R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik vraag mij af, voor de mensen die ook te maken hebben met derealisatie, hoe jullie hiermee omgaan?
Wat proberen jullie allemaal om er vanaf te geraken? En wat helpt?
Ik heb al een aantal dingen gedaan, AD, psycholoog, maar niets helpt echt.. dus ik ben op zoek naar andere methoden...
Wat proberen jullie allemaal om er vanaf te geraken? En wat helpt?
Ik heb al een aantal dingen gedaan, AD, psycholoog, maar niets helpt echt.. dus ik ben op zoek naar andere methoden...
..
Haha, ik moest de betekenis van derealisatie opzoeken. 
Geen ervaring mee maar misschien op zoek gaan naar de oorzaak? Of weet je al hoe het komt? Het klinkt wel eng, depersonalisatie nog enger trouwens.
Geen ervaring mee maar misschien op zoek gaan naar de oorzaak? Of weet je al hoe het komt? Het klinkt wel eng, depersonalisatie nog enger trouwens.
Het is ook eng, vooral in het begin was het angstaanjagend. Maar toen ik precies wist wat ik had was het wel een beetje een geruststelling. De oorzaak ken ik.quote:Op zondag 16 december 2012 21:20 schreef Ziba het volgende:
Haha, ik moest de betekenis van derealisatie opzoeken.
Geen ervaring mee maar misschien op zoek gaan naar de oorzaak? Of weet je al hoe het komt? Het klinkt wel eng, depersonalisatie nog enger trouwens.
Het is allemaal begonnen een paar dagen voor ik vertrok naar Bolivia voor 3 maand. Maar ik blijf er maar mee zitten en hopeloos op zoek naar een oplossing..
..
Maar waardoor is het ontstaan? Op inernet lees ik dingen als ernstig stress, depressie, slaap tekort, vermoedheid.
Het is echt plots over mij gekomen een aantal dagen voor ik naar Bolivia vertrok.quote:
Maar waardoor is het ontstaan? Op inernet lees ik dingen als ernstig stress, depressie, slaap tekort, vermoedheid.
Ik voelde een bepaalde roes over mij komen toen ik op restaurant zat met mijn vader.
Het heeft ook veel te maken met mijn jeugd vermoed ik, er is altijd wel stress aanwezig geweest. En die reis naar Bolivia was de trigger, omdat ik toen heel bang was voor dat onbekende. 3 maand weg zijn van thuis, met straatkinderen gaan werken. Ik was heel bang voor ik vertrok, maar ik keek er toch hard naar uit.
..
Ik heb er ook last van.quote:
[..]
Het is ook eng, vooral in het begin was het angstaanjagend. Maar toen ik precies wist wat ik had was het wel een beetje een geruststelling. De oorzaak ken ik.
Het is allemaal begonnen een paar dagen voor ik vertrok naar Bolivia voor 3 maand. Maar ik blijf er maar mee zitten en hopeloos op zoek naar een oplossing..
Heb dit boek gelezen op aanraden van een FOK!ker: https://dl.dropbox.com/u/49172963/Depersonalization%20Guide.pdf
(dat gaat wat meer over depersonalisatie, maar er is best wat overlap)
Thanks! Ga ik morgen zeker lezen.quote:
[..]
Ik heb er ook last van.
Heb dit boek gelezen op aanraden van een FOK!ker: https://dl.dropbox.com/u/49172963/Depersonalization%20Guide.pdf
(dat gaat wat meer over depersonalisatie, maar er is best wat overlap)
..
En heeft het boek jou geholpen?quote:
[..]
Ik heb er ook last van.
Heb dit boek gelezen op aanraden van een FOK!ker: https://dl.dropbox.com/u/49172963/Depersonalization%20Guide.pdf
(dat gaat wat meer over depersonalisatie, maar er is best wat overlap)
..
Ik heb het de laatste tijd nog druk gehad en ben er nog niet vanaf, maar het helpt al wel om te weten dat je niet de enige bent 
Vreselijk gevoel, heb het ook een tijd gehad, tot twee keer toe zelfs... Hoe ik er vanaf ben gekomen weet ik niet precies. Sporten hielp er wel tegen, maar echt 'over' ging het vanzelf.
Ja ik denk dat ik het eens ga proberen om heel intensief te gaan sporten. Wie weet helpt het...quote:
Vreselijk gevoel, heb het ook een tijd gehad, tot twee keer toe zelfs... Hoe ik er vanaf ben gekomen weet ik niet precies. Sporten hielp er wel tegen, maar echt 'over' ging het vanzelf.
..
Ik heb er 2 jaar last van gehad (vooral derealisatie). Je zou denken dat het helpt om het probleem aan te pakken d.m.v. naar een psycholoog gaan of iets dergelijks, maar dan ben je intensief bezig met dat gevoel (erover praten/ een oplossing zoeken) en dat hielp mij in ieder geval niet. Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat dit niet zou kunnen helpen. Dit kan voor iedereen verschillend zijn. En natuurlijk kan een psycholoog je verschillende therapieën aanbieden.
Wat mij wel echt geholpen heeft is afleiding zoeken, in de zin van: niet al te veel aandacht besteden aan dat gevoel. Ik heb er nu niet meer constant last van, alleen nog maar heel af en toe.
Wat mij wel echt geholpen heeft is afleiding zoeken, in de zin van: niet al te veel aandacht besteden aan dat gevoel. Ik heb er nu niet meer constant last van, alleen nog maar heel af en toe.
Derealisatie is toch niet echt iets schokkend vind ik. Je leeft alleen niet in het moment/lijkt alsof je er niet bij bent.quote:
Ik heb er 2 jaar last van gehad (vooral derealisatie). Je zou denken dat het helpt om het probleem aan te pakken d.m.v. naar een psycholoog gaan of iets dergelijks, maar dan ben je intensief bezig met dat gevoel (erover praten/ een oplossing zoeken) en dat hielp mij in ieder geval niet. Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat dit niet zou kunnen helpen. Dit kan voor iedereen verschillend zijn. En natuurlijk kan een psycholoog je verschillende therapieën aanbieden.
Wat mij wel echt geholpen heeft is afleiding zoeken, in de zin van: niet al te veel aandacht besteden aan dat gevoel. Ik heb er nu niet meer constant last van, alleen nog maar heel af en toe.
Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft door:
Ik denk vooral dat het voorkomt als mensen niet lekker in hun vel zitten en daardoor niet kunnen genieten van het moment..quote:
Maar waardoor is het ontstaan? Op inernet lees ik dingen als ernstig stress, depressie, slaap tekort, vermoedheid.
Af en toe wel eens kan het nog ja... Maar echt continue erin zitten, met steeds tussendoor 'wakkerschrik' momenten, is toch wel erg kut hoor.quote:
[..]
Derealisatie is toch niet echt iets schokkend vind ik. Je leeft alleen niet in het moment/lijkt alsof je er niet bij bent.
Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft door:
[..]
Ik denk vooral dat het voorkomt als mensen niet lekker in hun vel zitten en daardoor niet kunnen genieten van het moment..
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-12-2012 00:52:15 ]
Ja ik denk dat het komt als je emoties hebt en daarvoor probeert af te sluiten.. daarmee koppel je jezelf af van jezelf als het ware snap je wat ik bedoel?quote:
[..]
Af en toe wel eens kan het nog ja... Maar echt continue erin zitten, met steeds tussendoor 'wakkerschrik' momenten, is toch wel erg kut hoor.
Zoiets wilde ik dus ook zeggen. Tuurlijk heeft iedereen wel eens een moment dat 'ie er niet helemaal bij is, maar als je dit gevoel constant hebt dan kan dit best wel heftig zijn.quote:
[..]
Af en toe wel eens kan het nog ja... Maar echt continue erin zitten, met steeds tussendoor 'wakkerschrik' momenten, is toch wel erg kut hoor.
Meestal ontstaat het door 'trigger' en na periode van stress. Maar belangrijkste is genetische aanleg. Als je er geen aanleg voor hebt krijg je het ook niet in lastigste situaties.quote:
Ik vraag mij af, voor de mensen die ook te maken hebben met derealisatie, hoe jullie hiermee omgaan?
Wat proberen jullie allemaal om er vanaf te geraken? En wat helpt?
Ik heb al een aantal dingen gedaan, AD, psycholoog, maar niets helpt echt.. dus ik ben op zoek naar andere methoden...
Ik zou hier niet mee naar psycholoog gaan maar naar psychiater. Een goede kan je juist tips geven en bijstaan.
Geen aandacht aan het gevoel geven anders wordt het groter, niet teveel indrukken opdoen op een dag, genoeg slaap, sporten en medicatie (het is vaak een combinatie van een chemisch tekort aan stofje en over je grenzen gaan). Verder goed bijhouden wat je doet en wanneer het ontstaat zodat je leert wat goed voor je is en wanneer je gas terug moet nemen.
Ik weet niet of het eronder valt, maar op dit moment begin ik een beetje te flippen omdat ik mijn lichaam niet 'voel', het lijkt los te staan van mezelf. Nog nooit eerder gehad, erg vreemd.
Na een uurtje was het over gelukkig. Erg vreemde gewaarwording om het gevoel te hebben dat je handen er niet meer zijn, of veel kleiner/groter aanvoelen dan normaal is. Aangezien het aan beide kanten was en ook in mijn benen denk ik dat het een soort depersonalisatie was.quote:
Ik weet niet of het eronder valt, maar op dit moment begin ik een beetje te flippen omdat ik mijn lichaam niet 'voel', het lijkt los te staan van mezelf. Nog nooit eerder gehad, erg vreemd.
Ja ik heb ook al gemerkt dat afleiding goed helpt!quote:
Ik heb er 2 jaar last van gehad (vooral derealisatie). Je zou denken dat het helpt om het probleem aan te pakken d.m.v. naar een psycholoog gaan of iets dergelijks, maar dan ben je intensief bezig met dat gevoel (erover praten/ een oplossing zoeken) en dat hielp mij in ieder geval niet. Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat dit niet zou kunnen helpen. Dit kan voor iedereen verschillend zijn. En natuurlijk kan een psycholoog je verschillende therapieën aanbieden.
Wat mij wel echt geholpen heeft is afleiding zoeken, in de zin van: niet al te veel aandacht besteden aan dat gevoel. Ik heb er nu niet meer constant last van, alleen nog maar heel af en toe.
..
Ja lijkt mij ook wel depersonalisatie, eng he :squote:
[..]
Na een uurtje was het over gelukkig. Erg vreemde gewaarwording om het gevoel te hebben dat je handen er niet meer zijn, of veel kleiner/groter aanvoelen dan normaal is. Aangezien het aan beide kanten was en ook in mijn benen denk ik dat het een soort depersonalisatie was.
..
Ik heb sedert een maand ook de diagnose derealisatie/depersonalisatie (vervreemding) gekregen van mijn pyscholoog. Ik zei hem dat mijn klachten hiermee overeenkwamen en hij gaf mij gelijk om het in deze richting te zoeken.
Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Ik heb dit nu reeds 1 maand en heb schrik dat dit dementie is. Ik heb gedurende maanden Flunatop genomen (tegen aanhoudende migraine) en neuroloog zei dat sommige mensen hier dementie-verschijnselen van kunnen krijgen door het langtijdig in te nemen.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
[ Bericht 11% gewijzigd door banaantjeEE op 28-12-2012 19:10:09 ]
Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Ik heb dit nu reeds 1 maand en heb schrik dat dit dementie is. Ik heb gedurende maanden Flunatop genomen (tegen aanhoudende migraine) en neuroloog zei dat sommige mensen hier dementie-verschijnselen van kunnen krijgen door het langtijdig in te nemen.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
[ Bericht 11% gewijzigd door banaantjeEE op 28-12-2012 19:10:09 ]
Op zaterdag 28 juni 2014 @ 18:18 schreef Marie30 het volgende: Zo lief. :) Kusje :*
Op donderdag 14 juli 2016 @ 23:45 schreef GGMM het volgende: Het is altijd bijzonder gezellig als banaantje er is. :)
Op donderdag 14 juli 2016 @ 23:45 schreef GGMM het volgende: Het is altijd bijzonder gezellig als banaantje er is. :)
Toen ik het nog maar net had, was dat afwezige gevoel ook heel hard. En een gesprek aangaan vond ik ook heel moeilijk. Soms heb ik het nog heel hard, en ik merk dat als ik mij er erg op focus dat het veel erger wordt en alles rondom mij nog meer wazig wordt. Wanneer ik mij dan probeer af te leiden is dit veel minder erg.quote:
Ik heb sedert een maand ook de diagnose derealisatie/depersonalisatie (vervreemding) gekregen van mijn pyscholoog. Ik zei hem dat mijn klachten hiermee overeenkwamen en hij gaf mij gelijk om het in deze richting te zoeken.
Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Ik heb dit nu reeds 1 maand en heb schrik dat dit dementie is. Ik heb gedurende maanden Flunatop genomen (tegen aanhoudende migraine) en neuroloog zei dat sommige mensen hier dementie-verschijnselen van kunnen krijgen door het langtijdig in te nemen.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
Bij mij is het ondertussen al beter, je moet veel afleiding zoeken van je derealisatie. Probeer er niet meer mee bezig te zijn, niet meer op forums gaan over derealisatie enz,...
Je hoofdpijn is denk ik ook een gevolg van veel stress die jij ervaart. Ik nam AD, sipralexa maar daar ben ik mee gestopt. Ik had niet het gevoel dat dit werkte voor mij.
..
Ja heel vreemd. Maar weten wat het is stelt wel enorm gerust op zo'n moment.quote:
[..]
Ja lijkt mij ook wel depersonalisatie, eng he :s
|
|
