(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 26

Mja, de SARR (onderdeel van Lucertis) is het Rotterdamse equivalent van het autismecentrum. Dichtsbijzijnde zit in Den Haag, maar is wel een goede tip .

Is dit wat? Dat is de enige die zo bij mij binnenschiet.

http://www.devotas.nl/trainingen-voor-kinderen.html

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 19:19 schreef fh101 het volgende:
Is dit wat? Dat is de enige die zo bij mij binnenschiet.

http://www.devotas.nl/trainingen-voor-kinderen.html

Ik kan er uiteraard informeren; ik ben benieuwd of ze een SoVa-training hebben waar dieper op zijn eigen problematiek ingaat. Hij heeft al eerder een training gehad en daar had 'ie niet veel aan, omdat het vooral in ging op algemene zaken. Bedankt, in elk geval.

@Troel: ja, hij kan hier baat bij hebben. We zijn immers niet voor niets op zoek.

De meeste kinderen krijgen vrij van school voor een dergelijke cursus. Lost dat wat op? En anders even bij MEE navragen, zitten aan het einde van de witte de withstraat.

Als ze daar nog sova trainingen hebben is het behoorlijk specifiek, juist om te voorkomen dat ze dingen oefenen die ze al kunnen..

Het vrij krijgen van school zal vast geen punt zijn, maar dat is iets dat ik niet wil (niet prettig om één ochtend per week van de middelbare school te missen) en hijzelf ook niet (hij heeft een pestgeschiedenis achter de rug en wil geen uitzonderingspositie op school innemen).

Bij MEE heeft 'ie een dergelijke cursus gehad (maar dan in Spijkenisse), maar bedankt. Ik wil daar nog weleens navragen of ze dieper op zijn problematiek in kunnen gaan. Bedankt!

quote:

Op zaterdag 26 januari 2013 20:39 schreef Five_Horizons het volgende:

Bij MEE heeft 'ie een dergelijke cursus gehad (maar dan in Spijkenisse), maar bedankt. Ik wil daar nog weleens navragen of ze dieper op zijn problematiek in kunnen gaan. Bedankt!

Dat kan individueel, in ieder geval in Spijkenisse. Als je belt vragen naar PO (praktische opvoedingsondersteuning), of chatten, ook gezellig!

Weer even binnen komt waaien!

Zijn hier ook ouders waarvan het kind klaagt over de stemmen in zijn of haar hoofd?

quote:

Op woensdag 30 januari 2013 20:21 schreef Lalin het volgende:
Weer even binnen komt waaien!

Zijn hier ook ouders waarvan het kind klaagt over de stemmen in zijn of haar hoofd?

Ja, voordat Job opgenomen werd, vertelde hij daarover. Sindsdien niet meer. Of dat betekent dat ze weg zijn of dat hij er gewoon niet meer over praat, dat weet ik niet. Ik hoop het eerste. Ik vond het erg beangstigend, namelijk. Ook omdat het geen aardige stemmen waren.

quote:

Op woensdag 30 januari 2013 20:25 schreef livelink het volgende:

[..]

Ja, voordat Job opgenomen werd, vertelde hij daarover. Sindsdien niet meer. Of dat betekent dat ze weg zijn of dat hij er gewoon niet meer over praat, dat weet ik niet. Ik hoop het eerste. Ik vond het erg beangstigend, namelijk. Ook omdat het geen aardige stemmen waren.

Dank voor je reactie.

Mijn kind begon vanmorgen een beetje te praten uit zichzelf.

Mam, het is weer zo druk in mijn hoofd.

en

Dat hij zichzelf stom vindt.
Dat hij zichzelf lelijk vindt.
Dat hij die bril niet nodig heeft.
Dat hij een stom leven heeft.
Dat hij moe is van het gepest worden.
Dat hij moe is van de stemmen in zijn hoofd.
Dat zijn hart pijn doet.

Dat ik het pesten moet stoppen en dat hij halve dagen naar school wil anders past het toch niet in zijn hoofd.

Het huilen staat hem nader dan het lachen als hij dit zegt.

(en mij trouwens ook nu ik dit opschrijf)

Toen hij 4 was had hij het ook al eens over stemmen in zijn hoofd maar nu zijn ze heel druk zegt hij en hij moet ook dingen van ze doen en zeggen.

Oh, Lalin, ik weet nog zo goed hoe ik me toen voelde. Het kwam allemaal op hetzelfde neer. Hij moest van de stemmen schelden en ze speelden de baas over hem. En hij vroeg me bijna elke dag of ik hem een ander hoofd wilde geven. Het komt allemaal weer even boven. Ik voel zo met je mee, want ik weet hoe heftig dit is om mee te maken.

Heel, heel veel sterkte.

Hoe gaat het nu, Lalin?

Hier gaat het niet echt supergoed. Gisteren kreeg ik Job niet in de taxi. Ik was het even spuugzat en ben gewoon naar mijn werk gegaan. Job heeft dus van 08.00 - 15.00 alleen thuis gezeten. En vond dat jammer genoeg heerlijk

Van school kreeg ik vervolgens te horen dat het daar eigenlijk niet beter gaat sinds de kerstvakantie. Ze zijn eigenlijk niet in staat om Job nog echt les te geven.

Vanochtend hadden we een afspraak met de psychiater. Ik twijfel heel erg of het stoppen met de antipsychotica wel zo'n goed idee was. De psychiater dacht nu toch aan Ritalin. Ik weet het allemaal niet, maar er moet wel iets gebeuren en het lijkt er wel op dat we het in de medicatiehoek moeten zoeken, want alle andere wegen lopen dood.

De psychiater had het ook over een gezinsvervangend tehuis. Die term doet eigenlijk wel pijn. Alsof het aan ons gezin ligt dat het niet goed gaat en dat het bij een ander gezin wel goed zou gaan. Ik weet wel dat ik het zo niet moet zien en op dit moment is het ook niet aan de orde.

[ Bericht 11% gewijzigd door livelink op 08-02-2013 18:35:35 ]

Livelink, naar om te lezen dat het niet zo goed gaat .
Gaan jullie nog nadenken over het medicatie verhaal of is er al iets besloten?
Gezinsvervangend huis nu niet aan de orde begrijp ik... lijkt me ook wel een hele stap hoor. Maar gelukkig nu nog niet aan de orde.
Sterkte daar!

We proberen zelf door te worstelen, ja. Maar we zitten op dit moment wel in de overlevingsstand, moet ik toegeven.

De psychiater zou even goed nadenken over ritalin.

Livelink een GVT, wat moet dat een gevoel van falen geven, ik kan me het proberen voor te stellen maar wow dat alleen al hurts like hell. Hoewel het wellicht in de toekomst een optie is, kan ik me zo voorstellen dat je eerst echt alles wilt hebben geprobeerd.

Ik hoop dat je psychiater iets met medicatie kan en dat Job hierdoor wat beter in zijn velletje komt en jullie in een wat fijnere fase.

waarom zou niet mogen jubelen omdat het ergens anders niet goed gaat?
gewoon doen hoor!

livelink wat is het toch allemaal moeilijk. misschien dat ritalin iets doet? ik wist niet dat job ook adhd heeft?

hier vanavond weer een moment. L. gaat dit weekend op kamp en bij het verzamelen wordt hij onverwacht aangesproken door een moeder van een voormalige klasgenoot. hoe het op school ging.

L. had kennelijk geen zin om het daar over te hebben en liep zo weg.(was kennelijk al helemaal in standje winterkamp)
lomp, ik weet het, maar het was te verwachten. werd hij door die moeder teruggeroepen en de les gelezen dat hij antwoord moest geven, haar aankijken en niet zomaar weglopen als iemand tegen hem praat.

ze heeft gelijk, ik weet het, maar mag ik dan ook een klein beetje inlevingsvermogen verwachten wat betreft onverwacht aanspreken, eisen dat hij iemand aankijkt en doorzeuren als hij geen antwoord wil geven? ik bek haar toch ook niet af als ze weer begint te zaniken dat het maar raar is dat L. extra begeleiding krijg en haar kind niet, want diabetes is toch zoveel erger dan autisme?

en dan denk ik dat ik toch maar weer in gesprek moet gaan en weer uitleggen wat autisme inhoudt?
onbegonnen werk, dus laat maar weer

livelink dat is schrikken, zo'n opmerking van de psychiater.
Een gvt is overigens geen gezin, maar een woongroep, letterlijk een gezinsvervangend tehuis.
een gezinshuis of gezinswoonvorm is dan wel weer een soort gezin.

er zijn overigens ook veel tussen mogelijkheden, mee kan daar bij helpen.


ik duim voor jullie dat je een goede oplossing gaat vinden die voor iedereen acceptabel is.

Livelink

Fijn dat het zo goed gaat met Ruben, Troel. Wat ik her en der las, klonk ook allemaal al heel goed. Gelukkig maar.

En helaas herkenbaar wat je schrijft, Lady-wrb. Ik weet ook nooit wat ik in dat soort situaties moet doen. Natuurlijk corrigeer ik Job dan en meestal haal ik hem weg uit de situatie. Ik heb eigenlijk nooit de neiging om dingen uit te gaan leggen aan andere mensen. Maar moeilijk is dat wel. Mensen die ons kennen reageren eigenlijk altijd wel goed. Ik heb het probleem met wildvreemden meestal. Als Job ineens in een winkel een raar geluid maakt of even rondjes om zijn as gaat draaien, dan gebeurt het wel eens dat vreemden hem daarop aanspreken. Ook dan sleur ik Job maar snel weg, want hij begrijpt dat soort boosheid helemaal niet en voordat je het weet escaleert dat.

tja, dat blijft lastig. dat onbegrip. je zou het er wel in wille rammen af en toe.
zucht.

Daar ben ik weer. Gisteren was D-Day.

Als de school in gesprek vijfduizendvierenzestig niet zou instemmen met de aanvraag van een rugzak voor mijn kind zou ik hem thuis laten.

Niet dat de school op de hoogte is van onze plannen maar de grens (onze en de hulpverlening van de afgelopen 5 jaar) was wel degelijk bereikt.

Met veel zuchten en steunen en met de mededeling dat ze nog steeds niet weet hoe ze op die aanvraag moet aangeven dat de school handelingsverlegen is (want dat zijn ze niet, zegt ze), heeft de IB-er er mee ingestemd.

Het begin is er!

Lalin... dat is in elk geval weer een stapje!