PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #108 - Nieuwe ronde nieuwe kansen

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:34 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Oh vertel wat is er zo erg aan vrouw zijn dan?

Wat dacht je van ongesteld (bah), de overgang, meer op je uiterlijk gelet/beoordeeld, over het algemeen minder sterk, wordt sneller gezien als het zwakke geslacht.

Behalve dan het bredere aanbod aan kleding, snap ik niet dat mannen graag vrouw willen zijn.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:38 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Wat dacht je van ongesteld (bah), de overgang, meer op je uiterlijk gelet/beoordeeld, over het algemeen minder sterk, wordt sneller gezien als het zwakke geslacht.

Behalve dan het bredere aanbod aan kleding, snap ik niet dat mannen graag vrouw willen zijn.

Aan dat soort dingen denk ik als man helemaal niet al die vrouwen "kwaaltjes"

En ik vind zowel mannen als vrouwen rare wezens.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:40 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Aan dat soort dingen denk ik als man helemaal niet al die vrouwen "kwaaltjes"

En ik vind zowel mannen als vrouwen rare wezens.

Veel mensen zijn ook raar.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:41 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Veel mensen zijn ook raar.

Mijn motto: iedereen is gek behalve ik.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 17:25 schreef mainedoll het volgende:

[..]

Ik had bij het maken van de afspraak mijn vermoeden al doorgegeven, dus deze tactiek had sowieso niet gewerkt

[..]

Goed. Denk ik.
Toen ze aan het begin van het gesprek opmerkte dat de huisarts op de verwijzing 'omgangsproblematiek' had aangegeven en ik bij de telefonische intake 'vermoeden van autisme' begon ik al te huilen
Ze heeft een boel vragen gesteld. Waarom ik die vermoedens had, welke symptomen ik mij in herkende (ik wist er geen een meer , door de spanning ofzo?. Ik kon alleen maar zeggen dat ik wilde dat ik tóch lijstjes had gemaakt). Volgende week terug, en die week daarna ook.
Ben de rest van de dag van de kaart geweest . Voornamelijk zo ontzettend moe...
Op sommige vragen kon ik alleen dingen antwoorden als: "weet ik niet (meer)" en "kan ik me niet herinneren".

Nou ja, eerste stap is gezet....

Zo'n huisarts die dan maar een oordeel velt, ipv gewoon neerzet dat jij je hebt gemeld met een vermoeden van ASS... Kan je dingen nog navragen, over hoe je als kind was bijvoorbeeld?
Ik kreeg toen een vragenlijst mee over hoe ik als kind was en die heb ik met mijn ouders ingevuld.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 20:01 schreef Nijna het volgende:

[..]

Zo'n huisarts die dan maar een oordeel velt, ipv gewoon neerzet dat jij je hebt gemeld met een vermoeden van ASS... Kan je dingen nog navragen, over hoe je als kind was bijvoorbeeld?
Ik kreeg toen een vragenlijst mee over hoe ik als kind was en die heb ik met mijn ouders ingevuld.

Die heeft mijn vader deels ingevuld. Hij wist een heleboel dingen niet meer. Nu ik daaraan terug denk lijkt het wel een beetje desinteresse.
Mijn ouders willen er eigenlijk niets mee te maken hebben met psychologie. Vooral mijn moeder

Mijn ouders en dan vooral mijn moeder is een heel stuk bijgedraaid in de loop der jaren.
En ze wilde graag meehelpen met invullen gelukkig.

quote:

Op donderdag 7 februari 2013 11:20 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Ik geloof wel dat vrouwen met een pittig kort kapsel, flink aan de kilo’s en met een mannelijke, assertieve uitstraling minder serieus worden genomen. Nadeel: alleen reizen als vrouw is in veel niet-westerse landen minder gemakkelijk (voor manvrouwen geldt wellicht een uitzondering).

Enkele voordelen aan vrouw zijn: als vrouw kun je gemakkelijker generaliserende uitspraken over mannen doen, dan omgekeerd. Er zijn verschillende activiteiten exclusief voor vrouwen (Ladies Run, Ladies Night*). Ook een alleenstaande vrouw heeft nog een waardige levensverwachting; alleenstaande mannen sterven gemiddeld veel eerder dan gehuwde mannen (wetenschappelijk onderzocht).

* Voor deze activiteiten wordt de Nederlandse benaming niet gebruikt.

Van positieve discriminatie word ik als vrouw echt niet vrolijk. Ik heb ook vaak het idee dat zulke dingen door mannen worden bedacht die denken dat vrouwen alleen interesses hebben in schoenen kopen, slechte series volgen en met vriendinnen over oppervlakkige onderwerpen praten.

Over de levensverwachting, dat heb je toch voor een deel zelf in de hand. Het is niet alleen het huwelijk, maar ook hoe gezond je leeft. Met andere woorden, waarschijnlijk sterven alleenstaande mannen eerder, omdat ze minder gezond leven dan gehuwde mannen. Als individu moet je daar ook niet te veel op letten. Dit soort feiten zijn vooral interessant voor verzekeraars, maar als persoon zelf heb je er niet veel aan.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 20:01 schreef Nijna het volgende:

[..]

Zo'n huisarts die dan maar een oordeel velt, ipv gewoon neerzet dat jij je hebt gemeld met een vermoeden van ASS... Kan je dingen nog navragen, over hoe je als kind was bijvoorbeeld?
Ik kreeg toen een vragenlijst mee over hoe ik als kind was en die heb ik met mijn ouders ingevuld.

Ik zou het wel kunnen navragen, ja. Maar mijn ouders weten niet dat ik hiermee bezig ben....
De psycholoog zei wel dat ze, indien nodig, een vragenlijst mee zou geven voor mijn ouders.
Mijn vriend moet ook een keer mee.

Lang niet alle mannen vinden vrouwen en geld het belangrijkste wat er is of zo. Dan ben je net een soort van moderne holbewoner of iets dergelijks. Nee, er zijn meer dingen in het leven. Wel is het zo dat bijna alles geld kost en vrouwen vind ik ook interessant (kost ook geld, zonder geld is er bijna geen vrouw die je ziet staan of zitten) maar het is niet zo dat het voor mij de hoogste prioriteit heeft.
Niet meer althans.

Veel dingen zitten er toch erg in van vroeger bij mannen en vrouwen. Natuurlijk hebben mensen geen instinct, maar door de eeuwen heen zijn er toch wel dingen ingeslopen in onze genen.

Mannen gaan meer gericht te werk, dat was vroeger ook zo. Ze waren evengoed weken weg van huis voor hun werk. Ondertussen moest de vrouw alles regelen thuis, oftewel minder specialisatie en een breder aantal activiteiten doen. Ook moesten ze de kinderen in de gaten houden.

Een man met een goed beroep vinden was vroeger van levensbelang voor veel vrouwen, en iemand boven hun stand trouwen was helemaal fantastisch want dan steeg hun sociale status.
Andersom gebeurde het ook, maar het kwam veel minder vaak voor aangezien mannen van oudsher keken naar schoonheid van de vrouw. Ze deden zelf immers het werk dus wat voor werk de famillie van de vrouw deed was vaak niet belangrijk.

Het werk van de man was wat bepalend was voor de sociale status van het gezin.

Vandaag de dag is er natuurlijk veel veranderd, maar nog steeds worden veel kinderen in een rol gestopt vanaf het begin.

Als een meisje altijd alles roze heeft, alleen met barbies, poppen en ander puur meisjes speelgoed speelt en op meisjes activiteiten zoals ballet gaat, dan lijkt me dat ze toch zal opgroeien met veel minder begrip van het mannelijke geslacht, en dan krijg je op latere leeftijden veel communicatie stoornissen.

Het zelfde is van toepassing op jongens die opgroeien met speelgoed gereedschap, voetballen, met autos spelen, oorlogspeelgoed en dus gewoonweg alleen met allerlei speelgoed en activiteiten puur en alleen gericht op jongens. Die snappen vervolgens ook niets van vrouwen als ze opgroeien.

Natuurlijk ligt het ook wel aan de persoonlijkheid, en er valt natuurlijk van alles te leren maar als dit is wat ze van huis uit meekrijgen dan komt het dus puur op de persoon zelf aan om die stappen te zetten naar meer begrip voor het andere geslacht.

Leuk al dat gefilosofeer, maar hoeveel hebben er hier feitelijk een relatie of gaan veel met vrouwen om?

Zijn partners van mensen met Asperger hier ook welkom?

Ik zit geregeld met een boel vraagtekens rond mijn ASS partner en misschien dat jullie als "ervaringsdeskundigen" zijn gedrag wat meer kunnen begrijpen/plaatsen...

[ Bericht 3% gewijzigd door Little_Dolls op 09-02-2013 15:38:31 ]

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 15:59 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Het lijkt of je steeds kritisch bent. Is het nu eigenlijk je intentie om zeg maar de wijsneus te spelen of ben je oprecht geinteresseerd?

Ik vind de hoeveelheid aannames die hier worden gedaan over 'wat vrouwen willen' soms nogal stuitend, vandaar mijn vraag (uit oprechte interesse). Wellicht dat ik het wat te bot stelde.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 15:29 schreef Little_Dolls het volgende:
Zijn partners van mensen met Asperger hier ook welkom?

Ik zit geregeld met een boel vraagtekens rond mijn ASS partner en misschien dat jullie als "ervaringsdeskundigen" zijn gedrag wat meer kunnen begrijpen/plaatsen...

Tuurlijk! Van harte welkom zelfs. Je bent helemaal vrij om vragen te stellen.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 16:14 schreef Auti het volgende:

[..]

Tuurlijk! Van harte welkom zelfs. Je bent helemaal vrij om vragen te stellen.

Dank u ten zeerste.

Ik vind het vooral deprimerend dat het onderwerp "Asperger" of gewoon "gevoelens" zo moeilijk bespreekbaar lijken. Hij weet al 16 jaar dat hij (hoogfunctionerend) AS heeft, maar hij lijkt tot op vandaag nog steeds niet goed te beseffen wat het precies inhoudt en heeft het misschien wel aanvaard, maar wil toch nooit toegeven dat er bepaalde problemen daaraan zouden kunnen liggen. (Althans, dat is hoe het op mij overkomt.)

Als ik het nog maar voorzichtig probeer aan te kaarten (meestal durf ik het woord zelf niet eens gebruiken) zegt hij gelijk "Maar dat heeft daar niks mee te maken..." of ik heb zelfs al het verwijt gekregen "Ja, dat komt door mijn ziekte zeker, zoals je tegen iedereen zegt!"
Dat deed echt veel pijn; vooral omdat ik er zo hard mee worstel...
Moest ik het dan maar opkroppen allemaal? Ik kon en kan dat gewoon nog steeds niet!

Dat hij er niet graag over praat kan ik uiteraard heel goed begrijpen, maar wat me bij andere autisten opvalt (zoals degene in deze reeks, bv.) is dat zij dat precies beter kunnen en dat het hen ook goed doet. Helaas is dit bij mijn vriend niet zo. Ook op andere fora waar het gaat over problemen met zo'n relatie, reageren de AS'ers soms zelf en kunnen ze zichzelf nog best goed uiten. Dit kan (en wil?) mijn vriend ook niet. Hij houdt zich enkel bezig met muziek... (maar dat mag, uiteraard)

Het lijkt mij soms dat hij gewoon "te trots" is om het te kunnen/willen toegeven.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb er geen idee van hoe het er 16 jaar geleden in de medische wereld aan toeging, maar ik heb het idee gekregen dat het wel eens zou kunnen dat mijn vriend echt niet goed begeleid is omtrent dit "probleem" toen. Hij lijkt zo vaak over te komen alsof hij zichzelf niet goed kent en niet goed weet wat hij nu eigenlijk wil; daar zijn de vraagtekens dus.

Misschien was dit minder het geval als hij als kind duidelijkere uitleg had gekregen over deze ontwikkelingsstoornis, en als puber begeleid werd omtrent relaties e.d.. Dan had hij nu misschien beter kunnen beseffen wat hij deed.

Mijn vriend is verschri-kke-lijk snel geprikkeld (in het begin van onze relatie viel dat nog heel goed mee) dat ik er zo moedeloos en machteloos ben van geworden. Het lijkt vaak alsof hij de problemen lijkt op te zoeken. Altijd is er wel iets waar hij zich aan ergert... (Sommige dagen valt het mee, maar toch, vanaf als er weer ook maar iets is...)

Ik moet hem laten doen, maar dat is nu net het moeilijke. Ik ben gewoon bang dat hij er helemaal onderdoor gaat op deze manier... Of heb ik het mis dan? Zelfs onze kat is vaak het slachtoffer (al ga ik niet ontkennen dat het geregeld een klein dondersteentje is)... Dan zeg ik hem dat het geen zin heeft om zich in dat beest op te jagen aangezien een kat nu eenmaal doet wat hij wil, maar dan zegt hij weer dat hij niet wil discussiëren en ik hem de les lees... Dit is maar een voorbeeld.

Ik word zó vaak misbegrepen en vooral het feit dat hij het er niet over wil hebben, maakt het alleen nog uitzichtlozer. Altijd als ik over een probleem wil beginnen is het van "Begin weer niet hé!" o.i.d. en dan zit ik gelijk bijna te huilen van ellende... Altijd wil hij er zich meteen vanaf maken!
Heb ik het over hem, krijg ik gewoon geen reactie of een tegenaanval...

Ik weet het gewoon niet meer, en uiteraard krijg ik hem ook voor geen miljoen mee naar een psycholoog ("want dat helpt niet")! Ook heeft hij zo zo'n mening over die mensen natuurlijk..

Ik wil hem zéker niet in een hokje stoppen, behandel hem als een gewoon mens, hij is anders dan "andere" mannen en ik weet 100% dat hij me altijd trouw zal blijven, hij heeft zeker ook genoeg "redelijke" momenten (soms schrik ik ervan) en ik weet dat ik zelf ook heel kwetsbaar en emotioneel snel aangevallen ben (en in dit geval is het natuurlijk niet op verbeterd ), maar dit wordt gewoon moeilijker en moeilijker... Ik ben al heel blij dat ik af en toe zelf in therapie ga om hierover te praten (heb verder ook veel meegemaakt op psychisch vlak de laatste jaren), maar het is natuurlijk nog niet alles...

Ik heb zelfs schrik om een boek te kopen over een relatie met AS, want dan zit de kans er zeker 9/10 in dat hij zich aangevallen en/of beledigd zou voelen, plus is de kans er dat hij het niet serieus neemt "want het is maar een boek en wat weten zij er nu van"...

Bedankt dat ik hier even mijn verhaal kon doen...

[ Bericht 0% gewijzigd door Little_Dolls op 09-02-2013 17:44:28 ]

Ik ga hier morgen een reactie op geven, dan heb ik het goed doorgelezen en kan ik een constructief antwoord geven.

(ik zit momenteel even in een obsessie, ik heb net weer toegang tot de radars van Schiphol.. dus ik ben even héél ergens anders met mijn hoofd en helemaal fieperdefiep )



(klein stukje van het totaalbeeld)

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:09 schreef Auti het volgende:
Ik ga hier morgen een reactie op geven, dan heb ik het goed doorgelezen en kan ik een constructief antwoord geven.

(ik zit momenteel even in een obsessie, ik heb net weer toegang tot de radars van Schiphol.. dus ik ben even héél ergens anders met mijn hoofd en helemaal fieperdefiep )

[ afbeelding ]

(klein stukje van het totaalbeeld)

Ja, ik heb ook al gelezen dat jullie moeite hebben om veel informatie tegelijk te verwerken. Dat is ook al een knelpunt aangezien ik mezelf een beetje té goed kan uitdrukken en dat vaak uitgebreid gebeurt. Aan de ene kant vind ik dit goed omdat ik hem op deze manier genoeg argumenten van mijn standpunt kan geven (ja, het verbaast je vast niks dat hij ook altijd denkt dat hij gelijk heeft), maar andere kant besef ik dat hij al die informatie niet meteen kan verwerken.
Als ik dan anderzijds meteen direct ben (zoals mij al is aangeraden) is dat dan ook weer niet altijd goed, omdat hij dan vaak denkt dat ik geïrriteerd ben, terwijl ik alleen duidelijk wil zijn...



Het valt me op dat jij je autisme als "normaal" beschouwt en best over je "trekjes" kunt praten (ik zei het al in mijn vorige post) aangezien je hier praat over het feit dat je "geobsedeerd" bent met radars en dat kan ik alleen maar toejuichen. (Heb je klassiek autisme?) Ik vind het heel fijn voor je dat je er op zo'n manier over kunt praten en wou dat mijn vriend dat ook kon, maar helaas...

[ Bericht 5% gewijzigd door Little_Dolls op 09-02-2013 17:50:02 ]

Het is inderdaad veel informatie, maar dat is niet slecht. Je maakt jezelf goed duidelijk en dat is goed.
Ik moet het alleen even uitelkaar trekken en dan op mijn eigen manier weer in elkaar zetten en dan kan ik de puzzel uitleggen.

Het is dat ik nu even heel druk ben met heel veel andere dingen anders had ik er direct al ingedoken. Het is voor mij makkelijker als ik morgen met een "leeg" hoofd even alles goed lees.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:14 schreef Little_Dolls het volgende:

Het valt me op dat jij je autisme als "normaal" beschouwt en er best over kunt praten (ik zei het al in mijn vorige post) aangezien je hier praat over het feit dat je "geobsedeerd" bent met radars en dat kan ik alleen maar toejuichen. (Heb je klassiek autisme?) Ik vind het heel fijn voor je dat je er op zo'n manier over kunt praten en wou dat mijn vriend dat ook kon, maar helaas...

Ik heb PDD-NOS met ADHD. iig een hoog functionerend autist.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:50 schreef Auti het volgende:

[..]

Ik heb PDD-NOS met ADHD. iig een hoog functionerend autist.

PDD-NOS? Wat is dat precies?

Net was m'n vriend bv. weer "redelijk" omdat hij vroeg of ik al honger had en mijn eten al moest opwarmen. Op deze vlakken is hij dan makkelijker en vriendelijker, omdat het waarschijnlijk ook meer logische dingen zijn.

Voel me op de één of andere manier wel wat schuldig dat ik hier over 'm zit te praten omdat ik zelf héél eerlijk ingesteld ben... Ik heb nogal moeite met liegen en zelfs verzwijgen... maar ja, ik wil mezelf natuurlijk ook beschermen...