wanneer om duidelijkheid vragen?

Hallo mensen,

ik kijk hier al langere tijd mee en vond dat het nu wel tijd werd om zelf mijn verhaal even te doen. Het zit namelijk zo; ongeveer een maand geleden ben ik een leuke jongen tegen het lijf gelopen en hebben we nummers uitgewisseld. We appten over en weer en dat eigenlijk wel dag en nacht. Hij sprak me telkens aan en wilde graag weer eens afspreken. Na wat mislukte relaties en niet zulke fijne ervaring op liefdesgebied, hield ik de boot een beetje af. Na twee weken veel praten en het gezellig te hebben over de app, heb ik zelf toch maar voorgesteld eens af te spreken. Twee dagen later was het zover. Het moest allemaal even op gang komen (we waren beide wat verlegen), maar het was erg gezellig en het klikte. Het was snel duidelijk dat wij elkaar leuk vonden.

De volgende dag hadden we weer afgesproken en in de week erna nog een keer of drie. Hij zei niet alleen dingen waardoor ik merkte dat hij mij leuk vond, maar hij deed ook dingen waaraan ik dit gewoon voelde. Verder zei hij dit ook gewoon en hij vond het heerlijk om bij mij te zijn. Stom als ik ben, hou ik wel van wat duidelijkheid en vroeg ik hem al snel of hij dit ergens heen zag gaan. Hij zei dat hij het wel ergens heen zag gaan en graag wil zien waar dit naartoe gaat, maar hij durft niet snel weer een relatie aan te gaan, omdat hij, nadat het uit ging met zijn ex, helemaal naar de klote is gegaan en niet weet of al die flauwekul waar hij toen doorheen ging, het wel waard is. Wat er verder precies tussen die twee is gebeurd weet ik niet. Al vond ik dit sneu om te horen en begreep ik het ergens wel, ik vond toch dat het eigenlijk een 'nee' was.

Toch blijven afspreken en het bleef superleuk en we begonnen elkaar met de dag leuker te vinden. We hadden elkaar ook al gezegd dat we beide geen behoefte meer hadden aan anderen en waren we nu dus 'exclusief' voor elkaar.

Hij gaf toe dat hij in het begin wel twijfelde, maar dat hij steeds gekker van en op me werd. Ik vond het leuk dit te horen, maar ik voelde wel wat onzekere gevoelens naar boven komen. Dit kwam er allemaal uit toen hij, de dag na dat hij hier voor het laatst was, wat stiller was dan gewoonlijk. Ik hoorde opeens niks meer, en hoorde ik wel wat, was het meer van kortaf. Sprak hij eerst tegen mij als zijn vriendin, nu ben ik meer gewoon een vriendin. Ik heb gevraagd wat er was, maar hij zei dat er niks aan de hand was en dat ik mij niet zo druk moest maken. Toch zat het me niet lekker en hier ben ik dus op door gegaan. Heel irritant voor hem, dat weet ik. Bij mijn ex heb ik dit ook zo gedaan en dat is vanwege deze reden stuk gelopen. Op een avond ging ik uit en heb ik hem veel plezier gewenst, waarop ik dit terug kreeg (ik ging ook op pad) en hij erg lief was. De volgende dag was net als gewoonlijk; hij was lief en erg spraakzaam. De dag erna was het toch weer apart en heb ik hem gebeld. Hier klonk hij erg oprecht over zijn gevoelens naar mij toe en het stelde mij even gerust.

Hij heeft een heel klote werkrooster en hij zei dat hij mij morgen zou laten weten wanneer hij kon afspreken. De volgende dag hoorde ik nog niks en weer zei hij dat hij nog even zou kijken voordat hij naar het werk ging. Weer niks. De volgende dag heeft hij mij dan eindelijk laten weten wanneer hij kon en hij komt deze week weer langs.

Goed heel lulverhaal dus en waar het op neerkomt is het volgende;

kan ik hem als hij langskomt duidelijkheid vragen of moet ik het (na mijn onzekere gedoe) gewoon even aanzien en het gewoon weer gezellig hebben? En als ik zekerheid vraag, hoe doe ik dit dan het beste? Ik wil hem niet het gevoel geven dat ik hem in een relatie push, maar ik wil wel gewoon horen waar hij op uit is aangezien ik niet alleen op scharrelen uit ben. Dit heb ik één keer gedaan met iemand en dat is één groot fiasco geworden. Niks voor mij dus.

Ik heb een beetje het idee dat ik mij zorgen maak om niks, maar het zit me gewoon allemaal niet lekker. Het heeft ook gewoon met vorige relaties te maken waardoor ik het nu allemaal wat moeilijker vind.

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2012 22:03 schreef rhubarbje het volgende:
Zit er niet zo boven op!
Relaties sterven zonder lucht

je zoekt nu elke dag contact en als ie eens wat druk is en dus wat anders reageerd bel je meteen
dat vinden mannen niet cool

tuurlijk kun je in de toekomst wel om duidelijkheid vragen
maar zorg eerst maar eens dat je het niet verknalt voor er uberhaubt een toekomst is

Dit weet ik. Dit heb ik dus al eerder meegemaakt. Ook zocht de ex van mijn broer zoveel bevestiging bij hem dat hij er helemaal gek van werd. Ook dit is stuk gelopen.

Mwah, verder zit ik er niet echt bovenop. Hij zoekt vaker contact met mij dan ik met hem en ik reageer nu ook gewoon leuk en luchtig en heb het er niet meer over. Hij weet ook dat mijn verleden niet helemaal heerlijk is geweest en mijn hoofd soms eigenlijk gewoon op hol slaat in dit soort situaties.

Bedankt voor je antwoord in ieder geval. Misschien moet ik het inderdaad maar even laten rusten. Als ik hem over een aantal dagen van het station haal hier, dan merk ik die avond vanzelf wel of er wel of niet iets aan de hand is, lijkt me

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 16:01 schreef VaLkyRie het volgende:
Je moet het maar gewoon overgeven en genieten van de tijd die jullie gegund is. Of dat nou een week is, of 10 jaar. Je vraagt duidelijkheid, maar eigenlijk zoek je garantie lijkt het wel. Hij heeft uitgesproken dat ie je leuk vindt, hij wil met je afspreken en heeft zelfs geen behoefte aan contact met anderen. Hoe duidelijk wil je het hebben?

Hou het gewoon simpel en leuk, garanties zijn er niet. De meeste duidelijkheid/garantie in de liefde is trouwen en we weten allemaal hoe relatief dat is. Dus...

En dit is precies wat ik vanaf nu ga doen

Hij is donderdag langs geweest en ik heb hem gisterochtend op de trein terug naar huis gezet. We zijn donderdag avond even gaan drinken en ik heb hem het één en ander uitgelegd. Verder zijn we over andere zaken heel open geweest. Zaken die bijvoorbeeld in het verleden hebben gespeeld en niet zomaar aan jan en alleman gaat vertellen. Ook heb ik gevraagd of het gewoon nog steeds hij en ik was en dat bleek zo te zijn. Alles lijkt dus goed te zitten. We hebben afgesproken dat ik de volgende keer (hoogstwaarschijnlijk komende week) zijn kanten opkom. Dit betekent dat ik dan ook zijn familie ontmoet.

Nu hij dan weer weg is en ik hem nog niet gesproken heb, ben ik wel weer onzeker aan het worden, maar nu laat ik het gewoon maar even gaan. We zien het wel. Je weet inderdaad nooit hoelang het duurt, dus we genieten er nu maar gewoon van

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2012 15:57 schreef rhubarbje het volgende:
Pobeer je ook goed te beseffen dat die onzekerheid bij jiu zit. tussen jouw oren
belast hem daar dus niet mee want hij kan het toch niet oplossen (hooguit tijdelijk)
En je snijdt jezelf er alleen mee in de vingers
ga het dus of zelf aan of zoek afleiding

Dit weet ik. Ik probeer het ook te veranderen. Vroeger was ik onzeker over alles, maar dan ook echt alles. Het was zo erg dat ik mezelf gewoon niet kon uitstaan. Dit alles is veranderd en nu ben ik eigenlijk vooral nog onzeker op relatie gebied. Ik weet zelf ook niet zo goed waar dit nou precies aan zou kunnen liggen, maar ik wil dit ook serieus gaan aanpakken, want ik vind dit zelf ook tien keer niks. Soms is de onzekerheid ook echt vreselijk erg, dus ik wilmoet er echt van af.

Okay en nu weet ik het niet meer. Ik heb hem gewoon een lief, leuk berichtje gestuurd dat ik het weer leuk vond met hem en dat ik stiekem niet kan wachten tot ik hem weer zie.. Wat ik daarop krijg is 'haha superlief', dat hij uit is geweest en een droge 'daagg'.

Fijn!

Heb ik nu dan echt een plaat voor m'n kop? Dat hij mij leuk vind merk ik als hij bij mij is sowieso en andere mensen merken dit ook, maar zijn gedrag over de app is echt ontzettend veranderd overnacht. Hij kan me doodleuk vertellen dat er niks is en ik mij niet druk moet maken, maar daar blijft het ook bij. Hij doet er verder niks mee. Nu wil ik gewoon eens even zeggen hoe ik mij hieronder voel, maar dan echt goed. Voor de laatste keer, maar wel dat het helemaal duidelijk is. Niet lief vragen of er iets is, maar duidelijk maken hoe en wat en dat ik geen zin heb ik zulke droge shit, want ik word daar doodzenuwachtig van. En ja, het is mijn eigen onzekerheid, maar hij kan er wel iets mee doen. Ik wil niet dat ik alleen hier kan voelen dat hij mij leuk vind, dat wil ik ook merken op afstand, want nu krijg ik het idee dat hij alleen maar wat wil aankloten en het wel goed vind om iemand te hebben die hij af en toe ziet, al gebeurt er verder vrij weinig. Ik wil niet dat hij vind dat ik een zeikerd ben en ik wil niks verpesten, maar ik kan ook niet langer doen alsof ik het allemaal wel best vind zo.

Terecht of onterecht?

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 08:00 schreef Breathtaking het volgende:
jezus, je overanalyseert letterlijk alles. De meeste jongens/mannen zijn nu eenmaal niet zo van 'oh kusje kusje knuffel kroel kroel love you 4evahhh' over de Whatsapp..

Vind je?

De eerste drie weken had ik letterlijk geen moment rust. Mijn telefoon stroomde over met berichtjes van hem. Elke dag moest ik horen dat hij mij leuk vond, dat hij zin had mij weer te zien etc. Dit is in één klap allemaal opgehouden en nu doet hij afstandelijk en kortaf. Of ik hoor gewoon helemaal niks.

Is het dan werkelijk zo raar dat ik het gevoel krijg dat er iets aan de hand is?

Ik ben ook totaal niet zo om elkaar elke tien minuten dat soort slijm berichtjes te sturen, maar ik wil wel gewoon leuk en gezellig willen praten op z'n tijd. Niet dat ik dan een gevoel van afstandelijkheid krijg, waarop ik dan maar heb van 'zoek het lekker uit' en het gesprek maar laat doodlopen.

Als hij vanaf het begin niet zo had gedaan, had het me ook niks uitgemaakt. Maar zijn gedrag is twee weken terug gewoon in eens veranderd. Behalve als hij hier is. Maar ik heb ook geen zin in iemand waarvan ik alleen merk dat hij bij mij wil zijn, als hij hier is. Ook omdat we elkaar, vanwege kut werkroosters, met geluk eens per week kunnen zien.

Het kan ook zijn dat ik hem teveel met mijn ex vergelijk. Weet ik veel. Ik blijf het gewoon apart vinden dat het ineens anders is.

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 10:47 schreef Seven. het volgende:
Waarom moet je duidelijkheid vragen? Als je het zat bent, dan zeg je dat je er genoeg van hebt en dat jij geen zin hebt om zijn fuckbuddy te zijn. Dan kunnen er 2 dingen gebeuren: hij komt met hangende pootjes terug en jullie leven nog lang en gelukkig. Of hij wil geen relatie en dan scheiden jullie wegen zich daar.

Lijkt me sterk dat ik zijn fuckbuddy ben aangezien we op dat gebied nou niet heel erg actief zijn geweest, maar ik snap wat je bedoelt.

Dit is dan ook wat ik nu denk ik dan ook maar even ga doen...

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 11:01 schreef eefje801 het volgende:
Is het niet gewoon zo dat sinds het "aan" is hij die noodzaak niet meer zo voelt om je te overstelpen met berichtjes? Het is nu toch goed, de jacht is in principe voorbij. Ik merk dit wel vaker, in mijn eigen contacten. Ik zou me daar dan ook niet te druk over maken. Je kunt hoogstens een beetje peilen waar je staat maar ik vind dat wel vroeg om te doen, na een paar weken. Beter kijk je in hoeverre het écht belangrijk is voor je en als hij jou zo op de vrouw af zou vragen waar jullie staan, wat zou jij dan zeggen?

Daarbij, als hij je een berichtje stuurt dat hij het superlief vindt wat je zegt dan is dat toch positief? Je wilt denk ik teveel van hem.

Hier heb ik ook aan gedacht, maar is dat dan wel niet heel erg snel om te hebben van 'zo, die is in the pocket. elkaar twee dagen niet spreken interesseert dan niet'? Ik bedoel, ik voel nu ook niet meer de behoefte om hem constant te vertellen hoe leuk ik hem wel niet vind en ik hoef ook echt niet telkens die bevestiging, maar ik vind het wel leuk om af en toe eens gewoon een beetje leuk te kloten over de app. Ook omdat het voor ons vrij moeilijk is om elkaar te kunnen zien.

Hm. Ik zou waarschijnlijk zeggen dat ik iets serieus met hem wel zie zitten. Ik zie hem eigenlijk al wel als mijn vriend en als vriendinnen mij bijvoorbeeld vragen wat ik donderdag avond heb gedaan, dan zeg ik ook dat ik met mijn vriend was. Ik ga nu echt niet meer zeggen dat ik een date heb De meesten weten wel dat het verder nog niet al te officieel is, maar goed. Verder zijn wij (als ik hem moet geloven, en dat doe ik wel) 'exclusief' voor elkaar en zit alles goed. Dus ja.

Dat laatste kan kloppen. Dat ik teveel wil. Ik heb ook nare ervaringen met vorige relaties en ik heb dit gedrag toen ook gezien. Vandaar dat ik ook zei dat ik hem misschien teveel met mijn ex vergelijk. Die relatie is al een hele tijd uit, maar ook hij veranderde opeens van gedrag, ik zag en sprak hem minder en ook hij vertelde mij doodleuk dat er niks aan de hand was, en een aantal weken later maakte hij het uit, omdat 'het gevoel al een hele tijd weg was',,

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 11:03 schreef Gamesua het volgende:
Een grote dikke nee. En alsjeblieft ook niet meet vragen wat er aan de hand is en of het nog allemaal goed is en watniet. Is echt reteirritant en helpt je echt niet.

Het lijkt mij dat jullie de facto eigenlijk al een relatie hebben en dat dit gevoel wederzijds is. Hij is alleen bang om die stempel erop te zetten omdat, wanneer je die stap zet, dat dingen zo verandert dat hij misschien bang is in dezelfde problemen te stappen als in zijn vorige relatie.

Als je hem echt leuk vind moet je het gewoon zo laten en over een aantal weken kunnen jullie er automatisch niet meer omheen.

Ik wil hem er ook niet meer mee lastig vallen. Absoluut niet. Maar aan de andere kant heb ik van 'ik heb het je verteld, doe er wat mee'.

Om heel eerlijk te zijn zie ik niet zo in wat er zou veranderen als wij die stempel er wel op zouden zetten. Behalve dat mensen dan weten dat wij bezet zijn en dan hebben ze waarschijnlijk een beter beeld bij ons.

Dat hij bang is, kan best. Waarom weet ik niet precies. Wilde afgelopen keer wat meer gaan vragen naar zijn vorige relatie, maar dat ben ik helemaal vergeten. Het enige wat ik weet is dat het zijn eerste vriendin was en het redelijk lang heeft geduurd. En dat hij helemaal kapot was na de breuk. Ikzelf ben ook wat angstig, wat ik hierboven vertelde, maar ik heb wel het idee dat je je daar vanzelf wel overheen zet als je iemand echt leuk vind. Of ben ik nu gek?

Ik weet nu even niet precies wat ik ga doen. Hem ermee lastigvallen wil ik inderdaad niet meer, maar om mijn eigen gevoel maar weg te stoppen alleen omdat hij het anders zo irritant vindt, vind ik ook zonde.

Ach, ik laat het maar even rusten en laat hem lekker zijn potje voetbal kijken straks Misschien zeg ik wel gewoon even helemaal niks meer.

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 11:50 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Dit denk ik ook inderdaad. Lijkt erop alsof die vent er gewoon in het prille stadium van de relatie wat van de luchtigere instelling is, terwijl zij onzeker is en veel bevestiging nodig heeft. Als dat gevoelsmatig uit elkaar ligt kan ik me wel voorstellen dat het bijzonder irritant is.

Overigens moet ik toegeven dat ik nooit via WhatsApp zeg dat ik de ander zo leuk vind. Het hoogste wat eruit komt is 'kus' aan het einde van mijn bericht; de rest vind ik zo platvloers. Dat leuk vinden laat ik tussendoor wel merken (door met onnozele cadeaus thuis te komen, speels voor d'r reet te meppen en meer van dat soort ongein).

Dan had hij het in het begin ook zo lekker luchtig moeten houden in plaats van daar opeens mee te beginnen en mij te laten zitten in onzekerheid. Zoals ik al zei stroomde mijn telefoon eerst over van de berichtjes. Op een gegeven moment vond ik het ook een beetje teveel. En zo ineens, lijkt het dood te zijn. Dit is waar het mij omgaat. Het veranderen van gedrag. Dat maakt mij zo benauwd.

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 11:51 schreef dr.Qwak het volgende:
Nog geen slotje dus.

Eerst duidelijkheid en/of WRAAK

Wraak Zou niet weten waarom.

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 13:37 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Wat als hij het simpelweg niet door heeft? Mannen denken vaak wat simpeler dan je denkt; grote kans dat er weinig opzet achter zit.

Ook hier heb ik aan gedacht en volgens mij zit hier ook wel een stukje waarheid in, maar.. hoe dan? Zoiets moet je toch wel doorhebben? Wat veranderd er dan als iemand opeens dagelijks, urenlang tegen je aanpraat en daar zo ineens mee ophoudt? Daar moet toch haast wel iets achter zitten?

Ach, ik merk het vanzelf allemaal wel.