2004 was het. Het eerste topic over de komst van Ollie.
Een hondje! Ze deed mee in Geen Pottenkijkers-reeks.
Geen pottenkijkers. III 'the story goes on' (veel foto's! ) Users zoals Appelsientje hebben hele mooie banners gemaakt van het grote avontuur. Lees: haar dagelijkse boswandeling.
![Olliedoodbos.jpg]()
Ze is vernoemd naar user OllieA.
http://forum.fok.nl/user/history/19007Toen ze bij ons kwam dachten we dat ze net vijf jaar was. Maar van de oorspronkelijke baasjes begrepen we twee jaar geleden dat Ollie toen al zes bleek.
Onze Ollie wordt over een paar dagen 14 jaar. Dat is een hele leeftijd voor een hond.
Maar nu het volgende, 10 oktober ging ik met haar naar de dierenarts. Ja, vetbult want zo werd me verteld dat hebben alle oude vrouwtjeshonden. Maak je geen zorgen en dat deed ik ook niet. Verdorie, geef dat dier een rond iets en het kan uren doorspelen.
Tja, als Ollie ook maar een haar verkeerd had zitten op de rug dan werd niet alleen de haar eraf gebeten maar het liefst de halve rug. En van die bult had ze totaal geen last. Maar ja, het groeide binnen no time uit tot een mandarijntje en dat ziet er ellendig uit. Dus hop, met die vetbult naar de dierenarts om even te laten verwijderen.
Het consult liep anders. Ze heeft een tumor. Ze heeft borstkanker. Het is een fijne dierenarts. Twee jaar ervoor ging Ollie vanwege wat anders onder narcose en die arts bleef me tussentijds op de hoogte houden, scherm ging omhoog. Mocht erbij zijn bij het ontwaken. Om wat korter te zijn, ze zou na de longfoto's die de volgende dag op een andere locatie genomen zijn meteen geopereerd worden. Zware operatie. Die hele buik, lees halve hond zou gewoon weggehaald worden.
Het hakte er in hier in huis. We hebben nee gezegd.
Op haar longen is niets te zien. Ze heeft geen pijn en Ollie kennende zou ze zelf wel even een operatie op die bult uitvoeren als ze er ook maar wat voelde. Wel wat verdikte witte takjes in de bronchiën. Honden kunnen ook gewoon verkouden zijn net als mensen. Ze heeft er pilletjes voor gekregen. Maar ik denk eigenlijk dat het rap naar het einde gaat. Ze is blij en vrolijk maar in korte tijd heel erg oud geworden.
We hebben besloten om niet met haar te gaan lopen leuren om te rekken. Maar dan kom je toch wel veel momenten tegen dat het enorm klote voelt ook hoor. Met wandelen liep ze voorop, dat is niet meer. Ze hijgt en piept in de avond. Gehoor is minder en zicht duidelijk ook. Ze valt ook steeds vaker van de bank, trap en stoel.
Het einde nadert. En wanneer is het genoeg? Hadden we toch wel ja moeten zeggen? Het gaat niet om het geld, laat dat even duidelijk zijn. Ik had al ja gezegd op die operatie voor de volgende dag. Maar dan kom je thuis en je praat en blijft praten.
Ze is oud en gelukkig en dan zo'n zware operatie. En toch he, het is gewoon kut en dat snelgroeiende klote gezwel laat zich iedere dag zien als Oos vrolijk op haar achterpoten vol verwachting staat te kwispelen om een tennisbal. Dat ze die al op haar buik heeft doet er dan niet meer toe. En voor mij dan ook even niet.