Ik mis Fratz ook .... maar we gaan maar 'gewoon' door waar we gebleven zijn. Dat zou zij vast ook gewild hebben
Ik heb weer haargroei! En dan zijn er ineens van die dingen waar je niet bij stil staat als je nooit met chemo te maken hebt gehad:
1. Van chemo valt je haar uit..... ja overal. Dit scheelt enorm in het onderhoud.
2. Een kaal hoofd is koud, zeker als de lente zolang winter blijft. Sjaaltjes, mutsjes, petjes... hoe leuk ze ook zijn, op een gegeven moment kun je ze niet meer zien.
3. Als de deurbel gaat, wat doe je dan eerst? Zoeken waar dat sjaaltje ook alweer gebleven is zodat je niet met een kaal hoofd de koerier een hartverzakking bezorgt.
4. Als je geen haartjes in je neus hebt, krijg je een loopneus zonder verkouden te zijn.
5. Wimpers en wenkbrauwen vallen soms pas uit na de laatste chemokuur.
6. Korte, borstelige wimpertjes zijn al een goede reden mascara op te smeren.
7. Als je wenkbrauwen weer terug groeien, lijken het net twee blauwe plekken. Pas van dichtbij kun je de stoppeltjes tellen.
8. Wanneer je je hoofdhaar kwijtraakt, jeukt het. Wanneer het weer terug groeit ook.
9. Zelfs met donshaartjes op je hoofd kun je al dolgelukkig zijn. Zeker met Pasen.
10. En toen kwam ik erachter dat mijn paspoort verlengd moet worden. Wat te doen met de pasfoto? .... daar stond ik dus helemaal niet bij stil..
Gisteren op controle bij de radiotherapeut. Dankzij de borstbesparende operatie (waar een stuk uit gehaald is van 8x5x4 cm) is er verschil ontstaan tussen de twee borsten. De nawerking van de bestralingen schijnen er ook mee te maken te hebben dat dat nu pas zichtbaar is. Het litteken is ook niet fraai opgedroogd omdat het vlak na de operatie is gaan ontsteken. Ik heb besloten er voorlopig niets mee te doen, misschien volgend jaar. Vanmiddag heb ik een intakegesprek voor mijn lymfoedeem. Sinds een paar weken heb ik vreselijke pijn in mijn oksel en mijn geopereerde borst. Ik kan niet op mijn linkerzij gaan liggen zonder het uit te schreeuwen van de pijn. Echt balen dat dit pas begonnen is toen ik klaar was met de chemo's. Denk je alles gehad te hebben en dan dit grrr.
Die spierstijfheid herken ik ook. Ben nu sinds 3 weken aan de Tamoxifen en voel me af en toe een oud wijf. Opvliegers, stram lijf en daarnaast ben ik ook nog misselijk van die pillen bah. Ik ben wel begonnen met sporten. 3 x in de week wat bejaardengym (loopband, fietsen etc) op de sportschool. Hiervoor deed ik nooit iets aan sport, maar ik merk wel dat het me goed doet. Ik krijg er meer energie van. Het is ook nog eens goed voor de lijn. Ik ben megaveel aangekomen en die anti-hormonen en overgang zorgen er nou ook niet bepaald voor dat ik afval. Wat Gia zegt, niet aankomen is al een hele toer
Mula wat voor testen zijn dat die je moet ondergaan? Is dat ivm BRCA gen? Ja die ziekenhuisbezoeken ben ik ook zo zat. Soms zou ik willen dat ik kon toveren *poef* en weer gewoon terug kon gaan naar hoe ik hiervoor was. Maar helaas kan ik wel heksen maar niet toveren
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.