Vriend/vriendin in het buitenland #12

Momenteel ben ik bezig met het samenstellen van het allerlaatste pakketje dat ik naar mijn vriend ga sturen. Wat zijn dingen die ik absoluut niet moet vergeten? Ik heb nu o.a. een reisgidsje, een kussensloop met foto en leuk gedichtje, geinige ijsblokjes en een kaart met lieve berichtjes van familie. Hebben jullie nog suggesties?

Mijn crush heeft tot mijn verbazing zelf een datum genoemd. Dus 17 augustus ga ik weer voor een weekje naar Engeland. Zou er dan toch nog iets serieus uit gaan bloeien? Voorlopig ben ik happy!

Net ruim twee en een half uur met mijn vriend geskypet (?) Ontzettend fijn om hem weer te kunnen zien. Aan de andere kant word ik er wel dubbel en dwars mee geconfronteerd met het feit dat ik hem echt ontzéttend mis.
Gelukkig hebben we vanaf morgen nog vier weken te gaan.

Ik weet niet helemaal of het het goede topic is, maar ik zit een beetje met een naar gevoel. Hoewel ik nog niet heel lang een serieuze relatie met mijn vriend heb (bijna een jaar), gaat alles tot nu toe heel erg goed. Door schoolomstandigheden zijn er perioden geweest waarin ik hem minder kon zien, waarin we elkaar altijd erg misten, maar we zodra we elkaar weer zagen alles weer prima was.

Maar ja, dat is natuurlijk wat anders dan 3 maanden of een half jaar stage lopen in het buitenland. Zonder buitenlandervaring heb ik veel minder kans op een baan in mijn toekomstige werkveld, maar ik heb zoveel horrorverhalen gehoord over lange-afstandsrelaties, ook in mijn vrienden- en kennissenkring, voornamelijk over relaties die vrij plotseling uit leken te gaan door de afstand, dat ik toch een beetje huiverig geworden ben. Het ging hierbij ook om langdurige, serieuze relaties waarbij gesproken werd over samenwonen en zo. Ook ben ik bang dat als dat mijn relatie niet uitgaat, ik mijn vriend waarschijnlijk zo erg ga missen dat ik me daar erg verdrietig ga voelen.

Maak ik me te druk? Of heeft iemand misschien tips? Ik wil niet mijn carrièrekansen ingooien, maar ik wil ook absoluut niet mijn relatie verliezen, omdat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest.

quote:

Op zaterdag 3 augustus 2013 23:58 schreef Muisraket het volgende:
Ik weet niet helemaal of het het goede topic is, maar ik zit een beetje met een naar gevoel. Hoewel ik nog niet heel lang een serieuze relatie met mijn vriend heb (bijna een jaar), gaat alles tot nu toe heel erg goed. Door schoolomstandigheden zijn er perioden geweest waarin ik hem minder kon zien, waarin we elkaar altijd erg misten, maar we zodra we elkaar weer zagen alles weer prima was.

Maar ja, dat is natuurlijk wat anders dan 3 maanden of een half jaar stage lopen in het buitenland. Zonder buitenlandervaring heb ik veel minder kans op een baan in mijn toekomstige werkveld, maar ik heb zoveel horrorverhalen gehoord over lange-afstandsrelaties, ook in mijn vrienden- en kennissenkring, voornamelijk over relaties die vrij plotseling uit leken te gaan door de afstand, dat ik toch een beetje huiverig geworden ben. Het ging hierbij ook om langdurige, serieuze relaties waarbij gesproken werd over samenwonen en zo. Ook ben ik bang dat als dat mijn relatie niet uitgaat, ik mijn vriend waarschijnlijk zo erg ga missen dat ik me daar erg verdrietig ga voelen.

Maak ik me te druk? Of heeft iemand misschien tips? Ik wil niet mijn carrièrekansen ingooien, maar ik wil ook absoluut niet mijn relatie verliezen, omdat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest.

Zolang jouw vriend/vriendin tijdens een skype gesprek niet de deur van het appartement open doet om iemand binnen te laten en vervolgens per ongeluk de webcam aan laat staan t/m het moment dat hij/zij bezig is met een one-night-stand met de visite komt alles goed.

quote:

Op zondag 4 augustus 2013 00:34 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Zolang jouw vriend/vriendin tijdens een skype gesprek niet de deur van het appartement open doet om iemand binnen te laten en vervolgens per ongeluk de webcam aan laat staan t/m het moment dat hij/zij bezig is met een one-night-stand met de visite komt alles goed.

Is jou dat overkomen? Wat een klotestreek zeg.....

quote:

Op zondag 4 augustus 2013 00:34 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Zolang jouw vriend/vriendin tijdens een skype gesprek niet de deur van het appartement open doet om iemand binnen te laten en vervolgens per ongeluk de webcam aan laat staan t/m het moment dat hij/zij bezig is met een one-night-stand met de visite komt alles goed.

Wtf

Heeft iemand nog een tip wat een goede manier/site is om de Nedelandse taal te leren?

quote:

Op maandag 12 augustus 2013 15:22 schreef Idioteque het volgende:
Heeft iemand nog een tip wat een goede manier/site is om de Nedelandse taal te leren?

http://www.delftsemethode.nl/

Zucht. Zojuist terug van mijn weekje Engeland. Geweldige week gehad. En ik voel me zo ontzettend gelukkig bij hem. Ik kan het wel uitschreeuwen.

En nu ben ik weer uit mijn geluksbubbel. Thuis. En heb ik weer van die oncontrolbare huilbuitjes, omdat ik het liefst NU al het volgende vliegtuig zou willen pakken en naar hem terug gaan. Of al mijn spullen oppakken en daar meteen settelen, weg uit Nederland. Zou voor mij geen probleem zijn! (zie ook laatste alinea)

Denk dat het verder wel de goede kant op gaat. Uit alles voelt het gewoon alsof we nu een serieuze relatie hebben. Dat is het eigenlijk ook gewoon. Hij praat alleen zo verdomd lastig over zijn gevoelens! Ik wil het er bijna uit slaan! Maar qua alles wat we voelen als we bij elkaar zijn. Is het nu gewoon een relatie te noemen.

Hij stuurde me nog wel een tekst: I'm with you everyday xxx. Aangezien ik weer tranen had vanochtend, ik raak erg snel emotioneel en kon ze gewoon niet stoppen, want afscheid nemen vind ik in dit geval echt nog hartverscheurend. Ook omdat het gewoon zo goed voelt. Beter dan ik ooit met een ander vriendje heb gehad. En net voor vertrek zei die ook nog: We spreken elkaar elke dag en het is gewoon een tot ziens. We zien elkaar snel weer.

En hij heeft nu ook in het bijzijn van zijn vrienden wel duidelijk gemaakt dat er iets tussen ons is. Dus dat is ook een pluspunt in mijn ogen. Maar het liefst zou ik de woorden eindelijk eens uit hem willen horen. Dat het nu toch echt serieus is. Misschien binnenkort toch maar eens serieus gesprek forceren!

Lastig en pijnlijk is dat ik er niet eens met mijn moeder over kan praten. Ze is zo ontzettend gevoelloos. Met haar over gevoelens praten heeft nooit wat goeds gebracht. Ze wordt heel snel boos en afstandelijk erover. Ik ben net twee uur thuis, breng het onderwerp naar voren, want het huilen staat mij nader dan het lachen. En ze reageert gewoon gevoelloos, zonder enige empathie over hoe ik me nu voel. Ik zit daar huilend op de bank, recht voor haar neus, en ze kan gewoon geen serieus gesprek met mij aangaan. Ze werd alleen maar bozer toen ik haar daarop aansprak. Ik wilde gewoon even een serieus en warm moeder-dochter gesprek. Zucht...

Sorry voor het lange verhaal...moest het even ergens kwijt.

quote:

Op maandag 26 augustus 2013 19:54 schreef Bienelientjee het volgende:
Zucht. Zojuist terug van mijn weekje Engeland. Geweldige week gehad. En ik voel me zo ontzettend gelukkig bij hem. Ik kan het wel uitschreeuwen.

En nu ben ik weer uit mijn geluksbubbel. Thuis. En heb ik weer van die oncontrolbare huilbuitjes, omdat ik het liefst NU al het volgende vliegtuig zou willen pakken en naar hem terug gaan. Of al mijn spullen oppakken en daar meteen settelen, weg uit Nederland. Zou voor mij geen probleem zijn! (zie ook laatste alinea)

Denk dat het verder wel de goede kant op gaat. Uit alles voelt het gewoon alsof we nu een serieuze relatie hebben. Dat is het eigenlijk ook gewoon. Hij praat alleen zo verdomd lastig over zijn gevoelens! Ik wil het er bijna uit slaan! Maar qua alles wat we voelen als we bij elkaar zijn. Is het nu gewoon een relatie te noemen.

Hij stuurde me nog wel een tekst: I'm with you everyday xxx. Aangezien ik weer tranen had vanochtend, ik raak erg snel emotioneel en kon ze gewoon niet stoppen, want afscheid nemen vind ik in dit geval echt nog hartverscheurend. Ook omdat het gewoon zo goed voelt. Beter dan ik ooit met een ander vriendje heb gehad. En net voor vertrek zei die ook nog: We spreken elkaar elke dag en het is gewoon een tot ziens. We zien elkaar snel weer.

En hij heeft nu ook in het bijzijn van zijn vrienden wel duidelijk gemaakt dat er iets tussen ons is. Dus dat is ook een pluspunt in mijn ogen. Maar het liefst zou ik de woorden eindelijk eens uit hem willen horen. Dat het nu toch echt serieus is. Misschien binnenkort toch maar eens serieus gesprek forceren!

Lastig en pijnlijk is dat ik er niet eens met mijn moeder over kan praten. Ze is zo ontzettend gevoelloos. Met haar over gevoelens praten heeft nooit wat goeds gebracht. Ze wordt heel snel boos en afstandelijk erover. Ik ben net twee uur thuis, breng het onderwerp naar voren, want het huilen staat mij nader dan het lachen. En ze reageert gewoon gevoelloos, zonder enige empathie over hoe ik me nu voel. Ik zit daar huilend op de bank, recht voor haar neus, en ze kan gewoon geen serieus gesprek met mij aangaan. Ze werd alleen maar bozer toen ik haar daarop aansprak. Ik wilde gewoon even een serieus en warm moeder-dochter gesprek. Zucht...

Sorry voor het lange verhaal...moest het even ergens kwijt.

Vervelend dat je moeder zo doet wanneer je net terug bent En mooi dat het eindelijk de goede kant op gaat! Ik kan me nog andere posts herinneren...

Haha, klopt. Toen was het allemaal ook nog erg pril. (En zeer nieuw voor mij!) Ondertussen gewoon al een jaar verder. (Sjeeez! Wat gaat de tijd snel!) Was ook zo'n 10 maanden geleden dat ik voor het laatst bij hem was (hij is wel nog een week hier geweest, zo'n 3 maanden terug) Maar het voelde aan alsof het pas een maand geleden was dat ik als laatst bij hem was!

Het echte woord is ook nog niet gezegd. Zo van: Ok, we hebben nu serieus een relatie (ff heel plat gezegd), maar het lijkt de goede kant op te gaan! Ik wil er wel voor gaan. Sta ook echt open om daar heen te verhuizen, mocht dit tot iets serieus leiden. Al blijf ik het nog wel allemaal erg spannend vinden. Maar ff heel slecht: YOLO! Ben tot nu toe erg blij dat ik vorig jaar het vliegtuig gepakt heb! Naar mijn idee/gevoel hebben we ook al gewoon een jaar een relatie.

Ik snap mijn moeder ook niet. Sowiesow heb ik geen fantastische moeder-dochter band, nooit gehad, maar als je dochter in tranen iets serieus komt vertellen? Ach ja. In detail zal ik daar niet op ingaan. Ik kan haar helaas niet veranderen, lesson learned (again). Dan deel ik mijn gevoelens wel met anderen.

Hoe oud ben je Bienelientje? Woon je nog thuis?

quote:

Op maandag 26 augustus 2013 23:42 schreef Djibril het volgende:
Hoe oud ben je Bienelientje? Woon je nog thuis?

Ik ben 25, woon (helaas) nog thuis. Ben op dit moment zoekende naar werk.

Pff, vannacht wakker geworden. Half slapend, nog denkende dat ik daar ben Raar en tegelijk pijnlijk in mijn hartje tegelijk!

vorige week weer terug gekomen uit brazilie, m'n vriendin blijft daar achter. heel raar, aangezien we icm haar halve jaar in nl een jaar echt samen zijn geweest. ga er met het wk sowieso naartoe, maar had ook een baantje aangeboden gekregen voor januari - augustus, even kijken dus

Vandaag een jaar samen met mijn Zweed Beetje jammer dat het nou net een week is nadat we na 4 maanden samenzijn weer afscheid moesten nemen voor onbepaalde tijd

Mijn vriendin komt eind deze maand weer terug na 5 maanden in Frankrijk geweest te zijn voor een stage. In het begin was het echt super moeilijk aangezien ze langer weg was dan dat we een relatie hadden (4 maanden relatie). Dit was dus een aardige test, maar gelukkig hebben we die doorstaan en zijn we zeker nog verliefd op elkaar. Er is ook werkelijk geen dag in die 5 maanden voorbij gegaan dat we elkaar niet gesproken hebben via whatsapp o.i.d. Kan niet wachten tot ze terug is

Nou, wij hebben het er voorlopig ook op zitten. Twee weken terug heb ik hem weer opgehaald. Een paar dagen later zijn we een weekje naar Rome gegaan. Daar heeft hij me op de laatste dag ten huwelijk gevraagd!!
In oktober is hij nog drie weekjes weg. Daarna zien we wel

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:41 schreef hupseflups1 het volgende:
Nou, wij hebben het er voorlopig ook op zitten. Twee weken terug heb ik hem weer opgehaald. Een paar dagen later zijn we een weekje naar Rome gegaan. Daar heeft hij me op de laatste dag ten huwelijk gevraagd!!
In oktober is hij nog drie weekjes weg. Daarna zien we wel

Gefeliciteerd!!

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:41 schreef hupseflups1 het volgende:
Nou, wij hebben het er voorlopig ook op zitten. Twee weken terug heb ik hem weer opgehaald. Een paar dagen later zijn we een weekje naar Rome gegaan. Daar heeft hij me op de laatste dag ten huwelijk gevraagd!!
In oktober is hij nog drie weekjes weg. Daarna zien we wel

Gefeliciteerd!

Ook ik mag me hier melden; heb waarschijnlijk wel de behoefte om zo af en toe even wat van me af te schrijven. Stiekem al vaker meegelezen, en heel veel respect voor degenen die het zo dapper volhouden!

Afgelopen week naar Curaçao vertrokken voor voorlopig minstens één jaar. Vriend is achtergebleven in Nederland. Officieel slechts 3 maanden samen, maar we kennen elkaar al 5 jaar en hebben het eerder afgehouden ivm andere stages in het buitenland tijdens de studie. Nu echter tóch besloten ervoor te gaan omdat we elkaar simpelweg te leuk vinden om het niet eens te proberen. De afgelopen maanden waren geweldig, het voelt allemaal zo ontzettend goed en vertrouwd, en ik heb eigenlijk bevestigd gekregen wat ik al langer wist en voelde: deze jongen is het voor mij! Maar dat maakte de (al eerder gemaakte) keuze natuurlijk bepaald niet gemakkelijker.

Ben nu nog behoorlijk aan het wennen (nieuwe baan, nieuwe woonplek, nog veel te regelen) en merk dat ik heen en weer word gesleurd tussen enorm veel zin hebben in deze uitdaging, en huilbuien van de heimwee (waar ik nog nooit eerder last van heb gehad..). Maar hoop dat als ik wat meer gesetteld ben dat wel over gaat, of in elk geval went. Gaat dat ook gebeuren?

Leuk om al die verhalen te lezen hier!

Mijn vriendin is vorige maand voor bijna 4 maanden vertrokken naar Lyon, Frankrijk. Ze gaat daar een minor volgen en woont er op kamers nu. Ik vind het soms best wel moeilijk, maar ik ga er 17 oktober al naartoe, over twee weekjes al dus!

@ PseudorcaC
Mijn vriendin moest de eerste twee weken ook erg wennen, maar voelt zich er nu aardig thuis. Hopelijk geldt dat voor jou straks ook, sterkte!

quote:

Op donderdag 29 augustus 2013 16:59 schreef stroopwafelt het volgende:
Vandaag een jaar samen met mijn Zweed

Gefeliciteerd!!

Ik ben ondertussen ook al weer een jaar en een maand samen met mijn IJslander, helaas is hij vorige week terug gegaan naar Denemarken voor onbepaalde tijd en we missen elkaar toch wel heel erg nu, Maar ja, we zijn natuurlijk ook 3 maanden samen geweest aan een stuk.

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:41 schreef hupseflups1 het volgende:
Nou, wij hebben het er voorlopig ook op zitten. Twee weken terug heb ik hem weer opgehaald. Een paar dagen later zijn we een weekje naar Rome gegaan. Daar heeft hij me op de laatste dag ten huwelijk gevraagd!!
In oktober is hij nog drie weekjes weg. Daarna zien we wel

Wauw super, gefeliciteerd!!!

Nou ik meld me ook aan.
Heb vanaf begin tot einde gelezen, en jeetje zijn toch best veel mensen met hetzelfde "probleem"als mij.
Alleen nu beetje stil gevallen??

Sinds 3 maanden een vriend in curacao.
Tijdens de vakantie voelde het zo goed tussen ons.
Besloten om dit een kans te geven.
En ik ben zooo blij! hij maakt me echt de gelukkigste vrouw van de wereld!
Nou kreeg ik na mijn vakantie een rotperiode i.v.m familieomstandigheden.
Wilde me verjaardag niet vieren, uiteindelijk toch maar uit eten gegaan met groep vrienden.
En voordat we begonnen stond hij gewoon achter me als verassing.
Met een giga bos rode rozen!
Voor me verjaardag en dan vanwege die rotperiode.
Geweldige 2 weken gehad waarin ik helaas geen vrij kon krijgen, op me vrije dagen na dan.
Maaaar over 3 weken precies zit ik in het vliegtuig om eindelijk weer bij hem te zijn!