De kunst van het loslaten van je ex #220 - Een schone lei!

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 12:05 schreef BenjaminLinus het volgende:

[..]

Mijn ervaring is wel dat je daar niet blindelings vanuit moet gaan..

Mijn ex deed ook nog heel lief tegen me toen het net uit was, vroeg zelfs nog uit eigen beweging of ik zin had om een kopje thee te komen drinken oid. (Waarom ik daar toen behoefte aan had, geen idee)..

Maar achteraf gezien was dit gewoon tactiek van haar, en wilde ze me denk ik niet te veel pijn in een keer doen. Van vrienden is inmiddels niets meer over, we zijn eigenlijk geeneens kennissen meer van elkaar.. Ergens is dat eigenlijk ook hoe het hoort, maar een beetje interesse in elkaar tonen mag best..

Sowieso, wat heb je aan een vriendschap met een ex?

Een ex is wel iemand die je echt door en door kent. En jij haar (of hem).

Zolang de gevoelens en de intenties van beide partijen hetzelfde zijn kan het prima.
Echter, als de ene partij nog gevoelens voor de ander heeft en deze gevoelens door die ander niet worden gedeeld, tja, dan gaat het mis.
In mijn ogen is het vooral belangrijk dat er voldoende tijd tussen zit.

Je kunt best vrienden worden met een ex, maar pas als je de relatie en je gevoelens voor die persoon volledig hebt verwerkt.
Zo kijk ik er tegenaan in ieder geval.

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 12:33 schreef BestIEverHad het volgende:

[..]

Wanneer wil je?

2 januari is wel een lekker daggie lijkt me

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 12:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Hoe loopt het eigenlijk bij jou? Is het nu friends with benefits? Of toch wel relatie of toch niks of toch jojo?

Lief dat je het vraagt

Mwah, niet veel extra's gebeurd.
Relatie zit er voor de komende tijd niet meer in. Ik zeg zelf sowieso een half jaar niet (omdat dat ook beter is voor ons allebei, ook als we het allebei daarvoor al willen), en hij liet eens vallen "misschien over 2 jaar ofzo, maar nu niet".
Dus komt erop neer dat ik maar gewoon moet aanvaarden dat ik hem niet meer heb, en het beste is om er vanuit te gaan dat ik hem ook niet meer zal krijgen, dan kan het alleen maar meevallen.
Heb hem nu bijna een maand niet meer gezien, maar hij wil over 2 weken wel weer afspreken.
Ik mis hem echt vreselijk. En ik word er soms een beetje moe van dat ik elke keer maar schijnheilig vrolijk moet doen om het gesprek een beetje leuk te houden als ik me er kut over voel dat het uit is, omdat hij daar niks aan heeft en het de sfeer totaal verpest als ik er met hem over wil praten. Slap ouwehoeren met hem is wel leuk, en dat vrolijkt me ook wel weer op als ik down ben. Maar ik wil zo veel aan hem vragen en met hem praten over zo veel dingen, en dat kan niet omdat ik daar alleen maar meer mee kapot maak.
Zit dus best een beetje met mezelf in de knoop, typisch gevalletje van gevoel vs verstand.
Mijn verstand wint het gelukkig 9 van de 10 keer wel, dus het gaat de goede kant op

Met hem is het nog steeds leuk en hij doet ook nog super leuk en lief en gezellig, zolang ik maar de 'leuke gezellige vriendin' blijf en niet de 'zeurderige ex'. Wel nog steeds met benefits, overigens

Heb het er soms (vaak) best moeilijk mee om hem los te laten. En ik moet niet te veel van hem verwachten want dan krijg ik alleen maar teleurstellingen waar ik me nóg ongelukkiger over voel.
Maar ik kom er uiteindelijk wel Moet me er gewoon even overheen zetten

Verder twijfel ik trouwens of hij zelf wel echt weet wat hij wil.
Vorige week ofzo was ik even een avondje bij een vriend op bezoek (daarvoor hadden we nog gepraat over dat ik meer dingen moet doen en het huis uit moet en met vrienden moet afspreken om mezelf bezig te houden), dus ik kon niet met hem appen. Toen besloten we nog even de kroeg in te duiken dus het werd wat later.
Zag ik daarna dat hij echt 25 appjes had gestuurd dat hij me miste en zich ziek voelde en zich verveelde. Hij helemaal chagrijnig toen ik weer appte (hij was midden in de nacht nog gewoon wakker, terwijl hij normaal altijd super vroeg al slaapt).
Toen had ik ook zoiets van jonguuuh wat wil je nou?! Als jij een avond ergens met een vriend of vriendin bent dan mag ik niks zeggen, terwijl ik me thuis eenzaam en kut zit te voelen. En op het moment dat het eens andersom is dan ben ík degene die fout zit?
Maargoed ik vergeef hem daar maar gewoon voor, want ik weet dat hij ook met zichzelf in de knoop zit. En misschien inderdaad niet zo goed weet wat hij nou eigenlijk wil.
Maarja, ondertussen ga ik verder bezig met het verlagen van mijn verwachtingen naar hem toe Kan het alleen maar meevallen (want stiekem vond ik het toen hij me zo appte dat hij me miste enzo)

Toen in het vorige deel van deze reeks een link naar een cartoon (over zelfmedelijden) werd gepost was dat een redelijk omslagpunt voor mij. Ik heb mijn eigen zelfmedelijden los kunnen laten en kijk sindsdien op een hele andere manier naar alles. Ik besloot ook hier minder te kijken en al helemaal niet te posten omdat het voelde alsof dat me juist weer meer 'omlaag trok'. Vandaag heb ik echter toch weer een dipje en even zin om het een en ander van me af te schrijven.

Mijn ex is vandaag jarig en dat valt me toch zwaarder dan gedacht, zeker omdat het de afgelopen 3 jaar min of meer traditie was om dit op de dag zelf gezellig saampjes te vieren. Ik heb überhaupt lang zitten twijfelen wat ik hiermee moest. Ondanks alles is mijn ex geen slecht meisje en heeft altijd heel veel voor mij betekend. Ik heb uiteindelijk besloten een kaartje te sturen met een hele 'formele tekst'. Gewoon om haar te feliciteren met haar verjaardag. Ik voelde me er goed bij toen ik het deed, maar vandaag heb ik er al weer spijt van. Dat is eigenlijk een mooi bruggetje naar iets wat ik wil delen hier en vragen of jullie het herkennen en hoe jullie hiermee om zijn gegaan of nog steeds gaan.

In het vorige deel is te lezen dat ik mijn ex onder de meest ongemakkelijke omstandigheden heb leren kennen, daarnaast moest zij destijds nog 16 worden en was ik 4,5 jaar ouder (ben ik nog steeds ). Achteraf bleken we toen al speciaal voor elkaar te zijn, maar het heeft een jaar geduurd voordat we echt 1 op 1 contact kregen en ook voor het eerst 'fysiek contact' met elkaar hadden, om het zo maar uit te drukken. Ik was toen helemaal niet toe aan een relatie, de situatie was uiterst complicated vanwege verschillende factoren en er was ook nog het enorme leeftijdsverschil. Lang heb ik er tegen aan gehikt, maar zoals ik me bij haar voelde had ik me nog nooit bij iemand gevoeld. Zowel niet bij de verschillende ex-vriendinnetjes voor haar als bij goede vrienden en vriendinnen van me. Het was enorm speciaal, dit kon ik niet negeren en daarom is het uiteindelijk toch wat geworden.twee en half jaar lang is ze verschrikkelijk speciaal voor me geweest. Zelfs in moeilijke periodes was ze dat. Niet om wat ze deed, maar om wie ze was.

Voor haar kwam er een punt dat de verliefdheid minder werd. Ze was echter heel bang om me kwijt te raken. Achteraf is heel duidelijk te zeggen dat toen bij haar de knop al om was maar ze 'het lef niet had om het uit te maken'. Dit heeft 3 maanden geduurd waarin ze eigenlijk al de relatie aan het verwerken was, ze me steeds verder in de steek liet tot ze twee maanden geleden eindelijk klaar was om het uit te maken en er in een week met een andere jongen vandoor te gaan. Lief (en stom) als ik was bleef ik al die tijd bij haar, bleef ik me 100% gedragen als haar vriendje en was ik er gewoon als ze me nodig had. Ook al kreeg ik er hetzelfde niet voor terug. Ik dacht dat het een fase was. Ik had een keuze gemaakt voor haar en dat had ik niet gedaan om haar als het klote ging weer aan de kant te zetten.

Afin, die periode heeft me gigantisch gekwetst en er zijn ook specifieke dingen gebeurd die me heel erg pijn hebben gedaan. Ik ben daarom heel boos op haar, klaar met haar, maar vooral teleurgesteld in haar.

De andere kant van de medaille is echter als volgt: Ten eerste weet ik dat het naïef is om te verwachten dat het anders gaat met meisjes op de betreffende leeftijd (vandaag is ze 19 geworden). Je bent jong en je wil (en moet) alles nog ontdekken. Ze heeft ook heel duidelijk niet door wat er mis is gegaan en denkt dat ze goed gehandeld heeft door het aan te laten en staat ook volledig achter het feit dat ze het uit heeft gemaakt omdat de vlinders er niet meer waren. Dat laatste is haar goed recht natuurlijk, al vind ik het wel wat laf als je nooit echt samen geprobeerd hebt hier wat aan te doen. Natuurlijk gaan vlinders langzaam weg. Punt is echter: Hoe asociaal haar gedraag misschien ook was, ik kan het haar moeilijk kwalijk nemen. Ik ben zelf te naïef geweest om te verwachten dat het anders zou lopen met een meisje van deze leeftijd, in deze fase van haar leven. Ten tweede, wat ik zei, dat ze zo gigantisch speciaal voor me is, dat gevoel is er nog steeds. Natuurlijk heb ik nog gevoelens voor haar, maar ook bij mij zijn de vlinders weg. Maar ze is gewoon nog net zo speciaal voor me als ze altijd is geweest. Ze is ook het eerste echte meisje waar ik me op het intieme vlak niet alleen 'daar beneden' goed voelde, maar ook 'van binnen'. Ondanks dat we nooit meer intiem zijn geweest sinds het uit is, is het verlangen bij mij daar nog steeds. Niet 'daar beneden', maar 'van binnen'.

Goed, om een lang verhaal kort te maken: Aan de ene kant ben ik denk ik terecht heel boos op haar, maar aan de andere kant weet ik dat ik het haar niet kwalijk kan nemen en is ze ook nog steeds heel speciaal voor mij. Dit zorgt voor gigantische stemmingswisselingen en een chaos in mijn hoofd. Ik kan heel moeilijk met deze tegenstrijdige gevoelens omgaan. Ze probeert ook weer gewoon 'normaal' contact met mij te zoeken. Ik vind dat aan de ene kant fijn en wil ook normaal en aardig tegen haar reageren, dat verdiend ze in mijn ogen ook. Aan de andere kant voel ik me daar juist niet goed bij en wil ik haar uitschelden en zeggen dat ze op moet rotten.

Soms denk ik wel eens bij mezelf: Miste ik haar maar enorm óf was ik maar enorm kwaad op haar. Gewoon, één van beide, maar niet allebei.

Herkennen jullie dit? Ik denk dat het het beste is om haar los te laten, maar ik wil niet dat ze denkt dat ik haar nu 'opeens' ga zitten negeren terwijl ze wéét dat ze zo belangrijk voor me is. Ik wil ook niet in een keer doen alsof het niet meer zo is en ik wil al helemaal niet boos op haar worden, ook al heb ik dus af en toe wel de neiging. Bovenstaande verhaal uitleggen heb ik al wel eens geprobeerd, maar komt niet echt over. Ze denkt echt dat ik ook 'gewoon even een knop om moet zetten' en dan goede vrienden met haar kan zijn als ze toch zo speciaal voor me is. Zo is het voor haar immers ook gelopen. Wat ze niet doorheeft is dat zij heel gemakkelijk onze relatie heeft kunnen verwerken omdat ik er in die tijd toch wel voor haar was, met alles er op en er aan. Ze lijkt gewoon nog te naïef om door te hebben wat er aan de hand is. Dus hoe ik het ook doe, ik zal de boeman zijn als we straks helemaal geen contact meer hebben. Dát wil ik juist voorkomen. Ik wil niet degene zijn die het in haar ogen(!) verneukt. Dat is namelijk niet het beeld wat ze nu van me heeft en ik wil ook niet dat het zo wordt.

[ Bericht 0% gewijzigd door bamischijf op 29-12-2012 19:41:46 ]

Ik heb een verhaal en ik moet het echt even kwijt sorry dat ik jullie er mee lastig val.

Heb een keer op het station in Amsterdam (ik studeer daar) een Duits meisje leren kennen 10 min mee gepraat en vervolgens toegevoegd op facebook.

Daarna altijd super veel met haar gepraat per telefoon een paar keer per week. Kon super lang met haar aan de telefoon zitten in het weekend vaak wel 9 uur lang.

Zij vond mij altijd wel leuk alleen ik heb gefaald om mijn gevoelens niet duidelijk per telefoon te uiten (in het engels is dit ook wat lastiger moet ik zeggen). Als zij bijvoorbeeld zij zal ik je een kaartje sturen dan zij ik van is niet nodig. Niet slecht bedoeld maar meer in de zin van als je als je me al zoveel geeft hoef je echt niet nog een kaartje te sturen.
In combinatie met drukt van school en studentenvereniging en de pfeiffer die ik uit het niets heb gekregen afgelopen halfjaar kon ik gewoon niet altijd zoveel met haar praten als eerst dus ik sprak haar nog maar 10 uur per week. Daarnaast kon ik hierdoor niet altijd zoveel energie in de conversaties stoppen als ik wou, heb er tevens nu nog steeds last van in de vorm van 24/7 hoofdpijn.

Anyway door deze omstandigheden had zij uiteindelijk maar de moet opgegeven en een ander gaan zoeken. Nou heeft ze die gevonden. Daardoor sprak ze ineens veel minder met mij, bijna negeren. Dus ik haar vervolgens een berichtje gestuurd als je minder tijd heb zeg het maar gewoon ik snap het volledig... zij dus het verhaal uitleggen dat ze iemand anders had. Dus ik heb haar gefeliciteerd goed dat je iemand hebt gevonden. En gezegd dat het toch jammer is om iemand te laten gaan van wie ik ziels veel hield. Toen kwam het voor haar totaal onverwacht en barstte ze in tranen uit. Ze was niet boos wij waren immers nooit boos op elkaar. Alleen vroeg ze zich natuurlijk af waarom ik het nooit eerder had gezegd. Vervolgens maar gezegd dat het me beter leek voor haar als wij het contact verbreken. Zodat zij ook verder kon.

Zogezegd zogedaan echter de volgende dag vroeg ze me of ik haar wou bellen dus toen nog even alles rustig doorgesproken ze zij als je me dit een week eerder had verteld.... uiteindelijk besloten dat we vrienden zouden blijven.
Twee dagen later haar opnieuw gesproken want ze kon me gewoon niet zomaar laten gaan en ze zij tegen mij dat ze me niet uit haar hoofd kon zetten, ze dacht tevens dat het misschien ook wel haar schuld was. Nu heb ik haar sinds een week niet gesproken, ik wil ook niet te hopeloos op haar overkomen. Ik verwacht overigens dat dit komt omdat zij graag verder wil leven ipv constant aan mij te denken

Dus ik heb ook maar zoveel mogelijk dingen gedaan om haar te vergeten, alle herinneringen gewist, veel afgesproken met vrienden etc. Alleen lukt het me echt slecht om haar uit haar hoofd te krijgen elk ding wat ik zie op straat herinnert me aan haar. Daarnaast vind ik het ook doodzonde, dit had best iemand kunnen zijn waarmee ik samen oud had kunnen worden.

Het probleem is de volgende dingen verwacht ik wel in een nieuwe vrouw aan te treffen : Lief, ondersteunend, knap, vergelijkbare interesses en betrouwbaar.
Echter het volgende lijkt me toch best lastig: Iemand met exact dezelfde humor iemand waar ik over elk onderwerp van politiek tot kleding mee over kan praten en iemand met wie ik me nooit verveel.

Verkort verhaal:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Om het even in een quote uit te drukken :

quote:

Throughout life you will meet one person who is unlike any other. You can talk to this person for hours and never get bored. You can tell this person things and they will never judge you. This person is your soul mate...your best friend, never let them go...

Het probleem is dus dat ik haar echt niet uit mijn hoofd krijg. Terug winnen is wel een optie alleen omdat ze hiervoor ook een vrij serieuze relatie van 5 jaar had. Verwacht ik dat ze niet zo makkelijk switcht.
Iemand tips ? En wat zouden jullie doen?

Kleine note: We hadden overigens veel eerder opnieuw moeten afspreken maar door wij het allebei druk hebben normaal gesproken was het hier niet van gekomen. Tevens denk ik als we dit wel hadden gedaan was het nooit zo gelopen. Het had overigens wel gekund twee en half uur auto/treinen naar Duitsland valt nog wel mee

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 19:32 schreef bamischijf het volgende:
Toen in het vorige deel van deze reeks een link naar een cartoon (over zelfmedelijden) werd gepost was dat een redelijk omslagpunt voor mij. Ik heb mijn eigen zelfmedelijden los kunnen laten en kijk sindsdien op een hele andere manier naar..............................................................

Zeg haar dat je verder wilt met je leven en vertel haar dat dit niet gaat als je de hele tijd aan haar herinnerd word. Onthoud alleen haar negatieve kant.

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 20:19 schreef dinosteen het volgende:

[..]

Zeg haar dat je verder wilt met je leven en vertel haar dat dit niet gaat als je de hele tijd aan haar herinnerd word. Onthoud alleen haar negatieve kant.

Maar dan houd ik toch juist mezelf (en haar) voor de gek? Ik snap dat het een oplossing is, maar het voelt zo vreemd om te doen Dan doel ik natuurlijk vooral op je laatste zin. Die eerste zin slaat perfect de spijker op de kop!

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 20:24 schreef bamischijf het volgende:

[..]

Maar dan houd ik toch juist mezelf (en haar) voor de gek? Ik snap dat het een oplossing is, maar het voelt zo vreemd om te doen Dan doel ik natuurlijk vooral op je laatste zin. Die eerste zin slaat perfect de spijker op de kop!

Die laatste zin was meer voor jezelf als je haar sneller wilt vergeten positieve dingen herinner je sneller dan negatieve dingen

Verjaardag van exvriendlief is totaal aan me voorbij gegaan
Ik vermaak me steeds beter. Niet door alle dagen in de kroeg te hangen maar door heerlijk rustig dat te doen waar ík zin in heb.
Een nieuwe liefde moet ik na een jaar nog steeds niet aan denken. Mijn leven is van mij! <3

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 20:24 schreef bamischijf het volgende:

[..]

Maar dan houd ik toch juist mezelf (en haar) voor de gek? Ik snap dat het een oplossing is, maar het voelt zo vreemd om te doen Dan doel ik natuurlijk vooral op je laatste zin. Die eerste zin slaat perfect de spijker op de kop!

Gewoon zeggen ik wil verder en dat kan niet als je steeds contact opneemt, en probeer gewoon zelf even lekker dingen te ondernemen die niets met je ex te maken hebben , zoek vrienden op , ga uit en even lekker aan jezelf werken .

quote:

Op zaterdag 29 december 2012 00:07 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Was dat niet die meid die 'wegens omstandigheden' bij jouw voorganger ging wonen en waarbij ze de smoes 'we zijn alleen vrienden!' gebruikte? Ik vind het toch wel dubieus om 2x terug te gaan naar 2 exen (jij en je voorganger).

Dat was "die meid" ja. Opmerkelijk dat je dat nog weet.

Ik heb het idee dat die vriend van haar op dit moment wel een toffe gast is. En nee, dat is geen ex van d'r

edit: Wat doe jij hier trouwens? Zit je hier alweer of nog steeds?

Mint is hier voornamelijk als mentor van Sitting_elfling

quote:

Op zondag 30 december 2012 13:56 schreef Glijdt_licht het volgende:
Mint is hier voornamelijk als mentor van Sitting_elfling

En die zit hier al 2 jaar?

quote:

Op zondag 30 december 2012 14:13 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

En die zit hier al 2 jaar?

Meer de laatste weken voor sitting_elfling. Daarvoor heb ik mint eigk nooit gezien...

quote:

Op zondag 30 december 2012 14:16 schreef Glijdt_licht het volgende:

[..]

Meer de laatste weken voor sitting_elfling. Daarvoor heb ik mint eigk nooit gezien...

Die is hier al veel langer aanwezig als de groep die nu post

Mja . Ik denkl dat Mint dan gewoon een beetje meeleest en soms antwoordt.

Ik lees ook nog steeds mee, maar verder niks. Alles gaat goed, zit lekker in m'n vel en doe leuke dingen, zoals beetje shoppen, schaatsen, nieuwe stadjes evrkennen, wandelingen maken, kriebels in de buik etc.

Ik kijk erg uit naar t nieuwe jaar

Joh soms blijf je ook wel eens hangen om te kijken voor andere en geef je tips .

Ex update wel weer gezien dit weekend en ook mee gepraat , hij nam contact met me op en wilde langskomen en ik heb toen eigenlijk gezegd nee ik wil nu naar de kroeg , alleen toen ging ik dus uit de de kroeg naar huis en toen kwam ik hem tegen en eigenlijk tot conclusie dat we wel gewoon vrienden zijn en met elkaar gewoon een praatje maken als we elkaar zien.
En voor mij is dat ook wel goed was alweer aan het uitgaan, mijn prive-sores krijg ik weer een beetje op een goed ritje en voor mij voelt dat ook als een goed begin van het jaar.

quote:

Op zondag 30 december 2012 15:33 schreef Glijdt_licht het volgende:
Mja . Ik denkl dat Mint dan gewoon een beetje meeleest en soms antwoordt.

Dit

quote:

Op zondag 30 december 2012 12:46 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Dat was "die meid" ja. Opmerkelijk dat je dat nog weet.

Dat komt omdat het zo lastig was om die enorme plaat voor je hoofd weg te praten. In dat opzicht heeft sitting_elfling wel iets weg van jou. Maar het is altijd leuk om te horen dat mensen uiteindelijk zichzelf hebben teruggevonden.

[ Bericht 19% gewijzigd door Mint_Clansell op 30-12-2012 18:14:17 ]

formerjellybean en dinosteen

bedankt voor de reacties op mijn vraag! Het 'stomme' is dat ik eigenlijk diep van binnen ook wel weet dat dit de juiste manier is. maar dat ik het af en toe nodig heb dat anderen het tegen mij zeggen. Het voelt alleen niet goed op een bepaalde manier. Het voelt alsof ik degene ben die het verpest, aangezien zij gewoon normaal blijft doen. Soms lijkt het echt alsof ik gewoon een knop om moet zetten en dat ik dan vanaf morgen een hele goede vriendschap met haar kan hebben. De werkelijkheid is echter dat ik inderdaad gewoon wat langer de tijd nodig heb om ten eerste de knop om te zetten en ten tweede voor mezelf te ontdekken of ik überhaupt wel een vriendschap wil of dat ik 'alleen een relatie en anders niet' wil. Dat laatste klinkt hard, maar het lijkt me niet echt prettig om toe te moeten kijken hoe iemand die heel speciaal voor je is je op een afstandje houd. Dan hou ik liever de eer aan mezelf

Ik heb toevallig net voor de kerst mijn relatie uitgemaakt (zondag) na vier jaar en vijf maanden samen te zijn geweest. Om eerlijk te zijn voel ik zelf vooral opluchting omdat onze relatie het laatste jaar al niet meer was wat deze geweest is en mijn gevoelens voor hem waren er gewoon niet meer. Ik twijfelde zo erg dat ik toch de knoop heb doorgehakt. Voor hem heel erg moeilijk omdat hij nog wel heel erg gek op mij was/is. Vandaag wel even een emotioneel moment gehad omdat ik zijn spullen allemaal bij elkaar moest zoeken om het aan hem terug te geven. Ik sta nog wel steeds achter mijn beslissing maar dat heeft toch wel pijn gedaan.

Er zat echter ook geen progressie meer in voor de toekomst dus rationeel heb ik de beste beslissing genomen maar het was toch wel moeilijk om al die spullen weer in je handen te hebben. Zo wordt je er toch weer mee geconfronteerd. Op nieuwjaarsdag komt hij alles ophalen samen met zijn vader. Ook zijn skies omdat we eigenlijk samen een skivakantie haden geboekt samenmet een gemeenschappelijke vriend van ons maar ik ga dus niet meer omdat het voor mij nog te kort geleden is. Wel balen dat mijn vakantie me nu door de neus is geboord maar het is niet verstandig.

Ik ben heel erg blij dat ik alles hier even van me af kan schrijven. Het echte rouwproces zou nog wel moeten komen. Ik voel echter geen haatgevoelens en dergelijke. Ik gun hem nog steeds het allerbeste met iemand die wel 100% voor hem wil gaan. Verder zou ik ook zeker blijven terugdenken aan de fijne momenten die we samen hebben gehad.

Het is wel een lang verhaal geworden maar ik ben blij dat ik het hier relatief anoniem kwijt kan.

quote:

Op zondag 30 december 2012 20:26 schreef Sjieraf het volgende:
Ik heb toevallig net voor de kerst mijn relatie uitgemaakt (zondag) na vier jaar en vijf maanden samen te zijn geweest. Om eerlijk te zijn voel ik zelf vooral opluchting omdat onze relatie het laatste jaar al niet meer was wat deze geweest is en mijn gevoelens voor hem waren er gewoon niet meer. Ik twijfelde zo erg dat ik toch de knoop heb doorgehakt. Voor hem heel erg moeilijk omdat hij nog wel heel erg gek op mij was/is. Vandaag wel even een emotioneel moment gehad omdat ik zijn spullen allemaal bij elkaar moest zoeken om het aan hem terug te geven. Ik sta nog wel steeds achter mijn beslissing maar dat heeft toch wel pijn gedaan.

Er zat echter ook geen progressie meer in voor de toekomst dus rationeel heb ik de beste beslissing genomen maar het was toch wel moeilijk om al die spullen weer in je handen te hebben. Zo wordt je er toch weer mee geconfronteerd. Op nieuwjaarsdag komt hij alles ophalen samen met zijn vader. Ook zijn skies omdat we eigenlijk samen een skivakantie haden geboekt samenmet een gemeenschappelijke vriend van ons maar ik ga dus niet meer omdat het voor mij nog te kort geleden is. Wel balen dat mijn vakantie me nu door de neus is geboord maar het is niet verstandig.

Ik ben heel erg blij dat ik alles hier even van me af kan schrijven. Het echte rouwproces zou nog wel moeten komen. Ik voel echter geen haatgevoelens en dergelijke. Ik gun hem nog steeds het allerbeste met iemand die wel 100% voor hem wil gaan. Verder zou ik ook zeker blijven terugdenken aan de fijne momenten die we samen hebben gehad.

Het is wel een lang verhaal geworden maar ik ben blij dat ik het hier relatief anoniem kwijt kan.

Heb je er nog een reden bij? Wat was de katalysator die het voor jou heeft laten knappen? Het klinkt (don't take it wrong) alsof jij het niet meer zag zitten na een tijdje en de stekker er maar uit ging trekken. Heb je er nog met hem aan gewerkt? Hij zag het blijkbaar niet helemaal aankomen ..

quote:

Op zondag 30 december 2012 20:49 schreef NY_aannemer het volgende:

[..]

Heb je er nog een reden bij? Wat was de katalysator die het voor jou heeft laten knappen? Het klinkt (don't take it wrong) alsof jij het niet meer zag zitten na een tijdje en de stekker er maar uit ging trekken. Heb je er nog met hem aan gewerkt? Hij zag het blijkbaar niet helemaal aankomen ..

Uiteraard hebben wel wel gepraat en heb ik het ook nog heel lang geprobeerd, maar er waren ook wel veel problemen met name van zijn kant. Je kunt van mij aannemen dat ik alles gegeven heb wat ik had en alles geprobeerd heb maar dat ik geen andere uitweg meer zag. Hij wist ook wel dat onze relatie behoorlijk in een slop zat, maar hij had nog wel de hoop om eruit te komen. Ikzelf niet meer omdat onze point of view wel heel verschillend was.

Hij was iemand die vrij weinig ondernam en ik ben iemand die graag dingen beleeft en lekker op pad gaat. Natuurlijk kun je dat ook wel met anderen maar dat vond hij weer minder prettig met als resultaat dat we op het laatst alleen nog maar binnen zaten en nergens meer kwamen. Natuurlijk kun je dan wel weer praten maar iemand veranderd toch niet en dan zou diegene zover van zichzelf af komen te staan dat dat ook niet meer gezond is.

Bovendien zijn er natuurlijk ook wel de nodige dingen gebeurd in beide levens waardoor we verder van elkaar af waren komen te staan dan dichter bij elkaar te zijn gekomen. Dan houd het toch echt op. Bovendien ik heballes voor hem gedaan en daar kreeg ik maar weinig voor terug en dan houd het toch echt wel op.

quote:

Op zondag 30 december 2012 21:01 schreef Sjieraf het volgende:

[..]

Uiteraard hebben wel wel gepraat en heb ik het ook nog heel lang geprobeerd, maar er waren ook wel veel problemen met name van zijn kant. Je kunt van mij aannemen dat ik alles gegeven heb wat ik had en alles geprobeerd heb maar dat ik geen andere uitweg meer zag. Hij wist ook wel dat onze relatie behoorlijk in een slop zat, maar hij had nog wel de hoop om eruit te komen. Ikzelf niet meer omdat onze point of view wel heel verschillend was.

Hij was iemand die vrij weinig ondernam en ik ben iemand die graag dingen beleeft en lekker op pad gaat. Natuurlijk kun je dat ook wel met anderen maar dat vond hij weer minder prettig met als resultaat dat we op het laatst alleen nog maar binnen zaten en nergens meer kwamen. Natuurlijk kun je dan wel weer praten maar iemand veranderd toch niet en dan zou diegene zover van zichzelf af komen te staan dat dat ook niet meer gezond is.

Bovendien zijn er natuurlijk ook wel de nodige dingen gebeurd in beide levens waardoor we verder van elkaar af waren komen te staan dan dichter bij elkaar te zijn gekomen. Dan houd het toch echt op. Bovendien ik heballes voor hem gedaan en daar kreeg ik maar weinig voor terug en dan houd het toch echt wel op.

Ah! Klinkt meer alsof het een beetje een lui persoon was, iemand die blij was een vriendinnetje te hebben gevonden maar na verloop van tijd er sleur in komt en dan is het snel afgelopen. Begrepen!

Bovendien had hij ook nog het syndroom van Asperger wat ook de nodige problemen met zich mee bracht en wat ook een mooie dekmantel was voor het hebben van bepaalde gedragingen. Egocentrisch gedrag, totaal geen rekening houden met mij, aleen maar alles wat hij allemaal wel niet heeft moeten doorstaan. Natuurlijk is dit alles ook wel heftig maar ik heb ook mijn baggage die ook best heftig is en daar werd totaal aan voorbij gedaan. Hij moest altijd "zieliger" zijn.

Ik vraag me af waarom dit soort beslissingen altijd tot de feestdagen bewaard moeten blijven.