De kunst van het loslaten van je ex #219 - Eenzame feestdage

Wtf s_e, je stelt je op als haar persoonlijke slaaf. Kennelijk kick je daarop want je blijft er maar mee bezig. Veel geluk met iemand die jou duidelijk niet wil. Iemand moet jou eens flink (wakker)schoppen.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 16:37 schreef Mint_Clansell het volgende:
Wtf s_e, je stelt je op als haar persoonlijke slaaf. Kennelijk kick je daarop want je blijft er maar mee bezig. Veel geluk met iemand die jou duidelijk niet wil. Iemand moet jou eens flink (wakker)schoppen.

Jezus wat ben jij eigenlijk onbeschoft zeg.
Als het allemaal zo makkelijk was dan was dit topic er ook niet geweest he?
Beetje meer begrip tonen ga je ook niet dood aan.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 15:29 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Echt, mijn ruggengraat is volledig foetsie. Ik kots op deze zwakte . Elke vriend in deze situatie zou ik adviseren om de stekker er uit trekken of iig ballen te tonen. Misschien is dat het probleem wel dat ik niet begrijp wat er allemaal met haar nu gebeurt. Ik volg een spook. Ik begrijp ook niet dat ik hier zo veel emotie om kan hebben. Dit heeft voor mijn gevoel niks meer met liefde te maken. Ik snap echt gewoon niet hoe een persoon van de ene op de andere dag zo plotseling kan veranderen.

Kijk je wel uit dat je nu niet emoties gaat verwarren? Dit gaat inderdaad niet meer over liefde. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt met dat zo plotseling veranderen, maar het kan, zie mijn situatie. Als het niet over liefde gaat, waarom wil je dan nog bij haar zijn? Omdat je iets niet wil opgeven? Omdat je nog in shock verkeert dat het deze kant op is gegaan? Omdat je je over compleet andere zaken slecht voelt? Dat zijn stuk voor stuk slechte redenen me dunkt.

Ik weet niet, maar als ik verdriet om iemand heb, wil ik weten of ik dat voel omdat ik die persoon mis of omdat ik kook van woede om hoe ik behandeld ben. Ik voel bijv op het moment dat ik het heel moeilijk af kan sluiten omdat ik me vooral heel erg geschoffeerd voel, terwijl ik vrijwel zeker weet dat ik niet meer van hem houd (ik kwam hem in een flits tegen op straat, mijn eerste emotie was:"geen behoefte aan, negeren, don't care"). Verleden week dacht ik nog dat ik om hele andere redenen verdrietig was.

Klinkt misschien vaag, maar begrijp je wat ik bedoel? Emoties ordenen, ernaar kijken van een afstandje en dan analyseren.

Als jij denkt dat al die woede gewoon verdriet is omdat je niet zonder haar kan, dan snap ik wel dat je achter haar aan blijft lopen.

Wat ik van de rest vind, heb ik je al geschreven ...

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 16:59 schreef Moira. het volgende:

[..]

Jezus wat ben jij eigenlijk onbeschoft zeg.
Als het allemaal zo makkelijk was dan was dit topic er ook niet geweest he?
Beetje meer begrip tonen ga je ook niet dood aan.

DIT idd!

Laat mensen lekker van zich afschrijven als dat helpt. Die 'Kop op, stel je niet zo aan argumenten' hebben de meesten van ons, ik incluis, nu wel gehoord, niet?

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 17:06 schreef Neifile het volgende:

[..]

DIT idd!

Laat mensen lekker van zich afschrijven als dat helpt. Die 'Kop op, stel je niet zo aan argumenten' hebben de meesten van ons, ik incluis, nu wel gehoord, niet?

Precies. Af en toe heeft men soms een harde wake-up call wel nodig, maar niet van een held-op-sokken op het internet en lullig doen kun je al helemaal achterwege laten.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 17:06 schreef Neifile het volgende:

[..]

DIT idd!

Laat mensen lekker van zich afschrijven als dat helpt. Die 'Kop op, stel je niet zo aan argumenten' hebben de meesten van ons, ik incluis, nu wel gehoord, niet?

Ik zeg niet dat ie zich niet moet aanstellen, maar dat zijn ogen eens moet openen. Meneer stelt zich als een slaaf op, regelt haar sores, haar financien, betaalt een deel van haar schuld in de hoop dat de relatie weer tot bloei komt. En dat terwijl hij achter zijn rug om wordt zwartgemaakt door haar en die o zo nare zus. S_E is niet zielig, hij is gewoon stom bezig en dat mag best gezegd worden en op welke manier ik dat doe maak ik zelf uit. Als je daar niet mee om kan gaan dan moet je er maar een melding van maken.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 17:14 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Ik zeg niet dat ie zich niet moet aanstellen, maar dat zijn ogen eens moet openen. Meneer stelt zich als een slaaf op, regelt haar sores, haar financien, betaalt een deel van haar schuld in de hoop dat de relatie weer tot bloei komt. En dat terwijl hij achter zijn rug om wordt zwartgemaakt door haar en die o zo nare zus. S_E is niet zielig, hij is gewoon stom bezig en dat mag best gezegd worden en op welke manier ik dat doe maak ik zelf uit.

Je kunt het ook gewoon 1 keer je mening verkondigen natuurlijk, is maar een idee...
Maar ja, iedereen z'n methodes.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 15:39 schreef eefje801 het volgende:

[..]

Dat is ook wel heel veel om te behappen hoor. Partners (wanneer dat nu nog zo is) zijn in die toestand ook niet "redelijk" te noemen. Het neemt ze heel erg in beslag en de vraag is natuurlijk hoe realistisch de dingen die ze nu zegt zijn. Maar je moet voor je eigen bestwil ook om jezelf denken, ook al geef je om haar. Je gaat er zo zelf ook aan onderdoor. Heb je in je naaste omgeving zelf wel steun van vrienden of familie?

En je gaan afvragen of je op de lange termijn met zo iemand kunt en wilt leven. Natuurlijk probeer je er ook in slechte er voor iemand te zijn maar tot welke prijs? Ook al zal ze later wel beseffen wat ze nu doet, het kwetst je op dít moment en gaat je nú te ver, toch? Ik weet niet wat ze in het buitenland doet maar als ze zulk gedrag vertoont en jij hier met de rekeningen zit te klooien is er toch wel iets heel scheef.

Ik heb jaren in het buitenland gezeten en zat voor een studie een jaar in Nederland, gezamelijk met haar. De bedoeling was dat ik die studie al had afgerond maar ben daar de laatste tijd niet meer aan toegekomen ivm deze zieke relatie. Zij werkt in het buitenland als boekhouder, als enige van haar afdeling. Daar kent ze dus niemand. Een beetje het nieuwe werken, wel een internationale werkgever, maar een salaris waar niemand voor in Nederland zou gaan werken. Bedrijf happy, zij ‘happy’.

Heb ik vrienden of familie waar ik zaken bij kan uitpraten? Hier in Nederland heb ik er een aantal zitten maar die zijn nu allemaal hard aan het werk. Daar kan ik nu dus weinig kwijt, ook niet op een vrij/zat/zondag aaf.

Familie? Aan 1 kant van de familie heb ik 1 persoon waar mee ik kan praten, de rest niet. Aan de andere kant van de familie zit een grote groep personen waar ik nul contact mee heb ivm zaken (scheiding ouders). In het buitenland heb ik er wel een aantal zitten, maar die zijn na mijn studie in het buitenland allemaal weer vertrokken naar hun eigen plekje. Waar ik bijna 4 jaar heb gezeten, zitten er nog maar 2 van de vroegere studie :’). Maar ik heb zeker nog wel een aantal mensen die ik in de wereld kan bezoeken en ik aan aantal nachten kan blijven pitten. Maar dat is niet dagelijkse praktijk, en zeker niet om de vrijdag avond, zaterdag avond en zondag avond door te komen.

En ja, ik ging er altijd van uit dat in een relatie, je elkaar ook helpt in slechte tijden. Iets wat ik bij haar gemist heb wanneer ik mij minder voelde. Het klinkt heel erg als aan een dood paard trekken, maar ik heb er het afgelopen jaar zo godsgruwelijke veel energie (en geld) in gestoken. Ik kwam haar tegen als een gebroken figuur, geen zelfvertrouwen, ze was in elkaar geslagen, ze was sexueel misbruikt. Ze zat bij een vent waar ze nog steeds bij zat en kon mij maar niet uitleggen dat ze nog steeds bij die vent zat (totaal niet met de intentie om er een relatie met mij van te maken). Zij heeft zich toen enorm aan mij opgetrokken. Ik heb letterlijk uren, dagen met haar gesproken om haar zelfvetrouwen op te trekken. Letterlijk soms weekenden lang, van vrijdag avond tot zondag nacht. Ze had een enorm zelf verdedigings mechanisme in haar eigen systeem lopen bouwen puur vanwege het systematisch misbruik. Op bepaalde momenten stak ze in huilen uit en moest ik alles uit de kast trekken om te zeggen dat ik het niet kwaad bedoelde. Toen zij zich aan mij optrok, begon ik gevoelens te creeren, maar dat was een paar maand later.

Ik ben het opzich wel eens met mint_clansell. Ik heb vaak genoeg mensen geadviseerd dat ze met iets moeten kappen, kop uit het zand steken etc. Ballen moeten tonen, niet zo'n mietje moeten zijn. Let go and continue! Maar ik heb geen idee wat continue voor mij op dit moment is. Dat gevoel van toekomst perspectief (hoe irrationeel dan ook) is volledig vervlogen. Het is echt stupide.

En ja .. er is iets gruwelijk scheef,..

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 17:14 schreef Mint_Clansell het volgende:
en op welke manier ik dat doe maak ik zelf uit. Als je daar niet mee om kan gaan dan moet je er maar een melding van maken.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 17:14 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Ik zeg niet dat ie zich niet moet aanstellen, maar dat zijn ogen eens moet openen. Meneer stelt zich als een slaaf op, regelt haar sores, haar financien, betaalt een deel van haar schuld in de hoop dat de relatie weer tot bloei komt. En dat terwijl hij achter zijn rug om wordt zwartgemaakt door haar en die o zo nare zus. S_E is niet zielig, hij is gewoon stom bezig en dat mag best gezegd worden en op welke manier ik dat doe maak ik zelf uit. Als je daar niet mee om kan gaan dan moet je er maar een melding van maken.

Ik ben het met je eens. Ik wil blijkbaar mijn investering in haar niet opgeven. Ik kan niet m'n handen loslaten en dan zo plots niet meer met haar praten. Hetgeen wij hadden was ook veel te intens. Ik moet inderdaad een schop onder m'n reet hebben, maar ik weet helaas niet welke kant ik op moet. Ik ga in ieder geval komende donderdag heen en zie dan wel in hoeverre er iets valt te regelen.

Ik ga ook nog een keer goed ontploffen, die kans zit er wel degelijk in. Het feit dat ze nu alles zo begint te verdraaien en haar eigen werkelijkheid gaat projecteren gaat mij echt te ver. Ik wil haar niet verder de stress in drukken, maar er komt een moment dat ik echt van me af moet bijten. Er zijn dingen die me echt gebroken hebben met haar, en toch blijf ik maar door vechten. Ik kan verdomme niet eens naar plekken toe die ik samen met haar heb gespendeerd, zelfs een stom pakje Vifit is al te veel .

Haar gedragskenmerken lijken erg op die van een borderliner. Loopt ze bij een psycholoog?

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 18:09 schreef Moira. het volgende:

[..]

Al een sms gehad ondertussen?

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 18:53 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Al een sms gehad ondertussen?

Ja joh allang, we hadden dezelfde avond nog samen Robinson gekeken volgens plan Alleen was ik wel pissig Maarja, ghehe

Net weer even goed gepraat via de app, dat hij het wel heel fijn vond zo weinig praten, en dat 't mij weer pijn deed enzo. En dat hij weer zijn vrolijke vriendin terugwilde ipv een zeurderige ex (ja uhhh, ik was vrolijk in een relatie ja ). Maarja komt er dus op neer dat ik er maar beter vanuit kan gaan dat het niet meer goed komt en hem los moet laten, dan kan het alleen maar meevallen. Hij heeft ook zijn gevoelens voor mij onderdrukt om het zichzelf makkelijker te maken
Hoe dóén mensen dat?

Hallo,

Mijn relatie is net anderhalve maand uit en ik heb het er erg moeilijk mee. Ik wil er graag over praten maar als ik een topic open voelt het zo alsof het om mij en mijn probleem gaat. Zo zie ik het niet en wil ik het ook niet zien. Ik wil het liever hier van mij afschrijven en praten met ‘lotgenoten’ in plaats van aandacht te vragen voor mij en mijn specifieke probleem. Natuurlijk zit ik met een hoop vragen, maar waarschijnlijk zijn dit van die typische vragen waar het antwoord nooit op te vinden zal zijn, of uiteindelijk zal moeten blijken. Goed, ik trap af!

Voor het complete verhaal zal ik eerst een stukje voorgeschiedenis moeten vertellen. Op mijn 16e heb ik een halfjaar een relatie gehad met een meisje met Borderline. Sommigen van jullie zullen hier bekend mee zijn of zelfs zelf ook ervaring mee hebben. Ik zal (en wil) niet ingaan op de details maar dit heeft mij goed kapot gemaakt destijds. Het resultaat is een lange periode waarin ik heel snel wisselend juist wel op zoek was naar contact met andere meisjes of er niets van wilde weten. In die periode heb ik een aantal scharrels en een kortstondige relatie gehad, maar geen van deze meisjes heeft ooit wat voor mij betekend. Na deze periode kwam ik een meisje tegen waar ik weer een iets langere (maar nog steeds korte) en betekenisvollere relatie mee gehad heb. Tijdens deze relatie bleek echter dat ik er nog steeds niet klaar voor was om een relatie te hebben, laat staan te onderhouden. Van haar kant is dit uiteindelijk uitgegaan en zij was het eerste meisje bij wie het me echt pijn deed dat het uitging. Het heeft me toen ook wat langer gekost om het te verwerken en heb ook echt wel even in de put gezeten. Ik realiseerde me echter ook dat ikzelf gewoon nog te “kapot” was en niet klaar was voor een relatie. Dat besef had ik even nodig, want op dat moment is de periode van afwisselend heel erg op zoek zijn naar een relatie, danwel het afstoten van welk meisje dan ook opgehouden. Inmiddels waren we al weer dik drie jaar verder, ik was 19 en ik was gewoon totaal niet meer bezig met meisjes. Ik was ze niet preventief meer aan het afstoten maar had ook niet echt meer de behoefte aan een relatie of zelfs aan een scharrel.

Een jaar later gebeurde er iets vreemds. Ik ben een nogal fanatieke hockeytrainer en zou ook dat jaar weer een team trainen. In dit geval een meisjesteam van de leeftijd 15-16. Tegenwoordig zijn meisjes op die leeftijd soms al erg aantrekkelijk, zo ook een aantal meisjes uit dit team. Leuk om naar te kijken, maar verder uiteraard niet . Dit team had ook een aantal van dit soort meisjes, maar er was een ander meisje. Ik vond dat meisje compleet niet aantrekkelijk. Ik kende haar ook niet, terwijl ik een aantal andere meisjes van te voren al wel kende. Toch is zij het enige meisje wat ik me ‘herinner’ van de allereerste keer dat ik het veld op stapte met dat team. Ik weet nog precies wat ze aan had, wat ze deed etc. Toen had ze dus al iets speciaals. Maargoed, ik was 20, zij moest nog 16 worden. Daarnaast was ik haar hockeytrainer en ik zat in een periode waar ik totaal niet bezig was met meisjes. Ik kon het dat jaar nooit echt loslaten, met haar en met een ander meisje gingen ik buiten de trainingen en de wedstrijden (maar nooit buiten de hockeyclub zelf) ook verreweg het meeste om. Halverwege het seizoen was haar 16e verjaardag. Ze vierden dit in een afgehuurde kroeg en ik was (samen met een vriend van mij) ook uitgenodigd. Je moet je voorstellen: Een volle kroeg met allemaal vrienden en vriendinnen van haar, waarvan vele ook bekend op de hockeyclub. Iets met haar doen toen zou echt ‘not done’ zijn. Maar we hadden er allebei lak aan. Goed, het bleef bij een paar kussen op de wang en in de nek en af en toe even elkaars handen vast houden. Toen ik uiteindelijk afscheid van haar nam heeft het een haar gescheeld of we hadden gezoend. Iedereen zag het, het boeide ons niets. Toch kwam het er niet van, omdat we in zekere zin toch wel verstandig waren. Het zou namelijk tot heel veel problemen hebben geleid voor ons beiden.
Na het seizoen kwam het er dan uiteindelijk toch van. Meer afspraakjes 1 op 1 en uiteindelijk onze eerste zoen. Het bleef echter een moeilijke situatie. Los van het feit dat ik nog steeds training gaf op dezelfde hockeyclub waar zij ook nog speelde en het leeftijdsverschil waren er nog twee andere problemen: Ik durfde na mijn ‘losbandige periode’ niet weer met een jong meisje thuis te komen, zeker niet een meisje met deze achtergrond. Ik dacht dat zeker mijn vader het nooit zou begrijpen en mijn beide ouders erg argwanend zouden zijn. Daarnaast twijfelde ik zelf heel erg over mijn gevoelens , of ik er wel klaar voor was, of ik het wel aandurfde.. etc.. Het hielp tenslotte ook niet mee dat we anderhalf uur treinreizen bij elkaar uit de buurt woonden en we elkaar alleen in het weekend konden zien(vanwege mijn studie). Anderhalf jaar lang zijn we met elkaar om blijven gaan en heeft ze geduldig op mij gewacht voor ze mij vroeg of ik haar vriendje wilde zijn. Zelfs toen twijfelde ik nog maar ik ben het avontuur aangegaan. Een jaar lang hebben we daarna een fantastische relatie gehad. Het gekke is echter dat ik slechts op specifieke momenten vlagen van vlinders in mijn buik heb gevoeld. Ik heb het gevoel dat ik eigenlijk nooit echt verliefd ben geweest, maar zij is wel het meisje bij wie ik (de rest van mijn leven) wilde zijn. Eigenlijk was onze hele relatie vaker moeilijk dan makkelijk, maar tegelijk wel heel leuk. Uiteindelijk is het toch stuk gegaan. Details daarover komen nog wel, maar er is sinds de zomer heel veel gebeurd wat mij enorm gekwetst heeft.

Het gekke is echter nu het volgende:

Ik ben dit meisje tegengekomen op het voor mij (en voor haar) meest onmogelijke moment, maar vanaf het eerste moment was ze al heel speciaal voor mij. Later heeft ze mij verteld dat ook zij vanaf de eerste keer dat ze mij zag al wat speciaals voelde. Onze relatie is vaker moeilijk dan makkelijk geweest en voor mij vaak niet gebaseerd op verliefdheid. Er zijn ook veel momenten geweest (details misschien later, dit is al een enorme tekst) waarop ik bij haar weg had kunnen gaan, waarop het zo lastig liep dat het gewoon niet leuk was, maar ik bleef bij haar. Dit meisje was speciaal voor mij en op den duur zou het wel goed komen dacht ik. Uiteindelijk heeft zij het uitgemaakt na een periode die mij erg gekwetst heeft maar ook op een manier die mij erg gekwetst heeft. Ze geeft echter aan dat ik nog steeds heel speciaal voor haar ben en wil heel graag nog goed contact met me, ze zegt alleen niet meer verliefd op me te zijn. Zelfs na alle pijn die ze me gedaan heeft merk ik van mijn kant ook dat ik nog veel van haar hou en graag contact met haar wil. Ze is voor mij nog steeds datzelfde speciale meisje als op de eerst dag dat ik haar zag. Ik weet echter wel dat we nu echt even uit elkaar moeten zonder contact. Op een normale manier zou dit echter voor mij niet gelukt van dus ik heb haar boos moeten vertellen haar nooit meer te willen zien. Ze reageerde dat ik dan maar moest opflikkeren en dat ze mij ook nooit meer wilde spreken. We zijn met heel veel ruzie die avond bij elkaar weggegaan. (Het was toen al wel dik een maand uit).Eigenlijk menen we dit allebei niet, maar het gaat nu gewoon niet anders. Ik blijf me echter wel afvragen: Als ik ondanks alle moeilijkheden die er vanaf het begin al waren toch vanaf het begin al het gevoel heb dat dit het meisje is bij wie ik de rest van mijn leven wil zijn, ben ik dan te vroeg ‘de ware’ tegengekomen? De uitspraak is “If you love her, set her free”. Dat probeer ik nu ook te doen, maar het is wel erg lastig.

Bedankt voor het lezen van de lap tekst! Misschien kunnen sommigen van jullie vergelijkbare ervaringen delen of willen sommigen van jullie er gewoonweg wat over zeggen. Dat zou ik leuk vinden!

[ Bericht 0% gewijzigd door bamischijf op 18-12-2012 20:29:40 ]

Tja, vriendjes blijven terwijl de ander nog gevoelens heeft gaat niet werken. Misschien maar beter dat het is gelopen zoals het is gelopen. Een hoop gezeik is vaak geen teken van een goede, stabiele relatie. Ik hoop dat je er zelf ook lering uit hebt getrokken. Dit is een moment waarop je je eigen gebreken onder de loep moet nemen, zodat je niet weer dezelfde fouten maakt in je volgende relatie.

Ik meld mij hier ook even!

Wij hadden dan wel niet een 'officiële' relatie, maar zo gingen wij wel met elkaar om. Dit voelt dus gewoon als een break up.

Dit is 'gelukkig' niet de eerste keer dus ik weet heel goed dat dit gevoel over gaat en dat er wel weer een ander komt, maar ugh, het is zo zuur

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 18:46 schreef Mint_Clansell het volgende:
Haar gedragskenmerken lijken erg op die van een borderliner. Loopt ze bij een psycholoog?

Ze liep bij een psycholoog. Ik heb haar daar op een gegeven moment maar naar toe gestuurd, omdat ze continu met die ex nog zat qua slechte gedachtes. Die psych classificeerde haar met een sociale fobie, beetje post-traumatische stress.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 20:31 schreef Mint_Clansell het volgende:
Tja, vriendjes blijven terwijl de ander nog gevoelens heeft gaat niet werken. Misschien maar beter dat het is gelopen zoals het is gelopen. Een hoop gezeik is vaak geen teken van een goede, stabiele relatie. Ik hoop dat je er zelf ook lering uit hebt getrokken. Dit is een moment waarop je je eigen gebreken onder de loep moet nemen, zodat je niet weer dezelfde fouten maakt in je volgende relatie.

Natuurlijk, dat werkt niet, dus dat het zo loopt is vervelend maar nodig. Dat snap ik

Het gekke is dat de vriendje/vriendinnetje gevoelens er van beide kanten helemaal niet meer zijn (van mijn kant misschien wel helemaal nooit geweest). Althans, die gevoelens die bij een 'tienerrelatie' horen. Ik heb het gevoel dat ik een relatie met haar wilde op basis van iets anders. Ik voelde me zowel 'mentaal' als 'fysiek' erg fijn bij haar en voel dat nog steeds. Zij heeft gezegd dat zij hetzelfde voelt. Ik ben meer dan alleen een vriend voor haar. Omdat onze relatie al een tijdje niet meer lekker liep en we ook geen leuke dingen meer deden samen (uitstapjes etc) zegt ze al heel lang geen vlinders meer te hebben voor mij en het daarom uit te hebben gemaakt. Ze wil alles nog met me. Zelfs het fysieke contact vind ze fijn, maar omdat dat voelt als "iets wat vriendjes en vriendinnetjes doen en dat zijn we niet meer" wil ze het toch niet. Ze wil me echter wel een dikke knuffel geven steeds als ik haar zie en ook op de wang kussen. Iets wat ze niet bij iedereen doet, sterker nog, alleen bij mij. Ze zegt ook bepaalde dingen alleen maar met mij te kunnen en willen delen.

Ik snap heel goed dat op haar leeftijd de gevoelens die bij een tienerliefde horen voor haar heel belangrijk zijn. Zonder die gevoelens geen relatie. Bij mij heb ik nu voor het eerst gehad dat ik helemaal die vlinders niet nodig had om te weten dat dit het meisje was bij wie ik wilde zijn. Vlinders waren voor mij een 'bonus'. Toch vraag ik me af of ik mezelf voor de gek heb gehouden daarmee, of dat dat juist de basis is voor een volwassen relatie. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld. Voorheen schopt ik iedereen uit mijn leven die mij kwetste. Hoefde ik niets meer mee te maken te hebben. Dit meisje heeft me op verschillende manieren misschien nog wel dieper gekwetst dan het meisje met Borderline tijdens de laatste weken van onze relatie, maar nog steeds heb ik het gevoel van haar te houden. Misschien is het heel logisch, maar op dit moment is het gek voor mij en weet ik ook niet wat ik er mee moet. Zeker omdat ik dus ook voor haar nog heel veel lijk te betekenen, ook al is het niet als 'vriendje'.

Wat 'stabiele relatie' betreft: Het is met uitzondering van de laatste weken vaak lastig geweest. echt 'gezeik'is er nooit geweest, gewoon lastig. Sterker nog, het voelde alsof het heel goed tussen ons zat ondanks dat het zo lastig was. Dat hebben we elkaar vaak verteld. Toch willen we allebei nog heel graag bij elkaar zijn. Zij heeft alleen de knoop doorgehakt het niet meer als vriendje/vriendinnetje te willen.

[ Bericht 0% gewijzigd door bamischijf op 18-12-2012 21:08:13 ]

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 20:18 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ja joh allang, we hadden dezelfde avond nog samen Robinson gekeken volgens plan Alleen was ik wel pissig Maarja, ghehe

Net weer even goed gepraat via de app, dat hij het wel heel fijn vond zo weinig praten, en dat 't mij weer pijn deed enzo. En dat hij weer zijn vrolijke vriendin terugwilde ipv een zeurderige ex (ja uhhh, ik was vrolijk in een relatie ja ). Maarja komt er dus op neer dat ik er maar beter vanuit kan gaan dat het niet meer goed komt en hem los moet laten, dan kan het alleen maar meevallen. Hij heeft ook zijn gevoelens voor mij onderdrukt om het zichzelf makkelijker te maken
Hoe dóén mensen dat?

Dat heet faken

Hoe weet je of je klaar bent om weer te gaan daten? Er is wel een leuk meisje die ik ontmoet heb tijdens college, maar ik zit nog steeds met m'n gedachten bij die andere.

Dan sta je denk ik nog niet volledig open om te daten. Hoe prettig het misschien ook is om nu te doen! De vraag is denk ik ook of je dit nieuwe meisje leuk vind vanwege haar, of vanwege de gevoelens die je mist van dat andere meisje.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 22:48 schreef bamischijf het volgende:
Dan sta je denk ik nog niet volledig open om te daten. Hoe prettig het misschien ook is om nu te doen! De vraag is denk ik ook of je dit nieuwe meisje leuk vind vanwege haar, of vanwege de gevoelens die je mist van dat andere meisje.

Ze is ook heel leuk. Maar ik wil inderdaad ook een leegte opvullen... Ik besef me net, mocht de oude mij weer leuk vinden, dan zou ik dit nieuwe meisje geheid dumpen, dat weet ik zeker. Daarom vind ik het ook oneerlijk en nep voor haar als ik haar nu mee uit vraag. Maar ja, misschien loop ik wel een heel leuk meisje mis met deze twijfels. Ik weet het niet.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 20:18 schreef Moira. het volgende:

[..]

Hij heeft ook zijn gevoelens voor mij onderdrukt om het zichzelf makkelijker te maken
Hoe dóén mensen dat?

Niet. Hij lult.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 18:09 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben het met je eens. Ik wil blijkbaar mijn investering in haar niet opgeven. Ik kan niet m'n handen loslaten en dan zo plots niet meer met haar praten. Hetgeen wij hadden was ook veel te intens. Ik moet inderdaad een schop onder m'n reet hebben, maar ik weet helaas niet welke kant ik op moet. Ik ga in ieder geval komende donderdag heen en zie dan wel in hoeverre er iets valt te regelen.

Ik ga ook nog een keer goed ontploffen, die kans zit er wel degelijk in. Het feit dat ze nu alles zo begint te verdraaien en haar eigen werkelijkheid gaat projecteren gaat mij echt te ver. Ik wil haar niet verder de stress in drukken, maar er komt een moment dat ik echt van me af moet bijten. Er zijn dingen die me echt gebroken hebben met haar, en toch blijf ik maar door vechten. Ik kan verdomme niet eens naar plekken toe die ik samen met haar heb gespendeerd, zelfs een stom pakje Vifit is al te veel .

Ik denk dat je te veel in je slachtofferrol kruipt en je alles te veel van haar laat af hangen. Je weet eigenlijk al dat dit het niet gaat worden, zou je dan niet liever jezelf een schop onder je hol willen geven en proberen op je leven herbouwen zonder haar dan alles van haar af te laten hangen van haar en dan alleen maar gefrustreerd raken als het niet gaat als het gaat.

Het is jouw leven je kan je leven niet af laten hangen van een ander en dat is nu precies wat jij doet . Neem afstand bouw alles voor jezelf weer op want dit gaat je heel duur kosten en ik denk dat je dat weet , probeer het dan gewoon eens voor jezelf het roer om te gooien en niet steeds je afhankelijk op te stellen die eigenlijk allang besloten heeft dat ze je niet wil.
Ze vind het alleen maar mooi dat ze met haar vingers hoeft te knippen en je komt opdraven.

Kies je er een keer voor om voor jezelf op te komen en niet meer alle touwtjes bij haar te leggen.

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 23:17 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Ik denk dat je te veel in je slachtofferrol kruipt en je alles te veel van haar laat af hangen. Je weet eigenlijk al dat dit het niet gaat worden, zou je dan niet liever jezelf een schop onder je hol willen geven en proberen op je leven herbouwen zonder haar dan alles van haar af te laten hangen van haar en dan alleen maar gefrustreerd raken als het niet gaat als het gaat.

Het is jouw leven je kan je leven niet af laten hangen van een ander en dat is nu precies wat jij doet . Neem afstand bouw alles voor jezelf weer op want dit gaat je heel duur kosten en ik denk dat je dat weet , probeer het dan gewoon eens voor jezelf het roer om te gooien en niet steeds je afhankelijk op te stellen die eigenlijk allang besloten heeft dat ze je niet wil.
Ze vind het alleen maar mooi dat ze met haar vingers hoeft te knippen en je komt opdraven.

Als zij mij ook direct gaat afserveren komende donderdag heeft ze wel een probleem. Ik moet inderdaad het roer omgooien maar dit 'hoofdstuk' uit mijn leven heeft nog geen einde. Ik wil het gewoon goed afsluiten. Als ik op ramkoers ga, dan komen er zo veel emoties naar boven en dan zit ik binnen 24h weer in een vliegtuig met nog steeds allerlei vragen. Ik wil van haar eerlijk weten waarom ze er geen zin meer in had, waar de kil/koelte vandaan komt/kwam. En waarom ze zo ontzettend op me zat af te geven al die laatste weken.

Ik had het gevoel dat, wat ik ook deed, alles fout was, terwijl zij mij verteld dat ik er niet voor haar was en niet sterk genoeg was. Als wij stompzinnig vast gaan houden aan onze gedachtes en de eigen waarheid gaan projecteren gaat dit volledig fout.

quote:

Kies je er een keer voor om voor jezelf op te komen en niet meer alle touwtjes bij haar te leggen.

Ik had haar vanavond dus weer een uur gesproken en ze zei, goed dat je jezelf zo veel beter voelt, maar je mag nu niet alles in mijn schoenen gooien de afgelopen maanden. Je was er niet voor mij die maanden en nu je opeens van je afblaft (en je klaarblijkelijk sterker voelt) wil je mijn gedachtengang plots weer veranderen. Dat laat ik niet toe... aldus mijzelf om voor mezelf op te komen..

Anywayz jongens en meisjes. Ik ga hier tot en met zaterdag avond niet meer posten. Donderdag pak ik het vliegtuig erg vroeg in de ochtend. Ik zal mijn vragen klaar hebben en ik zal met name voor mezelf op komen. Maar ik ga niet direct vanaf moment 1 de aanval zoeken.