R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nu was ik vandaag eens een beetje na aan het denken toen ik aan het fietsen was, ik vroeg me af wat brengt nu geluk? Ik zit zelf in het eerste jaar van een economische universitaire opleiding en zie veel mensen om mij heen zichzelf enorm inzetten om zo goed mogelijk te presteren, ikzelf ben zo niet, ik ben meer het schoolvoorbeeld van de zesjescultuur en wat vandaag niet komt, komt morgen wel.
Toen begon ik me af te vragen waarom zo veel mensen zo gemotiveerd zijn. Ze willen neem ik aan vooral snel carrière maken en later een goede en goed betaalde baan krijgen? Waarom willen ze een goede baan krijgen? omdat je van een goed salaris en goede baan met veel aanzien gelukkig wordt? Maar eigenlijk lijkt mij een topbaan helemaal niet zo fijn, het geeft enorm veel spanning en hecktiek en je bent bijna altijd aan het werk.
Maar wat maakt je dan wel gelukkig? een leuke vriendin en op den duur misschien kinderen. Op zich lijkt het me wel leuk om een relatie en kinderen te hebben, maar je bent dan wel enorm gebonden en beperkt. Je vrijwel continu met je vrouw, je kinderen en je werk bezig. Misschien geven kinderen je wel veel geluk, maar het leven van 'vader' lijkt me wel enorm saai. Je zit vast in een burgerlijk patroon van huisje boompje beestje zoals het grootste deel van de Nederlanders.
Ik kwam tot de conclusie dat voor mij op dit moment een leven van autonomie en reizen, nieuwe mensen ontmoeten en de wereld zien mij het meest gelukkig zou maken. Dat doe ik het liefst, de wereld zien. Ik heb ook eigenlijk niet zo veel met menselijke relaties of iets dergelijks. Ik vind mijn familie aardige mensen en gun ze al het goeds (en andersom ook volgens mij), maar of ik deze mensen nou echt zal missen als ik ze niet meer zou zien? ik weet het niet. Ik ben ook blij met mijn vrienden, stuk voor stuk aardige gasten, maar ook voor hun geldt hetzelfde, ik weet niet of ik ze zou missen als ik ze niet meer zou zien.
Een vriendin zou ik ook wel willen hebben, alleen ik ben niet zo goed met meisjes. Een gesprek aanknopen of een meisje 'scoren' (hoe minachtend dat ook klinkt) lukt wel, maar meer niet. Ik zit er overigens ook niet echt mee dat dat niet lukt hoor, maar op zich zou ik wel eens willen weten hoe het is om een relatie te hebben.
Ik voel eigenlijk dus een sterke drang om te gaan reizen, weg te gaan van hier en de wereld zien, nieuwe mensen en culturen te gaan ontmoeten, en zonder verplichtingen of gebondenheid te doen waar ik zin in heb en te gaan waar ik zin in heb. En ik vraag me af of ik dan iets van thuis zo missen.
Is dit raar? is dit een soort vluchtgedrag of hoort dit misschien bij mijn leeftijd? en zijn er meer mensen die dit hebben?
Toen begon ik me af te vragen waarom zo veel mensen zo gemotiveerd zijn. Ze willen neem ik aan vooral snel carrière maken en later een goede en goed betaalde baan krijgen? Waarom willen ze een goede baan krijgen? omdat je van een goed salaris en goede baan met veel aanzien gelukkig wordt? Maar eigenlijk lijkt mij een topbaan helemaal niet zo fijn, het geeft enorm veel spanning en hecktiek en je bent bijna altijd aan het werk.
Maar wat maakt je dan wel gelukkig? een leuke vriendin en op den duur misschien kinderen. Op zich lijkt het me wel leuk om een relatie en kinderen te hebben, maar je bent dan wel enorm gebonden en beperkt. Je vrijwel continu met je vrouw, je kinderen en je werk bezig. Misschien geven kinderen je wel veel geluk, maar het leven van 'vader' lijkt me wel enorm saai. Je zit vast in een burgerlijk patroon van huisje boompje beestje zoals het grootste deel van de Nederlanders.
Ik kwam tot de conclusie dat voor mij op dit moment een leven van autonomie en reizen, nieuwe mensen ontmoeten en de wereld zien mij het meest gelukkig zou maken. Dat doe ik het liefst, de wereld zien. Ik heb ook eigenlijk niet zo veel met menselijke relaties of iets dergelijks. Ik vind mijn familie aardige mensen en gun ze al het goeds (en andersom ook volgens mij), maar of ik deze mensen nou echt zal missen als ik ze niet meer zou zien? ik weet het niet. Ik ben ook blij met mijn vrienden, stuk voor stuk aardige gasten, maar ook voor hun geldt hetzelfde, ik weet niet of ik ze zou missen als ik ze niet meer zou zien.
Een vriendin zou ik ook wel willen hebben, alleen ik ben niet zo goed met meisjes. Een gesprek aanknopen of een meisje 'scoren' (hoe minachtend dat ook klinkt) lukt wel, maar meer niet. Ik zit er overigens ook niet echt mee dat dat niet lukt hoor, maar op zich zou ik wel eens willen weten hoe het is om een relatie te hebben.
Ik voel eigenlijk dus een sterke drang om te gaan reizen, weg te gaan van hier en de wereld zien, nieuwe mensen en culturen te gaan ontmoeten, en zonder verplichtingen of gebondenheid te doen waar ik zin in heb en te gaan waar ik zin in heb. En ik vraag me af of ik dan iets van thuis zo missen.
Is dit raar? is dit een soort vluchtgedrag of hoort dit misschien bij mijn leeftijd? en zijn er meer mensen die dit hebben?
Geluk=Geld, neuken, experimenteren, reizen, drugs, afwisseling en koste wat kost voorkomen dat je een Henk&Ingrid bestaan krijgt
-XOXO-
Je beschrijft genot. Maakt niks uit, zelfs de consequentialisten hadden dat foutquote:Op woensdag 16 januari 2013 22:48 schreef datismijnmening het volgende:
Geluk=Geld, neuken, experimenteren, reizen, drugs, afwisseling en koste wat kost voorkomen dat je een Henk&Ingrid bestaan krijgt
De kleine dingetjes brengen mij geluk. Het moeilijke daaraan is het opmerken ervan, want ik merk dat ik soms zo meegezogen word door de dagelijkse beslommeringen dat ik de kleine dingen mis.
Ik denk dat je het nut van dingen afvraagt en beetje bij beetje realiseert wat het leven nou eigenlijk is. Nee, vreemd is het niet. En niets houdt je tegen om het ook daadwerkelijk uit te voeren.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 16-01-2013 23:04:16 ]
Ik denk dat je het nut van dingen afvraagt en beetje bij beetje realiseert wat het leven nou eigenlijk is. Nee, vreemd is het niet. En niets houdt je tegen om het ook daadwerkelijk uit te voeren.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 16-01-2013 23:04:16 ]
Dat is vooral wat ik voel ja, die dagelijkse beslommeringen, wat heeft het van zin? waarom gaan mensen er zo in mee? zijn zo naïef om te denken dat een goede carrière, huisje boompje, beestje hen gelukkig gaat maken? of ben ik juist te dom om te zien waarom dat geluk zou kunnen brengen?quote:
De kleine dingetjes brengen mij geluk. Het moeilijke daaraan is het opmerken ervan, want ik merk dat ik soms zo meegezogen word door de dagelijkse beslommeringen dat ik de kleine dingen mis.
Ik denk dat je het nut van dingen afvraagt en beetje bij beetje realiseert wat het leven nou eigenlijk is. Nee, vreemd is het niet. En niets houdt je tegen om het ook daadwerkelijk uit te voeren.
wat me het meest steekt dat ik dat het soms voelt alsof ik door de maatschappij in een soort patroon wordt geduwd waar ik helemaal niet in terecht wil komen, omdat juist in die patronen zo veel verdriet, stress, problemen etc. zie.
Dit is eigenlijk een beetje de reden dat ik dit vraag. Zie ik het verkeerd en bega ik door mijn eigen pad te kiezen een fout? Of moet ik gewoon mijn roeping volgen?
En wat betreft deze, ik ben best wel geïnteresseerd in dit soort dingen, ik heb niet al die werken gelezen maar ben wel redelijk bekend met de meeste. Maar ook literatuur geeft mij weinig inzicht in mijn probleem. Vaak geeft het me wel een bepaald beeld, maar dit relativeer ik vervolgens weer weg door alles te overpeinzen.quote:
Je wordt min of meer 'gedwongen' om een bepaalde route te volgen. Studie » werk, bijvoorbeeld. Dat zijn de hoofddoelen, waarbij jij de weg ernaar zelf invult. Dat allemaal brengt verantwoordelijkheden en verplichtingen mee, en dus ja, voor je het weet beweeg je min of meer zoals anderen in soort patroon. Want tja, je moet geld verdienen en geld komt niet vanzelf aanwaaien.quote:Op woensdag 16 januari 2013 23:12 schreef Shispeed het volgende:
[..]
wat me het meest steekt dat ik dat het soms voelt alsof ik door de maatschappij in een soort patroon wordt geduwd waar ik helemaal niet in terecht wil komen, omdat juist in die patronen zo veel verdriet, stress, problemen etc. zie.
Je kunt dat allemaal doorbreken, door bijvoorbeeld gewoon te reizen, maar dat brengt meer onzekerheden met zich mee. Als je daartegen bestand bent en jezelf kunt redden, moet je zeker rondreizen.
- Het leven heeft geen nut (de vraag is of het überhaupt nut zou moeten hebben...).
- Als je geld hebt ben je koning ende keizer en kun je je eigen pad inclusief eigen hoofddoelen bepalen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-01-2013 00:04:58 (+een.) ]
Kijk dat is het volgende punt, opzich heb ik wel redelijk wat geld voor een student. Genoeg om een tijdje te vertrekken (Ik ben qua reizen ook totaal niet veeleisend betreft onderdak etc.).quote:
[..]
Je wordt min of meer 'gedwongen' om bepaalde route te volgen. School » studie » werk, bijvoorbeeld. Dat zijn de hoofddoelen, waarbij jij de weg ernaar zelf invult. Dat allemaal brengt verantwoordelijkheden en verplichtingen mee, en dus ja, voor je het weet beweeg je min of meer zoals anderen in soort patroon. Want tja, je moet geld verdienen en geld komt niet vanzelf aanwaaien.
Je kunt dat allemaal doorbreken, door bijvoorbeeld gewoon te reizen, maar dat brengt meer onzekerheden met zich mee. Als je daartegen bestand bent en jezelf kunt redden, moet je zeker rondreizen.
- Het leven heeft geen nut (de vraag is of het überhaupt nut zou moeten hebben...).
- Als je geld hebt ben je koning ende keizer en kun je je eigen pad inclusief eigen hoofddoelen bepalen.
Het volgende probleem is eigenlijk dat mijn ouders en omgeving een bepaalde verwachting hebben, Mijn ouders zijn allebei van lagere sociale afkomst (van plattelandsgezinnen) en hebben zich naar boven geknokt. Ik ben de eerste uit de familie die echt gaat studeren, en ook van de mensen om mij heen hebben weinig mensen gestudeerd of iets dergelijks. Er wordt dus veel van mij verwacht.
Ik wil eigenlijk niemand teleurstellen dus, en mensen niet het verdriet aandoen dat ik vertrek. Ik weet (of eerder denk te weten) dat mijn familie en vrienden van mijn houden, en ik weet dat sowieso mijn moeder echt verdrietig zou worden als ik niet zou studeren en zou vertrekken.
Waar wil je precies heen dan en voor hoe lang en als je niet materialistisch bent ingesteld, waarom volg je dan een economische opleiding?
ADHD-C
Geluk nastreven is voor mij kunnen doen wat ik wil binnen de minimale voorwaarden die de maatschappij mij stelt.
Om te kunnen leven heb je geld nodig, hiervoor een baan en hiervoor een opleiding. Moet dat de beste opleiding voor de meest verdienende baan zijn? Neuh, voor mij niet. Ik heb graag plezier in m'n opleiding, en straks ook in m'n werk, maar natuurlijk ook in m'n relatie en mijn leven buiten de relatie om.
Een avondje FOK!ken, zoals nu, terwijl mijn man weer onderweg is naar huis, is een stukje geluk, omdat ik het als fijn beschouw.
Een middag wandelen samen met m'n man, in Schotland, prachtige uitzichten, flinke klimmen, biertje in de pub erna.
15 km hardlopen in m'n eentje met muziek in m'n oren en blik en verstand op oneindig.
Koffie drinken met een vriendin als pauze van het scriptieschrijven, al is het maar even 15 minuten.
Dingen die je blij maken, die een glimlach op je gezicht toveren, óók als andere dingen even niet meezitten.
Zolang ik met regelmaat die glimlach bij mezelf zie weet ik dat ik op een geluks-pad zit. Niet alles is perfect en niet je hele leven kan één groot geluksmoment zijn, maar zolang je die kleine dingen, zoals zG. zei maar blijft herkennen én blijft volhouden ondanks ruwere zeeën, dan is het leven héél mooi.
Om te kunnen leven heb je geld nodig, hiervoor een baan en hiervoor een opleiding. Moet dat de beste opleiding voor de meest verdienende baan zijn? Neuh, voor mij niet. Ik heb graag plezier in m'n opleiding, en straks ook in m'n werk, maar natuurlijk ook in m'n relatie en mijn leven buiten de relatie om.
Een avondje FOK!ken, zoals nu, terwijl mijn man weer onderweg is naar huis, is een stukje geluk, omdat ik het als fijn beschouw.
Een middag wandelen samen met m'n man, in Schotland, prachtige uitzichten, flinke klimmen, biertje in de pub erna.
15 km hardlopen in m'n eentje met muziek in m'n oren en blik en verstand op oneindig.
Koffie drinken met een vriendin als pauze van het scriptieschrijven, al is het maar even 15 minuten.
Dingen die je blij maken, die een glimlach op je gezicht toveren, óók als andere dingen even niet meezitten.
Zolang ik met regelmaat die glimlach bij mezelf zie weet ik dat ik op een geluks-pad zit. Niet alles is perfect en niet je hele leven kan één groot geluksmoment zijn, maar zolang je die kleine dingen, zoals zG. zei maar blijft herkennen én blijft volhouden ondanks ruwere zeeën, dan is het leven héél mooi.
Ja doei.
waarheen maakt me totaal niet uit, ik zie wel!quote:
Waar wil je precies heen dan en voor hoe lang en als je niet materialistisch bent ingesteld, waarom volg je dan een economische opleiding?
de reden dat ik een economische opleiding ben gaan volgen komt eigenlijk door 2 dingen, ik ben geïnteresseerd in een enorm wijd 'gebied', ook economie. Ik volg dus die economische opleiding eigenlijk niet om een goede carrière te maken, zoals de meeste van mijn medestudenten, maar vooral omdat ik het interessant vind. Het had net zo goed biologie, geschiedenis, aardwetenschappen of iets anders kunnen zijn.
De reden dat ik dan toch een economische opleiding ben gaan doen is omdat ik zelf ook actief belegger ben. Ik vind beleggen heerlijk omdat het me een stukje vrijheid geeft om mijn eigen geld/levensonderhoud te verdienen wanneer ik wil en zonder afhankelijkheid van anderen. Deze opleiding geeft mij de kans om meer praktische kennis te leren die van toepassing hierbij kan zijn.
Nee ik weet dat mijn leven geen aangesloten geluksmoment kan en hoeft te zijn, en ik geniet van heel veel dingen, ik ben qua dat betreft snel tevreden en ook best een opgewekte en vrolijke jongen, ik kan om bijna alles lachen. Maar de vraag die mij blijft steken en met dit topic iets duidelijker probeer te krijgen is of ik met het pad wat ik nu volg gelukkig kan blijven.quote:
Geluk nastreven is voor mij kunnen doen wat ik wil binnen de minimale voorwaarden die de maatschappij mij stelt.
Om te kunnen leven heb je geld nodig, hiervoor een baan en hiervoor een opleiding. Moet dat de beste opleiding voor de meest verdienende baan zijn? Neuh, voor mij niet. Ik heb graag plezier in m'n opleiding, en straks ook in m'n werk, maar natuurlijk ook in m'n relatie en mijn leven buiten de relatie om.
Een avondje FOK!ken, zoals nu, terwijl mijn man weer onderweg is naar huis, is een stukje geluk, omdat ik het als fijn beschouw.
Een middag wandelen samen met m'n man, in Schotland, prachtige uitzichten, flinke klimmen, biertje in de pub erna.
15 km hardlopen in m'n eentje met muziek in m'n oren en blik en verstand op oneindig.
Koffie drinken met een vriendin als pauze van het scriptieschrijven, al is het maar even 15 minuten.
Dingen die je blij maken, die een glimlach op je gezicht toveren, óók als andere dingen even niet meezitten.
Zolang ik met regelmaat die glimlach bij mezelf zie weet ik dat ik op een geluks-pad zit. Niet alles is perfect en niet je hele leven kan één groot geluksmoment zijn, maar zolang je die kleine dingen, zoals zG. zei maar blijft herkennen én blijft volhouden ondanks ruwere zeeën, dan is het leven héél mooi.
nee dat snap ik uiteraardquote:
Dat kunnen wij niet zo voor je bepalen hè?
ik probeer het alleen wat inzichtelijker te krijgen 
Ik denk dat je vergeet dat veel mensen niet het geluk hebben om bijv. een talent in beleggen te hebben. Dat heb jij wel en dat biedt mogelijkheden voor jou die andere mensen niet hebben.
De meeste mensen moeten ergens van leven en om dat te krijgen moeten ze werken. We moeten allemaal werken. Is het dan niet het slimste om te gaan studeren zodat je zelf kan bepalen later wat voor werk je doet en dat je dat werk zo leuk mogelijk voor jezelf maakt?
Zo zie ik het, ik heb mijn opleiding gekozen omdat het mij hopelijk de middelen geeft om later het werk te gaan doen wat ik, als ik dan moet werken, het leukste zou vinden. En wat dat betreft voel ik me al heel erg bevoordeeld dat ik de gave heb gekregen om redelijk te kunnen leren.
Toch heb ik in mijn studie ook geluk gevonden. Omdat ik, zoals in dat filmpje, een brede blik op de wereld heb gekregen. Maar ook reizen heeft daar aan bijgedragen.
Ik denk dat mijn uiteindelijke hoofddoel kennis is, betekenis kunnen geven aan wat ik om me heen zie, dingen ervaren, zo veel mogelijk excellentie en beheersing van een vak krijgen. De moeite die ik in mijn studie hebt gestopt komt er nu in de laatste jaren uit en boy, wat ben ik daar blij mee
Desalniettemin waren de beginjaren van mijn tijd als student zwaar, omdat het eindresultaat, het einddoel, nog lang niet in zicht was. Nu ben ik blij dat ik uiteindelijk de extra effort erin heb gestoken.
Nu moet ik bepalen wat ik verder wil. Wat de mogelijkheden zijn met de huidige arbeidsmarkt. En ja, ik wil een huis, een man en kinderen. Omdat wat ik het meeste geleerd heb is dat geluk hem zit in de kleine dingen.
Ken je dat gevoel, je bent met je ouders of andere mensen waarbij je je op je gemak voelt en je ligt in het gras. Je voelt de zon op je huid en het is lente dus het gras ruikt naar versgemaaid gras. Je ruikt een klein beetje van een bloemetje verderop. Je ruikt de lucht, er zit veel zuurstof in en de lucht is blauw. DAT is mijn geluksmoment. En die probeer ik zoveel mogelijk mee te maken.
Zonder geld en werk zal ik niet de zorgeloosheid hebben om daarvan te kunnen genieten
De meeste mensen moeten ergens van leven en om dat te krijgen moeten ze werken. We moeten allemaal werken. Is het dan niet het slimste om te gaan studeren zodat je zelf kan bepalen later wat voor werk je doet en dat je dat werk zo leuk mogelijk voor jezelf maakt?
Zo zie ik het, ik heb mijn opleiding gekozen omdat het mij hopelijk de middelen geeft om later het werk te gaan doen wat ik, als ik dan moet werken, het leukste zou vinden. En wat dat betreft voel ik me al heel erg bevoordeeld dat ik de gave heb gekregen om redelijk te kunnen leren.
Toch heb ik in mijn studie ook geluk gevonden. Omdat ik, zoals in dat filmpje, een brede blik op de wereld heb gekregen. Maar ook reizen heeft daar aan bijgedragen.
Ik denk dat mijn uiteindelijke hoofddoel kennis is, betekenis kunnen geven aan wat ik om me heen zie, dingen ervaren, zo veel mogelijk excellentie en beheersing van een vak krijgen. De moeite die ik in mijn studie hebt gestopt komt er nu in de laatste jaren uit en boy, wat ben ik daar blij mee
Desalniettemin waren de beginjaren van mijn tijd als student zwaar, omdat het eindresultaat, het einddoel, nog lang niet in zicht was. Nu ben ik blij dat ik uiteindelijk de extra effort erin heb gestoken.
Nu moet ik bepalen wat ik verder wil. Wat de mogelijkheden zijn met de huidige arbeidsmarkt. En ja, ik wil een huis, een man en kinderen. Omdat wat ik het meeste geleerd heb is dat geluk hem zit in de kleine dingen.
Ken je dat gevoel, je bent met je ouders of andere mensen waarbij je je op je gemak voelt en je ligt in het gras. Je voelt de zon op je huid en het is lente dus het gras ruikt naar versgemaaid gras. Je ruikt een klein beetje van een bloemetje verderop. Je ruikt de lucht, er zit veel zuurstof in en de lucht is blauw. DAT is mijn geluksmoment. En die probeer ik zoveel mogelijk mee te maken.
Zonder geld en werk zal ik niet de zorgeloosheid hebben om daarvan te kunnen genieten
tvp vr dezequote:
Ik zag laatst weer iets over in Afrika. God, wat armoedig was die school, maar wat mooi de omgeving waar die stond. Heuvels met gras, blauwe lucht,... geen schoenen maar lekker op blote voeten... hangen in de schaduw
Waarom gelukkig zijn als je interessant zou kunnen zijn? Geluk is niet zo belangrijk en kan bovendien niet direct nagestreefd worden, het is een bijproduct van het verwezenlijken van een bepaald doel en kan geen doel op zich zijn. Het doel van het leven is niet om gelukkig te zijn.quote:Op woensdag 16 januari 2013 22:45 schreef Shispeed het volgende:
Nu was ik vandaag eens een beetje na aan het denken toen ik aan het fietsen was, ik vroeg me af wat brengt nu geluk? Ik zit zelf in het eerste jaar van een economische universitaire opleiding en zie veel mensen om mij heen zichzelf enorm inzetten om zo goed mogelijk te presteren, ikzelf ben zo niet, ik ben meer het schoolvoorbeeld van de zesjescultuur en wat vandaag niet komt, komt morgen wel.
Toen begon ik me af te vragen waarom zo veel mensen zo gemotiveerd zijn. Ze willen neem ik aan vooral snel carrière maken en later een goede en goed betaalde baan krijgen? Waarom willen ze een goede baan krijgen? omdat je van een goed salaris en goede baan met veel aanzien gelukkig wordt? Maar eigenlijk lijkt mij een topbaan helemaal niet zo fijn, het geeft enorm veel spanning en hecktiek en je bent bijna altijd aan het werk.
Maar wat maakt je dan wel gelukkig? een leuke vriendin en op den duur misschien kinderen. Op zich lijkt het me wel leuk om een relatie en kinderen te hebben, maar je bent dan wel enorm gebonden en beperkt. Je vrijwel continu met je vrouw, je kinderen en je werk bezig. Misschien geven kinderen je wel veel geluk, maar het leven van 'vader' lijkt me wel enorm saai. Je zit vast in een burgerlijk patroon van huisje boompje beestje zoals het grootste deel van de Nederlanders.
Ik kwam tot de conclusie dat voor mij op dit moment een leven van autonomie en reizen, nieuwe mensen ontmoeten en de wereld zien mij het meest gelukkig zou maken. Dat doe ik het liefst, de wereld zien. Ik heb ook eigenlijk niet zo veel met menselijke relaties of iets dergelijks. Ik vind mijn familie aardige mensen en gun ze al het goeds (en andersom ook volgens mij), maar of ik deze mensen nou echt zal missen als ik ze niet meer zou zien? ik weet het niet. Ik ben ook blij met mijn vrienden, stuk voor stuk aardige gasten, maar ook voor hun geldt hetzelfde, ik weet niet of ik ze zou missen als ik ze niet meer zou zien.
Een vriendin zou ik ook wel willen hebben, alleen ik ben niet zo goed met meisjes. Een gesprek aanknopen of een meisje 'scoren' (hoe minachtend dat ook klinkt) lukt wel, maar meer niet. Ik zit er overigens ook niet echt mee dat dat niet lukt hoor, maar op zich zou ik wel eens willen weten hoe het is om een relatie te hebben.
Ik voel eigenlijk dus een sterke drang om te gaan reizen, weg te gaan van hier en de wereld zien, nieuwe mensen en culturen te gaan ontmoeten, en zonder verplichtingen of gebondenheid te doen waar ik zin in heb en te gaan waar ik zin in heb. En ik vraag me af of ik dan iets van thuis zo missen.
Is dit raar? is dit een soort vluchtgedrag of hoort dit misschien bij mijn leeftijd? en zijn er meer mensen die dit hebben?
Ik heb een beetje het gevoel dat je om je heen kijkt, en denkt: wat de rest doet, daar word ik niet gelukkig van.quote:
k weet dat sowieso mijn moeder echt verdrietig zou worden als ik niet zou studeren en zou vertrekken.
Mijn argument zou zijn: doe het alsjeblieft nu, want als je een hypotheek en een kind hebt, dan wordt het lastiger.
Je zult niet voldoen aan de verwachtingen van je ouders, maar mij dunkt dat zij willen dat je gelukkig bent op de lange termijn. Laat je moeder maar een keer huilen, dat is niet te vermijden mijns inziens.
Ik heb zelf min of meer het standaard pad gevolgd, studie-werk-huis-kind en ben een tijdje geleden er tussenuit geknepen, half jaar onbetaald verlof. Het was financieel erg lastig, maar het is toch gelukt. Ik heb een tijdje gewerkt in Zuid-Amerika. Het hele concept van 9 tot 5 werken was bij dat bedrijf echt volslagen onbekend. Men werkte gewoon zolang je je kon concentreren, en dat was een uurtje of vijf per dag. Daarna hapje eten, naar het strand, capoeira les, yoga of weet ik veel.
Misschien is het standaard Nederlandse leven op dit moment niet zo geschikt voor jou. Prima toch? Ga lekker wat anders doen, ontdek de wereld.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
als je een saaie nobody wil zijn moet je vooral je gang gaan... geluk zit niet in het streven naar iets of in het bereiken naar iets maar in het jezelf zo veel mogelijk naar je zin maken in het leven
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Lagere sociale klasse zijn plattelandsgezinnen? 
Hoe dan ook je klinkt als een typische rebel tegen de maatschappij. En ja ik denk dat je daarmee wat ernaast zit. Jij kijkt naar werk, gezin, huisje boompje beestje en je ziet een sleur. Genoeg mensen zien daarin een sociaal leven, stabiliteit, geld om leuke dingen te doen e.d. En ja dat kost tijd (werktijd) om geld te krijgen bijvoorbeeld. En werk is niet het leukste voor de meeste mensen. Maar toch kan je bij een leuke baan er wel voldoening uit krijgen.
Burgerlijk is niet direct saai. Het geeft een patroon aan ja, maar als dat patroon je een goed gevoel geeft dan kan je stellen dat je gelukkig bent. Het kan zijn dat jij er niet gelukkig mee bent/zal zijn maar kan best iets zijn waar je wat uitgroeit (die gedachtegang die je nu hebt).
Maar als jij geen genoegdoening kan krijgen uit een 'burgerlijk' leven dan kan je best wat meer gaan reizen. Je moet doen wat je leuk vindt om te doen. En ja sommige mensen zouden misschien wel meer actie in hun leven willen naast hun burgerlijke bestaan. Maar ze nemen genoegen met hun leven op deze manier omdat ze er blij mee zijn. Waarschijnlijk in ieder geval heel wat blijer dan dat jij je zo kan voorstellen, aangezien jij aan andere zaken waarde hecht op dit moment.
En om je laatste vraag te beantwoorden: kan best zijn dat het bij je leeftijd hoort deels maar het zit ook wel wat in je blijkbaar (of je hebt redenaties opgedaan/gedachtes die hiertoe leiden). Maar ook al zal het vluchtgedrag zijn of wat dan ook, dan is het nog niet verkeerd om te doen wat je wil doen zolang het geen erge nadelige gevolgen voor jezelf heeft. Reizen een tijd e.d. zou ik alleen maar als goed bestempelen dus ja.. gewoon doen dan lijkt me
Hoe dan ook je klinkt als een typische rebel tegen de maatschappij. En ja ik denk dat je daarmee wat ernaast zit. Jij kijkt naar werk, gezin, huisje boompje beestje en je ziet een sleur. Genoeg mensen zien daarin een sociaal leven, stabiliteit, geld om leuke dingen te doen e.d. En ja dat kost tijd (werktijd) om geld te krijgen bijvoorbeeld. En werk is niet het leukste voor de meeste mensen. Maar toch kan je bij een leuke baan er wel voldoening uit krijgen.
Burgerlijk is niet direct saai. Het geeft een patroon aan ja, maar als dat patroon je een goed gevoel geeft dan kan je stellen dat je gelukkig bent. Het kan zijn dat jij er niet gelukkig mee bent/zal zijn maar kan best iets zijn waar je wat uitgroeit (die gedachtegang die je nu hebt).
Maar als jij geen genoegdoening kan krijgen uit een 'burgerlijk' leven dan kan je best wat meer gaan reizen. Je moet doen wat je leuk vindt om te doen. En ja sommige mensen zouden misschien wel meer actie in hun leven willen naast hun burgerlijke bestaan. Maar ze nemen genoegen met hun leven op deze manier omdat ze er blij mee zijn. Waarschijnlijk in ieder geval heel wat blijer dan dat jij je zo kan voorstellen, aangezien jij aan andere zaken waarde hecht op dit moment.
En om je laatste vraag te beantwoorden: kan best zijn dat het bij je leeftijd hoort deels maar het zit ook wel wat in je blijkbaar (of je hebt redenaties opgedaan/gedachtes die hiertoe leiden). Maar ook al zal het vluchtgedrag zijn of wat dan ook, dan is het nog niet verkeerd om te doen wat je wil doen zolang het geen erge nadelige gevolgen voor jezelf heeft. Reizen een tijd e.d. zou ik alleen maar als goed bestempelen dus ja.. gewoon doen dan lijkt me
we dan
Zie hier een wat gerichtere vraag nog dus nog even reageren. Je hebt geen gezin, nog geen vriendin gehad, studie nog niet af, geen vaste baan dan neem ik aan (?).. je hebt ideeen over vaderschap e.d. maar nog niet meegemaakt. En ja dit betekent niet dat je het tegenovergestelde gaat denken als je het ervaart. Maar het kan best wel zo zijn. Je moet ook weer geen rare (niet echt raar maar wel raar als je er in blijft steken, eeuwige dwaler op de wereld) levenskeuzes maken waardoor je andere kansen vergooit. Je kan best een periode reizen, niks mis mee. Maar zoals jij erover praat lijkt het alsof het leven wat zoveel andere leven je ongelukkig zou maken terwijl je daar feitelijk niks van af weet (behalve redenaties waar je best uit kan groeien).quote:
[..]
Nee ik weet dat mijn leven geen aangesloten geluksmoment kan en hoeft te zijn, en ik geniet van heel veel dingen, ik ben qua dat betreft snel tevreden en ook best een opgewekte en vrolijke jongen, ik kan om bijna alles lachen. Maar de vraag die mij blijft steken en met dit topic iets duidelijker probeer te krijgen is of ik met het pad wat ik nu volg gelukkig kan blijven.
Je kan best gelukkig worden als je zo door blijft gaan. Je kan ook gelukkig worden als je een tijd reist en daarna de 'burgerlijke' draad oppakt. Je kan misschien ook gelukkig zijn als je voor altijd reist. De vraag is een beetje hoe groot de kans hierop is. Dat weet niemand lijkt me aangezien je daarvoor je karakter o.a. ook echt beter moet kennen, je wensen, doelen, of dit tijdelijk is of niet e.d. Maar ik denk wel dat je over een paar jaar toch wel zal denken van (zeker als je wel een keer een langere relatie krijgt) 'nou dit is niet zo verkeerd'. En dan over 15 jaar lachend tegen vrienden 'ja ik zit nu ook in het systeem'. Als het ware.
Ik zou gaan reizen als je het graag wil maar wel zorgen dat je in ieder geval wat mogelijkheden openhoudt om ook een 'normaal' leven op te bouwen. Aangezien je er al wel allemaal ideeen over hebt maar nog helemaal niet ervaren hebt verder.
we dan
het is een verkeerde intrepetatie dat ik school 'niet leuk' vind, ik vind het juist wel leuk. Ik vraag me alleen af in wat van mate het zin heeft om me uit sloven en carrière te maken, of wat de gevolgen daarvan zijn. Ik best belezen en heb een veel algemene kennis, althans veel meer dan mijn leeftijdsgenoten, maar daar gaat het me niet om.quote:
Ik zag laatst weer iets over in Afrika. God, wat armoedig was die school, maar wat mooi de omgeving waar die stond. Heuvels met gras, blauwe lucht,... geen schoenen maar lekker op blote voeten... hangen in de schaduw
Uiteraard, maar dat is het nou ook juist. Moet ik het mijn doel maken om de wereld te gaan zien of is dat een irrealistisch doel?quote:
[..]
Waarom gelukkig zijn als je interessant zou kunnen zijn? Geluk is niet zo belangrijk en kan bovendien niet direct nagestreefd worden, het is een bijproduct van het verwezenlijken van een bepaald doel en kan geen doel op zich zijn. Het doel van het leven is niet om gelukkig te zijn.
|
|
