quote:
Op donderdag 22 november 2012 16:26 schreef Ryan3 het volgende:[..]
Wie is aos nou eigenlijk?
1) Je hebt Schalkwijk met zijn werkgroepHRH1, die nu dit boek hebben uitgebracht.
2) Je hebt Ton Biesemaat, die ook een boek wil uitgeven, maar de rechten niet rond kan krijgen.
3) Dan heb je nog die jonge gravers, die ridders van het ronde huis ofwel werkgroepHRH2, als ik me niet vergis.
En dan?
Heeft aos ook nog een werkgroep? Of is hij lid van werkgroepHRH2?
En elk groepje staat elkaar bijkans naar het leven? Over doorgesneden remleidingen gesproken... als het er destijds in de jaren 70 ook zo aan toe ging dan zijn die doorgesneden remleidingen wrs te danken aan "mede-onderzoekers"...
Ik bedoel wat ik eerder zei: het wordt steeds onoverzichtelijker allemaal...
AOS is gelieerd aan Werkgroep II.
ik zal nogmaals de reactie van Dirk Septer posten
Daar ik zelf niet op die Fok forum daar zit, kan ik mezelf daar niet verdedigen tegen deze leugens.
Daar jij deze hier openbaar gemaakt hebt, kun je beter mijn antwoord daar plaatsen nu.
Hoe weet hij dat ik in 1976 niet werd bedreigd en dat mijn rermleidingen niet werden
doorgesneden? waren jullie daar soms bij? Ik zal dat zelf wel het beste over weten.
Misschien is dat zelfs nog wel by de WegenWacht te achterhalen.
Waarom dachten jullie dat ik een goede baan bij de archeologische dienst in Amersfoort
plotseling verwisselde in augustus 1976 voor die van voorman over een groep gevangenen van
de Thunder Bay, Ontario Penitentiary, dezelde gevangenis waar een goede vriend van mij
tijdens een weekend daar in october 1976 door een groep gevangenen gegijzeld werd en
bijna 24 uur met een groot scheermes op zijn halsslagader zat.
Daar ik in dat artikel van juli 1976, waarin ik om fotos en informatie vroeg van de lezers, had
ik het plaatselijke adres van mijn moeder opgegeven die daar in een bejaarden woning zat.
Dat was een grote fout van mij, maar wie had deze bedreigingen verwacht op vrij onschuldig
stukje in het plaatselijke krantje?
Die bedreigingen kwamen dus allemaal bij haar terecht en deze ouderlijke vrouw werd er
doosbang door. Mijn moeder had twee wereldoorlogen overleefd, de eerste in Weenen,
Oostenrijk, waar ze als kleuter haar moeder verloor, aan honger leed en in 1918 als klein
meisje op een Rode Kruis trein naar Denemarken en later naar Nederland gezet werd.
Misschien kun je de trauma wel voostellen: 4, 5, 6 jaar oud; oorlog; honger; moeder
verloren en dan op een trein gezet te worden als 6 jarige naar een vreemd land waar ze
de taal niet kende enz.
Tweede wereldoorlog in Nederland, werd ze als Oostenrijkse vermeden door de mensen
die dachten dat ze Duitse (en dus Nazi) was, temeer daar mijn vader een groen uniform
(van de toen nog niet zo bekende Staatsbosbeheer) droeg en men dacht dat hij bij de
Gruene Polizei zat; die werd dus ook door de plaatselijke bevolking vermeden. Kortom,
geen makkelijke tijd.
Dit nu wetende, en plotseling bedreigende telefoontjes gekregen te hebben bij haar thuis,
zouden jullie dan haar s'avonds vertellen dat er, tussen twee haakjes, die morgen de
remmen van je auto waren doorgesneden? Kom nou!
Dus om haar verdere narigheid te besparen en mijzelf die bedreigingen uit de weg te gaan.
ben ik binnen een paar weken Nederland voorgoed verlaten en zat eind augustus 1976 al
in Canada.
En wat die Werkgroep HRH betreft, ik was misschien niet een officieel lid daarvan, maar
wel heb ik hen jarenlang geholpen met archiefmateriaal en ben twee keer speciaal naar
Nederland overgekomen in 1984-1985 om hen bij het veldwerk te helpen.
Op verzoek kan ik al de correspondentie wel scannen en openbaar maken.
Bijgesloten is een foto van mij tijdens het "prikken" naar het gangenstel genomen
door Hans Schalkwijk zelf, in december 1985.
Willen jullie meer bewijs hierover, dan zal ik dat gaarne sturen.
Is dit de dank voor al het werk dat ik voor het onderzoek naar de geschiedenis van
het RH gedaan heb? Niemand zou, bijvoorbeeld, daar ooit gegraven hebben als ik dat
niet in augustus aan de gang had gebracht, via de plattegrond die aos op het forum had
geplaatst; en er zou zeker geen boek geweest zijn nu als ik in februari 2009 daar Ton
(en later Hans Schalkwijk) niet geintereseerd zou hebben.
En als dank daarvoor, noemen jullie me nu een leugenaar?
[ Bericht 1% gewijzigd door reintuininga op 22-11-2012 23:35:03 ]