(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 27

quote:

Op donderdag 7 maart 2013 21:54 schreef livelink het volgende:

Zelf kan ik er ook wel goed tegen, Moonah. Het heeft wel iets om 's nachts wakker te zijn, het geeft veel extra tijd en daarmee toch ook rust. Maar vandaag voelde ik wel dat ik moe was.

Kijk, die laatste zin he.... En jij bent wel iemand die haar eigen grenzen nog wel eens voorbij dreigt te gaan, dus ik denk, ik vraag het maar even.

Nee, serieus Livelink. Wat Gao ook zegt, ben je wel echt nodig 's nachts? Want als het niet meer incidenteel is, kan het natuurlijk wel aan je (energielevel) gaan vreten.
En hoe gaat het verder met jou? Voel je wat meer rust? Trek je het allemaal? Je nieuwe werktijden zijn al een poosje ingezet. Haal je nu zelf Job op? Of verzorg je 'alleen' de opvang 's middags? En hoe bevalt jullie dat?

Hebben jullie nog tips m.b.t spelen met klasgenootjes?
Ik zou M graag wat op weg helpen maar weet niet zo goed hoe. Ze wil wel spelen. Bedenkt met wie maar als dat kindje niet kan dan hoeft t niet meer. Probeert ze niet een ander.
Speelt ze dan met iemand dan gaat ze t liefst haar eigen gang. En ik heb het idee dat ze na een half uur/uur wel genoeg heeft weer even zeg maar.
Moet je het laten gaan? Is er een manier om te helpen? Wat moet je vooral niet doen? En als ze ergens anders spelen. Licht je die ouders dan in? Je wilt toch dat ze je kind zien en niet die stempel zeg maar...

Goed idee wat Troel zegt
Lastig Nijna
Jullie zijn hier welkom mocht je dat willen proberen

quote:

Op zondag 10 maart 2013 21:17 schreef Nijna het volgende:
Hebben jullie nog tips m.b.t spelen met klasgenootjes?
Ik zou M graag wat op weg helpen maar weet niet zo goed hoe. Ze wil wel spelen. Bedenkt met wie maar als dat kindje niet kan dan hoeft t niet meer. Probeert ze niet een ander.
Speelt ze dan met iemand dan gaat ze t liefst haar eigen gang. En ik heb het idee dat ze na een half uur/uur wel genoeg heeft weer even zeg maar.
Moet je het laten gaan? Is er een manier om te helpen? Wat moet je vooral niet doen? En als ze ergens anders spelen. Licht je die ouders dan in? Je wilt toch dat ze je kind zien en niet die stempel zeg maar...

Misschien als het kindje niet kan dan een afspraak voor volgende week maken? Zodat er dan niet weer de onzekerheid is of hij/zij kan?

En zelf mee gaan of kindje bij jullie thuis uitnodigen zodat je eventueel zelf wat bij kan sturen? Eerst kort proberen, bijvoorbeeld tussen de middag? Misschien alvast wat speelgoed klaarleggen voor de verveel-momenten?

Hopelijk wordt het leuk!

Troel, wat fijn dat het steeds beter gaat. Ik denk ook wel dat het een kwestie is van regelmatig doen... Ik denk dat veel mensen het ook niet zullen zien/merken aan haar... Aan de ene kant handig, maar ik vind het soms ook wel lastig.
Ze heeft ook al wel eens bij iemand gespeeld, dan hoor ik geen rare dingen, dus misschien zie ik ook wel teveel beren op de weg hoor... maar het zijn wel van die dingen die me bezig houden .

Mrien, wij een bakkie thee, dames ff spelen?! .

Stiemie, ik zat ook al te denken om de moeder eens te vragen wat een handige dag voor hen is, dan kan ik M. het voor die dag laten vragen (maar eens kijken of ze er vanmiddag weer is, want ik heb haar vorige week amper gezien die moeder). Natuurlijk kan een kindje altijd nee zeggen, dat vertel ik haar dan ook wel... Moeten ze ook leren, ben ik me ook wel van bewust.

Maar het houdt me toch wel bezig... je blijft toch mama

Het is ook niet heel raar dat kinderen ook gewoon een poosje zelf spelen. Ik laat ze dan ook lekker gaan. En na een poosje (15-30 minuten) vraag ik allebei of ze zin hebben in een snoepje/spelletje/tekenfilmpje/knutselwerkje/etc. en dan gaan ze vaak wel weer even samen verder.

Bij andere ouders verschilt de aanpak nogal. De ene laat de kinderen echt hun gang gaan, en de ander zit er elke minuut bovenop. Maar ik merk dat de meesten toch gezelliger zijn als ze ook gewoon even hun eigen gang mogen gaan. Dat andere kost de ouders en kinderen allemaal veel meer energie..

Ik wil er ook niet teveel bovenop zitten, al heb ik soms wel de neiging .
Ze is ook nog maar 5,5 natuurlijk...

quote:

Op maandag 11 maart 2013 13:29 schreef Nijna het volgende:

Ze is ook nog maar 5,5 natuurlijk...

Nijna, ik merk zelf dat het ook erg veel uitmaakt met wie mijn kind speelt. De ene combinatie gaat nu eenmaal wat makkelijker dan de andere. Ik denk dat dat van meer invloed is dan haar leeftijd.
En ja, het ís spannend om te zien of en hoe je kind speelt met anderen. Die van mij heeft (ook...) een gebruiksaanwijzing, en soms zit ik met kromme tenen. Zo logisch dat je graag wil dat het goed gaat, dat je kind fijn met vriendjes en vriendinnetjes kan spelen. Maar ik heb wel geleerd er wat relaxter in te zijn. Ook bij volwassenen klikt het met de een beter en gaat het allemaal wat meer smooth dan met de ander, toch?
Ik laat een 'nieuw' kind wel altijd eerst bij ons spelen. Juist vanwege de gebruiksaanwijzing van mijn zoon. Ik wil kunnen bijsturen indien nodig.

Over 'vertellen' van de diagnose: Je hoeft niet per sé het woord autisme te noemen. Je kunt ook aangeven wat punten zijn die je dochter lastig vindt, en waar ouders haar evt bij zouden kunnen helpen. Want vergeet niet, ook kinderen zonder diagnose kunnen hun eigenaardigheden hebben...

Dank je wel Moonah . Inderdaad, er zijn wel meer kinderen met eigenaardigheden .
De kindjes met wie ze tot nu toe heeft gespeeld dat klikte volgens mij wel, daar wil ze ook nog wel een keer mee spelen. Morgen gaan we het weer proberen .

Overigens heeft ze vanmiddag een "liefdesverklaring" geschreven voor een jongetje uit haar klas. "ik ben verlieft"
Inclusief tekening van hem en haar met hartjes erbij .

Wij laten Job alleen maar buiten spelen als alle seinen op groen staan. Inmiddels weet iedereen uit de buurt wel alles van Job. Meestal zwerft hij rond in de speeltuin en de omwonenden van die speeltuin kennen hem en grijpen ook wel in als het mis dreigt te gaan of komen mij dan waarschuwen. Zelf ga ik sowieso elk kwartier even kijken of ga ik er, bij mooi weer, nog steeds op een bankje bij zitten.

Voor echte speelafspraakjes met vriendjes hebben wij bij het UMC geleerd dat het heel belangrijk is om de duur te beperken. Dus maximaal een uur. Dan is de kans groot dat het leuk blijft. Als het langer duurt gaat het uiteindelijk mis en dan blijft iedereen met zo'n rotgevoel zitten.

Over dat Job mij nog nodig heeft 's nachts...
Eigenlijk niet. Hij heeft in de voorjaarsvakantie bij mijn ouders gelogeerd ( ) en dat is goed gegaan. Hij heeft me wel verteld dat hij toen ook veel 's nachts wakker was geweest, maar hij is uiteindelijk pas opgestaan toen hij mijn vader beneden hoorde. Dus hij kan het wel. Alleen heb ik op het moment even niet de energie om die strijd aan te gaan. Het is makkelijker om dan maar gewoon met hem naar beneden te gaan. Ik weet dat het niet goed is, maar de afgelopen maanden hebben een beetje hun tol geeist. Eigenlijk wil ik nu eerst zorgen dat we weer in een goed ritme komen en van daaruit kan ik dan weer proberen wat te veranderen. Het lijkt er wel op dat we dat ritme nu eindelijk een beetje te pakken krijgen, maar het is nog heel broos allemaal.

Livelink, fijn dat jullie het ritme weer een beetje op kunnen pakken .

We hadden trouwens net 10 minuten gesprek. Ze doet het goed in de klas. Samenwerken is niet haar hobby, ze wil het het liefst op haar manier (zo herkenbaar). Maar ze doet het (al dan niet met veel gezucht) wel. Ze hebben elke week een opdracht die ze samen met iemand moeten doen en de juf wijst aan met wie je dat dan doen moet.
Ze had op de cito met rekenen wat beneden verwachting gescored, maar dat waren wel dezelfde soort opdrachtjes geweest die ze niet goed had, misschien gebrek aan concentratie of (wat ik van mezelf wel zou herkennen) overzicht kwijt en afhaken. Maar tevreden juffen en wij als tevreden ouders .

Mooi zo, Nijna!

Livelink, wat een uitputtingsslag, zulke korte nachten... maar fijn dat je het gevoel hebt dat jullie weer in een wat beter ritme beginnen te komen.

Disneyland was een groot succes. Mede dankzij het bijzondere pasje voor Cato hoor, wat een zaligheid om zomaar de rijen te kunnen passeren. Bedankt nog voor de tip(s)!! Cato durfde overigens in de spannendste attracties (nou ja, bijna allemaal dan), maar de ontmoetingen met Disney figuren vond ze véél te eng. het slapen in een hotel was ook wel heel wat, maar ze heeft 't allemaal toch heel goed doorstaan en we hebben de 3 dagen optimaal benut.

Fijn Trui dat het zo'n succes was. En wat goed van Cato dat ze overal in durfde. En die Disneyfiguren zijn ook gewoon eng.

Nijna, dat klinkt allemaal maar goed. En ik kan me heel goed voorstellen dat ze het veel fijner vindt om opdrachten alleen te maken. Dat samenwerken is alleen maar lastig
Knap dat ze het wel allemaal doet. Dat zijn de leukere 10-minuten gesprekken.

Trui, dat klinkt goed! Stoere Cato met al die attracties! Fijn dat jullie die 3 dagen zo goed hebben kunnen benutten!

Livelink, ik zou het ook liever alleen doen, die opdrachten . Het is fijn om te horen dat ze het zo goed doet, neemt ook een klein beetje onzekerheid weg...
Dikke knuffel voor jullie

Troel, nog bedankt voor je plaatje uit de OP. Katja had vandaag haar spreekbeurt over autisme en we waren aan het worstelen met het begrijpelijk maken van alle informatie. Uiteindelijk heb ik dat plaatje als kapstok gebruikt en toen heeft Katja per punt wat uitleg en voorbeelden gegeven. Dat maakte het allemaal een stuk hanteerbaarder dan taaie theorie.

Oh ja, en ik heb voor haar spreekbeurt ook als grapje het 'autisme-testje' gebruikt en even een Nederlandse versie van gemaakt. We vonden het wel een beetje eng om het te gebruiken, want Katja was heel bang dat iemand uit haar klas het 'verkeerde' antwoord zou geven. Maar ja, ze wilde het toch graag als leuk tussendoortje toevoegen aan haar spreekbeurt (waarbij ze uitdrukkelijk zei dat alleen een psychiater de diagnose kon stellen ).

Wellicht kan ik een ander nog met de Nederlandse versie blij maken?

Katja kan het nu heel goed uitleggen

.

[ Bericht 100% gewijzigd door trui op 14-03-2013 09:22:58 ]

wat snap je er precies niet aan dan, Troel?

wat een goed idee livelink, om dat plaatje als kapstok te gebruiken. leuk dat Katja dit onderwerp heeft gekozen. zo te lezen ging het goed?

als je je goed in Sally's beleving verplaatst (zoals jij dus doet) begrijp je dat zij niet weet dat Anne de bal ergens anders in gedaan heeft, en dat Sally dus inderdaad zal kijken op de plaats waar ze de bal zelf achtergelaten heeft. kinderen met een autistische stoornis zijn er vaak minder goed in om zich in anderen te verplaatsen, dus die noemen dan de plaats waar ze zelf van weten dat de bal ligt.

het zich kunnen verplaatsen in 't perspectief van de ander wordt ook wel 'Theory of Mind' (TOM) genoemd. bij kinderen met een autistische stoornis ontwikkelt de TOM zich vaak wat langzamer dan bij 't gemiddelde kind. ze leren 't doorgaans dus wel, alleen wat later. en vaak blijft het op subtieler niveau nog wel wat lastig.