Op zondag 22 maart 2009 09:34 schreef Fratz het volgende:Goh, ik wilde dat ik dit topic eerder ontdekt had.
In december 2008 een bobbel in mijn borst gevoeld, maar ja, december, druk op het werk, mijn eigen huisarts niet aanwezig, dus nog maar niet naar de huisarts.
In de eerste week van januari een afspraak met de huisarts gemaakt.
Ik heb een hele lieve huisarts, ze heeft me meteen doorverwezen naar het ziekenhuis.
Ze zei nog: "het zal wel een cyste zijn, het zit zo mooi los, en je bent nog maar 33. dat is jong!".
Kon gelukkig al snel terecht in het ziekenhuis. Tijdens de echo kon ik al direct aan de lichaamstaal van de radioloog zien dat het foute boel was. Tijdens mijn gesprek met de chirurg werd me een en ander duidelijk, de uitslag van de punctie zou een paar dagen duren, maar van wat de radioloog had gezien moest ik toch zeker "rekening houden met het meest ongunstige geval.".
Daar zit je dan. Ergens in je achterhoofd heb je het gevoel dat het over iemand anders gaat.
Die week daarna kwam de diagnose. Borstkanker.
Ben nou inmiddels geopereerd (borstbesparend) en ze hebben ook al mijn lympheklieren eruit gehaald. Van de 27 klieren waren er helaas 7 niet goed.
Heb ook nog een botscan gehad (die was goed!), een longfoto (ook goed!) en een echo van de buikstreek. Die was helaas minder om over te juichen. Er werden twee verdachte plekken om mijn lever gevonden. De dag dat mijn interniste dat vertelde was een hele zware.
Mogelijke uitzaaiingen. Het leven is eindig. Toch nog maar een MRI scan voor de zekerheid.
"Want ik wil er nog niet aan, ik wil zekerheid" zei mijn interniste.
En toen de MRI. En het bericht van de interniste dat.. ze niet zeker wisten wat het was nu.
Het kunnen uitzaaiingen zijn, maar het hoeft niet! De plekjes liggen alleen te diep om een biopsie te doen. Ik ga nu eerst 3 CAF kuren krijgen (de eerste is begonnen) en daarna krijg ik weer een scan.
Is op de scan hetzelfde te zien, dan zijn het geen uitzaaiingen. Is het gekrompen of weg, dan wel.
Ik gebruik al mijn energie om te denken aan de eerste optie.
Heb het topic doorgelezen, Milia, je bent een sterk persoon,
je bent voor mij een voorbeeld hoor!
En veel opmerkingen die mensen maken, vooral random mensen, zijn herkenbaar, nu al.
Mensen hebben ook geen idee soms wat ze zeggen ("ja de buurvrouw had ook kanker, die was binnen drie maanden weg!", of, een vriendin die bij me langskwam en als cadeautje shampoo meenam, en mijn haar is al aan het uitvallen. ook al moest ik daar dan ook wel weer om lachen).
Ik hoop dat ik hier over een jaar zo'n zelfde verhaal als jij kan posten!