Newjersey_nl | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:00 |
Hallo, Ik heb sinds oktober te maken met het geval Burn-out. Ik heb 6 weken thuisgezeten en met de Arboarts afgesproken om weer rustig aan aan het werk te gaan (reïntegratie). Eerst 2 uurtjes, toen 4 uur, en toen 5, 6, 7 uur. Met de opbouw van 2 weken voor de laatste 3 uur. Ik heb me tijdens het reïntegratie een aantal keer ziek gemeld omdat ik echt te beroerd was om m'n bed uit te komen. Hierdoor heeft mijn werkgever me aangesproken over het feit dat hij er "klaar" mee was en dat dit zo niet langer kon. Ik ben daar erg door geschrokken en probeer me zelf nu toch elke keer op te beuren en naar m'n werk te gaan, ondanks dat ik me beroerd voel. Nu ben ik de afgelopen 2 weken weer 6 uur gaan werken en deze week zit ik op de 7 uur. Het begint me steeds zwaarder te vallen. Voel me weer gigantisch moe, wordt elke ochtend beroerd wakker en moet bijna elke ochtend overgeven. Ik ben bang dat dit zo niet meer langer gaat. Eind volgende week zou ik weer op 8 uur moeten zitten. Ik ben zo geschrokken van de reactie van m'n werkgever dat ik dit niet durf aan te geven.... Wat te doen?? Ik heb a.s. vrijdag een afspraak met de bedrijfsarts. Moet ik het daar aangeven? | |
mootie | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:04 |
Aangeven bij de arts. Te idioot voor woorden dat je werkgever zo reageert, alsof dat je herstel zou bespoedigen. En niet over je eigen grenzen heengaan, dan ben je zo weer terug bij af. | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:05 |
Ja, zeker aangeven bij de bedrijfsarts. Juist daar vertellen hoe je je echt voelt en wat het met je doet! Het gaat om jouw gezondheid. En ja, een werkgever weet graag waar hij aan toe is, dus liever iets langer over reïntegratie dan heel erg fluctuerend. Heb je er verder nog hulp bij eigenlijk? | |
Gedachtenstroom | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:10 |
Fijne baas dan. De gemiddelde werknemer kun je wel een kapitalistische vuist in het achterwerk duwen, om dat nou te doen bij iemand met burnout gaat wat ver. Dat is alsof je iemand met Parkinson afzeikt dat ie het dienblad met koffie steeds laat vallen. | |
kedge | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:17 |
Vanuit het oogpunt van de werkgever kan ik het mij goed voorstellen dat hij er klaas mee is. Zoek ander werk als je het niet aankunt of het je te veel wordt of zet je eroverheen en ga werken. Je bent nu een pijn voor het bedrijf. | |
Hallmark | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:19 |
Laat die werkgever effe zeiken, maar leg het naast je neer. Jij werkt serieus aan de reintegratie, maar kotsen voordat je naar je werk gaat, dat kan niet de bedoeling zijn. Wat hierboven gezegd wordt, daar zit natuurlijk wel een kern van waarheid in. Ik zou serieus eens gaan nakijken of dit werk wel echt voor jou geschikt is. | |
Jaimito | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:24 |
Gewoon aangeven, bedenk wel dat de werkgever niet op jou kan rekenen en dat hij daarom ermee klaar is, stukje onbegrip van zijn kant. Dus gewoon goed communiceren met je bedrijfsarts en vragen wat zijn ideeen erover zijn, die heeft dit verhaal vast eerder gehad met werkgevers die er geen boodschap aanhebben. Maar persoonlijk zou ik een andere baan zoeken. | |
Newjersey_nl | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:24 |
Ik zal het inderdaad aangeven bij de bedrijfsarts. Lijkt meeen goed plan. Ik heb wel hulp op dit moment, ik loop bij de 1e lijns ggz van de huisarts. Lekkere botte reactie. Heb je het ooit zelf meegemaakt?? Tot voor kort ging het gewoon goed. Ik weet nu waarom ik de burnout gehad heb en probeer nu situaties waarin ik me gestresst voel etc te relativeren. Ik probeer me er ook overheen te zetten, maar de ene dag gaat dit beter als de andere. Maar ik hoop dat je het ooit zelf krijgt: dan zal ik langs de lijn staan om je keihard in je face uit te lachen! Ik probeer het zeker naast me neer te leggen. Ik heb daarna wel een goed gesprek gehad met m'n werkgever waarin naar voren is gekomen dat ik soms gewoon een tandje moet bijzetten. Dit doe ik nu, maar waarschijnlijk een tandje teveel. Maar dit werk is wel degelijk geschikt voor me. Ik heb alleen met veel andere lichaamlijke complicaties te maken gehad het afgelopen jaar waarop ik geen tot weinig invloed had. Alles opeengestapelt heeft dus deze burnout gemaakt... Zal het zeker aangeven bij de bedrijfsarts. En een andere baan: dat heeft door m'n hoofd gespeelt ja. Maar ik wil me eerst focussen op een volledig herstel alsvorens ik daar verder over ga denken. | |
Ambipur | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:27 |
Ik kan jou uit ervaring melden, dat dit niet gaat werken. Meld dit ajb bij je bedrifsarts. Ook de reactie van je werkgever, want wat hij doet mag niet. Dat hij zo doet komt natuurlijk, omdat jij nu te duur bent. Jouw gezondheid moet jouw prioriteit zijn. | |
Hallmark | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:32 |
Maar is dat geen rare opmerking? Een burnout krijg je toch omdat je overwerkt bent? Een tandje bijzetten, daar kan ik me weinig bij voorstellen bij herstel van een burnout. | |
Ambipur | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:35 |
Mij werd juist aangeraden geen tandje bij te zetten en eens goed niets te doen ![]() | |
Newjersey_nl | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:39 |
Ik denk ook niet dat het erg herstel bevorderend is. Wat ik tenminste nu merk. Vandaag heb ik toevallig een goede dag. Maar soms kan ik ook echt een dag hebben dat het echt niet lukt... | |
kedge | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:44 |
Nee, maar wel van mensen om mij heen. Ik zie het als een doorbetaalde sabbatical bijna. De eerste week dat je even tot rust moet komen, kan ik mij nog enigszins voorstellen en dat je dan weer geleidelijk begint. Maar weken tot maanden thuis te blijven, nee, daar kan ik geen begrip voor tonen. In dit soort gevallen zou directe hulp als in vorm van een uitkering zowel de werkgever helpen als de werknemer om het proces te bespoedigen en weer zsm in volle loondienst terug te keren. Een werknemer die tijdelijk wegvalt is peperduur en een risico. Dat is mijn mening, maar ik wens je wel een spoedig herstel proces toe ![]() | |
Newjersey_nl | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:48 |
Dit komt stukken genuanceerder over als je vorige post. Ik begrijp zeker jouw mening ![]() ![]() | |
HarryVanDeSunwep | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:54 |
Bij mij ging het ook zo ongeveer zoals jij beschrijft. Ik herken er een hele hoop in en zit sinds eind september thuis en ben nu voor 3 halve dagen aan het werk. De eerste 6 weken zat ik volledig thuis en daarna ben ik begonnen met 2x2 uur per week. Mijn chef zeurde ook aan m'n kop met vragen als "hoe lang denk je dat het nog gaat duren'' en ''wat denk je wel niet wat het allemaal kost'' Daarmee zette hij me onder druk en dat had ie nooit mogen doen bij iemand met een burnout. Daarbij had ik ook nog eens een bedrijfsarts die, als ik bij 'm zat, me helemaal niet aankeek en me na 10 minuten weer naar huis stuurde. Inmiddels heb ik een andere bedrijfsarts en dat gaat een stuk beter. Deze toont wel belangstelling. M'n chef heeft z'n excusses aangeboden. Sinds deze week ben ik 3 halve dagen aan het werk maar om nou te zeggen dat het TOP gaat, nee. Verder loop ik bij een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Ik krijg van alle betrokkenen het advies het rustig aan weer op te bouwen en omdat ik heel bang ben om weer terug te vallen wil ik me daar aan houden. Inmiddels voel ik me iedereen op m'n werk gesteund en dat is wel fijn. Hoewel ik het zelf niet snel genoeg vindt gaan en daar ook schuldgevoelens over heb. Ik heb 18 jaar keihard en met plezier gewerkt voor deze werkgever zonder een keer langdurig ziek te zijn geweest en had ook nooit gedacht dat dit me zou overkomen. Ik heb er nog veel moeite mee om het te accepteren. | |
GeertJan88 | dinsdag 19 februari 2013 @ 09:58 |
Hoe krijgt men eigenlijk een burnout? | |
Hallmark | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:02 |
Accepteer dat, want anders val je terug, of blijf je risico op herhaling houden. Ik zie hierboven die post van kedge, maar dat is slechts een mening. Er zijn vele werkgevers die hun bedrijf niet puur voor de winst hebben, maar meer als een manier van prettig leven, om zich te omringen met prettige en leuke mensen. En die zien je niet als als een "risico" en een "peperdure" kostenpost, maar wensen jou eerder herstel toe als een gewaardeerd collega. En zoniet -- het slechtste wat je in dit geval kunt doen, is overhaasten, en je "er maar gewoon overheen zetten". | |
Aldo-MC | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:06 |
Wat een idiote houding van je werkgever zeg. Ik zou mezelf direct weer ziekmelden als je zo gaan lopen pushen, er zijn mensen die 2 jaar thuiszitten met een burn-out zeg dat maar tegen hem of haar. Dit is geen kattepis waarbij men even door jouw grenzen heen moet lopen pushen omdat je de zaak geld kost. Je gaat van iemand die kanker krijgt toch ook niet verwachten dat hij weer volledig komt werken als hij midden in zijn chemo's zit? | |
HarryVanDeSunwep | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:11 |
Zoals ik me heb laten vertellen, hebbem mensen die een burnout krijgen een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Nemen ongemerkt teveel hooi op hun vork en zeggen vaak, ''oh dat doe ik wel even''. Dat gaat van kwaad tot erger, tot je over de scheef bent gegaan. In mijn geval kwamen de eerste symptomen in het najaar van 2011. Zat op een avond rustig op de bank tv te kijken toen ik ineens over m'n hele lijf spierkrampen kreeg. Zo heftig zelfs dat ik moets overgeven van de pijn die ik overhal had. Ik dacht echt dat ik dood zou gaan. Na een half uurtje ging het alweer maar ben er de volgende dag mee naar de dokter gegaan. Die dacht dat het wel eens een bijwerking van een medicijn kon zijn dat ik dagelijks slik. Ben daarna gestopt met die pillen en heb toen ook geen last meer gehad. Wel was ik na een dag werken helemaal uitgeput en had ook geen zin in eten. Lag meestal al om 7 uur in bed en sliep dan tot een uur of 12 en daarna lag ik de hele nacht wakker. Zo heb ik nog een klein jaar aangemodderd tot ik na m'n vakantie waarin ik goed had uitgerust (dacht ik) meteen weer het oude vervelende gevoel kreeg. Daarbij komn ik me slecht concentreren op alles wat ik deed. Toen er 2 weken na m'n vakantie een rampdag was op m'n werk, ben ik geknakt. De volgende morgen toen ik op moest staan wist ik niet waar ik de energie vandaan moest halen om uit bed te stappen en naar m'n werk te gaan, zat jankend op de rand van m'n bed en wist niet waar ik het zoeken moest. Die dag meteen naar de dokter gegaan en daar het hele verhaal verteld en voor haar was het zo klaar als een klontje, een burnout dus. Ik had geen idee wat ik me er bij voor moest stellen maar ben er inmiddels achter. | |
HarryVanDeSunwep | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:12 |
Een goede werkgever is er trouwens voor verzekerd, de mijne in ieder geval wel. Ziekmelden voor een griepje kost hem meer dan mijn burnout. | |
-Strawberry- | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:17 |
Bedrijfsarts op je hand krijgen, dan kan je werkgever niks. Als je een vast contract hebt ten minste. Burn-out duurt echt wel langer om van te herstellen. | |
kedge | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:17 |
Ook vervangend personeel dat opgeleid moet worden door bestaand personeel voor een tijdelijk contract, wat dus weinig zin heeft of ander personeel die verplicht jouw werk op zich moeten nemen en dus de werkdruk toeneemt? | |
-Strawberry- | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:20 |
Je weet hoe een burn-out werkt? Je moet dan complete rust nemen, dat heeft niks te maken met aanstellerij of 'respect hebben voor', dat is meestal gewoon nodig om ervan te herstellen in verband met prikkels en stress. | |
-Strawberry- | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:23 |
Het heeft niet altijd te maken met het werk niet aankunnen, maar grenzen leren aangeven. Soms heb je van die bedrijven die al hun klusjes op iemand uitstorten en die persoon durft geen nee te zeggen, waardoor die zwaar overbelast raakt. Als er ook geen goede sfeer hangt op het werk en je bent iemand die het werk mee naar huis neemt (piekeren), dan heb je de hele dag geen ontspanning. | |
Aldo-MC | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:25 |
![]() Heeft ook geen reet te maken met een verziekte werkhouding of luiheid. Vaak zijn het juist de mensen die het meest betrokken zijn bij de zaak en het hardste werken die een burn-out krijgen. Met de juiste behandeling en erkenning ben je meestal echter zo weer aan de bak. | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:25 |
Randdebiel. Hij geeft alleen aan hoe de werkgever dit ziet. Niet hoe hij er over denkt. Het is daadwerkelijk opbouwend (als in leer er wat van). Niet reageren als een stekelvarken met down op een LSD trip. | |
-Strawberry- | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:27 |
Een werkgever moet erop berekend zijn dat zoiets kan gebeuren. Een goede werkgever zou het zelf aan moeten zien komen als het minder goed gaat met een van zijn werknemers. Sowieso volstrekt belachelijk om iemand na 6 weken alweer te laten werken en dan bot te reageren als die persoon het dus nog niet aan kan. Je werkt met mensen hoor, niet met robots. | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:34 |
Ja, en er word ook niet anders gezegd. Echter, dat zijn zijn plichten, een werkgever is ook gewoon menselijk en maakt (stomme) gevoelsmatige fouten. De quote gaat niet over goed of fout; het gaat over inzicht in waarom. | |
Newjersey_nl | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:35 |
In ieder geval bedankt voor alle reacties. Ik zal het zeker allemaal meenemen. Het zal uiteindelijk weer allemaal goed komen ![]() | |
kedge | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:36 |
Volgens mij vergeten wat mensen hier dat het voor veel bedrijven nog steeds recessie is. Dat er bij bedrijven met circa 40 personeelsleden niemand gemist kan worden om de omzetten te halen en de salarissen uit te kunnen betalen. In goede tijden kun je goed zijn en in slechte tijden moet iedereen een tandje bij kunnen zetten. Werknemers op de vloer houden zich niet bezig met de omzetten zoals de CEO of managers zolang ze maar betaald krijgen. Daardoor is er dit onbegrip naar elkaar. | |
Aldo-MC | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:36 |
Een goede werkgever ziet het zeker niet zo bot en lomp als hij het daar stelt. | |
GeertJan88 | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:50 |
Klinkt best heftig ![]() | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:54 |
Hoezo niet? Er zijn genoeg mensen die niet graag werken en dan maar gaan roepen dat ze een burnout hebben omdat ze niet lekker in hun vel zitten. Het kost de werkgever alleen maar geld, en het bedrijf kan niet verder omdat ze iemand missen. Kan me voorstellen dat het kut is als werkgever. | |
Ambipur | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:55 |
Ja, man. Heb echt genoten toen ik overspannen was en RSI kreeg. Dikke vette party en vakantie je weetz. ![]() | |
GeertJan88 | dinsdag 19 februari 2013 @ 10:56 |
Tuurlijk heb je als werkgever liever niet dat je personeel een burn-out krijgt. Voor de persoon in kwestie en voor het bedrijf. Als het echter wel gebeurd dien je als werkgever wel je verplichtingen na te komen. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:01 |
Het een sluit het ander niet uit natuurlijk. | |
Ronald | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:02 |
Inderdaad een beetje begrip voor de werkgever kan geen kwaad, de druk om iedere maand weer alle salarissen te kunnen betalen is flink hoog bij veel bedrijven. | |
Nijna | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:02 |
Ik snap van je werkgever wel dat hij je liefst zsm weer aan het werk wil hebben, maar als je daardoor alleen maar harder gaat struikelen, lijkt me dat niet goed. Aangeven bij de Arbo, misschien kan je bedenken wat je wél lukte, hoeveel uur wel goed haalbaar is op dit moment en kijken of je langzamer op kan bouwen. Misschien kan je ook aangeven dat je je onder druk gezet voelt door je baas? Sterkte! | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:05 |
Dat zijn diezelfde managers die tegen jou zeggen dat het een week geleden al rond had moeten zijn, jij je kloten daarvoor afdraait en het project vervolgens 3 weken eerder af dan noodzakelijk was, zodat er meer winst of bonussen ontstaan, behalve voor jou dan. Dat zie je heel vaak, dus druk van bovenaf terwijl het helemaal niet nodig is. | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:08 |
Tuurlijk, daarom zeg ik ook dat duidelijkheid voor een werkgever van groot belang is. Dus een duidelijke lijn en niet ups & downs. Uitspraken van de werkgever van TS klinken dan ook meer uit frustratie. Maar ja, feit blijft dat TS ziek is en rustig moet opbouwen. Je kan wel weer leuk keihard aan de slag, maar dan val je straks weer om en dat kost de werkgever nog meer geld. En als het goed is, is de werkgever ook verzekerd, onderdeel van het bedrijfsrisico zou ik zo zeggen. | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:22 |
En voor dat soort mensen is die houding er dus vannaf de werkgever. Jammer genoeg zijn er zat mensen zo parasitair ingestelt. | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:26 |
Alsof dat er zo veel zijn..Dat kan het dus nooit wezen. | |
Hallmark | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:26 |
Eh? Ik snap ook wel dat ze bij een bedrijf wel wat beters te doen hebben dan iemand z'n burnout begeleiden, maar het is natuurlijk volstrekt onrealistisch om er van uit te gaan dat niemand uitvalt. Ja natuurlijk, daarom ruilen ze met elkaar. Werkgever neemt risico, en krijgt in ruil daarvoor een hoger rendement. Werknemers neemt weinig risico, en krijgt in ruil daarvoor een salaris, d.w.z. relatief laag rendement. Je doet net alsof een bedrijf een soort "gunst" verleend aan de werknemers. Hoe oud ben je eigenlijk? Serieuze vraag. Ik heb het idee dat je gewoon nog jong bent. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:28 |
Ligt er maar helemaal aan hoe groot het bedrijf is en hoeveel hart voor je zaak je hebt als 'werknemer'. | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:29 |
Een wesp steekt ook niet vaak of snel, echter iedereen is er wel huiverig voor. Simpeler kan ik het niet uitleggen. Nogmaals, ik zeg niet dat het een goede houding is van een werkgever, maar het is wel te doorgronden. | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:32 |
Ik vrees dat het een bedrijfsmantra is geworden, alles en iedereen die geen arbeidsmoraal heeft tot in de hemel wordt verketterd. Zo hou je de rest aan de gang, niemand wil buiten de boot vallen dus worden er paria's aangewezen die vervolgens als afschrikmiddel dienen... | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:45 |
Dat heet bedrijfscultuur. Ik heb nog niet in een bedrijf (!) gewerkt waar een herintroductie werkte. Dit is alleen weggelegd voor hele grote bedrijven (IBM) of een plek waar het niets uitmaakt (overheid). | |
Re | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:48 |
een burn-out blijft natuurlijks iets ongrijpbaar, voor een werkgever lijkt het er al snel op dat je niet geschikt bent voor de baan of dat je de verkeerde richting hebt gekozen of dat je niet gemotiveerd bent om dat extra stapje te zetten. Zes weken is trouwens bar weinig voor het weer reintegreren na een burn-out, sommige mensen zitten minimaal een jaar thuis. Maar goed, persoonlijk vind ik een burn-out ook een vaag begrip eigenlijk, is het nou een typisch werkgerelateerde psychiatrische ziekte?... Kunnen bouwvakkers ook een burn-out krijgen of prostituees? maar OT: je hebt de richtlijnen van je bedrijfsarts, daar zul je als werkgever aan moeten houden, maar natuurlijk sta je niet meer gelijk aan de andere werknemers in je team/werkomgeving. Trek jezelf uit de misere voordat je er nog dieper terug ingeflikkerd wordt | |
Re | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:50 |
werkt heus ook wel in kleine bedrijven hoor, ik ben ook 1 jaar arbeidsongeschikt geweest maar ben gewoon over een periode van 6 maanden weer compleet gereintegreerd, van 2 uur naar 10 uur naar 25 uur naar 38 uur | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:52 |
Goed om te horen. Nogmaals, het is een persoonlijke observatie, da's nou niet echt een representatieve weergave ![]() | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 11:59 |
Dat is nu absoluut niet iets om trots op te zijn als je bedoeld dat de ex medewerker dan niet meer geaccepteerd wordt. | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:30 |
Waar haal je trots nou weer vandaan? | |
Ambipur | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:33 |
![]() | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:33 |
Geen idee, schoot waarschijnlijk binnen als ik aan de bedrijfscultuur denk. Getriggerd door ervaringen uit het verleden wellicht. Excuses dus. ![]() | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:42 |
soort, niet persoonlijk. Mijn god wat een egocentrisch gevoelig antwoord o.0 | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:44 |
Hoezo niet, als mijn directe collega een half jaar thuis gaat zitten en er voor zorgt dat ik al zijn zooi bij mij op de vork moet nemen, zal ik hem ook niet met open armen verwelkomen. | |
Ambipur | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:45 |
Net als jij. Mensen die zeiken over anderen met een burnout. Heb zat vaak toen gehoord: lekker he vrij zijn. Ongevoelige zak. Alsof je het er expres om doet. | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:46 |
Je maakt al een denkfout door te stellen dat hij dat persoonlijk op jou richt die extra belasting qua werk ! Hij is helemaal niet bezig met jou als het goed is. Je baas moet dat goed ondervangen door extra mensen in te huren of het personeelsbestand überhaupt uitbreiden als het zo penibel is qua werkdruk. | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 12:55 |
Er zit geen gevoel in mijn antwoorden ![]() | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:01 |
Want voor elke functie die er maar bedenkbaar is kun je binnen een maand iemand vinden die op hetzelfde kennisniveau zit dan iemand die al jaren ergens werkt? Zoals ik ook al zei, het komt niet allemaal bij een 'baas' terecht, als je een beetje hart voor de zaak hebt wil je dat het goed loopt, als er dan ineens een collega wegvalt komt het de zaak niet ten goede, daar kun je als werknemer ook behoorlijk van balen. | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:01 |
En dat vind je dus ook bij vrouwen na hun zwangerschapsverlof en mensen die kanker hebben (gehad)? Wat een kortzichtigheid. Je kan beter bij je manager gaan klagen. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:02 |
En wat kunnen die er aan doen? | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:04 |
Natuurlijk dat is logisch, maar het is niet de bedoeling dat er met te weinig mensen of een backup wordt gewerkt ! Dan is de belasting naar de werkenemer te hoog en geef je iemand al gelijk druk om veel te veel en te snel te gaan doen in geval van herstel. Niet goed vind ik. | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:04 |
Bekijk het eens van uit je werkgever. Wellicht dat je dan kan inzien dat zijn reactie begrijpelijk is. En als je het allemaal niet trekt en niet meer aan kan zou ik een andere baan zoeken. | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:05 |
Waarom ? Denk je dat de werkgever dat ook voor jou doet. | |
Boca_Raton | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:07 |
Helemaal eens. Wat een proleet die vent. Een burn-out kan je máánden, soms jaren herstel kosten. TS, wees open naar je bedrijfsarts. Je hebt steun nodig in dit proces! | |
Boca_Raton | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:08 |
Een andere baan gaan zoeken als je in een burn-out zit? ![]() | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:08 |
Als je een goede werkgever hebt zou hij dat moeten doen ja. Dat laat niet weg dat je als werknemer ook zelf je conclusie zou moeten trekken, als je het werk niet aan kan, is het tijd voor iets anders. | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:10 |
Beter daarvoor natuurlijk, maar goed sommige mensen laten het te ver komen. Misschien kan TS een mooie afvloeiingsregeling bedingen. | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:10 |
Als dat inderdaad blijkt is het voor beide partijen het beste, daar heb je gelijk in. Maar midden in een burnout niet te doen natuurlijk. Maar als je een burnout krijgt dan klopt het van beide kanten niet dus inderdaad meestal denk ik de beste oplossing. | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:12 |
Die vrouwen niet zwanger worden en die anderen geen kanker krijgen. Of nee, wacht. Ik neem aan dat je de manager bedoelt. Wel, als hij of zij de boel op een afdeling niet goed organiseerd, te weinig oog voor z'n mensen heeft, te veel verwacht en er weinig voor teruggeeft, dan verpest je de afdeling wel. Misschien een negatieve kijk, maar ik spreek helaas uit ervaring. Ik zie bosjes oud-collega's met een groot verantwoordelijkheidsgevoel, hart voor de zaak al jaren complete roofbouw plegen op zichzelf. En na jaren valt de een na de ander om. Waarom kon ik dat wel voorzien en die manager niet?? Dat had een hoop ellende voor iedereen kunnen verminderen. Luisteren naar je mensen, jouw standaarden niet opdringen bij de ander en vooral samen kijken hoe het gaat. Betrokken zijn is gewoon belangrijk. Zo krijg je meer vertrouwen vanuit beide kanten en geloof me, dan gaat de reïntegratie een stuk soepeler. [ Bericht 0% gewijzigd door Nyota op 19-02-2013 13:16:23 (Typo) ] | |
Boca_Raton | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:13 |
Dit lijkt me werkelijk helemaal geen goed idee. | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:14 |
Kijk zo hoort dat te gaan. ![]() | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:15 |
Dat lijkt me tijdens ziekte niet zo'n goed idee, in ieder geval niet als je nog geen kijk hebt op wanneer je weer beter bent. | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:17 |
Waarom niet? TS kan een paar maanden met behoud van salaris thuis "bijkomen" en in de tussentijd een baan zoeken die wat minder stress geeft. Het lijkt me dat gezien de houding van de werkgever de arbeidsrelatie nooit meer wordt wat het was, dus kan je je conclusies trekken. Of een nieuwe baan makkelijk of moeilijk te vinden is ligt natuurlijk wel een beetje aan het cv van TS en om welke branche / functie het gaat. | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:19 |
Net zoals het crisis is voor bedrijven, is het ook crisis voor werknemers. Kortom, nu even je baan opzeggen is voor een werknemer niet zo heel slim. Reïntegratie 2e-spoor zou nog iets kunnen zijn. Maar ja, ook dat kost geld voor de werkgever. | |
Boca_Raton | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:20 |
Dit kun je niet menen. Bijkomen? Joehoeee een burn-out is ernstig hoor, maar daarvan ben je dus niet op de hoogte. In de tussentijd een baan zoeken? Joehoeeee, de man is ziek, kan dus niet. En dan heb ik het nog niet eens over de financiële gevolgen. Je mág ziek zijn. Namelijk. Dit is zo onzinnig, reageer dan helemaal niet. | |
Kper_Norci | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:22 |
![]() Hoe voelt dat nou, zo'n enorm dikke, beaderde penis van de werkgever in je anus? | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:26 |
Kijk uit dat jullie geen burnout krijgen jongens, rustig aan. ![]() Wat ik wil zeggen is dat TS zijn baan blijkbaar niet aan kan en dat het dan vrij kansloos is om te proberen dit weer op te gaan pakken, dan kan je beter de eer aan jezelf houden en wat anders gaan doen. En je mag ziek zijn inderdaad, maar iemand die een bakkerij werkt en een allergie heeft voor brood of een glazenwasser met hoogtevrees is misschien ook niet heel handig. Als je gevoelig bent voor stress kan je beter een baan zoeken waarin je wat minder stress hebt. | |
Boca_Raton | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:28 |
Zó komt je tekst op mij over. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:29 |
Waarom moet die verantwoordelijkheid bij een manager liggen, jij als werknemer bent verantwoordelijk voor jouw stukje/jouw afdeling. Degene waar jij verantwoording aan moet afleggen die moet op zijn beurt natuurlijk wel jou kunnen vertrouwen op jouw kunde en jouw kwaliteiten. Is dat stukje vertrouwen er niet, tja dan heb je een probleem en dan kreeg je mensen die met een burnout thuis gaan zitten, of managers/bazen die onrealistisch verwachtingen hebben. Het is een samenwerking. Ja toch? | |
Gertje-Plongers | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:30 |
In een ideale situatie wel inderdaad. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:30 |
Is dat zo raar dan? | |
Re | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:31 |
wat is bijvoorbeeld dan het verschil tussen een burn-out en een fysieke ziekte waar je er ook voor langere tijd uitligt... moet ik me ook schuldig gaan voelen omdat ik ziek ben geworden en daarmee jouw werkdruk wat hebt verhoogd, moet ik door het stof voor je? | |
Boca_Raton | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:32 |
Om in dit topic iemand met een burn-out lichtelijk af te serveren namens zijn werkgever vind ik raar ja. | |
Kper_Norci | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:32 |
Als jij als een stuk oud vuil behandeld wilt worden door je werkgever, dan moet je dat helemaal zelf weten natuurlijk. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:33 |
Een burn out is iets wat je jezelf aandoet door niet goed te plannen en niet goed communiceren. Een fysieke ziekte kun je niet altijd wat aan doen. Je hoeft niet door het stof, maar het slachtoffertje uithangen is ook weer een ander uiterste. | |
Re | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:34 |
wat maakt iemand dat hij "slachtoffertje"speelt... door jouw subjectieve waarnemingen van wat wel en niet een ziekte is... of werk je als specialist in een ziekenhuis, dan heb ik verder niets gezegd ![]() | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:36 |
Wat?? Een manager stuurt zijn mensen aan, tenminste, dat zou hij moeten doen. Als het goed is, vindt er regelmatig overleg plaats, zodat de manager ook weet wat er op zijn afdeling en bij zijn mensen speelt. En natuurlijk dient het een tweerichtingsverkeer te zijn, maar in de praktijk heb ik zo vaak een manager gezien die alleen hoorde wat hij wilde horen en zag wat hij wilde zien. Structureel overwerken? Jammer voor je, ik werk ook altijd tot laat en misschien kan je gewoon niet plannen. Een manager zou een persoon moeten zijn die het beste uit zijn mensen zou willen halen en ze ook zodanig zou moeten motiveren, waarbij dialoog bovenaan staat. | |
#ANONIEM | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:36 |
Daar schiet de burnout meestal in de rug. [ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 19-02-2013 13:36:48 ] | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:36 |
| |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:39 |
En een psychische ziekte kun je wel voorkomen, of begrijp ik je nu verkeerd? | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:42 |
Terwijl ik het toch vanuit het perspectief van TS bekijk. Op zijn werk zit hij niet lekker in zijn vel, zoek dan wat anders. Je kan wel koste wat het kost proberen in je oude functie terug te komen, maar de eerste keer was het blijkbaar ook geen succes, waarom zou de tweede keer anders zijn? | |
Boca_Raton | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:47 |
Er is voorlopig überhaupt helemaal geen sprake van terugkomen in werk. Bij een goede burn-out begin je bij wijze van spreken al te trillen bij het idee van werken/druk etc. Iemand met een beetje levenservaring weet dat je dan nog echt veel tijd nodig hebt om te herstellen. En je bezighouden met ander werk zoeken hoort daar dus niet bij. | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:47 |
Nee, mensen met een burnout zijn zielig. Ze hebben een hoog verantwoordelijkheidsgevoel en nemen daardoor teveel hooi op hun vork. Ze kunnen het niet helpen en je moet medelijden met ze hebben. Als je alleen al de suggestie wekt dat het mogelijk ook een beetje aan henzelf ligt of enigszins begrip opbrengt voor een werkgever die er wel een beetje klaar mee is, ben je de vijand. | |
Kper_Norci | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:47 |
Uit de OP: Ik lees hier niks over dat TS het werk niet aan kan, maar dat TS door allerlei fysieke ongemakken tot een burnout is gekomen. Je doet net iets te hard of dat je alles van TS zijn situatie weet. | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:49 |
Sorry hoor, maar als je het werk geestelijk aan kan krijg je geen burnout. En hoe fysieke ongemakken dan de oorzaak van de burnout van TS kunnen zijn ontgaat me een beetje eigenlijk. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:50 |
Blijkbaar. ![]() Stel je voor dat je ook maar een beetje iemand in twijfel trekt. ![]() | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:50 |
Je hoort de werkgever niet klagen als iemand teveel hooi op z'n vork neemt... En dat is dus niet zo slim. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:55 |
Maar je bent toch geen robot, dat kun je zelf als werknemer toch ook wel inzien? | |
Kper_Norci | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:57 |
Ik kan me anders best voorstellen dat wanneer een werkgever druk uitoefent op de werknemer, deze uit "angst" hierin mee gaat, ook al weet werknemer dat het mogelijk ten koste zal gaan van zijn/haar gezondheid. Zeker in het geval van bijvoorbeeld een tijdelijk contract in economisch moeilijke tijden. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:58 |
Slim bezig, zeg ![]() | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:58 |
Dan ben je dus blijkbaar niet geschikt voor die functie. | |
kedge | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:58 |
Leeftijd is irrelevant aan mijn punt. #yolo toch. | |
Kper_Norci | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:59 |
De werkgever ook niet, want een goeie werkgever zet zijn werknemers niet onredelijk onder druk. | |
Newjersey_nl | dinsdag 19 februari 2013 @ 13:59 |
Dit kwam doordat ik al 3kwart jaar met pijn liep en bleef lopen. Dit vreet veel energie, zowel lichaamlijk als fysiek. Als je dan te maken krijgt met stressvolle situaties dan vreet dat nog meer energie van je. En op een gegeven moment is je energie op. Een burnout dus. | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:03 |
Soms dus niet... Niet iedereen kan alles even goed. En vooral mensen die erg betrokken zijn, doen er nog wel even wat extra's bij. En dat is natuurlijk hartstikke fijn voor de werkgever, van dergelijk betrokken mensen die altijd werken En die zegt tegen de werknemer: hartstikke fijn, top, goed zo, alsjeblieft een bonus omdat je zo veel omzet. En daarmee wordt dus een soort standaard gezet. En dat is gevaarlijk en daarvan zeg ik dan ook dat een goede manager ook vraagt of de werknemer niet altijd zit te werken 's avonds en in het weekend. En natuurlijk, het gaat niet overal zijn. En ja, sommige mensen maken zich sneller druk om dingen, zijn onzekerder, of willen alles graag goed doen, zijn bang hun baan te verliezen etc. Dat zit dan meer in het aard van het beestje door levenservaringen bv. Ook dan geldt dat een manager zijn mensen aanstuurt en als het goed is in gesprek blijft met z'n werknemers. | |
Hallmark | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:03 |
De reden dat ik het vraag, is dat je echt ongenuanceerd overkomt. Zo praatte ik ook, met m'n studie op zak, aan de slag in de leasebak voor de klant. Het is een samenspel, en je hebt als werkgever-werknemer elkaar nodig. Sommige werknemers vallen uit. Sommige werkgevers reorganiseren. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:05 |
Al met al, het is dus nooit de schuld van de werknemer, maar van de werkgever/manager die je slecht aanstuurt? Sorry maar dat gaat er bij mij niet in. | |
Nyota | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:08 |
Nee, dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat een betrokken werkgever langdurige uitval kan voorkomen en reïntegratie kan bespoedigen. Het feit dat iemand te betrokken is en waar dat uit voort komt, daar mag die persoon zelf mee aan de slag. | |
Kper_Norci | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:09 |
Waarom moet er perse een schuldige zijn? | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:20 |
Wat de een onder druk zetten noemt, noemt de ander goede motivatie. Je bent zelf verantwoordelijk voor het aangeven van je grenzen. Natuurlijk draagt een werkgever ook verantwoordelijkheid voor het welzijn van zijn werknemers, maar de schuld als je de stress niet meer aan kan ligt aan twee kanten. | |
HostiMeister | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:44 |
Omdat alvorens je iets wil oplossen moet weten waar de oorzaak ligt. | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 14:54 |
Het kunnen (en zijn) er meestal meer dan 1 ![]() Kortzichtigheid en conformiteit aan de bedrijfscultuur word altijd vrolijk als een probleem van de werkgever gezien, terwijl dit voor 90% aan de werknemer te wijten valt. Hier draait iedereen onbetaald 60-80 uur. Ik heb heel vrolijk iedereen verteld dat ik geenzins trek hier in heb. Geen onwil of niets, maar A) ik krijg er niet voor betaald, en B) ik zit te dicht op mijn pensioen om mezelf ziek te werken. Mits motivatie duidelijk uitgelegd door de werknemer, hebben alle partijen er vrede mee. Sterker nog, de cultuur hier is gedeeltelijk doorbroken. De werkgever vind dit wat minder (die raakt gratis werk kwijt) maar moet zich hier gewoon in schikken. | |
DroogDok | dinsdag 19 februari 2013 @ 15:06 |
Mag toch hopen dat ze wel minimaal voor 40 uur betaald worden? ![]() | |
Darkangle | dinsdag 19 februari 2013 @ 15:07 |
Hahahaha, dat dan weer wel ![]() |