quote:ach Kleintje toch...
Op zondag 08 september 2002 21:11 schreef Kleintje het volgende:Ik wist het al een hele tijd dat het voorlopig niet slim zou zijn. Maar... vorige week tijdens de controle in het ziekenhuis (omdat ik hoofdpijn blijf houden, duizelig blijf en regelmatig blijf flauwvallen blijf ik onder controle) werd me door de arts duidelijk gemaakt dat ze het me afraden. Ze kunnen me niet tegenhouden, ze verbieden het me niet, maar ze raden het ten zeerste af. Want ja... er komt dan toch een druk op me te staan die ik waarschijnlijk niet aankan. Wie weet... als de gezondheid echt goed vooruit gaat...
Ik weet het, maar verdorrie... ik ben al bijna 29.
Het laatste jaar is het zo hard gegaan bij mij met weer gezond worden, maar nog sta ik erg ver van de gezondheid af die ik moet hebben om kinderen te kunnen krijgen.Sja... wat nu??? Mijn biologische klok tikt.
Zoals het er nu naar uitziet zal ik echt nooit zo'n Kleintje van mezelf in mijn handen houden.Pijn, verschrikkelijke pijn.
Ik roep sinds een tijdje wel zo leuk: Ik hoef geen kinderen, ik wil een eigen paard, hond, rijkdom...
Maar ondertussen... als ik zo'n kindersnoetje zie dan smelt ik.Ik weet ook wel dat het niet alleen maar rozegeur en maneschijn is, maar het is wel je eigen vlees en bloed.
Iemand die je kan opvoeden, jouw normen en waarden mee kan geven.Waarom typ ik dit nu hier?
Ik weet het niet. Ik wil het nu toch van me afschrijven.
Ik wist het wel, maar nu ik het ook van de artsen te horen heb gekregen doet het pijn. Verschrikkelijke pijn.Ben nu gewoon jaloers op jullie met jullie lieve Kleintjes...
Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen, maar wil er toch op reageren.
Ben je echt goed voorgelicht? Is er misschien een arts in een academisch ziekenhuis die je kan vertellen hoe groot de risico's precies zijn?
Door omstandigheden zat het er bij mij ook niet in om zwanger te worden toen het klokje toch wel erg veel lawaai begon te maken, dus ik kan me voorstellen hoe je je voelt.
Maar stel dat je over twee jaar wel sterk genoeg bent? Zit die kans erin?
Je hebt weinig aan mijn bijdrage denk ik, maar schrijf het vooral van je af als je die behoefte voelt.
Sterkte meid!
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
quote:waarom?? omdat er hier naar je verhaal geluisterd wordt; je van ons een virtuele arm en knuffel krijgt; je hier lekker van je af mag praten en dingen met elkaar kunt delen, lief én leed
Op zondag 08 september 2002 21:11 schreef Kleintje het volgende:
Goed... ik heb besloten om mijn verhaal toch maar hier neer te gooien. Waarom???
Kleintje én Zuurtje ook.. wat verschrikkelijk k*t voor jullie en meer kan ik ff niet zeggen
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Dit lijkt me inderdaad erg moeilijk om te horen te krijgen. Ook al weet je diep van binnen dat het niet verstandig is, je hoopt dan gewoon tegen beter weten in dat het best kan. Ik hoop voor je dat je situatie er over een paar jaar gunstiger uitziet. Pff, een paar jaar, dat klinkt wel HEEL ver weg he... 
Ook al word je nu zenuwachtig omdat je bijna 29 bent, je hebt biologisch gezien echt nog heel wat jaren de tijd... maar ja, daar heb je NU niks aan, en je gevoel zegt wel eens wat anders dat je verstand he. Veel sterkte
Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, wat vreselijk klote en oneerlijk.
Al jouw post hier getuigen van zoveel warmte en liefde, ik wou dat ik jou net zo kon troosten als je bij ons altijd doet.
Bah nu schiet een virtuele knuffel bijzonder tekort.
Eva ♥ en Iris ♥
Ze raden het ons af.
Het is niet zo dat het niet mogelijk is, maar het is beter van niet omdat de risico's te hoog zijn.
Ik kan een kind niet zomaar uitschakelen. Wat als ik een slechte dag heb? Heb geen ouders in de buurt die in staat zijn om zomaar op te passen, de ouders van Zuurtje wonen wel erg dichtbij maar die kunnen dat niet aan.
Wat als ik tijdens mijn zwangerschap net zo vaak flauwval als nu? Wat als er dan wat met de kleine gebeurt? Wat als ik flauwval met ons kind in mijn armen?
Het zou gewoon niet verstandig zijn. Ik kan dan wel heel hard roepen "ja maar... wat als het wel goed gaat?!"
Zuurtje durft het zoals het nu is niet aan. Als ik echt achteruit ga, niet meer kan werken dan wordt het al moeilijk genoeg qua geld, dus als er dan ook nog een kleine bijkomt, hij voor ons 2en moet zorgen omdat ik misschien niets meer kan. Wat als er wat met de kleine gebeurt... ik kan het mezelf nooit vergeten.
Het doet ook pijn bij hem, maar hij kan en wil het risico nu niet lopen en als ik diep in mijn hart kijk moet ik hem gelijk geven. Ze raden het niet voor niets af in het ziekenhuis.
Gatverdamme wat een naar bericht joh! Een heel toekomstbeeld in duigen.
Ook dikke knuf voor Zuurtje.
Wat erg.... ik weet helemaal niet zo goed wat ik tikken moet , wat jij altijd wel naar mij wist als ik wat had gepost over Mink.
Het lijkt me zo verdomd moeilijk als je moet luisteren naar je verstand en niet mag luisteren naar je gevoel. Ik voel hier eigenlijk een stukje herkenning bij. Ik zou NU al heel graag willen, maar bij ons wordt het nu ook afgeraden, maar straks na de uitslagen, wat dan..... gevoel of verstand?
Ik hoop voor jou dat je zo vreselijk sterk mag worden dat jij straks ook kan genieten van een klein wondertje!!
Meid, heel veel sterkte met dit alles
ik had zo graag een arm om je heen willen slaan en kunnen zeggen dat alles wel goed kwam..... konden we maar in de toekomst kijken....
Wat moeilijk. Het lijkt me erg om een deur die zoooo'n klein beetje openstond waarschijnlijk definitief dicht te moeten doen. Wat de artsen zeggen klinkt heel erg verstandig: ook wat je vertelt over je persoonlijke situatie klinkt zeer verstandig...een kind zou het misschien moeilijk kunnen krijgen met een mama die niet voor hem/haar kan zorgen zoals zij dat graag zou willen.
Al die verstandige en verstandelijke dingen opzij gezet is het gewoonweg een hele rottige, oneerlijke en moeilijke positie waarin je verkeert...
Deels kan ik me voorstellen hoe je je moet voelen: met mijn kwakkelende gezondheid, me zwakke eitjes..maar iedereen vertelt me dat juist zo'n reden (kwakkelende eitjes) best goed op te lossen is. En nog wel simpel ook.
Dus misschien heb ik geluk en dat maakt het gevoel meteen anders: mijn deur staat nog open. Ik hoop dat de toekomst je mooie dingen brengt. En geluk, en een goede gezondheid. Alle liefs van een zeer snotterige Toot.
....maar daarna ben ik weer triestig...
En je weet hoe het met mijn situatie zit.
Ook voor mijn gezondheid is het riskant áls er een 2e komt.
Ik heb er gelukkig een en daar zijn we o zo wijs mee.
Soms denk ik wel eens ik wil nog zo graag een kleintje,maar als ik naar Anouk kijk wéét ik gewoon dat het goed is zo.
Maar ja als doktoren zeggen dat het beter voor je is om geen kinderen te nemen.
Dan rest mij niet meer dan je heeeeeel veel sterkte .
Verder weet ik ook zo gauw niets.
Het doet me goed dat ik mijn verhaal even kwijt ben!
Maar nu genoeg over mij. Ik piep wel weer als ik weer wat opbeurende woorden nodig heb. Niet teveel hierbij stilstaan... leven gaat door.
Enne.. willen jullie me er echt bovenop hebben???
Dat kan maar met 1 ding... FOTO'S!!!! 
quote:een, tweeeee
Op maandag 09 september 2002 13:52 schreef Kleintje het volgende:Enne.. willen jullie me er echt bovenop hebben???
Dat kan maar met 1 ding... FOTO'S!!!!
KIEKEBOE!!!
Eva ♥ en Iris ♥
quote:René is op zichzelf gaan wonen sinds van de week
Op maandag 09 september 2002 13:52 schreef Kleintje het volgende:Enne.. willen jullie me er echt bovenop hebben???
Dat kan maar met 1 ding... FOTO'S!!!!
Zelfs de honden heeft ze meegenomen
-edit- nu doen ze het.
En omdat Mink al de hele dag door mn hoofd heen rommelt ook 1tje van hem ben een cd aan het maken van alle muziek, van de crematie en de band
[Dit bericht is gewijzigd door moussy op 09-09-2002 14:55]
WAT IS ZE GROOT!
Het is echt geen baby meer. Het is echt al een hele dame!
Een heerlijk koppie heeft ze!
Jammer dat de foto's van Moussy het niet doen.
Ben daar wel benieuwd naar!
quote:ik ken het hoor moussy, Riesjad heeft dat ook. Gelukkig komt ie nog wel elke dag bij mams eten
Op maandag 09 september 2002 14:14 schreef moussy het volgende:
René is op zichzelf gaan wonen sinds van de week
-edit- ik doe iets niet goed dus 
quote:Wij moeten dus met zn alle bij haar eten
Op maandag 09 september 2002 16:22 schreef Capaja het volgende:[..]
ik ken het hoor moussy, Riesjad heeft dat ook. Gelukkig komt ie nog wel elke dag bij mams eten
Lekker hoor, soep gemaakt van gras, water , zand bloemetjes enz enz..Soms mogen we ook ons eigen eten meenemen
-edit- doet ie het nou niet omdat het een .htm is ipv een .jpg of zo ?
Je moet het hele pad opgeven. Dus home.wanadoo enzo en dan richard_bestanden en dan de naam van het plaatje...
Maar goed, jong geleerd is oud gedaan.
Moussy... moet René al naar school? Hoe doet ze het dan met het uitlaten van de honden? Hondenuitlaatservice???
En Capaja... mogen jullie nooit bij Richard eten??? 
Anders moet je hem toch alsnog kostgeld laten betalen hoor.. beetje iedere dag bij jullie eten..
Die foto van Mink vind ik ook erg lief. Maar ook erg moeilijk. Daar is hij nog zo veilig met jou verbonden. Daarna moest hij het alleen doen... krijg met zo'n foto en het verhaal erachter toch een brok in mijn keel!
Moussy, dat je aan hem denkt, de hele dag door, dat is niet meer dan logisch. Het is nog maar zo kort geleden, het is ook allemaal erg pijnlijk! Sterkte
Heerlijk die foto's. Dat maakt een dag weer goed!
IK WIL MEER!!!!
quote:he dankje
Op maandag 09 september 2002 17:22 schreef Kleintje het volgende:
Je moet het hele pad opgeven. Dus home.wanadoo enzo en dan richard_bestanden en dan de naam van het plaatje...
ik zat dus echt te klungelen
noem mij maar blond hoor
quote:laat hem dan maar lekker bij mij komen eten als ik die recepten zo lees
Op maandag 09 september 2002 17:13 schreef moussy het volgende:
Wij moeten dus met zn alle bij haar eten
Soms mogen we ook ons eigen eten meenemen
Hij is vandaag voor het eerst naar de "echte" school geweest om een middagje te kijken
was wel vreemd hoor
2 dagdelen creche is al wel een gewoonte, maar toch nu is het toch al bijna voor het echie he
en meneer liet zich niet eens door mij naar de klas brengen
welnee dat moest zijn grote broer maar doen
sja
als ze al op dr eigen zitten.................
quote:Jeetje kleintje.... wat vreselijk moeilijk moet dat voor je zijn... vooral vanwege dat je zo graag wil!!!
Op zondag 08 september 2002 21:11 schreef Kleintje het volgende:
heel touchie verhaal....
Het leven is echt vreselijk hard af en toe niet eerluk!!!
Wat ik me wel afvraag is wat is het risico dat je loopt op het moment dat je zwanger bent? Dat je nog een infarct krijgt vanwege het extra bloed wat je mee torst of iets heel anders?
Of is het puur vanwege de baby dat ze het afraden?
Enfin, either way is het gewoon niet leuk en dat is zacht uitgedrukt volgens mij.
*arm omheen slaat*
Ik kan me zo voorstellen dat je je ontzettend *** voelt. Een kinderwens zit zo diep. Dat voelt gewoon zo alsof je een kind moet hebben als het ware, je lijf wilt gewoon. En datzelfde lijf lukt het nu niet. Wat kan het toch oneerlijk zijn, bah
Erg ook dat je een hersenbloeding hebt gehad. Bij zoiets denk ik altijd aan oudere mensen.
Ik zal gauw weer eens aan ome Doppie vragen om wat foto's te plaatsen.
Dikke knuf van mij
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
En Capaja wat een grappig huissie joh, hebben jullie dat zelf gemaakt
Vandaag voor een autostoeltje wezen kijken want Bo groeit echt die maxicosi uit. Wat duur zeg, pfff. Maar goed het gaat een maxicosi priore worden,alleen het stoffie wat ik weer leuk vond was er niet (was net uit) dus morgen ff bij andere babyzaken kijken. Ben blij als we het hebben want Bo moet nu zelfs huilen tijdens autorijden. Ja die wil natuurlijk ook wel wat anders zien als het dak
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
