Teranoq , stad der Elven

Diep in de oerwouden en moerassen van de westkust van Fok!eiland ligt een betovering in de lucht , Want daar ligt de tot nu toe nog nooit door een vreemdeling betreden elvenstad ; Teranoq . Gebouwd in de hoge bomen van soms wel 120 meter hoog en gemaakt van levende bouwmaterialen ligt er een sfeer van betovering , jah bijna geheimzinigheid over de plek .

De wezens die er wonen zijn de zogenaamde Sisianoq , oftewel de levenden . Ze zijn een ondersoort van de elfen die zich nds eonen lang om een of andere reden hebben afgescheiden van alle andere elfen . Zodoende hebben ze zich verder ontwikkeld
, ze zijn middelang enbben lang blond tot donkerblond golvend haar , ze hebben og steeds spitse oren maar die oren zijn nu van een hele dunne soort huid

Ook hun zintuigen zijn veranderd , niet in scherpte
-want die was altijd al supriem- maar in aantal ,
het zijn er zes . Hun zesde zintuig is die van het paranormale bereik , wat ze er mee kunnen en hoe het werkt is tot op de dag een van de best bewaarde geheimen gebleven . Ook opvallend is hun gaven met planten en dieren te kunnen communiceren ( lees : niet spreken maar communiceren in beeld en geluid )

* vanuit een deuropening kwam een oude vrouw met lang wit haar op Forau af .

Gegroet Jalat , welkom in Teranoq .
Normaal staan wij niet toe dat vreemdelingen onze stad zelfs maar ontdekken .Dus moet je wel door een vriend gezonden zijn daar je anders nooit de weg had kunnen vinden .

* De oude Vrouw wenkt hem mee te komen

* De oude vrouw wenkt wijst naar een groot , soort plein waar zich een aantal elven verzameld hebben . Ondertussen zijn er een aantal zwaarbewapende elven dichterbij gekomen en begleiden Forau richting de open plaats . hun gezichten laten geen gevoelens zien en ze kijken allemaal strak vooruit .Wat opvalt in de elvenstad is dat er totaal geen kinderen of vrouwen te zien zijn .

* De elfen treden opzij , aan het eind van de cirkel van elfen zat een nog jong uitziende elf . Als teken van eer en status droeg hij een kroon van zilverwitte bladeren op zijn hoofd , rondom de kroon golfde donkerbruin haar tot ver over zijn schouders .Hij had een zacht witleren pak om zich heen gemaakt van het leer van een zeldzaam wit hert . Om zijn nek hing een ketting met daar aan een stuk wonderschoon koraal omgeven met kleurige vogelveren . Zijn pak was versierd met franjes bestaand uit teken van moed zoals haaientanden , adelaarsveren , en vele onbekende dingen .
Hij droeg een blanke riem van slangenleer getooid met een Mitrhile gesp . Aan de riem zaten geen wapens of andere dingen . Als verdere kleding droeg hij een lichtbruine broek van onbestemd materiaal ,hij had geen schoenen aan .

Komt nader vreemdeling , je roep is je voor uit gesneld .

* Aarzelend gaat Forau zitten , nog onzeker door de dreigende elfenwachters

Mijn naam is Tarinath ( Sterrevuur ) ik ben de koning van de Lethanoq . Mijn excuses voor de botte ontvangst maar wij Lethanoq zijn de omgang met andere wezens onwend .
Je eer en moed zijn zelfs onder de Lethanoq bekend . Laten we tot zaken komen . De dreigende aanwezigheid van de Invasion Troopers -onze erfvijanden – is een groot gevaar voor dit wonderschoon eiland . Alleen zijn wij Lethanoq machteloos tegen de technologische tegenstand van de Troopers . De experimenten in de Grotten van Fok! zullen zeker niet onbenut gelaten worden door zijn generaal Dr_tekno . Het gevaar van volledige bezetting van deze wereld is te groot om genegeerd te worden .

* Een bode beent de cirkel van elven binnen en fluistert Tarinath wat in zijn oor , Tarinath kijkt heel bedenkelijk en fronst zijn wenkbrauwen

Hhmm , we hebben een probleem met een van de plaatselijke heersers , Lord Dreamer genaamd . Hij is een beetje trots in de omgang met andere wezens . Misschien komt dat ook omdat wij nog steeds niet kunnen omgaan met mensen . Kom laten we samen naar hem toe gaan om over een mogelijke alliantie tegen de Invasion Troopers te praten .

* Tarinath zegt wat in het elfs tegen een man en de man loopt naar een gebouwtje toe

* De elf haalt voorzichtig het fluweel van het voorwerp af . Zodra het fluweel er afglijd begint het fel te glinsteren .

Dit , is een Thenamoh . Een voorwerp gemaakt van zuiver Mithril en gereinigd door Zon , Maan en sterren .
Zodra je ook maar bang bent , je zelfvertrouwen kwijt bent of je zwak voelt zowel lichamelijk als geestelijk kan je door louter aanraken van de Thenamoh je je zelf sterk maken . De werking van het voorwerp is beperkt tot degen met een goede bedoeling , zodra het in kwade handen valt zal zijn kracht omkeren tegen de kwade figuur . Wees er dus voorzichtig mee , want we hebben er maar twee . Deze is genaamd Yslathog de andere die in handen is van goede vrienden heet Marothak

Ga nu met de zegen van de zon en de maan over je

Keihard rende de elf de trappen af, over de touwbruggen, door deuren, langs gangetjes. Bij het middelste nivo aangekomen moest hij even uithijgen en wat van de frisse boslucht inademen. Daarna liep hij bedaard op een van de rondslenterende bodes af. Aan de mantel van de bode te zien was hij de bode van een van de Hoge elven, mischien wel van de Koning zelf. Snel fluisterde hij iets in het elven-oor van de bode, de bode keek bedenkelijk. Toen haalde de elf een opgerold stuk boomblad uit zijn mantel. de bode bestudeerde het zegel nauwkeurig en wenkde de man toen mee te komen.

Ze liepen richting een koepelvormig gebouw met een soort galerij met allerlei belangrijke mensen eromheen.
Toen de bode door de elvenmenigte manouvreerde gingen de elfen vol ontzag opzij."Dus toch de bode van de Koning zelf" bedacht de elf. "Hij zal dit nieuws niet leuk vinden zeker nu een van de Thenamoh's in gevaar is. Maar onze eed is luid en duidelijk"

Twee Mortagh's opende de grote deuren, en sloten ze weer achter de twee elfen. Binnen in het gebouw was een soort rondlopende galerij en midden in het gebouw ging het langzaam via trappen omlaag. Dit was de plaats waar de Raad van de Hoge Elven vergaderde. De enige aanwezige waren een paar Methalomens en de Koning zelf. De bode liep naar de koning toe en fluisterde hem iets in zijn oor.

Ze waren gekleed in de officiële uniformen van de Mortaghs, rood met groen. Op hun schouders was de Elven Star te zien.


In de witte schede aan hun zijde stak een zilverwit Mortagh-zwaard, het leek net een slang zoals hij kronkelde. De aanvoerders van de elfse elite troepen kwamen ordelijk de raadszaal binnengelopen, een paar bodes droegen kaarten en perkamenten rollen mee.

Terwijl de Koning met de Methalomens besprak wat te doen werd de Raad in de raadszaal verzameld. De Raad bestond uit alle personen die ook maar iets te betekenen hadden in Teranoq. Er waren veel elfen maar ook enkele dwergen, dwergen, en zelfs een paar mensen. Er werd veel en lang gesproken tussen de Koning en de Methalomens , sinds elvenheugnis is er geen contact meer geweest met de rest van de wereld. Nu stond men op het punt niet alleen het contact te vernieuwen maar zelfs deel te worden van deze wereld.

Tot een besluit gekomen betraden de Koning en de Methalomens de Raadszaal, Voor de Koning en ons volk klonk het door de raadszaal . De Koning nam plaats in een soort troon versierd met Vargon veren, de Methalomens zaten aan weerszijden van hem. Met een vermoeid gebaar gaf de Koning aan dat de jachtleiders met hun uitleg konden beginnen.

De jachtleider Tastowan stond op en begon te spreken. "Onze vijanden groeien steeds sterker. Het kasteel van Lord Dreamer word aangevallen door de troepen van die verraderlijke Valheru. Hij-Die-Zonder-Mond-Spreekt is gewekt door Dr_tekno, hij heeft de poort van Hador geopend. Black Riders zijn al door de poort gekomen en binnen afzienbare tijd zullen meer en meer troepen van de Zwarte Meester volgen. Ook al zijn er veel helden uit lang vervlogen tijden aanwezig om aan de zijde van het goede te vechten, ik noem Lord Dreamer, Bar_the_Grey, Atrimar, portier, Naru, Forau_Diavolina, Daron, het is niet genoeg tegen de overmacht van het Zwarte. Zelfs de Vrouwe is verzwakt en kan weinig hulp bieden. Ik vraag daarom aan deze Raad om hun steun, we hebben troepen en wapens nodig willen we iets kunnen doen."

Het raadslid Nasta stond op "Mag ik de jachtleiders verzoeken de volgende vraag te beantwoorden" Even leek de Koning te aarzelen "Spreek Nasta"
"Ik zou graag van de jachtleiders willen horen of het bij deze ene Valheru blijft. Niet dat ik zo laf ben dat ik ze niet aan kan maar als je ziet wat een doorgedraaide Valheru al aanricht vraag ik me af of er niet meer overlevende Valheru zijn"

Langzaam knikte Tastowan "We kunnen de raad niet verzekeren of er meer Valheru zijn. Grimmig keek Tastowan de diverse raadsleden aan Maar Volgens mij maakt het weinig uit of dit eiland door een of meer Valheru wordt vernietigt "
Geschrokken ging Nasta weer zitten.

[Dit bericht is gewijzigd door Lethanoq op 07-02-2003 15:35]

Een ander raadslid genaamd Legomar stond op, moe gebaarde de koning dat hij mocht spreken. We hebben allemaal de verzegeling van het bondgenootschap met Lord Forau_Diavolina meegemaakt, we weten ook allemaal dat Yslathog in het bezit van deze heer is. U heeft ons net zelf vertelt dat Lord Forau_Diavolina in het kasteel aanwezig is, het kasteel wordt aangevallen door die Valheru. Zou het niet slim zijn eerst onze eigen belangen te verdedigen door eerst Yslathog in veiligheid brengen??

Met een boze blik stond de Koning op "Legomar,als half-elf zou jij toch beter moeten weten. Wij elven hebben ons al veels te lang als buitenstaanders beschouwd, we dachten dat dat wat in de rest van de wereld gebeurde ons niks aan ging. Nu komen we tot de ontdekking dat als de Valheru aan de macht komt ook wij in gevaar komen"

Zwijgend ging Legomar weer zitten. Twee raadsleden, Gandorath en Twilo, de twee beste vrienden van Mathany stonden op en verzochten de Koning om spreektijd. Zwijgend knikte de Koning de twee toe, ook de Koning was een goede vriend van Mathany, hij vermoedde ook ongeveer wat de twee wouden weten. Koning aankijkend begon Twilo te spreken "Onze vriend en mede-elf is op dit moment vlakbij de strijd, ook hij strijd mee voor een beter toekomst. Tegen de dreiging van een nieuwe verslaving door de Valheru. Voor de toekomst van zijn kind, gedragen door Sisanday.
Zou het niet heel wrang zijn als Mathany ons om hulp vraagt en wij de hulp aan een mede-elf en bloedsbroeder zouden weigeren omdat we ons zelf niet in gevaar willen brengen. Ieder van ons weet dat Mathany vele malen zijn leven heeft gewaagd voor ons volk ten tijde van de Valheru."

Weer stond de Koning op "Ik denk dat een stemming over dit onderwerp nutteloos zou zijn" instemmend gemompel klonk door de raadszaal, alleen Legomar keek grimmig voor zich uit.
De Koning hief zijn staf "De raad heeft besloten!" en de raadszaal stroomde leeg.
Samen met de jachtleiders, de Methalomens en de generaals van de Mortaghs ging de Koning naar het naast de raadszaal gelegen vertrek om verdere details van deze oorlog voor te bereiden. Ondertussen stuurde Tastowan verkenners over het hele Eiland heen om te zien hoe de situatie daar was

Met grote stappen snelde de verkenner met de steen in de rugzak richting de raadskoepel. De Mortaghs die aan weerszijden van de grote deuren stonden hadden opdracht gekregen alle verkenners met belangrijk nieuws meteen door te laten. Dus ze aarzelden geen moment toen de verkenner zei dat hij belangrijk nieuws had. Binnen gekomen overhandigde de verkenner de steen aan Tharok die in de zuilengalerij op nieuws stond te wachten. Tharok had als koninklijke bode natuurlijk direct toegang tot de raadskamer. Binnen gekomen fluisterde hij wat in de oren van de Koning, zwijgend bekeek de Koning de steen. 'Ik kan uit deze tekens niet wijs worden' De Koning gaf de steen door aan de diverse aanwezige jachtleiders adviseurs en raadsleden. Maar ook zij konden het raadsel van de steen niet oplossen. 'Is die bode van Devok nog steeds in de stad?' Vroeg de Koning aan Tharok 'Ja, ik zag hem net nog met de andere bodes kletsen.' 'Zorg ervoor dat deze steen bij Devok terecht komt, hij is waarschijnlijk de enige in deze verdoemde stad die deze tekens kan lezen.' Met een knik verwijderde de bode zich uit de raadskamer.

'Oké, wat hebben we aan troepen en materiaal?' Tastowan pakte een perkament van de stapel af en keek even kort. 'Aan beroepssoldaten hebben we nooit te kort gehad, maar ik vrees dat we nu niet genoeg hebben. Dan zullen we uit de bevolking moeten rekruteren.'
Op dat moment werd er op de deur van de raadskamer geklopt, aarzelend trad er een wachter binnen. 'Ik heb hier een bode van de Meesters, hij zegt dat het dringend is.' 'Goed laat maar binnenkomen.' De bode trad binnen en gaf hijgend een opgerold perkament aan de Koning. Geschrokken las de Koning de boodschap. 'Goed, het volgende heeft een van de Meesters mentaal van een verkenner opgevangen. Broedermoord, Elven doden Elven las de Koning hardop voor. 'Volgens dit bericht werd er daarna door deze verkenner niks meer medegedeeld, we kunnen dus rustig aannemen dat deze dappere elf dood is. Als we dit slim spelen kunnen we de elvenbevolking op onze hand krijgen en dan hoeven we niet gedwongen te rekruteren'

Met luid gesnuif bewogen de Vargos zich over de kruinen heen, opzoek naar voedsel. Deze kudde was de enigste tamme die bekend was, en omdat de kunst van het Vargo vangen al jaren gelden uitgestorven was, moest deze kudde het puur en alleen van de onregelmetige paringsdansen hebben. De kudde was op zijn hoogtpunt van ongeveer 100 volwassen Vargos gekomen en zou binnen korte tijd gesplits moeten worden om overbegrazing gekomen. Het was waarlijk een wonder der natuur hoe deze tonnen zwaren, 10 meter grote en wel 30 meter lange beesten op de dunne kruinen konden rondtrekken. Zelfs de beste Vargoruiters konden hiervoor geen verklaring bedenken. Met hun fel gekleurde huid leken ze tijdens de opkomende zon nog het meest op hun verre familie, de draken.
Rood, blauw, groen en geel waren de kleuren waaruit hun zijdezachte huid bestond. Die kleuren waren bij iedere Vargo anders en vormde voor de elven een soort herkennings merk. OOk al was de felgekleurde huid zacht als zijde zo kwam een speer of pijl er niet doorheen, magie zou mischien -na jaren de tijd gehad te hebben- op de huid beginnen in te werken maar dan nog had het niets kunnen aanrichten. Net als hun familie de draken waren de Vargos imuun voor vuur, daarnaast kon magie als die eenmaal door de huid heen was niks aanrichten, de uitstraling van de Vargos neutraliseerde simpelweg de aanwezigheid van magie.

Vredelievend als ze waren bewogen de logge Vargos zich over de kruinen heen, je kon je haast niet voorstellen dat eennmaal in de lucht verheven door de meters lange vleugels deze wezens ware aanvalsmachines waren. Op hun rug konden ze naast hun berijder 10 á 20 boogschutters bevinden die zich schuil konden houden achter de vele schubben en uitsteeksels die een Vargos bezat. Ook de berijder zat veilig achter de nek van de Vargos, hij zat zo dat hij alleen van boven beschoten kon worden maar kon toch goed zicht over de omgeving houden.

Rustig werd de Vargos bevolen te knielen -wat nogal een gebeurtenis was- Langzaam gingen de Vargos op hun knieen zitten zodat de berijders op konden stappen. Met luid gesnuif werden de niet getrainde Vargos en de onvolwassen dieren weggeleid naar een frissen takkenweide. Dit ging gepaard met gerustellende woorden en gezang om de dieren rustig te houden. Gelukkig waren zowel mesn als dier goed getraind en gebeurde er niks opzienbarends.

Toen de berijders eenmaal op de nekken van de Vargos zaten waren de Vargos helemaalin de macht van de Vargosrijders. Na een korte wenk van de verantwoordelijke jachtleider klommen er honderden Mortagh elite boogschutters met bogen en pijlenkokers uit een kruin omhoog. Op de kruin aangekomen verspreide ze zich en klommen op de aanwezige Vargos.

Ongeveer 120 getrainde Vargos waren uitgekozen voor deze opdracht. Op de Vargos zaten 2400 elite boogschutters, een gevaarlijk wapen. De Vargos zelf hadden ook hun wapens, Antimagie bollen die ze met zeer hogen snelleheid gericht uit diverse lichaamsopeningen konden wegschieten die elke vorm van magie neutraliseerde, zelfs magische wapens werden ordinaire stukken metaal. Mensen die magie bezaten werden geplaagd door onelfelijke lichaamspijnen en verloren elke vorm van rationeel denken. OOk vuur werd bestredenn met enorme luchtvlagen die de reusachtige vleugels verspreidde, ook al waren de Vargos zelf imuun voor vuur, hun berijders waren dat helemaal niet.

De jachtleider die verantwoordelijk was voor de Vargos klom op de sterkste en oudste vargos -ook een aanvoerder dus- en gaf het sein om te vertrekken.

Met oorverdovend kabaal stegen alle 120 Vargos tegelijk op van de kruin. Langzaam versnelde de logge beesten -die eenmaal in de lucht helemaal niet log waren- en koersde richting het slagveld

_{hier gaan we verder Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 3}

Mopperend liep Uthar door het woud heen. "Waarom moet Devok altijd mij sturen, die stomme kruiden kan toch ook een van die domme loopjongens gaan zoeken. Ik wil wedden dat hij me alleen op pad stuurde omdat hij die domme steen wilde bestuderen. Was ik maar weer in Thule. Met zijn blik op de grond gericht op zoek naar de kruiden liep Uthar verder.
Al na een paar minuten werd het bos dichter en dichter, de bomen kwamen dichter tegen mekaar aan te staan en de takken omklemde mekaar.

"He dat is vreemd, ik ben nog nooit in dit deel van het bos geweest. Daarbij heeft Devok me al zo vaak weg gestuurd om het een of het ander te doen. Nou jah als ik hier rechdoor ga dan kom ik volgens mijn kompas weer in Teranoq uit."
En Uthar liep verder en verder, op een geven moment werd het wel erg donker.

"Hmm, ik kan maar beter even mijn toorts aansteken, het word hier steeds donkerder en de loopruimte word steeds kleiner. Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat ik de juiste kant op ga. Nou jah, op een gegeven moment moet ik wel ergens uit komen."
Met een flinke teug uit zijn veldfles dronk Uthar zichzelf wat moed in, hij wou het niet toegeven maar hij was eigenlijk best wel bang.