Zand, fijn dat je zo'n heerlijk weekend hebt gehad!
Sparkling, inderdaad confronterend als je weer wordt herinnerd aan de situatie waarin je vanwege zulke trieste omstandigheden in het ziekenhuis was. Ik zat donderdag ook tussen de dikke buiken in de wachtkamer, voelde niet zo tof
Kursor, ik weet zeker dat je op een gegeven moment dit verlies en verdriet een plaatsje kunt geven. Ik kan me voorstellen dat het in jouw geval langer duurt, een Mola is wel een 'Miskraam Plus' om het zo maar te zeggen (niet dat ik het verdriet van de andere meiden 'minder' vind, begrijp me niet verkeerd, maar een Mola lijkt me nóg ingrijpender).
Nikki, hoe is het nu met jou?
Ik heb ook een heerlijk weekend gehad. Wel vermoeiend, mijn ouders weten niet van de MK en ik vertel het ze ook niet, ze hebben hun eigen medische ellende momenteel. Daardoor speel je toch meer mooi weer dan je anders zou doen.
Ben vandaag weer voor het eerst aan het werk na mijn vakantie en het valt me zwaarder dan gedacht. Zowel lichamelijk, ik vloei nog en heb af en toe nog wat buikpijn en ben daardoor wat vermoeid, maar ook geestelijk. Mij focussen op mijn werk terwijl ik in gedachten nog bezig ben met afgelopen week is moeilijk. Zo was ik nog zwanger, zo niet meer. Poef, alles is weg.
Ik zit erover te denken me morgen ziek te melden en een dagje op de bank te gaan hangen, want ik heb eigenlijk nog geen moment echt rust gehad na de MK. Zo'n weekend is heel leuk, maar je bent veel bezig. En mijn lichaam (en geest) schreeuwen om rust.