W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
quote:Mercurius zoals u de planeet nog nooit zag
De korte video werd door wetenschappers van NASA samengesteld met beelden die het ruimtevaartuig Messenger heeft gemaakt. Voor het menselijk oog zou Mercurius er niet zo kleurrijk uitzien, want de kleuren zijn feller gemaakt om de verscheidenheid van het oppervlak te benadrukken.
Messenger heeft bijna twee jaar rond Mercurius gedraaid en heeft al meer dan 168.000 foto's van de planeet gemaakt. Met die beelden heeft NASA 99 procent van Mercurius in beeld kunnen brengen.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
26-02-2013
Experimenteel bewijs voor grote invloed microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal
Schematische voorstelling van accretie, oppervlaktediffusie en chemische desorptie.
Een Frans/Nederlands team van astronomen, onder wie Stéphanie Cazaux uit Groningen, heeft met laboratoriumproeven aangetoond dat moleculen op microscopisch kleine stofdeeltjes in de ruimte, direct in de gasfase kunnen komen. Dit resultaat kan belangrijke gevolgen hebben voor theorieën over de chemische samenstelling van het heelal en de manier waarop sterren worden gevormd. Het resultaat is vandaag online gepubliceerd op Nature Scientific Reports.
Al in de jaren '60 van de vorige eeuw was duidelijk dat in gebieden waar sterren en planeten worden geboren, stofdeeltjes belangrijk zijn voor de productie van de meest simpele tot zeer complexe moleculen die in het heelal voorkomen. Maar het precieze mechanisme waardoor moleculen die op het oppervlak van de stofkorreltjes zijn gemaakt, onmiddellijk tot gas transformeren en weer de ruimte ingaan, was onbekend.
Om te onderzoeken hoe de moleculen op stofkorreltjes in de gasfase komen, hebben de astronomen in het lab de vorming van water op silicaten bestudeerd. Deze soort mineralen is gekozen omdat hiermee de stofkorreltjes in de ruimte zo goed mogelijk worden nagebootst. Eerst werd moleculair zuurstof (O2) op het oppervlak gebracht, dat was afgekoeld tot een zeer lage temperatuur van 10 graden Kelvin (-263 graden Celsius). Vervolgens werden waterstofatomen op hetzelfde oppervlak aangebracht, die daarna werden bedekt met O2. Uit metingen met een massaspectrometer bleek dat 90% van de zojuist gevormde moleculen, direct het oppervlak weer verlieten en gas vormden. Dit proces heet chemische desorptie.
Over desorptie is veel gespeculeerd, en het mechanisme is nu voor het eerst in het lab aangetoond. Het proces van desorptie is wel eerder in astrochemische modellen van stervorming meegenomen, maar met geschatte waarden. De ontdekking zal daarom gevolgen hebben voor stervormingstheorieën. De hoeveelheid gasmoleculen in een wolk die ineenstort onder zijn eigen gewicht om een ster te vormen, is namelijk bepalend voor de snelheid waarmee de stervorming plaatsvindt, het aantal sterren en hun uiteindelijke massa. “Onze experimenten laten zien dat de microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal een directe impact hebben op de chemie van astrofysische objecten”, zegt Cazaux. “Dit heeft grote consequenties voor de interpretatie en analyse van veel objecten in het heelal, maar ook voor ons begrip van stervorming.”
De experimenten zijn uitgevoerd op het LERMA-lab van de Universiteit van Cergy-Pontoise in Parijs. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Experimenteel bewijs voor grote invloed microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal
Schematische voorstelling van accretie, oppervlaktediffusie en chemische desorptie.
Een Frans/Nederlands team van astronomen, onder wie Stéphanie Cazaux uit Groningen, heeft met laboratoriumproeven aangetoond dat moleculen op microscopisch kleine stofdeeltjes in de ruimte, direct in de gasfase kunnen komen. Dit resultaat kan belangrijke gevolgen hebben voor theorieën over de chemische samenstelling van het heelal en de manier waarop sterren worden gevormd. Het resultaat is vandaag online gepubliceerd op Nature Scientific Reports.
Al in de jaren '60 van de vorige eeuw was duidelijk dat in gebieden waar sterren en planeten worden geboren, stofdeeltjes belangrijk zijn voor de productie van de meest simpele tot zeer complexe moleculen die in het heelal voorkomen. Maar het precieze mechanisme waardoor moleculen die op het oppervlak van de stofkorreltjes zijn gemaakt, onmiddellijk tot gas transformeren en weer de ruimte ingaan, was onbekend.
Om te onderzoeken hoe de moleculen op stofkorreltjes in de gasfase komen, hebben de astronomen in het lab de vorming van water op silicaten bestudeerd. Deze soort mineralen is gekozen omdat hiermee de stofkorreltjes in de ruimte zo goed mogelijk worden nagebootst. Eerst werd moleculair zuurstof (O2) op het oppervlak gebracht, dat was afgekoeld tot een zeer lage temperatuur van 10 graden Kelvin (-263 graden Celsius). Vervolgens werden waterstofatomen op hetzelfde oppervlak aangebracht, die daarna werden bedekt met O2. Uit metingen met een massaspectrometer bleek dat 90% van de zojuist gevormde moleculen, direct het oppervlak weer verlieten en gas vormden. Dit proces heet chemische desorptie.
Over desorptie is veel gespeculeerd, en het mechanisme is nu voor het eerst in het lab aangetoond. Het proces van desorptie is wel eerder in astrochemische modellen van stervorming meegenomen, maar met geschatte waarden. De ontdekking zal daarom gevolgen hebben voor stervormingstheorieën. De hoeveelheid gasmoleculen in een wolk die ineenstort onder zijn eigen gewicht om een ster te vormen, is namelijk bepalend voor de snelheid waarmee de stervorming plaatsvindt, het aantal sterren en hun uiteindelijke massa. “Onze experimenten laten zien dat de microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal een directe impact hebben op de chemie van astrofysische objecten”, zegt Cazaux. “Dit heeft grote consequenties voor de interpretatie en analyse van veel objecten in het heelal, maar ook voor ons begrip van stervorming.”
De experimenten zijn uitgevoerd op het LERMA-lab van de Universiteit van Cergy-Pontoise in Parijs. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-02-2013
Pas ontdekte komeet op ramkoers met Mars?
In januari ontdekten wetenschappers de komeet C/2013 A1. En inmiddels weten ze ook iets meer over de baan die deze komeet volgt. En het lijkt erop dat die baan de komeet in 2014 heel dicht bij Mars in de buurt brengt.
Astronomen namen de komeet C/2013 A1 in januari voor het eerst waar. In de periode erna spitten ze door observaties van het Catalina Sky Survey in Arizona in de hoop meer sporen van de komeet te vinden. Dat lukte: ze vonden de komeet in de observaties terug en kregen zo een steeds beter beeld van de baan die de komeet in het verleden gevolgd heeft.
Dicht bij Mars
Op basis van die gegevens konden de astronomen ook speculeren waar de komeet zich in de toekomst heen zal begeven. Ze trokken de baan door en ontdekten dat de komeet in 2014 rakelings langs Mars scheert en mogelijk zelfs op de planeet zal inslaan.
Afstand
Op 19 oktober 2014 scheert de komeet op een minimale afstand van 0 AU en een maximale afstand van 0.00794 AU langs Mars. AU staat voor Astronomical Unit en betreft de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon. 1 AU is ongeveer 149.597.871 kilometer. Dat betekent dat de huidige waarnemingen erop wijzen dat de maximale afstand waarop C/2013 A1 langs Mars scheert ruwweg 1.187.894 kilometer is. De meest waarschijnlijke afstand waarop C/2013 A1 Mars passeert, wordt op dit moment geschat op 0.00070257 AU, oftewel: 105.104 kilometer.
Klein
En daarmee lijkt de kans op een inslag voor nu aanwezig, maar klein. Maar onderzoekers zullen de komeet ongetwijfeld goed in de gaten houden. De gegevens die ze tot op heden van de komeet hebben verzameld, betreffen een periode van zo’n 74 dagen. Dat is een vrij korte periode om de baan van een komeet te bepalen. Meer waarnemingen zijn dan ook hard nodig om de baan steeds preciezer te bepalen. En wie weet loopt het dan uiteindelijk allemaal met een sisser af.
Welke gevolgen een eventuele inslag op Mars zou hebben, is overigens ook nog onduidelijk. Daarvoor missen de astronomen voor nu te veel informatie. Zo weten ze bijvoorbeeld nog niet hoe groot C/2013 A1 is.
(allesoversterrenkunde)
Pas ontdekte komeet op ramkoers met Mars?
In januari ontdekten wetenschappers de komeet C/2013 A1. En inmiddels weten ze ook iets meer over de baan die deze komeet volgt. En het lijkt erop dat die baan de komeet in 2014 heel dicht bij Mars in de buurt brengt.
Astronomen namen de komeet C/2013 A1 in januari voor het eerst waar. In de periode erna spitten ze door observaties van het Catalina Sky Survey in Arizona in de hoop meer sporen van de komeet te vinden. Dat lukte: ze vonden de komeet in de observaties terug en kregen zo een steeds beter beeld van de baan die de komeet in het verleden gevolgd heeft.
Dicht bij Mars
Op basis van die gegevens konden de astronomen ook speculeren waar de komeet zich in de toekomst heen zal begeven. Ze trokken de baan door en ontdekten dat de komeet in 2014 rakelings langs Mars scheert en mogelijk zelfs op de planeet zal inslaan.
Afstand
Op 19 oktober 2014 scheert de komeet op een minimale afstand van 0 AU en een maximale afstand van 0.00794 AU langs Mars. AU staat voor Astronomical Unit en betreft de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon. 1 AU is ongeveer 149.597.871 kilometer. Dat betekent dat de huidige waarnemingen erop wijzen dat de maximale afstand waarop C/2013 A1 langs Mars scheert ruwweg 1.187.894 kilometer is. De meest waarschijnlijke afstand waarop C/2013 A1 Mars passeert, wordt op dit moment geschat op 0.00070257 AU, oftewel: 105.104 kilometer.
Klein
En daarmee lijkt de kans op een inslag voor nu aanwezig, maar klein. Maar onderzoekers zullen de komeet ongetwijfeld goed in de gaten houden. De gegevens die ze tot op heden van de komeet hebben verzameld, betreffen een periode van zo’n 74 dagen. Dat is een vrij korte periode om de baan van een komeet te bepalen. Meer waarnemingen zijn dan ook hard nodig om de baan steeds preciezer te bepalen. En wie weet loopt het dan uiteindelijk allemaal met een sisser af.
Welke gevolgen een eventuele inslag op Mars zou hebben, is overigens ook nog onduidelijk. Daarvoor missen de astronomen voor nu te veel informatie. Zo weten ze bijvoorbeeld nog niet hoe groot C/2013 A1 is.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Van Allen Probes Discover a New Radiation Belt
Feb. 28, 2013: Earth's radiation belts were one of the first discoveries of the Space Age. A new finding published in today's issue of Science shows that we still have much to learn about them. NASA's twin Van Allen Probes, launched just last August, have revealed a previously unknown third radiation belt around Earth.
"Even 55 years after their discovery, Earth's radiation belts still are capable of surprising us," said Nicky Fox, Van Allen Probes deputy project scientist at the Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory in Laurel, Md. "We thought we knew the radiation belts, but we don't."
Bekijk hier de video animatie
Previous observations of the Van Allen belts dating back to the late 1950s have documented two distinct regions of trapped radiation surrounding our planet, known as the inner and outer radiation belts. Particle sensors aboard the twin Van Allen Probes quickly revealed to scientists the existence of a transient, third radiation belt. Scientists observed the third belt for four weeks before a powerful interplanetary shock wave from the sun annihilated it.
Each of the two Van Allen Probes carries an identical set of five instrument suites that allow scientists to gather data on the belts in unprecedented detail. Key data for this discovery came from the Relativistic Electron Proton Telescope (REPT) instrument, part of the probes' Energetic Particle, Composition, and Thermal Plasma Suite (ECT).
"This is the first time we have had such high-resolution instruments look at time, space and energy together in the outer belt," says Daniel Baker, lead author of the study and REPT instrument lead at the Laboratory for Atmospheric and Space Physics (LASP) at the University of Colorado in Boulder. "Previous observations of the outer radiation belt resolved it as a single blurry element. When we turned REPT on just two days after launch, we clearly saw the new belt and a [gap] between it and the outer belt."
Back in the 1950s when the radiation belts were discovered, they had little effect on ordinary people. Today the radiation belts are crucial to our high-tech society. Hundreds of satellites used for everything from weather prediction to GPS to television routinely skim the belts, subjecting themselves to energetic particles that can damage solar panels and short-circuit sensitive electronics. During geomagnetic storms when the belts are swollen by solar activity, whole fleets of satellites can be engulfed, imperiling the technological underpinnings of daily life on the planet below. The Van Allen Probes directly address these down-to-Earth problems
"The fantastic new capabilities and advances in technology in the Van Allen Probes allow scientists to see in unprecedented detail how the radiation belts are populated with charged particles, what causes them to change, and how they affect the upper reaches of Earth's atmosphere," says John Grunsfeld, NASA's associate administrator for science in Washington DC.
For more information about the Van Allen Probes, visit http://www.nasa.gov/vanallenprobes
Feb. 28, 2013: Earth's radiation belts were one of the first discoveries of the Space Age. A new finding published in today's issue of Science shows that we still have much to learn about them. NASA's twin Van Allen Probes, launched just last August, have revealed a previously unknown third radiation belt around Earth.
"Even 55 years after their discovery, Earth's radiation belts still are capable of surprising us," said Nicky Fox, Van Allen Probes deputy project scientist at the Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory in Laurel, Md. "We thought we knew the radiation belts, but we don't."
Bekijk hier de video animatie
Previous observations of the Van Allen belts dating back to the late 1950s have documented two distinct regions of trapped radiation surrounding our planet, known as the inner and outer radiation belts. Particle sensors aboard the twin Van Allen Probes quickly revealed to scientists the existence of a transient, third radiation belt. Scientists observed the third belt for four weeks before a powerful interplanetary shock wave from the sun annihilated it.
Each of the two Van Allen Probes carries an identical set of five instrument suites that allow scientists to gather data on the belts in unprecedented detail. Key data for this discovery came from the Relativistic Electron Proton Telescope (REPT) instrument, part of the probes' Energetic Particle, Composition, and Thermal Plasma Suite (ECT).
"This is the first time we have had such high-resolution instruments look at time, space and energy together in the outer belt," says Daniel Baker, lead author of the study and REPT instrument lead at the Laboratory for Atmospheric and Space Physics (LASP) at the University of Colorado in Boulder. "Previous observations of the outer radiation belt resolved it as a single blurry element. When we turned REPT on just two days after launch, we clearly saw the new belt and a [gap] between it and the outer belt."
Back in the 1950s when the radiation belts were discovered, they had little effect on ordinary people. Today the radiation belts are crucial to our high-tech society. Hundreds of satellites used for everything from weather prediction to GPS to television routinely skim the belts, subjecting themselves to energetic particles that can damage solar panels and short-circuit sensitive electronics. During geomagnetic storms when the belts are swollen by solar activity, whole fleets of satellites can be engulfed, imperiling the technological underpinnings of daily life on the planet below. The Van Allen Probes directly address these down-to-Earth problems
"The fantastic new capabilities and advances in technology in the Van Allen Probes allow scientists to see in unprecedented detail how the radiation belts are populated with charged particles, what causes them to change, and how they affect the upper reaches of Earth's atmosphere," says John Grunsfeld, NASA's associate administrator for science in Washington DC.
For more information about the Van Allen Probes, visit http://www.nasa.gov/vanallenprobes
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
SpaceX capsule encounters problems in orbit
by Staff Writers
Washington (AFP) March 1, 2013
The unmanned Dragon capsule launched by US private firm SpaceX encountered problems en route to the International Space Station on Friday when three of its four thrusters malfunctioned, the company said.
"Issue with Dragon thruster pods. System inhibiting three of four from initializing. About to command inhibit override," the company's billionaire founder Elon Musk wrote on the micro-blogging website Twitter.
SpaceX spokeswoman Christina Ra said the spacecraft "experienced an issue with a propellant valve" after reaching orbit.
"One thruster pod is running. We are trying to bring up the remaining three. We did go ahead and get the solar arrays deployed. Once we get at least two pods running, we will begin a series of burns to get to station," she said.
The malfunction occurred shortly after the capsule achieved orbit and separated from the Falcon 9 rocket that launched it earlier in the day from Cape Canaveral, Florida.
The Dragon vehicle is carrying 1,200 pounds (544 kilograms) of supplies on the firm's second resupply mission to the ISS. The two missions were preceded by a nearly flawless test mission.
The first resupply mission last October was a milestone in US efforts to cut costs by privatizing space exploration. The current mission is the second of 12 planned trips in NASA's $1.6 billion contract with SpaceX.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
twitter:elonmusk twitterde op vrijdag 01-03-2013 om 22:04:13 Thruster pods one through four are now operating nominally. Preparing to raise orbit. All systems green. reageer retweet
Thruster pods one through four are now operating nominally. Preparing to raise orbit. All systems green. twitter:elonmusk twitterde op vrijdag 01-03-2013 om 23:16:48 Orbit raising burn successful. Dragon back on track. reageer retweet
The difference between the three Abrahamic religions:
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
28-02-2013
DNA-bouwsteen ontdekt in interstellaire ruimte
Moleculaire gaswolken in het sterrenbeeld Boogschutter.
Bij onderzoek met de Green Bank-radiotelescoop zijn twee nieuwe moleculen ontdekt die een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van leven. Deze zogeheten prebiotische moleculen zijn waarschijnlijk gevormd aan de oppervlakken van kleine deeltjes van ijs en stof.
Het bestaan van de interstellaire moleculen kwam aan het licht bij waarnemingen van een grote gaswolk in de buurt van het centrum van de Melkweg. Het ene molecuul, cyanomethanimine, is een bouwsteen van adenine, een van de vier nucleobasen die de 'sporten' vormen in de ladderstructuur van ons DNA. Van het andere molecuul, ethanimine, wordt vermoed dat het rol speelt bij de vorming van alanine, een van de twintig natuurlijk voorkomende aminozuren.
De nieuwe moleculen zijn herkend aan de specifieke radiostraling die zij uitzenden wanneer ze van de ene rotatietoestand in de andere overgaan. In het laboratorium is vastgesteld welke frequenties de verschillende prebiotische moleculen uitzenden. Vervolgens wordt in de gegevens van radiotelescopen gekeken of deze frequenties terug te vinden zijn in de radiostraling van moleculaire gaswolken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
DNA-bouwsteen ontdekt in interstellaire ruimte
Moleculaire gaswolken in het sterrenbeeld Boogschutter.
Bij onderzoek met de Green Bank-radiotelescoop zijn twee nieuwe moleculen ontdekt die een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van leven. Deze zogeheten prebiotische moleculen zijn waarschijnlijk gevormd aan de oppervlakken van kleine deeltjes van ijs en stof.
Het bestaan van de interstellaire moleculen kwam aan het licht bij waarnemingen van een grote gaswolk in de buurt van het centrum van de Melkweg. Het ene molecuul, cyanomethanimine, is een bouwsteen van adenine, een van de vier nucleobasen die de 'sporten' vormen in de ladderstructuur van ons DNA. Van het andere molecuul, ethanimine, wordt vermoed dat het rol speelt bij de vorming van alanine, een van de twintig natuurlijk voorkomende aminozuren.
De nieuwe moleculen zijn herkend aan de specifieke radiostraling die zij uitzenden wanneer ze van de ene rotatietoestand in de andere overgaan. In het laboratorium is vastgesteld welke frequenties de verschillende prebiotische moleculen uitzenden. Vervolgens wordt in de gegevens van radiotelescopen gekeken of deze frequenties terug te vinden zijn in de radiostraling van moleculaire gaswolken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-03-2013
Mogelijk een planeet ontdekt die zich nog in de ‘baarmoeder’ bevindt
Astronomen bestudeerden de ster HD 100546. Deze ster bevindt zich op zo’n 335 lichtjaar van de aarde en is nog vrij jong. In de materieschijf rondom de ster ontdekten de astronomen tot hun verbazing iets wat op een planeet in wording lijkt. Het zou gaan om een gasplaneet die vergelijkbaar is met Jupiter.
Nog een planeet
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers hun pijlen op HD 100546 richten. De ster is al veelvuldig bestudeerd. Eerder onderzoek wees erop dat zich rond de ster een gasplaneet bevindt. De afstand tussen deze gasplaneet en de ster is ongeveer zes keer zo groot als de afstand tussen de zon en onze aarde. De protoplaneet die onderzoekers nu op het spoor denken te zijn, staat nog veel verder weg. Deze zou zich aan de randen van het stelsel bevinden.
De astronomen ontdekten de protoplaneet met behulp van ESO’s Very Large Telescope. Op de beelden is de protoplaneet maar een zwak vlekje. Het helderste deel van de zwakke vlek is de mogelijke protoplaneet. De schijf die u daaronder ziet, verbergt de ster. Afbeelding: ESO.
Doorbraak
Als bevestigd kan worden dat het inderdaad om een protoplaneet gaat, zou dat een doorbraak kunnen betekenen in het onderzoek naar de totstandkoming van planeten. “Tot nu toe is planeetvorming een vraagstuk dat vooral met computersimulaties wordt aangepakt,” vertelt onderzoeker Sascha Quanz. “Als onze ontdekking inderdaad een planeet-in-wording is, zullen wetenschappers voor het eerst in de gelegenheid zijn om het planeetvormingsproces, en de interactie tussen een planeet-in-wording en zijn kraamkamer in een zeer vroeg stadium te onderzoeken.”
Theorieën
Op dit moment hebben onderzoekers al wel theorieën over hoe gasplaneten ontstaan. Het idee is dat ze gas en stof – dat is overgebleven na de totstandkoming van de ster – tot zich nemen om te groeien. De waarnemingen van deze protoplaneet wijzen er totnogtoe op dat die theorie klopt: nabij de protoplaneet vonden de onderzoekers structuren in de stofrijke circumstellaire schijf. Deze structuren zouden het resultaat zijn van een interactie tussen de schijf en de planeet. Bovendien zijn er observaties gedaan die erop wijzen dat de vorming van de planeet ervoor zorgt dat de omgeving van de protoplaneet opwarmt.
De stofschijf rondom de ster. De oranje stip geeft de locatie van de mogelijke protoplaneet aan. Afbeelding: ESO / NASA / ESA / Ardila et al.
De onderzoekers blijven echter voorzichtig. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of het echt om een protoplaneet gaat. Zo zou het nog kunnen dat het in werkelijkheid om een ontwikkelde planeet gaat die uit zijn baan dichter bij de ster is gegooid. Dergelijke scenario’s zullen eerst moeten worden uitgesloten.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door Misty_eyes op 02-03-2013 21:40:55 ]
Mogelijk een planeet ontdekt die zich nog in de ‘baarmoeder’ bevindt
Astronomen bestudeerden de ster HD 100546. Deze ster bevindt zich op zo’n 335 lichtjaar van de aarde en is nog vrij jong. In de materieschijf rondom de ster ontdekten de astronomen tot hun verbazing iets wat op een planeet in wording lijkt. Het zou gaan om een gasplaneet die vergelijkbaar is met Jupiter.
Nog een planeet
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers hun pijlen op HD 100546 richten. De ster is al veelvuldig bestudeerd. Eerder onderzoek wees erop dat zich rond de ster een gasplaneet bevindt. De afstand tussen deze gasplaneet en de ster is ongeveer zes keer zo groot als de afstand tussen de zon en onze aarde. De protoplaneet die onderzoekers nu op het spoor denken te zijn, staat nog veel verder weg. Deze zou zich aan de randen van het stelsel bevinden.
De astronomen ontdekten de protoplaneet met behulp van ESO’s Very Large Telescope. Op de beelden is de protoplaneet maar een zwak vlekje. Het helderste deel van de zwakke vlek is de mogelijke protoplaneet. De schijf die u daaronder ziet, verbergt de ster. Afbeelding: ESO.
Doorbraak
Als bevestigd kan worden dat het inderdaad om een protoplaneet gaat, zou dat een doorbraak kunnen betekenen in het onderzoek naar de totstandkoming van planeten. “Tot nu toe is planeetvorming een vraagstuk dat vooral met computersimulaties wordt aangepakt,” vertelt onderzoeker Sascha Quanz. “Als onze ontdekking inderdaad een planeet-in-wording is, zullen wetenschappers voor het eerst in de gelegenheid zijn om het planeetvormingsproces, en de interactie tussen een planeet-in-wording en zijn kraamkamer in een zeer vroeg stadium te onderzoeken.”
Theorieën
Op dit moment hebben onderzoekers al wel theorieën over hoe gasplaneten ontstaan. Het idee is dat ze gas en stof – dat is overgebleven na de totstandkoming van de ster – tot zich nemen om te groeien. De waarnemingen van deze protoplaneet wijzen er totnogtoe op dat die theorie klopt: nabij de protoplaneet vonden de onderzoekers structuren in de stofrijke circumstellaire schijf. Deze structuren zouden het resultaat zijn van een interactie tussen de schijf en de planeet. Bovendien zijn er observaties gedaan die erop wijzen dat de vorming van de planeet ervoor zorgt dat de omgeving van de protoplaneet opwarmt.
De stofschijf rondom de ster. De oranje stip geeft de locatie van de mogelijke protoplaneet aan. Afbeelding: ESO / NASA / ESA / Ardila et al.
De onderzoekers blijven echter voorzichtig. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of het echt om een protoplaneet gaat. Zo zou het nog kunnen dat het in werkelijkheid om een ontwikkelde planeet gaat die uit zijn baan dichter bij de ster is gegooid. Dergelijke scenario’s zullen eerst moeten worden uitgesloten.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door Misty_eyes op 02-03-2013 21:40:55 ]
Is al gepost (vorige pagina) maar blijft een mooi filmpje.quote:
Ah, die heb ik gemist. Thx ^^quote:Op zondag 3 maart 2013 10:10 schreef Misty_eyes het volgende:
[..]
Is al gepost (vorige pagina) maar blijft een mooi filmpje.
Calm down, please!
ISS heeft een draak te pakken
Space Station Grapples With a Dragon, Again
At 5:31 am ET Sunday morning, International Space Station astronauts guided the Canadarm2 robotic arm to an earlier-than-scheduled grappling maneuver with the SpaceX Dragon capsule. The grapple was originally scheduled for 6:31 am ET.
The approach of the unmanned Dragon — carrying supplies as part of a NASA resupply contract to the space station — came after the private spaceflight company overcame problems with three of four thruster pods that cast the mission into doubt shortly after launch on Friday. It is thought that there was either a blockage in the pressurization system or a faulty valve.
With this issue far behind, the robotic arm will pull the capsule to berth with the station’s Harmony module approximately an hour after the Canadarm2 grappled with the Dragon, 10 meters from the space station. When the grappling maneuver was complete, mission managers from NASA and SpaceX congratulated each other on a job well done.
“It’s not where you start, but where you finish that counts, and you guys really finished this one on the mark,” space station commander Kevin Ford told NASA mission control in Houston, Texas, and SpaceX HQ in Hawthorne, Calif. “You’re aboard, and we’ve got lots of science on there to bring aboard and get done. So congratulations to all of you.”
This is the second of 12 SpaceX resupply missions to the space station under a $1.6 billion NASA contract.
Space Station Grapples With a Dragon, Again
At 5:31 am ET Sunday morning, International Space Station astronauts guided the Canadarm2 robotic arm to an earlier-than-scheduled grappling maneuver with the SpaceX Dragon capsule. The grapple was originally scheduled for 6:31 am ET.
The approach of the unmanned Dragon — carrying supplies as part of a NASA resupply contract to the space station — came after the private spaceflight company overcame problems with three of four thruster pods that cast the mission into doubt shortly after launch on Friday. It is thought that there was either a blockage in the pressurization system or a faulty valve.
With this issue far behind, the robotic arm will pull the capsule to berth with the station’s Harmony module approximately an hour after the Canadarm2 grappled with the Dragon, 10 meters from the space station. When the grappling maneuver was complete, mission managers from NASA and SpaceX congratulated each other on a job well done.
“It’s not where you start, but where you finish that counts, and you guys really finished this one on the mark,” space station commander Kevin Ford told NASA mission control in Houston, Texas, and SpaceX HQ in Hawthorne, Calif. “You’re aboard, and we’ve got lots of science on there to bring aboard and get done. So congratulations to all of you.”
This is the second of 12 SpaceX resupply missions to the space station under a $1.6 billion NASA contract.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Niet echt astronomie maar toch een kanaal dat ik met jullie wil delen;
Hij doet een leuk overzicht van zonnevlekken, aardbevingen, oceaanstromingen, weer, aard-magnetisch veld, zon-magnetisch veld, etc ... als een soort weerbericht.
Daarnaast doet íe game-video's die er lukraak tussen staan ... die mag je overslaan.
![4MIN News [March 3, 2013] Volcanos vs Global Warming!](http://i.ytimg.com/vi/jfO81H0Sz64/default.jpg)
Hij doet een leuk overzicht van zonnevlekken, aardbevingen, oceaanstromingen, weer, aard-magnetisch veld, zon-magnetisch veld, etc ... als een soort weerbericht.
Daarnaast doet íe game-video's die er lukraak tussen staan ... die mag je overslaan.
Calm down, please!
05-03-2013
Einde van de Herschel-telescoop is in zicht
© reuters.
Het lijkt erop dat de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA) binnenkort afscheid moet nemen van zijn paradepaardje onder de ruimtetelescopen. Het koelmiddel van de Herschel-telescoop is namelijk binnen een paar weken op.
De Herschel werd in 2009 gelanceerd en doet sindsdien onderzoek naar het ontstaan van sterren, sterrenstelsel en planeten. Daarbij zijn inmiddels al tienduizenden spectaculaire foto's gemaakt. De instrumenten aan boord van de ruimtetelescoop gebruiken speciale detectoren, en die moeten gekoeld worden tot extreem lage temperaturen. Dat gebeurt met helium, maar de voorraad is nu op.
Het einde van de telescoop werd al voorspeld aan het begin van de missie. Onderzoekers proberen nu nog zo veel mogelijk afbeeldingen van de Herschel te verkrijgen. Al deze beelden zullen de komende tientallen jaren als belangrijk naslagwerk voor de wetenschap gelden.
De telescoop heeft een spiegel met een doorsnede van 3,5 meter aan boord. Het is de grootste spiegel die ooit de ruimte in is gebracht. Bekijk hier meer foto's die de Herschel in de afgelopen jaren maakte.
(HLN)
Einde van de Herschel-telescoop is in zicht
© reuters.
Het lijkt erop dat de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA) binnenkort afscheid moet nemen van zijn paradepaardje onder de ruimtetelescopen. Het koelmiddel van de Herschel-telescoop is namelijk binnen een paar weken op.
De Herschel werd in 2009 gelanceerd en doet sindsdien onderzoek naar het ontstaan van sterren, sterrenstelsel en planeten. Daarbij zijn inmiddels al tienduizenden spectaculaire foto's gemaakt. De instrumenten aan boord van de ruimtetelescoop gebruiken speciale detectoren, en die moeten gekoeld worden tot extreem lage temperaturen. Dat gebeurt met helium, maar de voorraad is nu op.
Het einde van de telescoop werd al voorspeld aan het begin van de missie. Onderzoekers proberen nu nog zo veel mogelijk afbeeldingen van de Herschel te verkrijgen. Al deze beelden zullen de komende tientallen jaren als belangrijk naslagwerk voor de wetenschap gelden.
De telescoop heeft een spiegel met een doorsnede van 3,5 meter aan boord. Het is de grootste spiegel die ooit de ruimte in is gebracht. Bekijk hier meer foto's die de Herschel in de afgelopen jaren maakte.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-03-2013
Water uit Europa-oceaan komt soms aan oppervlak
Schematische voorstelling van de oceaan onder het ijsoppervlak van de Jupitermaan Europa. (NASA/JPL-Caltech)
Op het bevroren oppervlak van de Jupitermaan Europa zijn mineralen gevonden die afkomstig moeten zijn uit de zilte oceaan die zich onder de ijskorst bevindt. Dat betekent dat er op de een of andere manier een chemische uitwisseling plaatsvindt tussen de ondergrondse oceaan en het oppervlak.
De Amerikaanse planeetonderzoekers Mike Brown en Kevin Hand gebruikten de 10-meter Keck II-telescoop op Mauna Kea, Hawaii, voor gedetailleerd spectroscopisch onderzoek van het Europa-oppervlak. Zo werd de aanwezigheid ontdekt van epsomiet - gehydrateerd magnesiumsulfaat. Dat mineraal kan aan het bevroren oppervlak van Europa nooit zijn ontstaan, en moet dus afkomstig zijn uit de oceaan.
De twee astronomen vermoeden dat er aan het oppervlak ook veel natrium en kalium voorkomt, maar die elementen zijn spectroscopisch minder gemakkelijk te traceren. Vermoedelijk is de ondergrondse oceaan rijk aan zouten.
Astrobiologen speculeren dat er in de Europa-oceaan mogelijk micro-organismen voorkomen. Om de samenstelling van het oceaanwater te bestuderen is het blijkbaar niet nodig om door het ijs te boren, aldus Brown en Hand in een artikel dat binnenkort gepubliceerd wordt in The Astronomical Journal. (GS)
(allrsoversterrenkunde)
Water uit Europa-oceaan komt soms aan oppervlak
Schematische voorstelling van de oceaan onder het ijsoppervlak van de Jupitermaan Europa. (NASA/JPL-Caltech)
Op het bevroren oppervlak van de Jupitermaan Europa zijn mineralen gevonden die afkomstig moeten zijn uit de zilte oceaan die zich onder de ijskorst bevindt. Dat betekent dat er op de een of andere manier een chemische uitwisseling plaatsvindt tussen de ondergrondse oceaan en het oppervlak.
De Amerikaanse planeetonderzoekers Mike Brown en Kevin Hand gebruikten de 10-meter Keck II-telescoop op Mauna Kea, Hawaii, voor gedetailleerd spectroscopisch onderzoek van het Europa-oppervlak. Zo werd de aanwezigheid ontdekt van epsomiet - gehydrateerd magnesiumsulfaat. Dat mineraal kan aan het bevroren oppervlak van Europa nooit zijn ontstaan, en moet dus afkomstig zijn uit de oceaan.
De twee astronomen vermoeden dat er aan het oppervlak ook veel natrium en kalium voorkomt, maar die elementen zijn spectroscopisch minder gemakkelijk te traceren. Vermoedelijk is de ondergrondse oceaan rijk aan zouten.
Astrobiologen speculeren dat er in de Europa-oceaan mogelijk micro-organismen voorkomen. Om de samenstelling van het oceaanwater te bestuderen is het blijkbaar niet nodig om door het ijs te boren, aldus Brown en Hand in een artikel dat binnenkort gepubliceerd wordt in The Astronomical Journal. (GS)
(allrsoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Jammer...quote:
05-03-2013
Einde van de Herschel-telescoop is in zicht
Dat zou mooi zijn als ze daar niks gaan doen.quote:
04-03-2013
Water uit Europa-oceaan komt soms aan oppervlak
Astrobiologen speculeren dat er in de Europa-oceaan mogelijk micro-organismen voorkomen. Om de samenstelling van het oceaanwater te bestuderen is het blijkbaar niet nodig om door het ijs te boren.
Zo blijft het biotoop van Europa onaangetast door buiten"aardse" verontreinigingen.
eigenlijk moeten ze er een satelliet heensturen met hele goede
camera's en daarmee de watervulkaan in de gaten houden.
Misschien komt er wel dieren de lucht in geslingert bij zo'n water eruptie.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Leuk bedacht maar micro-organismen zullen zo niet te zien zijn. Ik vrees dat er tóch iets in die oceaan moet om polshoogte te nemen...quote:eigenlijk moeten ze er een satelliet heensturen met hele goede
camera's en daarmee de watervulkaan in de gaten houden.
Misschien komt er wel dieren de lucht in geslingert bij zo'n water eruptie.
06-03-2013
Komeet kan complexe bouwblokken voor leven op aarde hebben afgezet
Wetenschappers bewijzen dat het goed mogelijk is dat kometen een zeer belangrijke rol hebben gespeeld in de totstandkoming van leven op aarde. Ze tonen aan dat het mogelijk is dat complexe moleculen diep in de ruimte zijn ontstaan en door kometen op aarde zijn gebracht.
Onderzoekers van de universiteit van Berkeley bootsten de omstandigheden diep in het heelal, waar kometen ontstaan, na. Ze deden dat in een kamer waar het zeer koud was (tien graden boven het absolute nulpunt). In de kamer bevond zich een ijsbal met daarin koolstofdioxide, ammoniak en verschillende koolwaterstoffen (zoals methaan en ethaan). De ijsbal werd blootgesteld aan een gesimuleerde kosmische straling. Vervolgens gebeurde er iets opvallends. De chemische stofjes in de ijsbal begonnen te reageren en complexe, organische stoffen te vormen, waaronder dipeptiden. Een dipeptide bestaat uit twee aminozuren en is een bouwblok voor leven: alle organismen beschikken erover.
Buitenaards leven
Het feit dat deze stofjes diep in het heelal kunnen ontstaan, wijst erop dat het best mogelijk is dat kometen – of misschien meteorieten – deze vervolgens op aarde hebben gebracht. Dat schrijven de onderzoekers in het blad The Astrophysical Journal. “Het is fascinerend om te bedenken dat de meest basale biochemische bouwblokken die leidden tot leven op aarde wellicht een buitenaardse oorsprong hadden,” stelt onderzoeker Richard Mathies.
Complexiteit in de ruimte
Het idee dat kometen leven op aarde ‘zaaiden’ is niet nieuw. En voorzichtig bewijs voor de theorie werd eerder al ontdekt. Zo toonden onderzoekers aan dat basale organische moleculen – zoals aminozuren – in meteorieten voorkomen. Maar het is onderzoekers nog niet gelukt om complexere moleculaire structuren die een voorwaarde voor het ontstaan van leven vormden, in kometen of meteorieten terug te vinden. Onderzoekers gingen er dan ook vanuit dat kometen basale bouwblokjes voor leven op aarde hebben afgezet, maar dat de echt complexe bouwblokken pas hier op aarde – in de oceanen – ontstonden.
Dit onderzoek wijst erop dat we het heelal onderschat hebben. Ook diep in het heelal kunnen complexe moleculen ontstaan, kometen kunnen die vervolgens op aarde gebracht hebben, waar ze de totstandkoming van leven een vliegende start gaven.
(scientias.nl)
Komeet kan complexe bouwblokken voor leven op aarde hebben afgezet
Wetenschappers bewijzen dat het goed mogelijk is dat kometen een zeer belangrijke rol hebben gespeeld in de totstandkoming van leven op aarde. Ze tonen aan dat het mogelijk is dat complexe moleculen diep in de ruimte zijn ontstaan en door kometen op aarde zijn gebracht.
Onderzoekers van de universiteit van Berkeley bootsten de omstandigheden diep in het heelal, waar kometen ontstaan, na. Ze deden dat in een kamer waar het zeer koud was (tien graden boven het absolute nulpunt). In de kamer bevond zich een ijsbal met daarin koolstofdioxide, ammoniak en verschillende koolwaterstoffen (zoals methaan en ethaan). De ijsbal werd blootgesteld aan een gesimuleerde kosmische straling. Vervolgens gebeurde er iets opvallends. De chemische stofjes in de ijsbal begonnen te reageren en complexe, organische stoffen te vormen, waaronder dipeptiden. Een dipeptide bestaat uit twee aminozuren en is een bouwblok voor leven: alle organismen beschikken erover.
Buitenaards leven
Het feit dat deze stofjes diep in het heelal kunnen ontstaan, wijst erop dat het best mogelijk is dat kometen – of misschien meteorieten – deze vervolgens op aarde hebben gebracht. Dat schrijven de onderzoekers in het blad The Astrophysical Journal. “Het is fascinerend om te bedenken dat de meest basale biochemische bouwblokken die leidden tot leven op aarde wellicht een buitenaardse oorsprong hadden,” stelt onderzoeker Richard Mathies.
Complexiteit in de ruimte
Het idee dat kometen leven op aarde ‘zaaiden’ is niet nieuw. En voorzichtig bewijs voor de theorie werd eerder al ontdekt. Zo toonden onderzoekers aan dat basale organische moleculen – zoals aminozuren – in meteorieten voorkomen. Maar het is onderzoekers nog niet gelukt om complexere moleculaire structuren die een voorwaarde voor het ontstaan van leven vormden, in kometen of meteorieten terug te vinden. Onderzoekers gingen er dan ook vanuit dat kometen basale bouwblokjes voor leven op aarde hebben afgezet, maar dat de echt complexe bouwblokken pas hier op aarde – in de oceanen – ontstonden.
Dit onderzoek wijst erop dat we het heelal onderschat hebben. Ook diep in het heelal kunnen complexe moleculen ontstaan, kometen kunnen die vervolgens op aarde gebracht hebben, waar ze de totstandkoming van leven een vliegende start gaven.
(scientias.nl)
Ik heb het natuurlijk niet over micro organismen.quote:
[..]
Leuk bedacht maar micro-organismen zullen zo niet te zien zijn. Ik vrees dat er tóch iets in die oceaan moet om polshoogte te nemen...
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
06-03-2013
Afstand tot naburig sterrenstelsel nauwkeurig vastgepind
Bedekkingsveranderlijke dubbelsterren waren de sleutel tot de nieuwe afstandsbepaling van de Grote Magelhaense Wolk. (ESO/L. Calçada)
Na bijna een decennium van zorgvuldige waarnemingen heeft een internationaal team van astronomen de afstand tot ons buurstelsel, de Grote Magelhaense Wolk, nauwkeuriger kunnen meten dan ooit. De nieuwe meting verbetert ook onze kennis van de snelheid waarmee het heelal uitdijt en is van cruciaal belang voor het oplossen van het raadsel van de donkere energie, die de kosmische uitdijing versnelt (Nature, 7 maart 2013).
Astronomen peilen de schaal van het heelal door eerst de afstanden tot nabije objecten te meten en deze ‘standaardkaarsen’ te gebruiken om de afstanden tot steeds verder weg gelegen objecten vast te pinnen. Maar deze keten is slechts zo nauwkeurig als zijn zwakste schakel. Tot nu toe viel het niet mee om een betrouwbare afstand te vinden voor de Grote Magelhaense Wolk (GMW), een van de naaste buren van de Melkweg. Omdat sterren van dit sterrenstelsel worden gebruikt om de afstandsschaal voor verder weg gelegen stelsels vast te leggen, is dat van cruciaal belang.
Waarnemingen van een zeldzaam soort dubbelsterren hebben astronomen nu in staat gesteld om een veel nauwkeurigere waarde voor de afstand van de GMW te vinden: 163.000 lichtjaar.
De verbeterde meting van de afstand tot de Grote Magelhaense Wolk resulteert ook in betere afstanden voor veel zogeheten cepheïden. Deze heldere, pulserende sterren worden als standaardkaarsen gebruikt om de afstanden tot verder weg gelegen sterrenstelsels te meten en de uitdijingssnelheid van het heelal – de Hubble-constante – te bepalen. Deze laatste is op zijn beurt weer de basis voor de verkenning van het heelal tot aan de verste sterrenstelsels die we met de huidige telescopen kunnen zien. De nauwkeurige afstand tot de Grote Magelhaense Wolk verbetert dus ook de nauwkeurigheid van de huidige metingen van de grootst mogelijke afstanden in het heelal. (EE)
(allesoverstrerrenkunde)
Afstand tot naburig sterrenstelsel nauwkeurig vastgepind
Bedekkingsveranderlijke dubbelsterren waren de sleutel tot de nieuwe afstandsbepaling van de Grote Magelhaense Wolk. (ESO/L. Calçada)
Na bijna een decennium van zorgvuldige waarnemingen heeft een internationaal team van astronomen de afstand tot ons buurstelsel, de Grote Magelhaense Wolk, nauwkeuriger kunnen meten dan ooit. De nieuwe meting verbetert ook onze kennis van de snelheid waarmee het heelal uitdijt en is van cruciaal belang voor het oplossen van het raadsel van de donkere energie, die de kosmische uitdijing versnelt (Nature, 7 maart 2013).
Astronomen peilen de schaal van het heelal door eerst de afstanden tot nabije objecten te meten en deze ‘standaardkaarsen’ te gebruiken om de afstanden tot steeds verder weg gelegen objecten vast te pinnen. Maar deze keten is slechts zo nauwkeurig als zijn zwakste schakel. Tot nu toe viel het niet mee om een betrouwbare afstand te vinden voor de Grote Magelhaense Wolk (GMW), een van de naaste buren van de Melkweg. Omdat sterren van dit sterrenstelsel worden gebruikt om de afstandsschaal voor verder weg gelegen stelsels vast te leggen, is dat van cruciaal belang.
Waarnemingen van een zeldzaam soort dubbelsterren hebben astronomen nu in staat gesteld om een veel nauwkeurigere waarde voor de afstand van de GMW te vinden: 163.000 lichtjaar.
De verbeterde meting van de afstand tot de Grote Magelhaense Wolk resulteert ook in betere afstanden voor veel zogeheten cepheïden. Deze heldere, pulserende sterren worden als standaardkaarsen gebruikt om de afstanden tot verder weg gelegen sterrenstelsels te meten en de uitdijingssnelheid van het heelal – de Hubble-constante – te bepalen. Deze laatste is op zijn beurt weer de basis voor de verkenning van het heelal tot aan de verste sterrenstelsels die we met de huidige telescopen kunnen zien. De nauwkeurige afstand tot de Grote Magelhaense Wolk verbetert dus ook de nauwkeurigheid van de huidige metingen van de grootst mogelijke afstanden in het heelal. (EE)
(allesoverstrerrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-03-2013
Kometen kunnen aards leven een flinke duw in de rug hebben gegeven
Kometen als Halley kunnen broedplaatsen van complexe moleculen zijn. (NASA)
Uit een nieuw experiment waarbij de omstandigheden in de ruimte zijn nagebootst, blijkt dat aan de oppervlakken van interplanetaire sneeuwballen ook complexe organische moleculen kunnen ontstaan. Dat betekent dat kometen en meteorieten wellicht een grotere rol hebben gespeeld bij het ontstaan van het leven op aarde dan tot nu toe werd aangenomen.
In de vele meteorieten die op aarde zijn gevonden zijn allerlei organische moleculen aangetroffen. Daarbij gaat het echter steeds om relatief kleine moleculen, zoals aminozuren. Bijgevolg zijn wetenschappers er eigenlijk altijd van uitgegaan dat de grotere bouwstenen van het leven pas later in de oceanen op aarde zijn gevormd.
Wetenschappers van de universiteiten van Californië (Berkeley) en Hawaï (Manoa) hebben nu echter experimenteel aangetoond dat ook de wat grotere moleculaire bouwstenen in de ruimte kunnen zijn ontstaan. In een vacuümkamer hebben zij bij een temperatuur van tien graden boven het absolute nulpunt een kosmische sneeuwbal nagebootst, bestaande uit kooldioxide, ammoniak en diverse koolwaterstoffen. Toen ze deze met energierijke elektronen bestookten, zoals die ook in de ruimte voorkomen, traden er reacties op waarbij onder meer dipeptiden werden gevormd – moleculen die uit twee aminozuren bestaan.
Deze ontdekking toont aan dat kometen en meteorieten deze voor het ontstaan van leven cruciale moleculen naar de aarde kunnen hebben gebracht. Dipeptiden staan aan de basis van nog langere moleculaire ketens zoals eiwitten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Kometen kunnen aards leven een flinke duw in de rug hebben gegeven
Kometen als Halley kunnen broedplaatsen van complexe moleculen zijn. (NASA)
Uit een nieuw experiment waarbij de omstandigheden in de ruimte zijn nagebootst, blijkt dat aan de oppervlakken van interplanetaire sneeuwballen ook complexe organische moleculen kunnen ontstaan. Dat betekent dat kometen en meteorieten wellicht een grotere rol hebben gespeeld bij het ontstaan van het leven op aarde dan tot nu toe werd aangenomen.
In de vele meteorieten die op aarde zijn gevonden zijn allerlei organische moleculen aangetroffen. Daarbij gaat het echter steeds om relatief kleine moleculen, zoals aminozuren. Bijgevolg zijn wetenschappers er eigenlijk altijd van uitgegaan dat de grotere bouwstenen van het leven pas later in de oceanen op aarde zijn gevormd.
Wetenschappers van de universiteiten van Californië (Berkeley) en Hawaï (Manoa) hebben nu echter experimenteel aangetoond dat ook de wat grotere moleculaire bouwstenen in de ruimte kunnen zijn ontstaan. In een vacuümkamer hebben zij bij een temperatuur van tien graden boven het absolute nulpunt een kosmische sneeuwbal nagebootst, bestaande uit kooldioxide, ammoniak en diverse koolwaterstoffen. Toen ze deze met energierijke elektronen bestookten, zoals die ook in de ruimte voorkomen, traden er reacties op waarbij onder meer dipeptiden werden gevormd – moleculen die uit twee aminozuren bestaan.
Deze ontdekking toont aan dat kometen en meteorieten deze voor het ontstaan van leven cruciale moleculen naar de aarde kunnen hebben gebracht. Dipeptiden staan aan de basis van nog langere moleculaire ketens zoals eiwitten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-03-2013
Google betaalt voor maanlanding
Google looft een beloning van twintig miljoen dollar uit voor het eerste bedrijf dat een robot op de maan zet en het oppervlak verkent.
De zoekgigant stelt wel enkele voorwaarden: het moet een privaat bedrijf zijn en de robot moet minstens vijfhonderd meter afleggen op het oppervlak van de maan. Vervolgens moet er een HD-filmpje teruggestuurd worden naar de aarde, schrijft de BBC.
Er is tevens een troostprijs van vijf miljoen dollar voor de nummer twee. Ook worden er bonusprijzen uitgedeeld als de robot meer dan vijf kilometer aflegt, water vindt en sporen van mensen op de maan vindt.
(powned)
Google betaalt voor maanlanding
Google looft een beloning van twintig miljoen dollar uit voor het eerste bedrijf dat een robot op de maan zet en het oppervlak verkent.
De zoekgigant stelt wel enkele voorwaarden: het moet een privaat bedrijf zijn en de robot moet minstens vijfhonderd meter afleggen op het oppervlak van de maan. Vervolgens moet er een HD-filmpje teruggestuurd worden naar de aarde, schrijft de BBC.
Er is tevens een troostprijs van vijf miljoen dollar voor de nummer twee. Ook worden er bonusprijzen uitgedeeld als de robot meer dan vijf kilometer aflegt, water vindt en sporen van mensen op de maan vindt.
(powned)
quote:Op donderdag 7 maart 2013 18:07 schreef Misty_eyes het volgende:
07-03-2013
Google betaalt voor maanlanding
[ afbeelding ]
Google looft een beloning van twintig miljoen dollar uit voor het eerste bedrijf dat een robot op de maan zet en het oppervlak verkent.
De zoekgigant stelt wel enkele voorwaarden: het moet een privaat bedrijf zijn en de robot moet minstens vijfhonderd meter afleggen op het oppervlak van de maan. Vervolgens moet er een HD-filmpje teruggestuurd worden naar de aarde, schrijft de BBC.
Er is tevens een troostprijs van vijf miljoen dollar voor de nummer twee. Ook worden er bonusprijzen uitgedeeld als de robot meer dan vijf kilometer aflegt, water vindt en sporen van mensen op de maan vindt.
(powned)
Maar dat hadden ze vorig jaar al bekend gemaakt
NASA releases moon landing guidelines for Google Lunar X Prize
[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 07-03-2013 18:17:11 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
