abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_118145119
Enfermera, prachtig verhaal.

LeNeHe, jij hebt ook een ongeloofelijk sterk verhaal.
Carpe Diem- Pluk de Dag
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
pi_118617810
Ik heb ook eens de rust gevonden om mijn verhaal te doen. Vanwege de lengte maar even onder de spoiler.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.


[ Bericht 0% gewijzigd door Flower-Ti-Amo op 30-10-2012 15:51:01 ]
pi_118628704
Mooi verhaal FTA, maar wel heel heftig. Zeker ook je laatste alinea. Lijkt me heel eng, zeker omdat ze ook niet weten waardoor het komt.
pi_118633437
FTA, wat een verhaal! Brandmelding ook nog! Eng dat de hartslag opeens wegviel, wat zal je geschrokken zijn :o. Heel rot dat jullie ook nu nog zorgen om F. hebben en dat er niets aanwijsbaar is. Sterkte!
Venus in pocketformaat
© loveli
pi_118639503
Fta mooi verhaal. Lijkt me wel eng de bezoeken aan de eerste hulp en dat er niets gevonden kon worden. Krijgen jullie nog extra onderzoeken in het ziekenhuis voor haar? Oh en een mooie naam trouwens.
Carpe Diem- Pluk de Dag
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
pi_118645594
Poeh FTA, petje af hoor!
pi_118648602
Jemig FTA... Wat heb je je er goed doorheen geslagen. Maar wat een ellendige nasleep! Sterkte voor je meisje, dat jullie maar snel onbezorgd van elkaar kunnen gaan genieten. :*
  woensdag 31 oktober 2012 @ 07:49:36 #83
259886 pessie
There's a new chef in tow
pi_118654842
FTA je hebt een prestatie geleverd! Heerlijk dat ze er nu is!
pi_118869543
Jullie hadden nog een bevallingsverhaal tegoed van me :D
Ik heb nu de rust gevonden om het eens uit te schrijven.

De laatste paar weken in mijn zwangerschap kon ik niet veel meer. Ik was het goed zat! Ooit hoorde ik dat weleens van andere LLM, maar vond dat altijd zo raar. Zwanger zijn was toch een mooi iets?! Hoe kun je dat nu zat zijn? Inmiddels weet ik wel beter ..

Al de hele week voel ik van alles en nog wat rommelen. Elke dag opnieuw gaat vent braaf naar zijn werk, maar voordat hij vertrekt vraagt hij of ik het gevoel heb dat vandaag dan DE dag zou zijn. Elke dag opnieuw moet ik hem teleur stellen. Ik voel van alles, maar niet iets wat op weeen of serieus werk lijkt. Al heb ik op dat moment ook nog geen idee wat ik werkelijk zou moeten voelen bij serieus werk of weeen.

Ergens die week verlies ik iets wat op een slijmprop lijkt. Als ik ga lezen op internet wordt mijn enthousiasme direct getemperd. Het zou een teken kunnen zijn dat de bevalling op gang is, maar het zou ook nog zomaar 2 weken kunnen duren. Ik wil mezelf niet gek maken en leg mezelf op gewoon netjes af te wachten.

En dan komt vrijdag 26 oktober. Net als alle andere dagen van die week vraagt vent me of ik iets voel. Nee, is weer het antwoord. Hij grapt nog dat het die avond niet mag gebeuren, want dan krijgt ie 1 verlofdag minder :') ... Ik antwoord met dat ik zal kijken wat ik voor hem kan doen :')
Aan het einde van de middag ga ik nog even bij mijn zus langs omdat ze wat problemen met haar pc had. Ik voelde van alles, maar dat was de hele week al. Dus ik nam het niet meer serieus totdat ik serieus pijn zou krijgen en dat was nu nog totaal niet het geval. Ik ben zelfs nog met haar naar het centrum gegaan tegen een uur of 5 die avond. En een uur later stond ik nog in de supermarkt om het avondeten bij elkaar te sprokkelen.

Eenmaal thuis begint me iets te dagen. Ik voel ''kramp'' met een terugkerend karakter. Ik wil mezelf niet voor het lapje houden en besluit nog even niks tegen vent te zeggen. Maar net als ik me voor het half 8 journaal wil nestelen op de bank, denk ik daar toch anders over. Ik zeg tegen vent dat ik denk dat het is begonnen, en download ergens een timer vandaan. Hmm .. om de drie minuten voel ik een soort van golfbeweging die ongeveer 45 seconden tot een minuut aanhoudt. Vent zegt dat we beter even in bad kunnen gaan, om te kijken of het afneemt. Is dat niet het geval, dan weten we dat het het echte werk betreft.

En zo is het, de krampjes nemen niet af en al die tijd blijf ik braaf timen. Ik besluit het zkh te bellen. Bij hun gaan gelijk alarmbellen rinkelen en ons wordt gevraagd om naar het zkh te komen vanwege de problemen die gedurende de zwangerschap bij Draakje zijn geconstateerd met haar hartje. Vent gaat nog even een rondje met de hond alvorens we die bij mijn zus afleveren. Ondertussen bel ik mijn schoonouders, zodat zij in ieder geval weten dat we naar het zkh zijn. Als vent iemand nodig heeft om zijn verhaal bij kwijt te kunnen of wat dan ook, dan is in ieder geval iemand op de hoogte. Bij mijn zus blijft vent nog even staan kletsen. Op een gegeven moment wil ik toch wel graag naar het zkh, aangezien dat nog een half uur rijden is.

Rond 10 uur ''s avonds komen we aan in het ziekenhuis. Ik word naar de verloskamers gebracht, aan de CTG gelegd en ik krijg een inwendig onderzoek. 3 cm Ontsluiting al! En ik nog naief denken: Moeten mensen hier serieus een ruggenprik voor? :') ... Als die andere 7 cm net zo gaan als deze 3 cm, dan komt dat wel goed :'). De gynaecoloog zegt dat ze rond 1 uur terug is om opnieuw onderzoek te doen.

En dan beginnen de weeen echt serieus pijnlijker te worden. Op het moment van de wee kan ik niet op bed blijven liggen, ik moet heen en weer lopen en wiegen op mijn benen. Helaas is dat niet voor lange duur, want al gauw krijg ik beenweeen. Geen enkele houding lijkt vanaf dat moment nog de pijn te verlichten. Ik vloek wat in mezelf en kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik er twee uur eerder nog zo makkelijk over dacht. Dit was wel andere koek zeg! Ik blijf maar in mezelf vloeken tot vent op een gegeven moment zegt: vraag dan ook om een ruggenprik! Over mijn lijk, dacht ik! No way dat er in mijn rug een ruggenprik wordt gezet .. Brrrr, alleen het idee al. Panisch was ik ervan! En daarbij: Miljoenen andere vrouwen zetten kindjes op de wereld zonder pijnstilling. Ik ben een bikkel, ik kan dat ( :') ... What was I thinking?).

Een half uur later, het is bijna 1 uur, kan ik niks anders dan toegeven dat deze pijn toch echt wel de limit is. En dat ik graag een verdoving wil. De gynaecoloog komt weer inwendig onderzoek doen en ik heb maar liefst 4 cm. Beetje teleurgesteld wel want qua pijn had ik gehoopt iets meer opgeschoten te zijn. De ruggenprik wordt doorgesproken en de gynaecoloog vertelt me dat de anesthesisten direct na de operatie waar ze op dat moment bij aanwezig zijn komen. Al vrij snel staan ze in de kamer en in no time zit het ding erin. Dat is het enige moment dat ik een serieuze paniekaanval heb gehad en dreig weg te vallen. Gedurende mijn zwangerschap en tot nog toe bij de bevalling lijk ik nergens last van te hebben. Maar puur door de spanning die het zetten van dat ding met zich teweeg brengt, dreig ik van mijn stokje te gaan. Doodeng, maar ik overleef het. Weer een overwinning voor mezelf! Vent kijkt over mijn schouder terwijl ze het ding in mijn rug zetten, maar ik knijp hem keihard in zijn handen en bijt hem toe dat hij zich moet focussen op mij, mijn ademhaling, mijn paniekaanval. Ik heb hem nodig nu! Hij begrijpt de hint en doet wat ik zeg ^O^

Al gauw voel ik een warme gloed vanaf mijn navel naar mijn benen en tenen gaan. En al gauw voel ik heel snel geen pijn meer. Wat een verademing! Wat een uitvinding! Ik lig heel ontspannen in bed en op die manier krijgt vent ook even de tijd om een uiltje te knappen. Tenslotte is hij die ochtend vanaf 5 uur al op en zijn oogjes beginnen al aardig klein te worden.

Dan ineens beginnen alle apparaten waar ik aan lig te piepen. Het lijkt gvd de McDonald's wel zeg ik al grappend tegen vent. Maar al gauw is het niet zo grappig meer. Een peloton aan personeel komt de kamer binnen vliegen met echoapparatuur en ik schrik me werkelijk het apelazerus als ik in de gaten krijg wat ze aan het doen zijn en wat die piepjes te betekenen hadden. Ze zijn de hartslag van Draakje kwijt! Eerst proberen ze haar met de CTG terug te vinden, zonder resultaat. Dan wordt het laken van mijn lijf af getrokken en een klodder gel op mijn buik gespoten en wordt er gezocht naar Draakje. Een hoop gespannen gezichten kijken naar het beeldscherm. En zonder dat er tegen me gezegd wordt wat er gaande is, heb ik heel goed in de gaten dat er iets niet helemaal in de haak is. Groot is dan ook de opluchting als alles weer ''normaal'' piept en Draakje is gevonden. De gespannen gezichten veranderen in opgeluchte gezichten en ik kan ook weer rustig adem halen.

Rond 3 uur krijg ik weer een inwendig onderzoek. Het schiet niet echt op qua ontsluiting. Er wordt besloten om mijn vliezen te breken en ik meen mij te herinneren dat ik vanaf dat moment weeenopwekkers kreeg. Maar lang leve de ruggenprik, ik heb nergens last van. Verder wordt er een hoofdelektrode geplaatst wat tot 3 keer toe mislukt, en zo nu en dan word ik gekathetiseerd. Zo rond half 5 wordt de dosis weeenopwekkers opgehoogd, want er zit nog steeds te weinig schot in. Vanwege het hartje van Draakje + het feit dat ze in het vruchtwater heeft gepoept, moet alles in een wat hoger tempo gebeuren.

Kwart voor 6, inwendig onderzoek. Volledige ontsluiting! We zijn helemaal blij, nu kan het niet lang meer duren! Afgesproken wordt dat we over een half uurtje gaan persen. In de tussentijd wordt alles klaar gemaakt. Dan mag ik beginnen. Bij iedere wee moet ik 3 keer persen. Vooral die laatste keer lucht happen op het laatst EN productief persen vind ik erg lastig. Die laatste keer persen zet voor mijn gevoel iedere keer weinig zoden aan de dijk.

Voordat we begonnen met persen, werd tegen ons gezegd dat we dit een uur zouden doen. Als Draakje dan nog niet geboren zou zijn, zouden we een kunstverlossing proberen in de zin van vacuumpomp. Dan zou het in 3 persweeen gebeurd moeten zijn. Zo niet: spoedkeizersnede. Draakje heeft het erg moeilijk tijdens het persen. Haar hartje dipt iedere keer en ze krijgt steeds meer moeite om weer op te krabbelen. Voor mijn gevoel zijn we net een kwartier bezig met persen, als wordt medegedeeld dat we al een uur bezig zijn. Shit, dus nu de vacuumpomp :X ... Ik heb daar zoveel verhalen over gelezen en daar werd ik echt niet vrolijk van :X

Het ding wordt geplaatst. Maar weer, dankzij de ruggenprik, weinig pijn en last. Daar gaan we dan. Ik geef alles wat ik in me heb, want no way dat ik een spoedkeizersnede wil :N :X
Ondertussen wordt er ook nog een flinke knip gezet. Ik voel hem niet, maar hoor hem des te meer :X .. Wat een misselijk geluid! En in twee persweeen, na 6 keer mee persen, wordt ze dan toch echt geboren. Ik heb een halve seconde zo''n ontzettend rot gevoel daar beneden dat ik keihard KUUUUUUUUT roep door de verloskamer. Maar ik heb te weinig tijd om erover na te denken, want ze wordt al op mijn buik gelegd en vrijwel gelijk te huilen.

En ik zeg nog: Daar is mijn meisje dan!!! O+ ... Zoveel liefde voelde ik! Onbeschrijfelijk. Meteen daarna zeg ik nog: Het is toch wel een meisje he? :+ (want een vriendin van mij, daar hadden ze het dus gruwelijk bij mis). Papa mag bevestigen dat het echt zo is O+

Wat is ze mooi! En lief! En lekker warm! En wat ruikt ze lekker! O+ ... Oww en die punthoofd, trekt dat nog bij?? :') ... Tis net een alien zo :') :D

Zoals van tevoren besproken met de kinderarts en kindercardioloog mag papa de navelstreng doorknippen, maar zal Draakje direct meegenomen worden voor uitgebreid onderzoek vanwege haar hartje. Ik maak me geen zorgen, vent is met haar mee. Ondertussen word ik gehecht. Ik voel dat de ruggenprik zijn werk steeds minder gaat doen en ik vraag nog of ik wel verdoving krijg :') .. De gynaecoloog spuit wat bij en begint dan met borduren.

Niet lang daarna komt vent met Draakje in doeken gewikkeld naar ons toe, ze is goedgekeurd door de artsen.
Ik weet niet waar het vandaan komt, want normaal ben ik echt een bikkel. Maar ik begin me toch te huilen van geluk! Ik kan niet stoppen!

Heel de zwangerschap heb ik gedacht: Oww ja, we krijgen een kindje en dat doe ik er wel even bij. Door allerlei omstandigheden prive heb ik me gedurende de zwangerschap niet echt gehecht aan Draakje. En daar maakte ik me af en toe wel zorgen om. Zou dat wel goed komen als ze er eenmaal is?

Geen twijfel over mogelijk! Zij is en blijft de mooiste vanaf het moment dat ze geboren is O+
En ondanks de gebroken nachten houd ik elke dag een beetje meer van haar O+
pi_118870767
Wat een prachtig verhaal Twinkle! Zit hier te lezen met een lach en een traan, wat schrijf jij leuk :-)
Je bent een prachtmama!
  maandag 5 november 2012 @ 22:27:41 #86
195169 Enfermera
I'm k-kinda busy.
pi_118871428
Twink mooi geschreven zeg O+
Dat 'bikkel'-gevoel van t zonder pijnstilling willen doen begrijp ik helemaal.. Ach, superfijn dat t er is toch! Ik vond t achteraf ook heerlijk die ruggenprik.
I never look back, darling. It distracts from the now.
pi_118872376
+1 wat enf zegt. Ik vond mezelf ook zo stoer vsn tevoren, maar wat was ik blij met de ruggeprik. Ik was net als jij ook zo bang voor n naald in mijn rug.

Heel bijzonder om jouw verhaal te lezen, want t lijkt heel veel op mijn eigen verhaal.
Goed gedaan meis. Nu genietenvan jullie mooie dochter.
pi_118875109
Twinkle, zat echt een beetje te wachten op je verhaal! Maar ik was er weer zo doorheen, het lijkt altijd zo'n lap tekst maar ik ben een spons voor bevallingsverhalen :)
Dat gevoel als ze er is O+ echt mooi beschreven!
pi_118875282
Twinkle wat een bijzonder verhaal. Knap gedaan hoor :*
Life is what happens while you are busy making other plans...
pi_118875322
Hier is mijn verhaal, wel wat lang geworden geloof ik.
Ik heb het op de ipad getikt. Dus sorry voor alle tik en spel fouten.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Life is what happens while you are busy making other plans...
  dinsdag 6 november 2012 @ 00:09:04 #91
310793 Mishu
Fok verslaafde
pi_118875651
quote:
0s.gif Op woensdag 10 oktober 2012 08:43 schreef Sorbootje het volgende:
En nu ophouden met huilen allemaal. Zo bijzonder is het nou ook weer niet. Ik ben gewoon bevallen alleen het verhaal eromheen is anders.
Had het kindje jouw eicel of de eicel van de moeder? Ben benieuwd omdat mijn zus zelf ook onvruchtbaar is.
  dinsdag 6 november 2012 @ 07:38:59 #92
258612 nytar
boys boys boys
pi_118878077
mooi verhaal skoap!
pi_118878474
Wow Skoap, die ontsluiting in een half uur/3 kwartier! Lijkt me niet meer dan logisch dat je dan aan de bel trekt, jemig! Mooie naam trouwens, volgens mij zei ik het al eens. O+
pi_118878730
Skoap mooi verhaal. Ik vorl de liefde die jij beschrijft! :)
pi_118879652
Mooi Twinkle. En wat een opluchting zul je gevoeld hebben toen je je meisje goedgekeurd en wel weer terugkreeg.

Skoap, wat mooi. Ik kan me de irritatie ook zo goed voorstellen :D En wat heftig zeg, van 4 naar 9 cm in 30-45 minuten :o

Altijd weer mooi om te lezen O+
  dinsdag 6 november 2012 @ 09:51:43 #96
259886 pessie
There's a new chef in tow
pi_118879970
Twinkle echt ee heftige bevalling, fijn dat ze er is!

Skoap, dat stukje van 4 naar ontsluiting in zo korte tijd klinkt heel herkenbaar! Jullie zoon is er ook!
  dinsdag 6 november 2012 @ 10:09:58 #97
195169 Enfermera
I'm k-kinda busy.
pi_118880379
Skoap O+ Geweldig verhaal! En idd, irritatie is herkenbaar :D En dat is nog supersnel gegaan dan dat laatste stuk zeg..
I never look back, darling. It distracts from the now.
pi_118912869
Skoap, mooi geschreven zeg. Kon me helemaal inleven! Grappig die irritatie.
Geniet van je mannetje!
pi_118926803
quote:
0s.gif Op dinsdag 6 november 2012 00:09 schreef Mishu het volgende:

[..]

Had het kindje jouw eicel of de eicel van de moeder? Ben benieuwd omdat mijn zus zelf ook onvruchtbaar is.
Van de moeder.
pi_118927197
Sorbo, hoe gaat het nu met jou? Weet niet zo goed in welk ander topic ik daar achter kan komen, maar volgens mij heeft iedereen bij Z&G zeker nog aan je gedacht!
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')