quote:
Op woensdag 12 december 2012 12:54 schreef mazaru het volgende:[..]
Volgens mij ligt het er maar net aan hoe serieus je wilt stoppen. Je zal er de vorige keren niet voor 100% achter hebben gestaan, dan wordt het moeilijk om vol te houden.
Hoe meer je echt
wil stoppen, hoe makkelijker het is om er vanaf te blijven.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Heb eerder een stoppoging ondernomen. Zus was toen zwanger, wilde heel graag een gezonde tante zijn, geen rookgeur om mee heen hebben voor het kindje, geen rooklucht aan handen, geen rokersadem, gewoon gezond.
En de wil was er echt, voor meer dan 200%. Maar het lukte gewoon niet. Nachten in bed gelegen met een vreselijke kriebel in mn keel, veel hoesten, schor praten, keelpijnen enzovoort. Dus toch weer naar de sigaret gegrepen.
Nu eigenlijk zonder plan van te voren gestopt. Pakje was domweg leeg op een zondagavond. Normaal zou ik daar vreselijk zenuwachtig van zijn geworden, maar nu niet, 'ach, kan morgenochtend wel nieuw pakje halen, geen probleem'. En dat nieuwe pakje moet ik nu nog steeds gaan halen
De klachten van de vorige stoppoging niet gehad, meer wat andere klachten die ik op de vorige pagina al heb beschreven. Echt de neiging om te roken niet gehad, wel af en toe zoekende naar hoe ik om moet gaan met nieuwe situaties waarin ik rookte (bv de 5 minuten wachten op de bus, zo'n zinloos rookmomentje die je meestal wel even pakt). Het missen van een gewoonte dus, waardoor ik even bezig was en ook een bepaalde houding aan nam.
Maar de momenten heb ik ook al weer doorstaan (zonder te roken, maar wel zoekende
). En eigelijk zijn dat tot nu toe de moeilijkste momenten geweest, maar als dat het moeilijkste is, dan heb ik niks te zeuren vind ik, gaat me dan heel gemakkelijk af.