Dag allen!
Ik heb voor een maand geleden een ontzettende leuke meid ontmoet. Het klikt volgens mij tot nu toch nog geweldig, en zij vindt mij tot nu toe ook leuk. Ik heb binnenkort inmiddels alweer een derde date in de planning staan.
Het probleem waar ik mee zit, is dat ik nogal een stille type ben. Ik weet nooit geen gespreksstof en daardoor valt er moeilijk met mij te praten. Het komt doordat ik ben opgegroeid met een behoorlijke 'stille familie'. Er wordt nauwelijks met elkaar gecommuniceerd, bij het avondeten is het altijd stil, en tussen de bedrijven door, of als we bv met z'n allen in de auto zitten, wordt er niet of nauwelijks gepraat. Tot zover heb ik er geen problemen mee. Maar doordat ik dit gewend ben, weet ik zelf nooit iets te vertellen. Ik ben daardoor hartstikke stil, en wordt ik nogal snel als een stijve hark of als saai bestempeld. Ik baal hier verschrikkelijk van.
Tot nu toe heb ik me nog aardig kunnen vinden in alles. Ik heb haar leren kennen op een feest in Leeuwarden. Doordat de muziek hard stond heb ik weinig hoeven praten. Bij de opvolgende date's heb ik heel veel kunnen vertellen over hoe ik ben - ze weet alleen niet dat ik zo stil ben - , en wat voor type zij is. We weten nu al heel veel over elkaar, en moet je het met andere gespreksstof komen. . En dat heb ik dus niet. Ik weet totaal niet waar ik over kan praten. Als ze een vraag stelt, kan ik wel iets over mee vertellen, maar dan ben ik binnen een paar minuten alweer uitgepraat. en zal het gesprek alweer doodlopen. Ik ben daarom bang dat ik haar hierdoor kwijt raak, en dat is nogal zacht uitgedrukt. Het is een hele lieve vrolijke meid, die ook nog flink wat hersens heeft. De meesten zullen antwoorden dat ze me moet nemen zoals ik ben. Dat is misschien zo, maar bedenk dan dat het op sociale vlak met andere mensen ook deze informatie heel nuttig kan zijn.
Ik heb maar 2 vrienden. Daar weet ik ook nooit wat tegen te vertellen. De één praat soms iets meer dan de andere. Ik weet zeker, dat als ik makkelijker kon praten, dat ik veel meer vrienden had kunnen hebben, en dat ik hierdoor ook een relatie langer stand kan houden. Let er wel op, dat ik niet verlegen ben om iets te zeggen, maar het komt puur doordat ik niets weet te vertellen. Stel dat ik later getrouwd ben, je ziet elkaar elke dag, zitten mijn partner en ik tegen over elkaar, en wordt er nauwelijks gepraat. Dat houdt toch geen enkel huwelijk vol?!
Nu is mijn vraag, hebben jullie misschien enkele tips, waardoor ik gespreksstof heb, en veel meer kan praten dan maar slechts enkele minuten? Het zal me op sociale vlak tienduizend keer meer op weg helpen, en misschien blijft deze meid dan ook nog bij mij. Dat zou fijn zijn!