R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb sinds een jaar een relatie met een getrouwde man. Maar het is geen standaard affaire. Toch vraag ik me af of ik er mee door moet gaan, ja of nee. Misschien hebben jullie tips....
De man in kwestie heeft een vrouw die chronisch ziek is. Ze hebben wel sex, maar zeer sporadisch en altijd heel kort vanwege haar ziekte. Hoewel hij heeft aangegeven aan haar dat hij behoeftes heeft, weigert ze hem pertinent om sex buiten de deur te zoeken. Dit even als achtergrond bij onderstaande situatie.
Toen ik hem leerde kennen was het liefde op het eerste gezicht. Er was meteen van beide kanten enorme aantrekkingskracht. Ik wist dat hij getrouwd was, dus ik heb geen initiatief genomen verder. Hij wel, een maand later heeft hij mijn telefoonnummer achterhaald en begon mij berichtjes te sturen.
Inmiddels zijn we zo ver dat hij meer tijd bij mij spendeert dan thuis, ik in zijn huis woon (hij heeft meerdere huizen), we een gezamenlijk bedrijf hebben opgericht, de financiën samen delen en samen grote aankopen hebben gedaan. Zijn vrouw kent mij inmiddels ook goed. Zij denkt dat wij slechts collega's en vrienden zijn. Na zes weken stelde hij me al voor aan zijn familie (als collega en vriend dus) en we zien elkaar iedere dag.
Vanaf dag 1 is hij duidelijk geweest dat hij zijn vrouw nooit gaat verlaten. Hij houdt van haar en laat haar nooit in de steek. Ook houdt hij veel van mij en wil mij ook nooit meer kwijt. Zijn ideaal is om samen met zijn vrouw en mij in 1 huis te wonen, ooit. Hij is dus een polyamore man.
Ik wist vanaf het begin dat ik met hem nooit een "echte" relatie zou hebben. Dat is op zich geen probleem, want ik wil niet meer samenwonen met een man en ik vind het niet erg om hem met haar te delen.
Echter....de jaloezie steekt soms hevig de kop op. Zeker omdat onze relatie stiekem is en ik dus altijd verborgen zal blijven totdat zijn vrouw wellicht ooit toestemt in onze relatie, bijvoorbeeld als zij nog zieker wordt en niets meer kan (haar ziekte is progressief). Feestdagen, verjaardagen alles vieren we samen. Maar feit blijft dat niemand mag weten dat ik meer ben dan alleen een goede vriend.
Als hij niet getrouwd was, was dit een perfecte relatie geweest. Maar het steekt dat hij er niet is als ik hem nodig heb. Bovendien zal ik voor de buitenwereld altijd vrijgezel blijven en zitten kinderen en trouwen er niet in. Ik vraag me af of ik dat voor langere termijn of misschien wel voor eeuwig kan volhouden.
Nu denk je waarschijnlijk: wat een ongelofelijke doos dat ik mezelf als tweede keus laat gebruiken. En wat is het zwaar respectloos tegenover zijn vrouw. Dat laatste vind ik ook, hoewel het zijn verantwoordelijkheid is en niet de mijne. Toch voel ik me uiteraard schuldig naar haar toe. Wat betreft de tweede keus zijn, ja dit doet me steeds meer pijn maar omdat hij zo overduidelijk zijn liefde aan mij toont kan ik er mee dealen. Behalve dan als ik naar de toekomst kijk.
Ik wil niet met deze relatie stoppen, want onze levens zijn al zo met elkaar verweven. Maar soms vraag ik me af waar ik aan begonnen ben! De liefde weegt nu nog op tegen de pijn, maar blijft dat zo?
Iemand in dezelfde situatie gezeten toevallig? Of andere tips of commentaren? Ik ben me bewust van de negatieve reacties die ik ga krijgen, maar kom maar op met jullie ongezouten kritiek!
De man in kwestie heeft een vrouw die chronisch ziek is. Ze hebben wel sex, maar zeer sporadisch en altijd heel kort vanwege haar ziekte. Hoewel hij heeft aangegeven aan haar dat hij behoeftes heeft, weigert ze hem pertinent om sex buiten de deur te zoeken. Dit even als achtergrond bij onderstaande situatie.
Toen ik hem leerde kennen was het liefde op het eerste gezicht. Er was meteen van beide kanten enorme aantrekkingskracht. Ik wist dat hij getrouwd was, dus ik heb geen initiatief genomen verder. Hij wel, een maand later heeft hij mijn telefoonnummer achterhaald en begon mij berichtjes te sturen.
Inmiddels zijn we zo ver dat hij meer tijd bij mij spendeert dan thuis, ik in zijn huis woon (hij heeft meerdere huizen), we een gezamenlijk bedrijf hebben opgericht, de financiën samen delen en samen grote aankopen hebben gedaan. Zijn vrouw kent mij inmiddels ook goed. Zij denkt dat wij slechts collega's en vrienden zijn. Na zes weken stelde hij me al voor aan zijn familie (als collega en vriend dus) en we zien elkaar iedere dag.
Vanaf dag 1 is hij duidelijk geweest dat hij zijn vrouw nooit gaat verlaten. Hij houdt van haar en laat haar nooit in de steek. Ook houdt hij veel van mij en wil mij ook nooit meer kwijt. Zijn ideaal is om samen met zijn vrouw en mij in 1 huis te wonen, ooit. Hij is dus een polyamore man.
Ik wist vanaf het begin dat ik met hem nooit een "echte" relatie zou hebben. Dat is op zich geen probleem, want ik wil niet meer samenwonen met een man en ik vind het niet erg om hem met haar te delen.
Echter....de jaloezie steekt soms hevig de kop op. Zeker omdat onze relatie stiekem is en ik dus altijd verborgen zal blijven totdat zijn vrouw wellicht ooit toestemt in onze relatie, bijvoorbeeld als zij nog zieker wordt en niets meer kan (haar ziekte is progressief). Feestdagen, verjaardagen alles vieren we samen. Maar feit blijft dat niemand mag weten dat ik meer ben dan alleen een goede vriend.
Als hij niet getrouwd was, was dit een perfecte relatie geweest. Maar het steekt dat hij er niet is als ik hem nodig heb. Bovendien zal ik voor de buitenwereld altijd vrijgezel blijven en zitten kinderen en trouwen er niet in. Ik vraag me af of ik dat voor langere termijn of misschien wel voor eeuwig kan volhouden.
Nu denk je waarschijnlijk: wat een ongelofelijke doos dat ik mezelf als tweede keus laat gebruiken. En wat is het zwaar respectloos tegenover zijn vrouw. Dat laatste vind ik ook, hoewel het zijn verantwoordelijkheid is en niet de mijne. Toch voel ik me uiteraard schuldig naar haar toe. Wat betreft de tweede keus zijn, ja dit doet me steeds meer pijn maar omdat hij zo overduidelijk zijn liefde aan mij toont kan ik er mee dealen. Behalve dan als ik naar de toekomst kijk.
Ik wil niet met deze relatie stoppen, want onze levens zijn al zo met elkaar verweven. Maar soms vraag ik me af waar ik aan begonnen ben! De liefde weegt nu nog op tegen de pijn, maar blijft dat zo?
Iemand in dezelfde situatie gezeten toevallig? Of andere tips of commentaren? Ik ben me bewust van de negatieve reacties die ik ga krijgen, maar kom maar op met jullie ongezouten kritiek!
Dus, omdat hij een chronisch zieke vrouw heeft gaat hij maar vreemd?.... 
In mijn ogen ben je dan helemaal geen relatie waard.
In mijn ogen ben je dan helemaal geen relatie waard.
wtf
Je hebt het wel snel voor elkaar gekregen in een jaar tijd!
Als je er dus nu mee kapt ben je alles kwijt, huis, bedrijf, inkomsten, liefde en heb je niks meer. Misschien had je voor de tijd wat meer na moeten denken ipv achteraf..
Je hebt het wel snel voor elkaar gekregen in een jaar tijd!
Als je er dus nu mee kapt ben je alles kwijt, huis, bedrijf, inkomsten, liefde en heb je niks meer. Misschien had je voor de tijd wat meer na moeten denken ipv achteraf..
Never regret anything, beacuse one time it was exaclty what you wanted.
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Op donderdag 29 mei 2014 01:52 schreef Tamashii het volgende:
Aan Ado vraagt iedereen toestemmming
Ik weet niet hoe het je lukt om met de feestdagen aan tafel met die vrouw te zitten, wetende dat jij je laat naaien door haar man.
idd. Het is niet jouw zaak. Maar toch.
idd. Het is niet jouw zaak. Maar toch.
Zijn vrouw gaat niet dood (ja ooit wel natuurlijk 
) maar ze zal op een dag niets meer kunnen en aan het bed gekluisterd zijn.
) maar ze zal op een dag niets meer kunnen en aan het bed gekluisterd zijn.
Nou, gefeliciteerd dan. Je blijft zijn 'sletje' totdat hij je inruilt voor een jonger exemplaar.quote:Op zondag 6 januari 2013 22:55 schreef Evi888 het volgende:
Zijn vrouw gaat niet dood (ja ooit wel natuurlijk
In dat geval zal je heel je leven stiekem moeten doen, jouw keuze of je dat wilt.quote:
Zijn vrouw gaat niet dood (ja ooit wel natuurlijk
Vervelend is wel dat je er al tot aan je middel inzit, nu zul je heel je leven overhoop moeten halen. Dat wordt niet leuk maar ik denk niet dat je van dit smiechterige gedoe uiteindelijk blij wordt.
Gelukkig is hij niet alleen je minnaar, maar profiteer je ook nog op andere manieren van hem (huis, bedrijf). Dat compenseert het tweede vioolspelen een beetje.
The love you take is equal to the love you make.
Alleen dit al: hoe hóu je het vol? Kun je nog wel érgens gewoon spontaan jezelf zijn?quote:Inmiddels zijn we zo ver dat hij meer tijd bij mij spendeert dan thuis, ik in zijn huis woon (hij heeft meerdere huizen), we een gezamenlijk bedrijf hebben opgericht, de financiën samen delen en samen grote aankopen hebben gedaan. Zijn vrouw kent mij inmiddels ook goed. Zij denkt dat wij slechts collega's en vrienden zijn. Na zes weken stelde hij me al voor aan zijn familie (als collega en vriend dus) en we zien elkaar iedere dag.
Verder denk ik ook: die vent heeft het goed voor mekaar. Maar wát een toneelspel elke dag.
Ik word al moe als ik er aan denk.
Het is idd enorm vermoeiend om steeds op te moeten letten, maar dat hoort erbij dus mag ik niet over klagen vind ik.
Van je chronisch zieke vrouw verwachten dat je buiten de deur mag neuken en als ze nee zegt maar gewoon vreemdgaan... 
Gefeliciteerd, je hebt jezelf afhankelijk gemaakt van een walgelijk persoon.
Gefeliciteerd, je hebt jezelf afhankelijk gemaakt van een walgelijk persoon.
Mag je wel over klagen want het hoort er niet bij, tenminste niet in een normale relatie.quote:
Het is idd enorm vermoeiend om steeds op te moeten letten, maar dat hoort erbij dus mag ik niet over klagen vind ik.
Beter ten halve gekeerd, dan volledig verdwaald.
Dumpen die gast! Hij ligt te sexen met 2 vrouwen en vindt het allemaal wel prima natuurlijk.
Waar is je zelfrespect? Groei een ruggegraat en ga als een speer bij hem vandaan.
Dumpen die gast! Hij ligt te sexen met 2 vrouwen en vindt het allemaal wel prima natuurlijk.
Waar is je zelfrespect? Groei een ruggegraat en ga als een speer bij hem vandaan.
Hij heeft voor zijn trouwen al aan zijn vrouw kenbaar gemaakt dat hij het liefst met twee vrouwen zou willen leven, dus ze wist al enigszins hoe hij in elkaar steekt...quote:
Van je chronisch zieke vrouw verwachten dat je buiten de deur mag neuken en als ze nee zegt maar gewoon vreemdgaan...
Gefeliciteerd, je hebt jezelf afhankelijk gemaakt van een walgelijk persoon.
Wist ze toen ook dat hij niet te vertrouwen en overspelig is?quote:
[..]
Hij heeft voor zijn trouwen al aan zijn vrouw kenbaar gemaakt dat hij het liefst met twee vrouwen zou willen leven, dus ze wist al enigszins hoe hij in elkaar steekt...
Jij was daar bij? En als ze zich daar zo bewust van is, waarom moet het dan verborgen worden gehouden tot zij dusdanig ziek is dat ze amper nog kan protesteren?quote:
[..]
Hij heeft voor zijn trouwen al aan zijn vrouw kenbaar gemaakt dat hij het liefst met twee vrouwen zou willen leven, dus ze wist al enigszins hoe hij in elkaar steekt...
Dit jaquote:
[..]
Jij was daar bij? En als ze zich daar zo bewust van is, waarom moet het dan verborgen worden gehouden tot zij dusdanig ziek is dat ze amper nog kan protesteren?
Dat vind ik dus ook dubieus...maar ze is ontzettend jaloers heb ik gemerkt, dus misschien is hij bang dat ze bij hem weggaat?quote:
[..]
Jij was daar bij? En als ze zich daar zo bewust van is, waarom moet het dan verborgen worden gehouden tot zij dusdanig ziek is dat ze amper nog kan protesteren?
