Zwanger... en dan gaat het mis #13

Het heeft gewoon 2 kanten
Een curretage is snel klaar en dan is het ook meer afgerond terwijl de pillen een wat langere nasleep hebben. Kans op veel krampen, grote stolsels noem maar op.
Maar het kan dan wel weer thuis en samen

Het is maar net wat je voorkeur heeft

Zo, echo is achter de rug. Er was een vruchtzakje op te zien van ongeveer 5 weken oud. Rond de 5 weken is het dus misgegaan. En rond de 5 weken heb ik dus een soort van ongesteldheidskramp gehad, dat is wat mij betreft de dag dat het is misgegaan. Nu is het afwachten tot het bloeden begint. Volgens de gyn over het algemeen bij max. twee weken na stoppen met utrogestan. Nog een week te gaan. Sowieso gaat ze me vrijdag bellen om te vragnen hoe het gaat en dan bespreken we weer even hoe dan verder. Het goede nieuws is dat er in ieder geval geen bbz lijkt te zijn, pfew. En oja, ik had bij nader inzien geen behoefte aan een foto, ik heb genoeg gezien en het is klaar nu. Hopelijk komt 'fritsie' er snel uit zichzelf uit.

Nikki
Vond je het confronterend, de echo?
Hoe ver had je eigenlijk moeten zijn nu? Hopelijk komt het nu snel op gang.

Nee hoor, ik vond de echo goed te doen. Misschien scheelt het ook omdat ik gewend ben echo's te krijgen in verband met de ICSI/PGD. Voor mij is de echo an sich gewoon een soort routinewerk geworden. Ik ging daar gelukkig ook niet heen met het idee dat alles goed zou zijn, dat scheelt. Ik zou nu 6 weken en 6 dagen zijn, dat weet ik zo zeker omdat mijn punctie 5 weken geleden op dinsdag was.

Ik denk aan jullie. Knuffel.

(En ik hoop dat ik morgen woorden kan vinden om echt wat te zeggen. Vandaag mee zitten lezen op m'n werk. Dat combineert niet zo goed, zeker niet omdat ik m'n eigen verhaal nog steeds niet af heb en nog steeds veel herken in wat jullie schrijven wat gevoelens betreft)

kursor, neem je tijd.

Nikki, fijn dat de echo je meeviel. Jij wacht dus ook eerst af?

Kursor, ik heb je verhalen gelezen, heftig allemaal Sterkte en als je weer wilt schrijven, we zitten er voor je

Zand, ben je je eerste 'normale' dag goed doorgekomen?

Heb vanavond weer lekker getennist. Me lichamelijk uitleven doet me goed, en gaat nu ook beter dan een paar weken geleden, toen ik nog 'echt' zwanger was.

Eigenlijk vind ik dat ik er ook voor jullie hoor te zijn nu, maar het lukt me niet echt. Hopelijk morgen als m'n dochter 's middags slaapt.

Ja, van gyn mag het tot 12 weken. Dat vinden wij te lang, maar lief en ik hebben wel besloten twee weken te wachten. Gyn zei ook dat een curretage (bij niet aanslaan medicijnen) bij deze termijn lastig is omdat ze dus slecht kunnen controleren of ze het vrucht(zak)je wel hebben. En ik heb voorlopig geen moeite met wachten, het enige nare vind ik dat ik nu niet weet wanner 'het' gaat gebeuren. Ik ben dus best een beetje bang dat het op m'n werk losbarst ofzo.

Kursor , is toch niet erg. Je schrijft wat als het je lukt en anders niet. Hoe dan ook, het is goed. Ik denk dat iedereen dat hier vindt.

Malo, fijn dat je lekker hebt kunnen tennissen!

Bij mij noemden ze eigenlijk ook geen limiet aan het wachten, ze zeiden dat ik mocht wachten zo lang ik nodig had, en zo lang ik me er nog goed bij voelde.

_{Even een naar/ranzig detail over de mk in een spoiler.}

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Gisteren heb ik best heel goed gedaan alsof het leven gewoon door gaat, alleen 's middags was ik erg moe en had ik even een dipje _{(meelezen in Z&G helpt dan even niet mee)}. Vandaag voel ik me eigenlijk weer als vanouds. Het vloeien is ook bijna gestopt, ik hoop dat het weg blijft .

Bedankt voor je eerlijke detail Zand, weet ik wat mij te wachten kan staan . Fijn dat je het gisteren naar omstandigheden goed hebt volgehouden en dat het vloeien bijna weg is. Ik zie er wel tegenop dat ik daar allemaal nog doorheen moet maar het is niet anders.

Nikki, ik heb dus hetzelfde als jij, de angst dat het op het werk gebeurt of op een andere onhandige plek, vanwaar ik niet snel naar huis kan. Hier nog totaal geen tekenen van een naderende MK. Morgen is mijn vruchtje zo'n 2 weken 'overleden', dan bel ik voor een verwijzing naar de gyn. Hoop dat ik daar dan volgende week terechtkan.

Sparkling, lijkt me wel 'praktisch' dat je de MK voelt aankomen. Hoe is het met jou?

Ik heb me vandaag gestort op de sinterklaaskadootjes voor F . Heb alles al gekocht en ingepakt in huis . Was wel een leuk projectje zo , F is naar de dierentuin met opa en oma dus ik heb lekker het rijk alleen. Ik ben erg blij dat ik nu vakantie heb, gewoon actief zijn als ik daar zin aan heb, maar ook met een kopje thee treuren als ik daar behoefte aan heb. Ik heb niet veel treurmomenten hoor maar het is wel fijn om er af en toe écht aan te denken.

Het vloeien vond ik wel heel erg meevallen eigenlijk. Het is meer het wachten tot het stopt wat vervelend is, en dat je al die tijd geen seks mag hebben .
Hoe ik het trouwens van mijn verloskundige begrepen heb, is dat een mk bijna altijd begint met licht/normaal bloedverlies, en je dus niet zomaar wordt verrast door een vloedgolf van bloed. Qua gevoel zou het lijken op een wat heftige menstruatie, maar bij mij was dat echt nog wel een stuk heftiger (meer een mini bevallig, inclusief weeën), maar dat kan komen door de medicijnen.

Ik ben er dus bang voor dat het vloeien op een naar moment komt, maar nog meer bang voor dat het vloeien níet komt en ik net als jij een currettage moet ondergaan .

Ik moest net in de auto huilen . Liedje van Paul Young, Love of the common people was op de radio, ik luisterde niet eens echt naar de tekst maar opeens hoorde ik de zinnetjes

quote:

Daddy's gonna buy you a dream to cling to;
Mama's gonna love you just as much as she can
And she can

en toen moest ik huilen.

Want papa zal nooit iets met dit kindje kunnen doen en het kindje zelf zal nooit kunnen dromen, en ik kan er alleen maar van houden, en verder niks. Nu niet en nooit niet. Nu ik dit typ begin ik weer te huilen .

Thanx . En ik vind het nog een zeiknummer ook .

Dit is de eerste keer dat ik erom moest huilen. Voelde me vandaag verder ontzettend goed. Ik ga ff thee drinken en dan stofzuigen, met de muziek keihard. Zet wel housemuziek op .

Lastig he dat je emoties je soms zo kunnen overvallen. Het gebeurt bij nu nog steeds wel. Soms weet ik niet eens wat de aanleiding is. Zo lang het momenten zijn vind ik het niet zo'n probleem, maar ik blijf er veelal in hangen en dan ben ik zo twee weken verder.

Zandsculptuur heb je de dag van de curettage nog kunnen reconstrueren met je vriend? Dat geeft misschien ook wat rust als je de voor jou onduidelijke stukken in kunt vullen. Fijn voor je dat het vloeien al over lijkt te zijn. Las in een ander topic dat je nog steeds positief test. Dat kan best even aanhouden. Het hCG-level halveert iedere twee dagen en afhankelijk van startniveau kan daar dus best wat tijd overheen gaan.

NIKKI en MaLo, onzeker zo met afwachten. Vooral omdat je niet weet wanneer het komt of dat het wel komt. Wel een andere situatie, maar ik vond ieder bloedverlies na het eerste "bloedbad" eng. Bang dat het zomaar ineens zou komen terwijl ik er helemaal niet klaar voor was. Toen het eenmaal een mola leek werd dat nog erger. MaLo houdt er rekening mee dat je bij er bij doorverwijzing naar de gyn nog best wat tijd over heen kan gaan. Bij mij bleek het op een donderdag eind van de middag echt mis te zijn (de zaterdag ervoor al flink bloedverlies met stolsel). Vk kon vrijdagochtend bellen voor een poli-afspraak. Die was dinsdag eind van de middag. Daarna nog OK regelen en dat werd uiteindelijk vrijdag. Duurde al met al nog een week en dan had ik vanaf die dinsdag al de indicatie spoed voor de planning ivm verdenking mola. Ik duim voor jullie beiden dat het snel, thuis op gang komt.

_{en er is nog zoveel meer dat ik zou willen zeggen}

Dank weer
Ben uitgehuild (voor nu ) en voel me weer beter .

Kursor, lijkt me vreselijk als je zolang blijft hangen in je depri gevoelens. Ik heb jaren terug overspannen en met depressieve verschijnselen een paar maanden thuisgezeten, wat een hel was dat. Ik besef dat het nog wel even kan duren als ik een verwijzing heb, maar dan dóe ik tenminste iets. In plaats van alleen maar afwachten weet ik dan wel dat er toch op afzienbare termijn een einde komt aan deze missed abortion. Dank voor het duimen .

@ Kursor, ik heb even gegoogled op een Mola zwangerschap, ik wist niet eens wat het was, wat vreselijk dat je dat hebt door moeten maken . Kan me voorstellen dat dat nog moeilijker te verwerken is dan een 'gewone' MK of missed abortion.

MaLo, dat heb ik ook regelmatig bij een liedje. Sowieso ben ik snel emotioneel, en nu door de hormonen al helemaal. En er zijn heel veel mooie liedjes (en vaak ook zeiknummers idd ). Ik laat het gewoon maar even over me heen komen, dan is het het snelste weer over.

@Kursor: mijn vriend en ik hebben gisteren inderdaad de dag van de curettage samen doorgesproken. Ik vind het nog altijd raar dat er stukken zijn die ik 'mis' in mijn herinnering, maar kan het allemaal wel wat meer plaatsen nu.

Heb zelf godzijdank nooit een miskraam gehad, maar ik heb het heel erg met "Small bump" van Ed Sheeran. Zo'n mooi nummer, maar dan het einde... Nu durf ik het niet meer te luisteren

Heel veel sterkte meiden

Ja, kan me voorstellen dat die maanden er wel ingehakt hebben. Je bent dan nu wel zwanger, maar dat betekent niet dat je de MK en alles er omheen zomaar vergeten bent. Vandaar mijn vraag . Gewoon lekker genieten van deze zwangerschap

Malo, wat schrijf je vol liefde over dit kindje.

Sparkling, ik snap heel goed dat dit zware weken voor je geweest zijn. Het is ook niet niks wat je het afgelopen jaar hebt meegemaakt.

Kursor, ik hoop zo voor je dat je alle gebeurtenissen een plekje kunt geven en je straks als je eindelijk weer mag snel twee streepjes in je handen hebt.

Hier is nog steeds niets aan de hand. Ik ben gisteren eigenlijk vergeten te vragen of het hcg al aan het dalen was, dat zal ik vrijdag als de gyn belt nog even navragen, vind ik toch fijn om te weten. Verder gaat het allemaal wel oke en ben ik er gelukkig niet de hele dag mee bezig. Ik heb echt zin om dit jaar van pech af te sluiten. Op naar de kerst en jaarwisseling.