teamlead | maandag 19 november 2012 @ 14:04 |
Als je als stel aan een ivf-traject beginnen, verandert je leven. Ingrijpend en volledig. Ondanks alle goede voornemens (“we blijven gewoon leuke dingen doen hoor” en “dit gaat niet ons hele leven bepalen hoor” ) draait je leven in recordtijd alleen nog maar om dit traject. Of je nu wilt of niet: het neemt je leven over. De hormooninjectes en de daarbij horende bijwerkingen, de ziekenhuisafspraken op de meest onmogelijke tijden, de belangstellende vragen van familie en vrienden, je eigen enthousiasme als er weer een mijlpaal bereikt is, de zwangere vrouwen en trotse vaders in je omgeving die willen weten wanneer jij aan de slag gaat… Bij aanvang van het ivf-traject zijn mijn vrouw en ik als een dolle gaan googlen om zo goed mogelijk voorbereid te zijn. We wilden weten wat ons te wachten stond en wat onze kansen zijn. Het valt mij enorm op dat er ongelofelijk veel te vinden is over vrouwen in het traject. Wat het fysiek en mentaal met ze doet, hoe ze in hun dagelijks leven op de meest rare momenten met hun kinderwens geconfronteerd worden, hoeveel onzekerheid het oplevert etc. Ook voor mannen zeer nuttige informatie, al is het maar omdat het je helpt het jargon onder de knie te krijgen. De bevruchtingsgerelateerde afkortingen en termen vliegen je om de oren en voor je het weet versta je je eigen vrouw en de ivf-arts niet eens meer ![]() Maar als je als man op zoek bent naar informatie over hoe mannen dit traject beleven, kom je bedrogen uit. Blijkbaar praten mannen er niet over en al helemaal niet online. Natuurlijk… de “ik ben zo blij dat ik haar kan steunen” , “ze doet het zo goed”, “knap hoor dat ze het allemaal volhoudt” en “het staat in geen enkele verhouding tot wat mijn vrouw moet meemaken” opmerkingen zie je wel voorbij komen. Ik word daar altijd heel erg kriegel van. Natúúrlijk is het traject zwaar voor je vrouw. Natúúrlijk wil je haar steunen waar je kunt. Natúúrlijk hoop je op een positief resultaat. Dat zijn wat mij betreft no-brainers. Wat ik maar bitter weinig tegenkom zijn mannen die uiten wat ze er écht van vinden. Als je al iets vindt, heeft het een erg hoog kusjeknuffelkroel-gehalte. Als je dan vervolgens het aantal scheidingen tijdens en na zo’n ivf-traject ziet, weet je dat het voor mannen lang niet altijd kusjeknuffelkroel-rozegeurenmaneschijn-ohwatzijnwijhedenblij is, Kunnen we daarom alsjeblieft ophouden met doen alsof het voor mannen niet veel voorstelt? (en ja dames..dat geldt ook voor jullie…) Kunnen we alsjeblieft gewoon eens benoemen dat je vrouw door de toegediende hormonen verandert in iemand die wel líjkt op je partner, maar in haar reacties tamelijk onvoorspelbaar is geworden? Kunnen we eens toegeven dat als je vrouw last heeft van vermoeidheid door die hormonen, dat het gewoon stomvervelend is dat ze niet meer zo actief is als voorheen? In ons geval is mijn vrouw vanaf dag 2 van de hormoonkuur vreselijk moe geweest. Als ze de kans kreeg, sliep ze 18 uur per dag. Daar kan ze niets aan doen, dat is nu eenmaal één van de bijwerkingen. Maar my god wat is dat soms irritant ![]() En als we dan toch bezig zijn: kunnen we dan meteen even toegeven dat ook wij onze zorgen en onzekerheden hebben? Dat ook wij schrikken als je vrouw een aantal dagen na een terugplaatsing wat bloedverlies heeft? Dat ook wij stiekem hoop krijgen als ze last krijgt van vage klachten die over het algemeen aan een zwangerschap worden toegeschreven? Dat ook wij gék worden van dat wachten zonder ook maar iets te kunnen doen? Dus.. wat ik er echt van vind? Dat hele ivf-traject is gewoon k*t. ![]() ![]() | |
leeell | maandag 19 november 2012 @ 14:05 |
dan doe je het niet. | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 14:06 |
![]() | |
Lois | maandag 19 november 2012 @ 14:07 |
![]() | |
leeell | maandag 19 november 2012 @ 14:08 |
ja kom op he, je doet net alsof het een verplichting is, je kan ook die rammelende eierstokken van je gewoon in toom houden | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 14:09 |
daarbij ga je er voor het gemak van uit dat ik geen kind zou willen? | |
Saffier | maandag 19 november 2012 @ 14:13 |
Of dat wanneer je mán hormonen krijgt en daar volledig door van de wap raakt en dat je daar dan ook niets over terug kan vinden. En de arts aan het eind zegt; ja, als je zoveel last van de bijwerkingen hebt, dan helpen de hormonen over het algemeen niets. Had dat eerder vermeld ofzo? | |
Saffier | maandag 19 november 2012 @ 14:14 |
Je gaat voor je lol dit traject in natuurlijk ![]() | |
Ticootje | maandag 19 november 2012 @ 14:19 |
Het is niet voor niets dat veel stellen de druk van het traject toch niet aankunnen en uit elkaar gaan.. Het drukt enorm op je relatie, je seksleven... Zeker is het ook nog eens wat langer duurt... De pogingen die voorbij gaan, zonder resultaat... | |
Joene | maandag 19 november 2012 @ 14:21 |
eens teamlead , het zuigt zwaar , ook voor mannen. ![]() | |
Seam | maandag 19 november 2012 @ 14:46 |
Het is wat meid. | |
ProjSkippy | maandag 19 november 2012 @ 14:51 |
![]() | |
McLaura | maandag 19 november 2012 @ 14:54 |
![]() | |
Ticootje | maandag 19 november 2012 @ 14:54 |
Aan de andere kant wordt er heel vaak vanuit gegaan omdat de vrouwen juist de hormonen moet spuiten, de punctie moeten ondergaan enzo, dat daar ook het meeste wordt meegeleefd... Een man, tja, wat hoeft hij nu helemaal te doen... Zn potje inleveren... Maar mensen gaan voorbij aan het geestelijke... Dat het er voor mannen misschien nog wel harder inhakt dan voor de vrouwen. Zien hoe hun partner worstelt, pijn lijdt en meeleven naar de terugplaatsing, net zo hard die teleurstelling maar ook een vrouw die misschien helemaal instort en waar je voor wilt zijn... | |
ProjSkippy | maandag 19 november 2012 @ 14:55 |
Teamlead heeft het er voor over, maar hij mag toch behoorlijk balen dat 'de weg er naar toe' niet makkelijk is? | |
leeell | maandag 19 november 2012 @ 14:56 |
ja, maar zijn over-dramatische schrijfstijl is misplaatst. | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 14:57 |
nou ja. dat dus inderdaad Ticootje. Dat potje inleveren lukt nog wel (ook dat in zo'n steriel sjorhok met een paar playboys en penthouses uit 1999 ook nog niet meevalt) , maar het mentale deel van het hele traject wordt nogal eens onderschat. En dat ligt natuurlijk voor een heel groot deel aan mannen die er zelf niets over willen loslaten want
| |
droomvrouwtje | maandag 19 november 2012 @ 14:57 |
Ti's geen verplichting, maar voor het je het weet zit je er wel middenin. Dus ik vind dit een beetje een lompe domme opmerking. Ti's niet dat je hier bewust voor kiest hoor, het overkomt je helaas. Waar voor de meeste mensen geldt: neuken en hoppa zwanger, is dat helaas niet voor iedereen weggelegd. En ja tuurlijk je kan nee zeggen, maar je weet van te voren ook helemaal niet hoe zwaar je het gaat vinden. Moet je het daarom maar laten? Vind dat namelijk een beetje te kort door de bocht. Je hebt namelijk heel wat over voor een kinderwens, zoveel dat als je pech hebt je relatie er ook nog eens gaat. | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 14:58 |
ah, een stukje opbouwende feedback naar de schrijver toe ![]() | |
Ticootje | maandag 19 november 2012 @ 15:01 |
Juist, het is een traject wat voor je wordt bepaald.. En je weet, dat als je nee zegt, dat het gevolg is dat er geen kind komt... Dus nee is geen optie... Meestal. | |
DroogDok | maandag 19 november 2012 @ 15:01 |
Ga je niet juist tegen die grillen in met IVF? | |
droomvrouwtje | maandag 19 november 2012 @ 15:02 |
Idd nee zeggen is vaak geen optie, bij twijfel zegt een gyn zelfs al nee als je pech hebt. En hoe langer je wacht hoe langer je dingen uitstelt en dat maakt het er ook niet makkelijker op | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 15:03 |
Dacht ik dus ook altijd ![]() | |
DroogDok | maandag 19 november 2012 @ 15:04 |
Waarom niet? Het is behoorlijk egoïstisch juist (wij willen perse een kind). Misschien is "voor je lol" niet de juiste uitdrukken, maar je doet het toch echt alleen voor je zelf, het is een keuze. First world problems. | |
ProjSkippy | maandag 19 november 2012 @ 15:04 |
Misplaatst. Oké. Je hebt ervaring met het traject? | |
leeell | maandag 19 november 2012 @ 15:05 |
nee, maar dat is OUD-eigen lijkt het, evenals het drammen op "geen ervaring is niets weten" | |
Ticootje | maandag 19 november 2012 @ 15:06 |
Het ligt op de loer dat als het langer duurt, je aan elkaar gaat twijfelen... Soms weet je simpelweg wie zn "schuld" het is... Juist als het langer duurt gaan de gedachten door je hoofd, met ieder ander zou het een kwestie van neuken zijn... Of het idee krijgen dat het hele traject je hele leven bepaald.. Wat misschien zelfs zo is... Niets is meer belangrijk, alleen maar het zwanger worden.. Enkel en alleen daar oog voor hebben, en je relatie en partner daarbij volledig uit het oog verliezen.. | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 15:07 |
Natuurlijk is het relatief in vergelijking met pakweg Dafur of Gaza. En natuurlijk doen we dit omdat wij "perse" een kind willen. Maar dat wil natuurlijk nog lang niet zeggen dat het dan leuk is of dat je niet onderweg naar dat doel een keer zou mogen klagen over de route naar dat doel. Je kunt alles wel wegrelativeren | |
simmu | maandag 19 november 2012 @ 15:08 |
dat. die op is een hele grote "gelijk heb je!" ![]() ik hoop dat het allemaal snel lukt en soepeltjes verloopt voor jullie | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 15:09 |
Daar ben ik het zelfs mee eens ![]() | |
ProjSkippy | maandag 19 november 2012 @ 15:10 |
Jij beoordeelt iemands gevoelens als over-dramatisch. Over iemands gevoelens kun je niet oordelen, want iedereen voelt het nou eenmaal zoals hij/zij het voelt. De 'ervaringskaart' speel ik omdat je iemands toon van schrijven als misplaatst beoordeeld. Als je zoiets kunt zeggen ga ik er toch vanuit dat je die mening ergens op baseert. [ Bericht 12% gewijzigd door ProjSkippy op 19-11-2012 15:47:56 ] | |
Saffier | maandag 19 november 2012 @ 15:16 |
Een kind wil je vaak wel 'voor de lol' (ook al is deze uitdrukking nu ook niet helemaal hoe ik het bedoel te zeggen) maar dat traject ingaan om een kind te kunnen krijgen doe je níét voor de lol. | |
DroogDok | maandag 19 november 2012 @ 15:42 |
Klopt, dat doe je omdat je het wil, dan moet je niet gaan lopen miepen dat het allemaal zo zwaar is. Moet je wachten tot dat kind er straks is, dat is pas zwaar. En dan heb ik het nog niet eens over een kind met aangeboren afwijkingen ofzo. | |
simmu | maandag 19 november 2012 @ 15:44 |
wat is dit? een wedstrijd van wat het zwaarste is ofzo? mag je pas zeggen dat je het allemaal echt niet tof vind wanneer er echt hele erge dingen zijn gebeurd? wat een onzin. | |
RockabeIIa | maandag 19 november 2012 @ 15:44 |
Hoezo egoistisch? ![]() Dat is nu juist voor veel mensen de zin van hun bestaan. Anderen zien juist het niet willen leven met kinderen als egoisme... | |
DroogDok | maandag 19 november 2012 @ 15:47 |
Zo kan je alles natuurlijk egoïstisch noemen. Ik vind dat als mensen kosten wat het kost zwanger willen raken terwijl dit op natuurlijke wijze niet lukt egoïstisch. | |
DroogDok | maandag 19 november 2012 @ 15:48 |
TS moet het in perspectief zien en niet zo miepen. | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 15:51 |
plaats het even in perspectief dan wil je? Plaats even in perspectief dat je pakweg een jaar of 3-4 van je relatie in het teken ziet staan van (in ons geval) een chronische aandoening bij je vrouw, ziekenhuisbezoek na ziekenhuisbezoek, operaties, hormoonkuren met alle bijwerkingen van dien, "grappige" opmerkingen van mensen in je omgeving en je leven overgenomen zien worden door mensen in witte jassen die voor jou gaan bepalen hoe je agenda wordt ingedeeld? (en ja, ik miep) | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 15:52 |
Overigens is een kinderwens niet egoistisch, maar een gevolg van de evolutionaire drang om je genen door te geven om de soort te behouden. | |
RockabeIIa | maandag 19 november 2012 @ 15:53 |
Ik vind het bepalen van anderen wat hun levensdoel is en hoe ze dat willen bereiken niet mijn of jouw zaak. Het is al jammer en verdrietig genoeg dat bij zoveel mensen het 'krijgen' van een kind zo moeilijk gaat. En inderdaad, zo kun je alles egoistisch noemen. Ik durf te wedden dat jij ook dingen doet en wilt die ik als heel egoistisch beoordeel. | |
simmu | maandag 19 november 2012 @ 15:53 |
ja nou, dat zeggen een hoop mensen over andere mensen wanneer die aangeven iets niet tof te vinden. en dat gaat over alles. varierend van hier in dit topic, tot een ontslag (niet zeiken, solliciteren) tot na dat ontslag geen werk kunnen vinden (luie uitvreter) tot verdriet op de overlijdensdag van je kind (jaja, tis al 2 jaar geleden hoor. pak jezelf eens aan) maar ja; het komt zo lekker makkelijk je toetsenbord of strot uit he | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 16:01 |
Ik snap DroogDok op zich wel hoor. Nog niet eens zo heel lang geleden, vond ik dat hele IVF-verhaal ook zwaar over de top. Soms kun je nou eenmaal geen kinderen krijgen, deal with it. Je kunt tenslotte ook prima leven zonder. En tja.. dan is het 3 of 4 jaar later ![]() | |
ElisaB | maandag 19 november 2012 @ 16:03 |
Eens ![]() * dekking zoek ![]() | |
ElisaB | maandag 19 november 2012 @ 16:05 |
Ow, en OT: er lijkt me werkelijk geen lol aan ![]() Van dichtbij een aantal trajecten kunnen volgen en de pret was er na een poosje écht wel af. En dát snap ik heel goed. | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 16:05 |
whehe.. true ![]() | |
teamlead | maandag 19 november 2012 @ 16:08 |
dat dus ook ja ![]() | |
Incantrix | maandag 19 november 2012 @ 16:15 |
Ik vind de term 'kinderwens' een enorme understatement, drang komt meer in de richring inderdaad. Goede post, Teamlid, wmb mag er best meer aandacht en begrip zijn voor de heren binnen zulke trajecten. Veel succes ![]() | |
kingtoppie | maandag 19 november 2012 @ 16:18 |
Terecht topic. | |
Vlinder | maandag 19 november 2012 @ 17:21 |
Ik hoop zo dat het een gezonde plakker is. ![]() | |
ElisaB | maandag 19 november 2012 @ 18:16 |
Bij mij deed het dat wel. Incidenteel denk ik nog wel eens 'had leuk geweest / jammer dat ik het nooit zal ervaren', maar wmb is het zo het is. Maar ik ben er dan ook ietsjes bovengemiddeld principieel over. Niet zo principieel dat ik ervoor op de barricades ga, want jouw principe is waarschijnlijk niet minder waardevol of bepalend dan het mijne. Maar voor mezelf: een no-go. Zo hoort het ook te gaan. Dat klinische is letterlijk en figuurlijk ruk ![]() | |
Ahava | maandag 19 november 2012 @ 21:21 |
Heel goede post, teamlead. Ik zie bij mijn partner hoeveel het veel het van hem heeft gevraagd. Anderen zien dat niet, die gaan daar volkomen aan voorbij. Zelfs zijn eigen ouders begrijpen dat niet echt. Dat vind ik heel verdrietig om te zien. Zeker nu, wij zijn gestopt zonder kinderen te krijgen, en hij heeft daar net als ik veel verdriet van, maar anderen denken vaak dat ik de enige ben met verdriet. Veel sterkte voor jullie allebei. | |
_NIKKI_ | maandag 19 november 2012 @ 21:44 |
Teamlead, echt hulde voor jouw verhaal! De emotionele rollercoaster waar je in terecht komt is onvoorstelbaar als je niet zelf in het traject zit. Nu ben ik zelf een heel nuchter persoon, heb geen last van de hormonen en ben niet ontroostbaar of verdrietig als een poging mislukt is of toen ik een paar weken geleden een mk kreeg. Mijn man daarentegen, ik zie hem breken, de dag van de mislukte poging stapte hij met tranen in zijn ogen de deur binnen. En niet het feit dat een poging is mislukt doet mij pijn, maar het feit dat ik mijn man emotioneel zie afbrokkelen. Hij is er kwaad om, verdrietig om, het is gewoon emotioneel ontzettend zwaar voor hem. Voorál voor hem, hij staat aan de zijlijn, kan alleen toekijken, moet hopen op een goede afloop. En dit alles gebeurt met hem terwijl wij al een gezonde dochter hebben, zelfs ondanks dat heeft het nog zo'n impact. Heel veel sterkte, het is gewoon allemaal k*t je vraagt er niet om, je wordt 'gewoon' meegesleurd en er is geen weg terug (in de meeste gevallen dan). ![]() | |
ElisaB | maandag 19 november 2012 @ 21:49 |
Nofi, echt niet, maar dat klinkt vreselijk. Heeft ie hulp gezocht? | |
_NIKKI_ | maandag 19 november 2012 @ 21:55 |
Nee, hij heeft mij. ![]() | |
BE | maandag 19 november 2012 @ 21:56 |
Grappig, ook nofi van mijn kant, maar als een vrouw zou huilen na een mislukte poging is dat wrsch heel verdrietig maar ook begrijpelijk, als het een man betreft komt er de vraag of hij hulp gezocht heeft. Waarom mogen mannen niet ook gewoon stikverdrietig zijn om dit gebeuren maar moet er meteen iets mee? (Of ik moet je niet goed begrijpen hoor, vandaar nofi) | |
Ticootje | maandag 19 november 2012 @ 22:06 |
Precies dat. Het is blijkbaar logischer dat vrouwen instorten. Mannen wordt van verwacht dat ze niet janken en gewoon doorgaan. Er zijn voor hun vrouw. Enz enz. | |
_NIKKI_ | maandag 19 november 2012 @ 22:11 |
Dat dus Tico! En bij mij en mijn man het dus andersom, ik stort niet in, hij wel. Hij is de emo van ons twee. En dat mág ook gewoon. Juist elkaars gevoelens respecteren er zijn voor elkaar maakt onze band alleen maar sterker. ![]() | |
BE | maandag 19 november 2012 @ 22:13 |
![]() | |
ElisaB | maandag 19 november 2012 @ 22:13 |
Goed punt ![]() Stikverdrietig zijnheb ik niets op tegen (alsof ik er ook maar iets over te zeggen heb, maar even voor het beeld), maar emotioneel afbrokkelen... |