djboozywoozy | dinsdag 3 september 2002 @ 22:23 |
Hey, ik heb een probleem wat ik graag met jullie zou willen delen. Ik heb een vriendin die erg in de problemen zit, en daarom eventjes geheel met rust gelaten wil worden... Ik kad dat best begrijpen, en laat haar dus eventjes haar eigen weggetje gaan, al kost me dit veel moeite, want ik mis haar echt... ![]() Haar probleem is hetvolgende: Haar gezinssituatie nu: kleine dochter (10jaar), zij (14), zus (17), broer (19). Toen haar ouders trouwden trokken ze heel veel op met een ander koppel. Zij deden dus heel erg veel met elkaar. Toen haar moeder nog in verwachting was van haar jongste dochter (nu 10 jaar) ging het ongeveer mis. Haar man ging ervandoor met een die andere vrouw van dat koppel. (haar vriendin) Omdat zij en die jongste zus toen nog erg jong waren, gingen ze om de 2 weken een weekend naar hun vader toe. Haar vader betaalde geen alimentatie aan haar moeder, en kwam nooit langs ofzo. Zij had een paard staan bij haar vader, en nog meer "leuke" spulletjes. Echter, een jaar geleden kwam er weer 1 groot probleem. Haar vader wou emigreren naar Canada, en daarzo blijven wonen. Nu komt het helemaal.... Haar vader had dus zijn geld, verkocht dat paard wat bij hem stond, en vertrok naar Canada. Nu is mijn vraag, hoe zouden jullie reageren in zo-en situatie? Ikzelf heb eigenlijk geen idee, want mijn ouders hebben een goede relatie.... Ikzelf denk dat ik mijn vader zou haten, en hem hetliefst zal zien doodgaan daar over de oceaan, maar ik denk dat da toch niet realistisch is, het is en blijft je vader....
Wij 2-en hebben het altijd zeer goed met elkaar gehad, nooit echt een relatie gehad, maar altijd zeer goede vrienden, en de laatste tijd zelfs meer als dat. Maar sinds haar vader weg is, doet ze echt een beetje afhoudend tegen iedereen.... Sorry ik moest dit effe kwijt, want ik vind dit echt zooo triest.... | |
nipeng | dinsdag 3 september 2002 @ 22:26 |
quote:Doorbijten en met die kerel zou ik nooit meer iets mee te maken willen hebben. | |
nikky | dinsdag 3 september 2002 @ 22:28 |
quote:vooral haar blijven steunen. ze is bang om in de steek gelaten te worden. ze is bezig om een muur om haar heen te bouwen zodat het de volgende keer niet meer zo zeer doet. laat aan haat zien dat je er voor haar bent. hoop voor dat meisje dat ze er weer bovenop komt, en dat ze het ooit een plekje kan geven. wat deze man heeft gedaan is verschrikelijk en verdient niet om pappa te worden genoemd (vind ik persoonlijk dan) | |
Bazsz | dinsdag 3 september 2002 @ 22:31 |
Ik zou toch stug volhouden, haar bellen, smsjes stuuren en proberen op te vrolijken. Lekker gaan stappen ofzo, of een filmpie met het hele gezin. ff eruit enzo. Maar ik weet niet hoe de relatie tussen jou en het meisje is, als ze namelijk nog een andere beste vriendin of vriend heb dan ligt de situatie namelijk een stuk anders. En het is opzich logisch dat die moeder jou niet vertrouwd na wat haar man geflikt heb, maar ook die moet jou ooit vertrouwen. En dat kan alleen maar als je volhoud. Dat zou ik doen, in jou situatie. Denk ik. | |
ToXiCitY | dinsdag 3 september 2002 @ 22:31 |
![]() | |
Madelonie | dinsdag 3 september 2002 @ 22:36 |
Zorg ervoor dat je er bent als ze je nodig heeft. Ze zal op dit moment niet zo goed weten wat ze moet doen en gevoelens onder woorden brengen zal ook niet gemakkelijk gaan. Probeer met haar te praten. Als het niet lukt ook begrijpen. Ook al is haar vader geen fijne vent. Zeg dat niet waar zij bij is. Het is moeilijk, maar het is en blijft haar vader. Als je haar kan steunen in deze moeilijke tijd dan zal ze daar achteraf altijd aan terug denken. Ook al lijkt het alsof ze niks van je wil weten, wees niet bang. Ze zal misschien ook wat afstandelijker doen door haar moeder, omdat ze bang is om die nog meer pijn te doen. Maar jij ook heel veel sterkte! Wees er voor haar als je kan. Wees eerlijk tegen haar! Suc6! | |
djboozywoozy | dinsdag 3 september 2002 @ 22:38 |
quote:Ze heeft geen andere vriend dan mij... Ik probeer echt alles te doen voor haar, en ze heeft ook heel duidelijk door dat ik ontzettend veel van haar hou, en niet zomaar als de meeste jonge mensen haar leuk zou vinden en daarna weer verder gaan. Dat weet ze goed... Maar zij zelf ligt nu in de knoop met haar gevoelens, en dan ook nog dat ze "commentaar" van haar moeder heeft gekregen... Ik probeer gewoon haar zoveel mogelijk te helpen, en als ze ook maar iets zou vragen of willen zou'k onmiddelijk doen, desnoods op't vliegtuig stappe naar Canada om eens met die vent te gaan prate Ik hoop dat ze het inderdaad ergens een plekje in haar hart kan geven, en dat ze verder kan gaan met haar leven, maar ze is nu al 2 maanden lang echt verdrietig, en het betert niet echt.... Ik mis haar zo hard, en ik zou zo graag haar helpen, maar ze wil het alleen doen voorlopig... Wat ze ook doet, ik sta voor haar klaar [Dit bericht is gewijzigd door djboozywoozy op 03-09-2002 22:39] | |
Lynx666 | dinsdag 3 september 2002 @ 22:38 |
quote:Lijkt mij niet zo'n goed plan. Ze geeft duidelijk te kennen dat ze rust wil. Maar compleet afstand nemen is ook neit goed. Laat haar weten dat je veel om haar geeft, wees er voor haar als ze je nodig heeft. Probeer met haar te praten, maar forceer niks.. | |
Bazsz | dinsdag 3 september 2002 @ 22:49 |
Ik bedoelde daar juist mee dat je aan haar moet laten merken dat je er voor haar bent. Snappie. Dat ze dus niet helemaal alleen staat, als ze echt niets meer van je wil horen zal ze dat wel heel expliciet melden. Mischien heeft ze dat al gedaan ![]() En als je met haar praat juist niet over pappa praten, daar komt ze vanzelf wel mee als ze dat wil. | |
djboozywoozy | dinsdag 3 september 2002 @ 22:57 |
praat ook eigenlijk nooit met haar over haar vader, enkel een keertje bij de verhuizing enzo, en toen ze dus de vertrek datum wist... ![]() ![]() kga maar weer eens slapen, heb tijdens school weer veel denktijd... | |
Madelonie | woensdag 4 september 2002 @ 09:08 |
Als ik zo lees wat je doet dan gaat het zo goed. Je doet het prima. Tuurlijk twee maanden is lang, maar het kan langer duren. Ik wil je niet ontmoedigen, maar met jou aan haar zijde komt het vast allemaal goed. Ze mag maar blij zijn met jou! Steun haar en het komt allemaal goed. Het heeft alleen heeeel veeeel tijd nodig! | |
Tha_Mav | woensdag 4 september 2002 @ 10:02 |
als mijn pa dit zou doen....pffff Hunt him like a dog....terrorise his life and walk a way smiling. mav out | |
Madelonie | woensdag 4 september 2002 @ 10:11 |
quote:Nou dat weet ik nog zo net niet! | |
Delight | woensdag 4 september 2002 @ 10:26 |
Mijn vader is er op mijn 15e vandoor gegaan met een Amerikaanse, en die zie ik daardoor ook nog erg weinig (wonen 50/50 daar en hier en ik kan die vriendin niet uitstaan). Hij heeft ook min of meer een aantal jaren zonder problemen "afstand" van mij gedaan. Tussen ons is het inmiddels wel iets beter, maar ik kan me wel wat inleven in je vriendin. Het is echt alsof een basis in je leven wordt weggeslagen, van je ouders verwacht je toch dat die er altijd in meer of mindere mate voor je zullen zijn. En om dan te horen dat iemand waar je eigenlijk onvoorwaardelijk van houdt, zonder problemen jou achterlaat en blijkbaar een nieuw leven zonder jou wil, dat is echt keihard. Hoe lang ze zo heel erg verdrietig blijft is ook niet te zeggen, iedereen gaat er anders mee om. Ik denk dat ze in ieder geval al heel erg boft met zo'n lieve vriend die haar door dik en dun zal steunen! | |
djboozywoozy | woensdag 4 september 2002 @ 13:40 |
bedankt voor de complimentjes... ![]() ik denk inderdaad dat het een tijd zou duren voor je weer "normaal" kunt doen tegen mensen, nadat je zo-iets is overkomen. Maar zoals al gezegd, ik heb alle tijd, en je kunt er nu beter moeilijk mee hebben en dat het wat langer duurt, dan het proberen zo snel mogelijk te vergeten, dat denk ik dan toch... Zijn er toevallig nog mensen in zo-en dergelijke situatie? [Dit bericht is gewijzigd door djboozywoozy op 04-09-2002 14:27] | |
djboozywoozy | vrijdag 6 september 2002 @ 16:11 |
nog steeds geen verbetering... ze mijdt me nu een beetje, ik denk dat ik haar eventjes alleen zal moeten laten... en na een weekje of zo weer eens langsgaan en vragen hoe het is. | |
Chamilan | vrijdag 6 september 2002 @ 16:22 |
Hey, Probeer is een brief naar haar te schrijven waar je dit wat je bovenaan zegt en zeg dat je haar wilt helpen, haar wilt steunen en dat je meeleeft. Ik denk dat het wel helpt tenminste, ik hoop het want voor zon meisje valt het nu inderdaad niet mee. Ik hoop dat het snel slijt maar ik denk dat het heel lang kan gaan duren Groetjes Jeroen. But always remember, | |
djboozywoozy | zaterdag 7 september 2002 @ 22:31 |
ja, da kank eens proberen idd... * ff trug nederlands leren | |
djboozywoozy | donderdag 12 september 2002 @ 18:32 |
kgaan haar dus overmorgen die brief geven.... Nu hopen dat het goed gaat..... ik mis haar zooooooooo | |
djboozywoozy | zondag 15 september 2002 @ 14:42 |
toen was de brief dus afgegeven, en nu maar ff wachten hé.... |