Kanker (ziekte)

quote:

Op vrijdag 1 maart 2013 21:58 schreef MarMar het volgende:
Mijn laatste post:

[..]

Ik heb een ex collega met borstkanker uitgezaaid naar lever. Kreeg eerst paar keer chemo met hele lage dosis, de eerste keer dat ze de volle dosis kreeg ging ze er bijna onderdoor.
In het AvLzks heeft ze toen chemo via de lies direct in de lever gekregen waar ze gelukkig goed op reageerde.

quote:

Op vrijdag 1 maart 2013 21:58 schreef MarMar het volgende:
Mijn laatste post:

[..]

Slecht nieuws dus. Wat blijft er nu nog aan mogelijkheden over?

quote:

Op vrijdag 1 maart 2013 22:04 schreef MarMar het volgende:

[..]

Niets.. zijn volgende gesprek met de oncoloog is een afsluitend gesprek wat de behandeling betreft.

Wat erg! Heel veel sterkte aan iedereen!

Hoe gaat het nu met je vader?

quote:

Op vrijdag 1 maart 2013 22:11 schreef MarMar het volgende:
Dank je.

Hij klonk aan de telefoon ietsjes fitter, maar er is niet veel meer van hem over. Hij blijft afvallen en komt alleen nog maar buiten in een rolstoel voor af en toe frisse neus.
Zondag gaan we naar hem toe.

Meer geen pijn dus? Dat iemand dan nergens meer puf voor heeft dat kan ik begrijpen. Dat zal zondag een heel moeilijk gesprek worden vermoed ik. Heel veel sterkte.

Poeh zeg wat een heftig nieuws Mar. Sterkte.

Met mijn schoonvader gaat het iets beter. Hij heeft sinds een half jaar pijn in zijn elleboog. Na een aantal maanden bleek dat te komen door een tumor op zijn borstwervel. Hij slikt ontzettend veel pijnstillers (o.a. morfine) en zuipt zich klem aan jenever maar niets helpt. Nu krijgt hij sinds 1,5 week neuropatische pijnbestrijding en het lijkt zowaar te helpen. Hij kan eindelijk langer dan 2 uur achter elkaar slapen en doet inmiddels amper nog iets anders.
Hij heeft zijn eerste chemokuur achter de rug en lijkt er, naast de vermoeidheid, nog niet al te veel last van te hebben. Hij heeft zelfs een weekje op een boot geregeld voor hem en zijn broers.

quote:

Op zaterdag 2 maart 2013 20:42 schreef Lucky_Strike het volgende:
Poeh zeg wat een heftig nieuws Mar. Sterkte.

Met mijn schoonvader gaat het iets beter. Hij heeft sinds een half jaar pijn in zijn elleboog. Na een aantal maanden bleek dat te komen door een tumor op zijn borstwervel. Hij slikt ontzettend veel pijnstillers (o.a. morfine) en zuipt zich klem aan jenever maar niets helpt. Nu krijgt hij sinds 1,5 week neuropatische pijnbestrijding en het lijkt zowaar te helpen. Hij kan eindelijk langer dan 2 uur achter elkaar slapen en doet inmiddels amper nog iets anders.
Hij heeft zijn eerste chemokuur achter de rug en lijkt er, naast de vermoeidheid, nog niet al te veel last van te hebben. Hij heeft zelfs een weekje op een boot geregeld voor hem en zijn broers.

Lucky wat fijn dat die pijnbestrijding eindelijk wat oplevert. Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat ik het goede kreeg. Pas na een half jaar bedachten ze dat er maar eens iemand langs moest komen op het te bespreken.
Ik gebruik nu een fentanyl pleister, diclofenac en paracetamol en bij doorbraakpijn instanyl neusspray, works as a charm! Heeft je schoonvader ook zo'n pleister? Want ik merk echt dat dat goed helpt. Die geeft steeds een beetje pijnstiller af. Zou niet meer zonder kunnen.

Ik weet niet goed wat hij krijgt. Hij legt dingen niet uit, heel irritant. Toen hij in het ziekenhuis lag vertelde hij 's avonds over een onderzoek van een arts die dag: "er was vandaag weer zo'n Jojo Krentenbrood en toestanden en truken." Geen idee watvoor arts, watvoor onderzoek. En als ie wel wat nuttigs vertelt nadat wij aandringen is het negen van de tien keer niet waar wat hij zegt. Alcoholisme is een bitch.
Maar goed, ik heb mijn schoonmoeder nog niet alleen gesproken zodat ik het goed kan vragen. Ze heeft inmiddels geleerd om met hem mee te gaan bij elk onderzoek en wij gaan ook mee naar gesprekken met de longarts.

Omdat hij die flesjes morfine te pas en te onpas slikte of zijn dosis juist uitstelde en verving door jenever om er goed op te kunnen slapen, heeft hij nu een morfinepleister. Het gaat gelijk een stuk beter zegt mijn schoonmoeder. Hij heeft inderdaad ook een neusspray. En hij moet een dagboek bijhouden van zijn pijnbestrijding. Ik ben benieuwd. Het zou geweldig zijn om hem eventjes niet meer zo te zien lijden, vooral voor mijn vriend.

quote:

Op maandag 4 maart 2013 00:31 schreef MarMar het volgende:
Vandaag bij mijn pa geweest, heftig.

Woorden als dat er natuurlijk altijd een kans is dat de al besmette lymfeklieren die eruit gehaald zijn, gelijk ook alle besmette lymfeklieren waren.. dat hij dan misschien beter af is zo zonder chemo..
Sjah, ik snap het, een mens blijft hopen, dat is ook goed.. maar als ik dan even met hem alleen ben zijn de gesprekken anders..

Mbt het erfelijkheidsonderzoek, dat zal over een maand in gang gezet worden, de familieleden die eventueel meedoen worden dan allemaal bijelkaar geroepen bij de oncoloog en die zal eea uitleggen. Daarna kunnen we beslissen of we het al dan niet willen, maar ik ben er denk ik wel al over uit, zeker gezien deze soort kanker er wel een is die sneller getriggerd wordt door bepaalde dingen. Het scheelt nogal of je op je 60e of op je 80e kanker krijgt..

Het bezoek op zondag achter de rug. Heftig inderdaad. Was het bezoek ook wat je er vooraf van gedacht had? De een op een gesprekken zijn nu wel het belangrijkste lijkt mij.

Denk je dat er ook familie-leden zijn die het niet willen weten?

quote:

Op maandag 4 maart 2013 01:00 schreef MarMar het volgende:

[..]

Het is best dubbel allemaal, we hebben sinds lange tijd weer écht contact.. wrang dat dit daar dan voor nodig was, wel heel fijn dat het contact er is op deze manier. Die een op een gesprekken zijn dierbaar inderdaad.

Geen idee of er familieleden zijn die het niet willen weten, van mijn broers weet ik het ook niet zeker.

En ik ga nu maar naar bed, anders trek ik de fles wijn die ik net heb afgesloten weer open.

Heel veel sterkte voor jou en je familie.

ik kom me toch nog even hier melden, aangezien jullie wellicht beter weten wat te verwachten dan wij. schoonpa (prostaatkanker met uitzaaiingen) heeft vandaag te horen gekregen dat zijn psa waarden ondanks chemo stijgen. volgens de arts een teken van resistentie mbt die chemo. dit was de laatste type chemo (hij heeft er al een paar opzitten). ze kijken het nog 3 weken aan, als dan die psa weer gestegen is, houden ze op. indien niet, dan mag hij deze kuur nog afmaken (dan nog 3 weken) en eventueel een 11de keer (daarna nog eens 3 weken). maar dan is de koek op. en zonder chemo is het max een half jaar. dus linksom of rechtsom; dit jaar is de laatste.

we gaan proberen om (snel) 1 a 2 weken bij hem in de buurt in een vakantiehuisje te zitten zodat hij en de kinderen op een fijne rustige manier afscheid kunnen nemen (we wonen 200 km verderop).

Beiden heel veel sterkte!

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 18:24 schreef MarMar het volgende:
Het gaat nu relatief goed met hem trouwens, hij is zelf wel erg optimistisch, maar liever een of twee jaar vrolijk met valse hoop dan zielig in een hoekje wachten op de dood denk ik dan maar.

Het eerste sluit helaas het tweede niet uit. Is al besproken hoe/wat/waar indien er sprake van het laatste is?

Ik had al een account op FOK!, maar nog nooit dit topic gelezen.
Ik heb de ziekte van Hodgkin gehad, oftewel lymfeklierkanker.
Ik kreeg 2 chemokuren en ben er sindsdien alweer vanaf, niet of nauwelijks last van gehad, maar in ieder geval wel erg confronterend in je omgeving, vooral als je andere mensen met kanker ziet of hoord. Wat een rot ziekte zeg.

Het wordt tijd dat ze met een geneesmiddel komen.

Wat erg! Bij mijn moeder is ook borstkanker ontdekt, dit was toen ik 2 jaar oud was. Ze heeft me er wel over verteld; het is gelukkig snel genoeg gevonden (kwam in ziekenhuis voor andere klachten en vonden dit) en weggehaalt. Is later weer bijgegroeid, weer weggehaalt en ze heeft er nooit meer last van! Ik heb heel veel geluk gehad dat ze er nog voor me is ! Sterkte iedereen in moeilijke periodes! x Eline

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 21:44 schreef MarMar het volgende:

[..]

Nope, struisvogels alom..

Ik snap het wel. Zolang je er niet over spreekt is het er niet. Maak het wel lastig dat wel.

Sterkte allemaal.

Ik ben mijn vader er aan kwijt geraakt (darmkanker) en twee weken na zijn overlijden kregen we te horen dat mijn moeder het ook had. (borstkanker). Het gaat inmiddels wel weer goed met haar, maar het blijft altijd spannend.
Wacht nog steeds op de dag dat er een medicijn tegen komt.

Slopende ziekte, niet alleen voor de patiënt maar ook voor de mensen er omheen. Ben er al meerdere mensen aan kwijtgeraakt. Aan beide kanten van de familie komt darmkanker voor, extra medisch toezicht dus.