zo'n ivf-traject zuigt eigenlijk best wel

Heel goede post, teamlead. Ik zie bij mijn partner hoeveel het veel het van hem heeft gevraagd. Anderen zien dat niet, die gaan daar volkomen aan voorbij. Zelfs zijn eigen ouders begrijpen dat niet echt. Dat vind ik heel verdrietig om te zien. Zeker nu, wij zijn gestopt zonder kinderen te krijgen, en hij heeft daar net als ik veel verdriet van, maar anderen denken vaak dat ik de enige ben met verdriet.

Veel sterkte voor jullie allebei.

Teamlead, echt hulde voor jouw verhaal!
De emotionele rollercoaster waar je in terecht komt is onvoorstelbaar als je niet zelf in het traject zit. Nu ben ik zelf een heel nuchter persoon, heb geen last van de hormonen en ben niet ontroostbaar of verdrietig als een poging mislukt is of toen ik een paar weken geleden een mk kreeg.
Mijn man daarentegen, ik zie hem breken, de dag van de mislukte poging stapte hij met tranen in zijn ogen de deur binnen. En niet het feit dat een poging is mislukt doet mij pijn, maar het feit dat ik mijn man emotioneel zie afbrokkelen. Hij is er kwaad om, verdrietig om, het is gewoon emotioneel ontzettend zwaar voor hem. Voorál voor hem, hij staat aan de zijlijn, kan alleen toekijken, moet hopen op een goede afloop. En dit alles gebeurt met hem terwijl wij al een gezonde dochter hebben, zelfs ondanks dat heeft het nog zo'n impact.

Heel veel sterkte, het is gewoon allemaal k*t je vraagt er niet om, je wordt 'gewoon' meegesleurd en er is geen weg terug (in de meeste gevallen dan).

quote:

Op maandag 19 november 2012 21:44 schreef _NIKKI_ het volgende:
Mijn man daarentegen, ik zie hem breken, de dag van de mislukte poging stapte hij met tranen in zijn ogen de deur binnen. En niet het feit dat een poging is mislukt doet mij pijn, maar het feit dat ik mijn man emotioneel zie afbrokkelen. Hij is er kwaad om, verdrietig om, het is gewoon emotioneel ontzettend zwaar voor hem.

Nofi, echt niet, maar dat klinkt vreselijk. Heeft ie hulp gezocht?

quote:

Op maandag 19 november 2012 21:49 schreef ElisaB het volgende:

[..]

Nofi, echt niet, maar dat klinkt vreselijk. Heeft ie hulp gezocht?

Nee, hij heeft mij.

Grappig, ook nofi van mijn kant, maar als een vrouw zou huilen na een mislukte poging is dat wrsch heel verdrietig maar ook begrijpelijk, als het een man betreft komt er de vraag of hij hulp gezocht heeft.

Waarom mogen mannen niet ook gewoon stikverdrietig zijn om dit gebeuren maar moet er meteen iets mee?

(Of ik moet je niet goed begrijpen hoor, vandaar nofi)

quote:

Op maandag 19 november 2012 21:56 schreef Brighteyes het volgende:
Grappig, ook nofi van mijn kant, maar als een vrouw zou huilen na een mislukte poging is dat wrsch heel verdrietig maar ook begrijpelijk, als het een man betreft komt er de vraag of hij hulp gezocht heeft.

Waarom mogen mannen niet ook gewoon stikverdrietig zijn om dit gebeuren maar moet er meteen iets mee?

(Of ik moet je niet goed begrijpen hoor, vandaar nofi)

Precies dat.

Het is blijkbaar logischer dat vrouwen instorten. Mannen wordt van verwacht dat ze niet janken en gewoon doorgaan. Er zijn voor hun vrouw. Enz enz.

Dat dus Tico! En bij mij en mijn man het dus andersom, ik stort niet in, hij wel. Hij is de emo van ons twee. En dat mág ook gewoon. Juist elkaars gevoelens respecteren er zijn voor elkaar maakt onze band alleen maar sterker.

quote:

Op maandag 19 november 2012 22:11 schreef _NIKKI_ het volgende:
Dat dus Tico! En bij mij en mijn man het dus andersom, ik stort niet in, hij wel. Hij is de emo van ons twee. En dat mág ook gewoon. Juist elkaars gevoelens respecteren er zijn voor elkaar maakt onze band alleen maar sterker.

quote:

Op maandag 19 november 2012 21:56 schreef Brighteyes het volgende:
Grappig, ook nofi van mijn kant, maar als een vrouw zou huilen na een mislukte poging is dat wrsch heel verdrietig maar ook begrijpelijk, als het een man betreft komt er de vraag of hij hulp gezocht heeft.

Waarom mogen mannen niet ook gewoon stikverdrietig zijn om dit gebeuren maar moet er meteen iets mee?

(Of ik moet je niet goed begrijpen hoor, vandaar nofi)

Goed punt

Stikverdrietig zijnheb ik niets op tegen (alsof ik er ook maar iets over te zeggen heb, maar even voor het beeld), maar emotioneel afbrokkelen...