We schrijven vrijdag jongstleden, 22:00 (voor de autisten, dat is vandaag om 10 uur). TS zit samen met zijn kameraden M, M en M (voorletters niet gefingeerd, het is nu eenmaal zo), een zak Lays barbecue chips en een literpak Taksi (de drank der kampioenen) voor/achter de televisie te wachten tot het moment aanbreekt waar ieder swagrijk persoon ter wereld op heeft gewacht: De return van ons aller Badr Hari, de man, de legende, ook wel bekend als golden boy en ook (iets relevanter) bad boy. Nederlands-Marokkaanse sloophamer, altijd-recht-vooruit vechter, steler van voetbalvrouwen, bekend crimnieel en bezitter van de grootste pigmentvlek ter wereld en overall
baas en koning.
Ter beeldvorming:
![599211_10151345630743697_1320757595_n.jpg]()
Badr Hari tegen Zabit Samedov was de eerste match die op het menu stond, gevolgd door nog drie matches (kwartfinales), waarna de vier winnaars het uit zouden vechten in de halve finales en de winnaars daar weer van in de finale. Een avond bruut geweld met namen van allooi zoals Crocop en Hesdy Gerges en hopelijk een zegetocht van Badr.
Niets bleek minder waar

Na een vrij overtuigende overwinning van Badr op Samedov (inclusief een rondedansje van pak em beet 30 seconden omdat ie toch al een kilometer voor stond op punten), een prima match van Gerges die hij helaas van Londt verloor door TKO en twee vrij oninteressante samenvattingen van de andere kwartfinales bleek dat Badr op de een of andere manier zijn voet gebroken had tijdens zijn match en dus niet door kon vechten, waardoor ons de beloofde match tussen Badr Hari en Ismael 'Mister Pain' Londt door de neus werd geboord

Uit ellende ben ik maar afgedropen naar het drum & bass avondje om de hoek, alwaar ik door 16-jarige jochies met petjes op en rugzakken om constant omver werd gelopen en nu zit ik hier met een halfharde penis en een scala aan verpletterde dromen dan maar achter FOK!
Wat een anticlimax.