OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Tuurlijk er is nooit zekerheid.quote:Op vrijdag 23 november 2012 16:22 schreef Pvoesss het volgende:
Ja maar er is geen zekerheid, en zo zijn er altijd wel dingen die eerst nog moeten of waarom je liever even wacht.
Maar stel als haar man geen baan kan vinden?
Dan zit je met een baby en geen geld.... Want het lijkt mij dat dat baantje van 12 uur niet zo heel veel oplevert? Hoe ga je van dat geld je huis betalen, je gas water en licht? En daarbij ook nog betalen om je kind te onderhouden?
Ik vind het een groot risico om te nemen. Ik wil dolgraag kinderen, maar financieel is het bij ons gewoon niet haalbaar
Ik heb eind januari 2013, 100 euro om van te eten en drinken. Dus daarom denk ik juist dat wij verstandig zijn om te zeggen, stoppen met de IUI en weer beginnen met de pil.Als we straks alles financieel op een rijtje hebben, en ik een baan met jaarcontract op zak heb, dan gaan we er pas weer over nadenken
Wat nog niet betekend dat we er gelijk weer voor gaan, hoe GRAAG we ook willen 
edit: en als ik zwanger was geraakt en 2 maanden later te horen had gekregen dat ik ontslagen zou worden, dan had ik wel een groot probleem gehad. Kinderen kosten geld. En ik wil gewoon niet afhankelijk zijn van ouders en schoonouders die alles voor mij betalen
(ja ik ken die situatie want mijn schoonzusje zit in die situatie, die leeft gewoon van mijn schoonouders hun centen 
) Maar dat is totaal iets anders, dan nu werkeloos zijn en BEWUST er voorgaan
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 23-11-2012 18:12:00 ]
Maar ik heb het niet over dit voorval
Zat mensen die het wel op kunnen vangen als een baan kwijt is en die met ww en die 12uren wel rond komen. We weten niet wat het werkveld is van haar vriend en wat er nog meer voor mogelijkheden zijn.
Het ging mij sowieso niet om dit voorbeeld. Een vaste baan is in deze tijd nooit een vaste baan.
En dat jaarcontract is leuk ben je en zwanger en ben je weer je baan kwijt als het jaar om is.
Die kans is ook gewoon heel erg groot. En dan zit je weer in dezelfde situatie.
Zat mensen die het wel op kunnen vangen als een baan kwijt is en die met ww en die 12uren wel rond komen. We weten niet wat het werkveld is van haar vriend en wat er nog meer voor mogelijkheden zijn.
Het ging mij sowieso niet om dit voorbeeld. Een vaste baan is in deze tijd nooit een vaste baan.
En dat jaarcontract is leuk ben je en zwanger en ben je weer je baan kwijt als het jaar om is.
Die kans is ook gewoon heel erg groot. En dan zit je weer in dezelfde situatie.
Vind ik ook. Ik snap de redenering dat alles relatief is niet helemaal. Natuurlijk kun je werkloos worden tijdens de zwangerschap of na de geboorte, alles kan. Het kan ook heel goed van niet. Maar als je al geen werk hebt vóór de zwangerschap, dan weet je zéker dat je geen werk hebt.quote:Op vrijdag 23 november 2012 18:00 schreef laziness het volgende:
En toch vind ik dat als je allebei nog erg jong bent en je dus de tijd hebt om het gewoon nog een jaartje aan te kijken om te zien of je in de tussentijd een baan vindt dat dit verstandiger is dan gebaseerd op de toeslagen die je krijgt van de overheid denken dat je het net aan kunt redden.
Ik (ja, ik) zou in die situatie, als ik de keuze had, wachten. Al is het alleen maar vanwege de stress die je kunt voelen als je elk dubbeltje om moet keren. Altijd maar rekenen, angst voor onverwachte uitgaven... het zou mij (ja, mij) in mijn genieten beperken.
Maar goed, ik besef me wel dat ik extreem makkelijk praten heb. Wij hebben het goed én ik ben jong en ik heb twee kinderen. Daarbij twijfel ik er ook niet aan dat je heel goed een kind kunt grootbrengen op bijstandsniveau. 't Is alleen: wíl je dat écht?
[ Bericht 0% gewijzigd door Cantare op 23-11-2012 18:25:25 ]
Had ik ook en dat hadden we ingecalculeerd van tevoren. We wilden heel graag (snel) een tweede en het risico dat mijn contract niet verlengd werd, hebben we bewust genomen. Maar: mijn man heeft een prima baan die ons veel zekerheid biedt. Was dat niet het geval, dan was de tweede er nog niet gekomen.quote:
En dat jaarcontract is leuk ben je en zwanger en ben je weer je baan kwijt als het jaar om is.
Die kans is ook gewoon heel erg groot. En dan zit je weer in dezelfde situatie.
Ja ik ben het met je eens hoor. Dat zeker als je kan wachten dat zeker te doen.
Maar wachten op een jaarcontract vind ik dan weer apart.
Want wat stelt een jaarcontract nou eenmaal voor en het kan nog vies gaan tegenvallen hoe dat dan verloopt als je eenmaal zwanger bent. Dat contract is tenslotte maar voor een jaar. En ze zitten vaak niet te wachten op zwangeren of kersverse moeders.
Maar wachten op een jaarcontract vind ik dan weer apart.
Want wat stelt een jaarcontract nou eenmaal voor en het kan nog vies gaan tegenvallen hoe dat dan verloopt als je eenmaal zwanger bent. Dat contract is tenslotte maar voor een jaar. En ze zitten vaak niet te wachten op zwangeren of kersverse moeders.
Oh zo, ja.
Het lullige is wel dat je soms zó lang kan/moet wachten op een vast contract. Met een beetje pech krijg je 3 keer een tijdelijk contract en dan pas vast... En dan moet je bovendien ook al die jaren bij dezelfde werkgever blijven.
Het lullige is wel dat je soms zó lang kan/moet wachten op een vast contract. Met een beetje pech krijg je 3 keer een tijdelijk contract en dan pas vast... En dan moet je bovendien ook al die jaren bij dezelfde werkgever blijven.
Dat ben ik wel met je eens, maar niet vanwege het niet hebben van veel geld (voldoende is natuurlijk ook iets persoonlijks), maar vooral vanwege de onzekerheid en omdat ik het geen fijn voorbeeld vind om niet of nauwelijks te werken (beide ouders).quote:
En toch vind ik dat als je allebei nog erg jong bent en je dus de tijd hebt om het gewoon nog een jaartje aan te kijken om te zien of je in de tussentijd een baan vindt dat dit verstandiger is dan gebaseerd op de toeslagen die je krijgt van de overheid denken dat je het net aan kunt redden.
Daar mee zeg ik niet dat je geen recht hebt op die toeslagen en onder een bepaalde inkomensgrens geen kinderen mag krijgen maar verstandig keuzes maken mag best. Niet alles hoeft altijd NU direct.
@twinkle
Wat betreft bewust nadenken over keuzes die je maakt: ja, dat is een goed idee, maar dan nog...welke keuzes je maakt zijn zo persoonlijk en de een vindt dat een goede keuze en de ander niet. Er zijn zoveel keuzes waar er niet één goede van is, maar voor zoveel mensen zoveel verschillende juiste keuzes.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Geen werk is juist zekerder dan een (tijdelijk) contract, je weet zeker dat je niks te besteden hebt.quote:
Dat ben ik wel met je eens, maar niet vanwege het niet hebben van veel geld (voldoende is natuurlijk ook iets persoonlijks), maar vooral vanwege de onzekerheid en omdat ik het geen fijn voorbeeld vind om niet of nauwelijks te werken (beide ouders).
Maar goed, ik snap wat je bedoelt.
Wat 't laatste betreft ben ik het ook met je eens.
daarom zeg ik ookquote:
Maar ik heb het niet over dit voorval
Zat mensen die het wel op kunnen vangen als een baan kwijt is en die met ww en die 12uren wel rond komen. We weten niet wat het werkveld is van haar vriend en wat er nog meer voor mogelijkheden zijn.
Het ging mij sowieso niet om dit voorbeeld. Een vaste baan is in deze tijd nooit een vaste baan.
En dat jaarcontract is leuk ben je en zwanger en ben je weer je baan kwijt als het jaar om is.
Die kans is ook gewoon heel erg groot. En dan zit je weer in dezelfde situatie.
quote:Wat nog niet betekend dat we er gelijk weer voor gaan, hoe GRAAG we ook willen
Maar Risu, waarom werk jij dan maar 12 uur? Doe je nog een studie oid? Dus iets dat perspectief biedt op een andere baan (met meer uur of hoger salaris)?
Op
als de economie weer op orde is in Nederland? Als er minder werkeloosheid is? Dat je weer makkelijker van baan naar baan kan gaan?quote:
[..]
Wat is voor jou dan nodig om er weer voor te gaan?
Als mijn vaste lasten weer een stuk lager zijn? (Over 3 jaar loopt mijn rente periode af)
Ik kan het gewoon NIET betalen, hoe graag we het ook zouden willen
Tuurlijk het kan wel, maar dan moeten anderen bijspringen, wat ze ook graag zouden doen, maar dat wil ik dus absoluut niet! Ik wil niet financieel afhankelijk zijn van iemand anders dan mijn man
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-11-2012 19:16:52 ]
Hier kan ik me helemaal bij aansluiten. Alleen ben ik niet jong (zo voel ik me wel natuurlijk behalve als ik zwanger ben) en heb ik geen 2 kinderen.quote:
[..]
Vind ik ook. Ik snap de redenering dat alles relatief is niet helemaal. Natuurlijk kun je werkloos worden tijdens de zwangerschap of na de geboorte, alles kan. Het kan ook heel goed van niet. Maar als je al geen werk hebt vóór de zwangerschap, dan weet je zéker dat je geen werk hebt.
Ik (ja, ik) zou in die situatie, als ik de keuze had, wachten. Al is het alleen maar vanwege de stress die je kunt voelen als je elk dubbeltje om moet keren. Altijd maar rekenen, angst voor onverwachte uitgaven... het zou mij (ja, mij) in mijn genieten beperken.
Maar goed, ik besef me wel dat ik extreem makkelijk praten heb. Wij hebben het goed én ik ben jong en ik heb twee kinderen. Daarbij twijfel ik er ook niet aan dat je heel goed een kind kunt grootbrengen op bijstandsniveau. 't Is alleen: wíl je dat écht?
Hear, hear.quote:
[..]
Vind ik ook. Ik snap de redenering dat alles relatief is niet helemaal. Natuurlijk kun je werkloos worden tijdens de zwangerschap of na de geboorte, alles kan. Het kan ook heel goed van niet. Maar als je al geen werk hebt vóór de zwangerschap, dan weet je zéker dat je geen werk hebt.
Ik (ja, ik) zou in die situatie, als ik de keuze had, wachten. Al is het alleen maar vanwege de stress die je kunt voelen als je elk dubbeltje om moet keren. Altijd maar rekenen, angst voor onverwachte uitgaven... het zou mij (ja, mij) in mijn genieten beperken.
Maar goed, ik besef me wel dat ik extreem makkelijk praten heb. Wij hebben het goed én ik ben jong en ik heb twee kinderen. Daarbij twijfel ik er ook niet aan dat je heel goed een kind kunt grootbrengen op bijstandsniveau. 't Is alleen: wíl je dat écht?
Still a little bit of your face I haven't kissed.
En nog even wat cijfertjes: van de mensen tussen 25 en 35 jaar die werkloos raken, heeft 75% binnen een jaar weer een baan.
Bron: http://www.nrcnext.nl/blo(...)en-baan/#more-174955
Bron: http://www.nrcnext.nl/blo(...)en-baan/#more-174955
Still a little bit of your face I haven't kissed.
quote:
Er zijn legio mensen die bijvoorbeeld freelancen en daar helemaal niet veel of regelmatig inkomsten hebben, maar toch prima in staat zijn om daarmee te leven en te zien dat er wel degelijk ruimte is voor (een) kind(eren). Dat is denk ik gewoon een andere manier van in het leven staan.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
'Maar dan bestel je die toch gewoon?'
Toen ik mijn vriend de bunting bag van DPAM liet zien die in de uitverkoop is.
.
Toen ik mijn vriend de bunting bag van DPAM liet zien die in de uitverkoop is.
.
Still a little bit of your face I haven't kissed.
Ik werk maar 12 uur omdat ze me niet meer kunnen bieden. Eerst was het 18 uur, maar toen contract afliep kreeg ik de keus, blijven voor 12 uur, of weg gaan. Met de huidige economie ben ik allang blij dat ik nog iets heb, dus ik bleef. En aangezien vriend en ik dezelfde opleiding gedaan hebben, hebben we theoretisch gezien evenveel kans op de banenmarkt. Alleen wil ik gewoon niet fulltime, dat trek ik niet, en hij wel, dus ik geef hem min of meer voorrang bij het solliciteren. Ik zie wel hoe het met mij loopt.
Hij heeft iig wel al een hoop brieven verstuurd, dus het is niet zo dat hij niks kan vinden. En hij is nog maar net 2 weken werkeloos, dus we rekenen nog nergens op en zijn dus extra zuinig met de centen, en bovendien nog hoopvol dat het wel weer goedkomt.
En nogmaals, we besluiten pas iets als we er zeker van zijn het te gaan redden. Maar het is wel leuk te horen dat hij er wat meer achterstaat. Zo'n 'hey leuk babyjasje gezien joh, en niet duur.' 'Oh ja joh waarom niet gekocht?' momentje vind ik wel heeeel erg leuk.
Hij heeft iig wel al een hoop brieven verstuurd, dus het is niet zo dat hij niks kan vinden. En hij is nog maar net 2 weken werkeloos, dus we rekenen nog nergens op en zijn dus extra zuinig met de centen, en bovendien nog hoopvol dat het wel weer goedkomt.
En nogmaals, we besluiten pas iets als we er zeker van zijn het te gaan redden. Maar het is wel leuk te horen dat hij er wat meer achterstaat. Zo'n 'hey leuk babyjasje gezien joh, en niet duur.' 'Oh ja joh waarom niet gekocht?' momentje vind ik wel heeeel erg leuk.
Ik vind de nadruk die hier op financiële zekerheid wordt gelegd op het bizarre af. Het is wat mij betreft een goed voorbeeld van het garantiedenken dat de laatste decennia is gaan heersen, het idee dat je toekomst zeker te stellen valt, en bovenal het idee dat dat wenselijk is. Life is what happens while you're busy making other plans.
Ik moet bij dit soort discussies vaak denken aan een scene uit Mad Men. Don Draper krijgt een fantastisch aanbod met daarbij als voorwaarde een contract. Tegenwoordig zou elke werknemer bij dergelijk nieuws jubelend naar huis gaan, maar voor Don was een vast contract waardeloos. Een contract beperkte hem immers ook in zijn vrijheid. En wie weet wat hij over een jaar wel niet waard was? Hij zag in dat zijn grootste aanwinsten zijn talent en gretigheid waren.
Als je jong bent, een goede opleiding hebt genoten en de juiste houding hebt dan is dát je grootste aanwinst, en niet of je al dan niet een vast contract of een baan hebt. Door het garantiedenken is het hoogste goed van de Nederlandse werknemer een vast contract en financiële zekerheid geworden. Maar is dat werkelijk van de hoogste waarde als zo'n contract elk moment ontbonden kan worden? En hoe groot moet je buffer zijn om het een half jaar, een jaar of nog langer zonder werk uit te houden? Werp een dergelijke drempel op en vrijwel niemand kan nog kinderen krijgen.
Ik wil hier nog aan toevoegen dat het overlijden van mijn vader mijn zicht op de realiteit drastisch gekleurd heeft. Op elk moment kan een ieder van ons iets drastisch overkomen wat ons leven overhoop haalt. Ik houd rekening met de toekomst, maar ik leef in het heden. Er ligt altijd nog een 'wat als' op de loer. Hier zijn er nog een paar: Wat als je vader overlijdt waardoor die zijn kleinkinderen niet meer mee kan maken? Wat als het krijgen van kinderen moeilijker blijkt dan je had gehoopt? Wat als een crisis uitbreekt?
Je zou haast vergeten dat het krijgen van een kind een bijzondere ervaring is. Onbetaalbaar, zou ik zeggen. En je zou ook haast vergeten dat er misschien wel nog veel belangrijkere kwesties zijn, zoals of je relatie solide is en je met je partner verwachtingen ten aanzien van het ouderschap goed hebt doorgesproken.
Ik moet bij dit soort discussies vaak denken aan een scene uit Mad Men. Don Draper krijgt een fantastisch aanbod met daarbij als voorwaarde een contract. Tegenwoordig zou elke werknemer bij dergelijk nieuws jubelend naar huis gaan, maar voor Don was een vast contract waardeloos. Een contract beperkte hem immers ook in zijn vrijheid. En wie weet wat hij over een jaar wel niet waard was? Hij zag in dat zijn grootste aanwinsten zijn talent en gretigheid waren.
Als je jong bent, een goede opleiding hebt genoten en de juiste houding hebt dan is dát je grootste aanwinst, en niet of je al dan niet een vast contract of een baan hebt. Door het garantiedenken is het hoogste goed van de Nederlandse werknemer een vast contract en financiële zekerheid geworden. Maar is dat werkelijk van de hoogste waarde als zo'n contract elk moment ontbonden kan worden? En hoe groot moet je buffer zijn om het een half jaar, een jaar of nog langer zonder werk uit te houden? Werp een dergelijke drempel op en vrijwel niemand kan nog kinderen krijgen.
Ik wil hier nog aan toevoegen dat het overlijden van mijn vader mijn zicht op de realiteit drastisch gekleurd heeft. Op elk moment kan een ieder van ons iets drastisch overkomen wat ons leven overhoop haalt. Ik houd rekening met de toekomst, maar ik leef in het heden. Er ligt altijd nog een 'wat als' op de loer. Hier zijn er nog een paar: Wat als je vader overlijdt waardoor die zijn kleinkinderen niet meer mee kan maken? Wat als het krijgen van kinderen moeilijker blijkt dan je had gehoopt? Wat als een crisis uitbreekt?
Je zou haast vergeten dat het krijgen van een kind een bijzondere ervaring is. Onbetaalbaar, zou ik zeggen. En je zou ook haast vergeten dat er misschien wel nog veel belangrijkere kwesties zijn, zoals of je relatie solide is en je met je partner verwachtingen ten aanzien van het ouderschap goed hebt doorgesproken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Oh, dankjewel Claudia! Helemaal mee eens. Ik zat na te denken over een formulering maar je zegt het wel zo ongeveer.
Ik heb geen baan, en we hebben wel nog de (goede) baan van mijn man maar toch! mijn jongens zijn het aller aller mooiste wat me ooit is overkomen. Daar laat ik met liefde dingen voor. Zij zijn de zekerheid in mijn leven. Ik kan (echt waar!) zonder heel veel luxe dingen maar had nooit zonder hen willen zijn.
Ik heb geen baan, en we hebben wel nog de (goede) baan van mijn man maar toch! mijn jongens zijn het aller aller mooiste wat me ooit is overkomen. Daar laat ik met liefde dingen voor. Zij zijn de zekerheid in mijn leven. Ik kan (echt waar!) zonder heel veel luxe dingen maar had nooit zonder hen willen zijn.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Een combi van hoe Cantare het omschrijft en jou verhaal Claudia zijn voor ons idd de reden om wel bewust voor een eerste te gaan bij 'matige' zekerheid.... maar nu wel de grens voor een 2de...
Ik wil heel graag.. maar gezien de huidige onzekerheid rondom banen, en dus niet de mogelijkheid om groter te kunnen gaan wonen durf ik niet voor een 2de te gaan...
Mocht mijn gerammel ooit nog echt op springen gaan staan.. dan kan t wel, maar er zitten gewoon heel veel ogen en haken aan en nu durf ik mij daar nog niet aan t wagen
Ik wil heel graag.. maar gezien de huidige onzekerheid rondom banen, en dus niet de mogelijkheid om groter te kunnen gaan wonen durf ik niet voor een 2de te gaan...
Mocht mijn gerammel ooit nog echt op springen gaan staan.. dan kan t wel, maar er zitten gewoon heel veel ogen en haken aan en nu durf ik mij daar nog niet aan t wagen
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumberd
We'll share perfect moments
You and Me
We'll have joys outnumberd
We'll share perfect moments
You and Me
Ik denk oprecht dat niet de onzekerheid zelf maar angst daarvoor het grootste obstakel is. Onzekerheid is inherent aan het leven, in onvoorstelbaar veel opzichten. Je kunt er gek van worden als je daar te veel over nadenkt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Claudia, ik snap waar je vandaan komt en deels kan ik me ook wel vinden in je uitleg. Maar ik word persoonlijk heel onrustig van geen zekerheid hebben. Dat vind ik ook een minder fijne eigenschap, maar daar doe je weinig aan.
Dat gezegd hebbende: toen we voor zwanger wilde worden van de eerste had ik een prima baan, vast contract, niks mis mee. Maar in de periode rond mijn verlof veranderde er zoveel in de organisatie dat ik er zelf weg wilde. Die andere baan was zo gevonden (iets te snel zelfs) en daar kreeg ik meteen een vast contract. Zwangerschap nr 2 was er sneller dan verwacht, maar wel gepland. Maar na het verlof bleek dat vaste contract redelijk waardeloos en stond ik vrij snel op straat. Deze keer heb ik goed nagedacht over wat ik wil en daar mijn baan op uitgezocht. Maar ik vond die periode van ww en onzekerheid killing, terwijl het me eigenlijk ruimte zou moeten geven.
Met andere woorden: nee een baan is niet heilig, (financiële) zekerheid heb eigenlijk nooit, maar er zijn ook mensen die het heerlijk vinden om wel dingen door te rekenen en te plannen. Dat die plannen vervolgens anders lopen, is een heel ander verhaal.
En Gerbera
Verder hoor ik hier echt niet meer. Mijn rammeldagen zijn over. Wij zijn compleet en dat voelt prima.
Dat gezegd hebbende: toen we voor zwanger wilde worden van de eerste had ik een prima baan, vast contract, niks mis mee. Maar in de periode rond mijn verlof veranderde er zoveel in de organisatie dat ik er zelf weg wilde. Die andere baan was zo gevonden (iets te snel zelfs) en daar kreeg ik meteen een vast contract. Zwangerschap nr 2 was er sneller dan verwacht, maar wel gepland. Maar na het verlof bleek dat vaste contract redelijk waardeloos en stond ik vrij snel op straat. Deze keer heb ik goed nagedacht over wat ik wil en daar mijn baan op uitgezocht. Maar ik vond die periode van ww en onzekerheid killing, terwijl het me eigenlijk ruimte zou moeten geven.
Met andere woorden: nee een baan is niet heilig, (financiële) zekerheid heb eigenlijk nooit, maar er zijn ook mensen die het heerlijk vinden om wel dingen door te rekenen en te plannen. Dat die plannen vervolgens anders lopen, is een heel ander verhaal.
En Gerbera
Verder hoor ik hier echt niet meer. Mijn rammeldagen zijn over. Wij zijn compleet en dat voelt prima.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
