacties met anderen moet je daar continu bij stil staan, sommige standpunten kun je in veel gevallen beter voor je houden, terwijl het er op andere momenten echt op aankomt dat je ze inzet.

Indeed, je kunt snel de aansluiting verliezen. Je loopt nogal makkelijk te ver vooruit. Praktisch gezien betekent dit dat men op mijn werk pas nu gaat doen wat ik al 6 jaar roep (ik mag nu wel het topmanagement adviseren hierover trouwens). Kost enorm veel moeite om daar geen conflicten bij te krijgen.

Misplaatste superioriteit is voor heel veel mensen een probleem. Maar inderdaad kun je ook als je het niet eens zo bedoelt al arrogant over komen. Dat is oppassen geblazen.

Verder moet je je aanpassen aan de goegemeente in je communicatie. Anders kun je het schudden, helemaal jezelf zijn moet je maar thuis doen.. Alhoewel je ook jezelf niet moet verloochenen want dan word je ongelukkig /gefrustreerd. Het is een beetje balanceren.

Wat dat betreft is er vanuit het boeddhisme wel eea te leren. Want als je slim bent, ben je nog niet direct wijs.

Bijzonder om te lezen dat iedereen hier merkt dat ze sneller denken dan de rest, en vaak op de zaken vooruit lopen. Dat merk ik in mijn dagelijks leven eigenlijk helemaal nooit!!

Misschien te hard gezopen in mijn studententijd, ik ben alleen als kind getest

quote:

Op zondag 29 juni 2014 16:18 schreef ZuidKardinaal het volgende:
Bijzonder om te lezen dat iedereen hier merkt dat ze sneller denken dan de rest, en vaak op de zaken vooruit lopen. Dat merk ik in mijn dagelijks leven eigenlijk helemaal nooit!!

Misschien te hard gezopen in mijn studententijd, ik ben alleen als kind getest

Nogmaals, is het niet zo dat er twee types 'heel erg slim' zijn? De ene kan heel snel denken, is creatief, heeft een visie, terwijl de andere kan juist heel erg diep en geconcentreerd na kan denken. Beetje het idee van een marathonloper tegenover een sprinter. In beide gevallen kun je een Olympische gouden medaille winnen, en in beide gevallen zullen mensen zeggen dat je goed hard kunt lopen, maar we hebben het toch over verschillende disciplines.

Afijn, terug naar het denken: in het eerste geval is het overigens erg lastig om diep en geconcentreerd te denken, omdat je brein constant sprongetjes aan het maken is, om uit te vogelen of er niet meer uit te halen valt.

In de wetenschappelijke wereld lopen heel veel mensen uit de tweede groep rond. Dit zijn namelijk mensen die heel goed sommetjes op kunnen lossen en zich lang kunnen concentreren op de meest saaie details die gevraagd worden voor een tentamen. Scoren hoog, halen met gemak een diploma aan een universiteit.

De eerste groep heeft het wat lastiger om door de hoepels van onze diplomamaatschappij te springen. Kunnen in het een of ander uitblinken, maar hun creativiteit kan parten spelen als ze zich moeten concentreren op iets dat ze niet interesseert, omdat hun brein constant op zoek is naar een interessantere uitdaging. Als ze eenmaal hun stek heb gevonden, dan kan die eerste groep zich pas echt goed manifesteren.

quote:

Op zaterdag 28 juni 2014 10:50 schreef NiGeLaToR het volgende:

[..]

Mijn 'probleem' is dat zodra ik iets gevonden heb, me erin vastbijt, alles er van wil weten maar dan ook plots de interesse verlies. Mijn intellect gaat helaas niet gepaard met die ene vorm van autisme waardoor ik me zou kunnen blijven focussen. Sterker nog, van theoretische natuurkunde tot werktuigbouw, van geschiedenis tot farmaceutische wetenschappen - ik weet overal wat van (c.q. Adopteer taalgebruik/lingo en onthou werkelijk de meest onbenullige feitjes, dus praat makkelijk mee). Maar ben nergens echt heel briljant in. Onderzoeker worden vergt discipline en die bijna autistische drive. Mijn vrouw doet zo'n mensa testje nog eens een stuk sneller dan mij en heeft op dat vlak echt een geniaal brein, discipline en een autistisch doorzettingsvermogen. Heerlijk om te zien. Sociaal minder sterk, daar help ik haar mee en zij met mijn rusteloosheid.

Enfin, we zijn sinds kort ook ouders en ook daar willen we alles van weten, analyseren we ons 'suf' en zijn we hele bewust met onze kleine bezig. Super om te zien en te doen, putten we beiden veel energie uit. Maar ook daarin de onzekerheid dat je het niet perfect kunt doen en dat maakt het ook wel weer moeilijk. Als ik dan in de Lidl loop denk ik wel eens; was ik maar zo dom, gewoon lekker niet opvoeden, niet om gezondheid denken, niet bewust zijn van.. Alles. Heerlijk zorgeloos. Al weten mensen die zo leven vaak dondersgoed dat ze er een potje van maken, dus dat zal in de praktijk alles behalve zorgeloos zijn.

Focus nu op mogelijke toekomstig eigen bedrijf, daar ga ik wel weer even mee vooruit komen denk ik.

Verse ouder, check.
Was ik maar dom, heerlijke zorgeloos, check.
Focus op een mogelijk eigen bedrijf, check.

Leven we in parallele werelden?

quote:

Op zondag 29 juni 2014 16:48 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Nogmaals, is het niet zo dat er twee types 'heel erg slim' zijn? De ene kan heel snel denken, is creatief, heeft een visie, terwijl de andere kan juist heel erg diep en geconcentreerd na kan denken. Beetje het idee van een marathonloper tegenover een sprinter. In beide gevallen kun je een Olympische gouden medaille winnen, en in beide gevallen zullen mensen zeggen dat je goed hard kunt lopen, maar we hebben het toch over verschillende disciplines.

Ik pas denk ik niet in beide hokjes. Ben juist wel creatief, (krijg dat iig vaak te horen, en heb er ook wel eens prijzen voor gewonnen) en heb ook moeite met door hoepels springen.

Maar ik ben tegelijkertijd ook traag.

Als ik met iemand anders praat en het gesprek is echt interessant/diepgaand, dan heb ik in de eerste instantie vaak geen weerwoord. Dan luister ik alleen maar. Vooral als diegene hoogbegaafd is (90% van mijn vrienden zijn het of zitten er tegen aan)

Pas later bedenk ik me wat ik had kunnen zeggen. Ik kan mezelf beter schriftelijk/typend uitdrukken dan in een gewoon gesprek.

quote:

Op zondag 29 juni 2014 16:52 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Verse ouder, check.
Was ik maar dom, heerlijke zorgeloos, check.
Focus op een mogelijk eigen bedrijf, check.

Leven we in parallele werelden?

Je hebt gewoon MPS

quote:

Op zondag 29 juni 2014 16:58 schreef ZuidKardinaal het volgende:

[..]

Ik pas denk ik niet in beide hokjes. Ben juist wel creatief, (krijg dat iig vaak te horen, en heb er ook wel eens prijzen voor gewonnen) en heb ook moeite met door hoepels springen.

Maar ik ben tegelijkertijd ook traag.

Als ik met iemand anders praat en het gesprek is echt interessant/diepgaand, dan heb ik in de eerste instantie vaak geen weerwoord. Dan luister ik alleen maar. Vooral als diegene hoogbegaafd is (90% van mijn vrienden zijn het of zitten er tegen aan)

Pas later bedenk ik me wat ik had kunnen zeggen. Ik kan mezelf beter schriftelijk/typend uitdrukken dan in een gewoon gesprek.

Het is inderdaad niet zo zwart/wit. Dat laatste herken ik: alhoewel ik wel snel denk te kunnen denken, heb ik ook meestal geen weerwoord klaar. Heb behoorlijk wat tijd nodig om nieuwe informatie te verwerken, vooral als iets emotioneel rouw op het dak komt vallen. Mag wel zeggen dat ik grote bewondering heb voor mensen die wel adrem zijn.

Het binnenhalen van informatie kost veel tijd, maar als het eenmaal binnen is, dan is het heel gemakkelijk om informatie te combineren. Vandaar dat communicatie ook zo lekker verloopt met mensen die op dezelfde golflengte zitten, en die zelf ook al over bepaalde zaken hebben nagedacht, en alles zelf al hebben uitgeplozen.

quote:

Op zondag 29 juni 2014 17:32 schreef Lyrebird het volgende:

Het binnenhalen van informatie kost veel tijd, maar als het eenmaal binnen is, dan is het heel gemakkelijk om informatie te combineren. Vandaar dat communicatie ook zo lekker verloopt met mensen die op dezelfde golflengte zitten, en die zelf ook al over bepaalde zaken hebben nagedacht, en alles zelf al hebben uitgeplozen.

Ja, ik kan ook altijd de meest gekke verbanden leggen. Denk dat daar mijn echte talent zit. Het leuke is dat mijn vrienden ook aan 1 woord genoeg hebben als ik met een totaal vergezochte connectie kom. Gaan zijn dan weer op door met een andere connetcie.

Meestal ben ik op feestjes 'de stille'. Vooral bij mijn schoonouders, als het weer eens over andere mensen en auto's gaat. Bij toeval waren 2 van mij vrienden ook op een feestje van mijn schoonouders. Denk dat ze toen een totaal andere ik gezien hebben.

Soms schaam ik me daar wel eens voor, dat ik dan zo anders ben. Het is niet mijn bedoeling om arrogant te zijn. Maar een 'normaal gesprek' kost me echt heel veel moeite. Ik moet echt werken om een leuk en acceptabel antwoord te vinden. En dat twerijl ik bij mijn vrienden wel met allerlei maffe associaties kan komen.

quote:

Op zondag 29 juni 2014 16:18 schreef ZuidKardinaal het volgende:
Bijzonder om te lezen dat iedereen hier merkt dat ze sneller denken dan de rest, en vaak op de zaken vooruit lopen. Dat merk ik in mijn dagelijks leven eigenlijk helemaal nooit!!

Misschien te hard gezopen in mijn studententijd, ik ben alleen als kind getest

sneller lezen en ik kan het ook niet afleren ook

quote:

Op zondag 29 juni 2014 18:42 schreef Life2.0 het volgende:

[..]

sneller lezen en ik kan het ook niet afleren ook

Dat heb ik dus ook. Lastig, vooral als je tijdens een bus/trein/vliegreis het eerste uur al door al je leesvoer heen bent.

quote:

Op zondag 29 juni 2014 18:45 schreef ZuidKardinaal het volgende:

[..]

Dat heb ik dus ook. Lastig, vooral als je tijdens een bus/trein/vliegreis het eerste uur al door al je leesvoer heen bent.

mooie tijd voor een powernappie


moest je op school iets lezen, klassikaal, ging ik het maar drie keer lezen omdat er anders weer iemand boos werd 'dat ik niets deed'


of striptekeningen maken op de achterkant van het tentamen omdat je nog niet na 20 minuten weg mocht

quote:

Op zondag 29 juni 2014 18:47 schreef Life2.0 het volgende:

[..]

mooie tijd voor een powernappie [ afbeelding ]

of striptekeningen maken op de achterkant van het tentamen omdat je nog niet na 20 minuten weg mocht

Ik heb hele verhalen getekend, compleet met vaste figuren die iedere keer weer wat anders beleefden zo was school nog een beetje draaglijk.

quote:

Op zondag 29 juni 2014 16:52 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Verse ouder, check.
Was ik maar dom, heerlijke zorgeloos, check.
Focus op een mogelijk eigen bedrijf, check.

Leven we in parallele werelden?

Mogelijk, maar onwaarschijnlijk, eerder blijkt wederom dat we niet zo heel uniek zijn - alleen unieke dingen kunnen doen

Overigens nog zoiets, hoeveel van jullie horen voor je gevoel al je hele leven 'nergens bij'? Mensen lijken altijd wel ergens een soort aansluiting bij te vinden, politiek, geloof, (sport)vereniging, familie, etc. Heb dat niet. We hebben wel veel vrienden, maar het is geen groep. We doen soms mee aan sociale rituelen, maar dan meer omdat het leuk is voor anderen voorspelbaar te zijn zeg maar. Voel me altijd toeschouwer en dat bevalt ook nog eens prima.