abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_117891866
Heeft even geduurd, maar komtie dan he:

Mijn uitgerekende datum was 16 augustus en ik had het idee dat ik dat makkelijk ging halen! Hele zwangerschap is soepel zonder problemen verlopen. Pas toen ik met 36 weken met verlof ging merkte ik dat dat toch wel tijd werd. Het heen en weer reizen (min. 2u per dag x 4) naar m'n werk begon toch wel zwaar te worden. Tijdens mijn verlof lekker rustig aan gedaan, was de eerste week ook bloedheet dus lekker binnen gebleven. Beetje lopen niksen en de laatste dingetjes klaargezet. Had al wat voorwerk, af en toe krampjes en een flinke steek downunder. 6 Augustus had ik het idee meer afscheiding/slijm te verliezen dan anders. Hele zwangerschap groengele afscheiding gehad (is toen een paar keer onderzocht, maar niks gevonden) maar deze keer was het doorzichtig. Na het lezen over slijmproppen verliezen, dacht ik heel even "zou het?".
​'s Avonds nog wel even over gehad met mijn vriend (A.) maar meer voor de grap. Rond 23u gingen we slapen, moesten eerst nog wel even het bed verschonen... Nog geen kwartier in het schone bed braken m'n vliezen. Een luide *PLOK* en ik voelde iets knappen en wat warms langs m'n benen stromen. A. vroeg wat dat geluid was en ik antwoordde dat het begonnen was!

23.30 uur. Ben maar gaan douchen terwijl A. weeer het bed verschoonde. Ik voelde de adrenaline al, hyper! Blij! Het was begonnen, woohoo! Onder de douche kwamen de weeen al gauw op gang. We begonnen te timen en eerst kwamen ze om de vier minuten, ze waren goed te doen. Ik kon ze nog makkelijk aan en het was fijn onder de douche te staan. A. hield de tijd in de gaten en riep wanneer er weer een wee zou komen. Ze werden steeds een beetje krachtiger en leken ook sneller te komen en langer te duren. Na een hele poos douchen besloot ik naar beneden te gaan om daar wat rond te lopen. Van de woonkamer tot de gang, rondje keuken en weer terug...

00.15 uur. Ik zei tegen A. dat hij de vk maar moest bellen want volgens m'n contraction timer app kwamen de weeen om de twee minuten en duurden bijna een minuut... Dat leek me wel reden voor overleg met de vk. De vk vond het ook wel snel gaan en kwam wel even kijken, een half uur later waren ze er: de afstuderend stagiair en begeleidend vk. Leuke lieve meiden, ik bleek al 2cm te hebben. Omdat ik toch al in het ziekenhuis zou bevallen, vanwege een verwijd nierbekken bij de baby, vroegen ze me of ik pijnmedicatie wilde. Leek me wel een goed idee, ook omdat het zo heftig begon te worden en ik al een paniekmomentje had gehad ('ik kan dit toch niet???'). We pakten alle spullen en zijn gelijk naar het ziekenhuis gegaan. De stagiair vk vroeg of ik het fijn zou vinden als ze met ons mee naar het ziekenhuis ging, vond ik inderdaad fijn en dus reed ze achter ons aan. In de auto, dik kwartier rijden naar het ziekenhuis, nog een paar flinke weeen opgevangen.

Daar aangekomen met een rolstoel (met één platte band) naar de verloskamers gebracht. En hier ben ik een stukje kwijt, er zijn mensen aan me voorgesteld en er werd van alles gereed gezet. Ik moest aan de ctg voordat ik medicatie mocht en ik had al vijf cm ontsluiting. Mijn benen trilden enorm, ik kon ze niet stil houden, erg irritant. Weeen werden steeds heftiger en werden moeilijker om weg te zuchten en puffen. Heb A's hand en die van stagiair vk fijngeknepen, weer een paniekmomentje ('Het doet zo'n pijn, wanneer krijg ik medicatie?') Nou, alles bleek goed en ik kreeg mijn remifentanil pompje. Na vier keer misprikken, iemand anders erbij geroepen, weer aders zoeken ('Je bent wel moeilijk te prikken zeg') zat hij dan eindelijk goed. Toen die eenmaal z'n werk begon te doen, ontspanden mijn benen zich ook weer en van hier tot de acht/negen cm ontsluiting verliepen rustig. De stagiair vk ging ook weer naar huis, ik vond het fijn dat ze er bij was geweest. De remifentanil vond ik erg fijn, werd er in het begin een beetje licht van in m'n hoofd en soortje stoned. Daarna was het een kwestie van op het juiste moment het knopje indrukken. A. hield voor me bij wanneer ik weer mocht drukken, al heb ik vaak zat te vroeg en te vaak achter elkaar gedrukt. Het spul komt maar eens per drie minuten...toch was het fijn om het drukknopje in handen te hebben.

4.30 uur. Ik mocht beginnen met zachtjes meepersen. Het remifentanil pompje werd uitgezet... Pijn kwam terug, in alle hevigheid. Maar meepersen voelde wel 'nuttig'. De baby vond het persen een stuk minder leuk, haar hartslag daalde elke keer wat. De gyn werd erbij geroepen en er werden dingen klaargezet voor een eventuele vacuumverlossing. Na een poosje meekijken besloot de gyn dat de baby het wel aan kon en dat die vacuumpomp dus niet nodig was. De baby deed het weer goed. Toch duurde dat niet lang, want even nadat de gyn weer weg was en ik weer een paar keer geperst had werd er gezegd dat ik nu even niet meer mee mocht persen omdat de kleine het zwaar had. Ik moest op mijn linkerzij gaan liggen en proberen om niet met de persweeen mee te persen, en dat een kwartier lang. Hel. Ik heb meermaals gevraagd of ik al weer mocht persen en geroepen dat ik 'niet meer kon' en dat het 'zo'n pijn deed'. Voelde me enorm rot als het toch niet lukte om niet mee te persen, omdat ik heel goed mee heb meegekregen dat de baby's hartslag dan daalde. Hier mis ik weer een stukje.

Uiteindelijk mocht ik wel weer persen, ik kon er drie a vier per wee. Kon ze ook lang vasthouden, maar ook dit stuk vond ik erg heftig. Voor m'n gevoel duurde het eeuwen. Ze bleef voor m'n gevoel 'vastzitten'. Toen werd ik geknipt, die voelde ik, auw! (Wel eens een 'papercut' gehad in het velletje tussen je vingers? Zoiets, maar dan erger) Daarna kwam het hoofdje en met handje/arm voor haar gezicht is ze geboren. Uiteindelijk 40 minuten geperst. Ik mocht haar zelf aanpakken maar heb het niet gedaan. Ging zo snel! Ineens lag ze bovenop me, om 5.23 uur. De placenta flubberde na een paar duwen op m'n buik er zo uit ('wil je er een foto van maken?' Nou, nee... wel even gezien van een afstandje en toen mochten ze hem weggooien van me) en toen kon er gehecht worden.

Achteraf bleek het remifentanil dingetje toch niet helemaal goed geprikt, er was een hoop vloeistof in mijn arm gelekt, hele dikke arm. Maar het boeide me niks, ik had mijn kindje. En het gevoel van in die rolstoel zittend, met je maxi cosi op schoot met verse baby erin naar buiten geduwd worden, gefeliciteerd worden door toevallige voorbijgangers, als ik daar aan denk moet ik weer huilen. Geluk O+

Dat was het dan, 38.5 weken in de buik, +-48cm, 3050 gr. Ondertussen twee maanden oud, 54cm en 5030gr. Ik vond het echt enorm heftig, het ging me ook allemaal ineens veel te snel. Niks rustig weeen opbouwen, gelijk vól dr op! Ik moet er voorlopig niet aan denken om het nog eens te doen...misschien over een jaar of twee, drie...
  vrijdag 12 oktober 2012 @ 13:35:29 #52
347468 Tante_Soesa
Nu met Sassefras
pi_117892174
Mooie maar heftige verhalen Kwisted en SE! Fijn he, om alles 'op papier' te zetten. En id SE O+, dat gevoel als je in de rolstoel naar buiten wordt gereden O+. Zooo trots en gelukkig was ik toen!
pi_117893768
Kwisted, heftige bevalling. Inderdaad iets om een plekje te geven. Opschrijven is daarin een 1e stap. Ik herken ook veel in jouw bevalling maar elke bevalling is weer anders, ook die van een volgend kind. dat hoop ik dan in elk geval. :*

SE, ook mooi beschreven!
pi_117897252
SE, inderdaad heftig, zeker met zo'n snelheid. Maar dat moment ja, dat je voor het eerst "buiten" komt met je kindje, trots en gelukkig, in een wereld die voor jouw gevoel even stil is blijven staan. Heerlijk. O+

Kwis, ik moet dat "plekje" nog even vinden. Ik heb nu nog het gevoel dat mijn bevalling een beetje aan me voorbij is gegaan. Misschien later.
pi_117897604
SE; mooi :Y
Elke bevalling is heftig, anders. Wat een bijzonder iets is en blijft het.
I found myself alone,
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
  vrijdag 12 oktober 2012 @ 22:03:52 #56
36072 Susie
Hatsjikiedeeeeeeee!
pi_117912257
Ik vind het toch zo mooi om te lezen, maar zeker ook heftige verhalen zeg! :*
Unlike those who hide the truth, i tell it like it is......
pi_117912489
SupremeEvil, je klinkt stoer, je wist continu wat je wilde, en nu al twee maanden moeder! Mooi verhaal :* ^O^
  woensdag 17 oktober 2012 @ 14:58:06 #58
195169 Enfermera
I'm k-kinda busy.
pi_118082602
Hier dan ook mijn verhaal :) Moet zeggen dat er wel wat details in staan ook over hechten e.d., dus gij zijt gewaarschuwd :+

Zondag werd ik nog verrast door een ontzettend leuke en gezellige babyshower. Veel te veel gegeten (lekkere wraps, cupcakes, andere hartige en zoete hapjes.. mjam :9). Nacht erop natuurlijk onwijze last van maagzuur, ondanks luttele pillen. Boeide me op zich niet zo, ik had enorm genoten.
Maandag overdag begon het al te rommelen, af en toe menstruatie achtige pijn onderin mn buik, hm.. die terugkwam en weer wegging. Oeh :D zou het dan?
's Avonds probeerde ik nog wel te slapen, want ik wist; dit kan nog lang duren en hoeft niet gelijk door te zetten. Om een uur of 1 toch maar uit bed gegaan. Het waren geen krampen die ik weg moest zuchten maar wel waar ik niet van kon slapen. Ben lekker beneden gaan zitten op de bank met een filmpje, het 'oeh, leuk, spannend' gevoel bleef wel. :P
Manlief kwam op een gegeven moment ook uit bed omdat ze toch om de 5 min kwamen. Tegen een uur of 6 was ik echt moe en ben toen weer in bed gedoken, toch nog geslapen tot half 9. Heb toen even de vk gebeld, ik had een afspraak om 10.30. Zij raadde me aan om daar gewoon heen te gaan, kon haar collega gelijk kijken of het al wat gedaan had.
En jawel, ik had al een vingertop ontsluiting en bijna helemaal verweekt! :D Dat gaf me toch wel moed. De weeën bleven ook wel aanhouden maar tussen de 5 en 10 min. Ze raadde me aan nog wat rust te nemen.
Ik ben 's middags nog even gaan slapen en dat lukte ook redelijk. 's Avonds ook weer geprobeerd te slapen. Ging redelijk, maar ik werd om 3u wakker van het echte werk; om de 3 minuten en een stuk duidelijker qua start en begin ook. Zuchten ging goed zoals ik het geleerd had.
Ik bleef eerst even in bed liggen, dat was het fijnst. Later ben ik uit bed gegaan en even gaan douchen, dat was ook heerlijk en kon ik nog wat ontspannen. Alleen het lange staan was vervelend. Nog geprobeerd te zitten maar vanwege al die druk daar beneden ook niet al te fijn.
Later ben ik vooral gaan staan, hangend op het hekje bovenaan de trap.
Om 6.00 kwam de vk kijken hoe ver ik was. Tot die tijd was het nog goed te doen qua pijn, als ik goed zuchtte. Ze voelde en het was hetzelfde als de dag ervoor, maar dat vond ik niet per se een tegenvaller. Ik wist dat de eerste paar cm het lastigste waren. Had goede moed om door te gaan.
Nadat ze weg was kwamen ze een stuk heftiger.. Bah. Ook nog rugweeën erbij.. De pijn leek niet geheel meer weg te gaan, ook niet onderin mn buik. Ik verkaste naar beneden, hangen op het aanrecht en zitten op de trap (op een stoel was niet lekker). De weeën kwamen sneller en heviger, waarschijnlijk ook omdat zij getoucheerd had. Ze had gezegd dat we even moesten bellen hoe het zou gaan, dus mijn man belde rond 8 uur dat het toch wel een stuk heftiger werd en of er nog iemand kon komen. Er kwam een vervanger rond 9uur. Ik had het toen al helemaal gehad, kon alleen maar heel hard puffen (hoge ademhaling) en hupsen op mn benen om de weeën op te vangen. Ik had niet het idee dat ik goed ontspande tussendoor of dat ik ze goed aan het opvangen was.
Inmiddels was ook een vriendin van mij (L.) gekomen, dat had ik gevraagd aan dr of ze alvast wilde komen. Ze kwam tegelijk aan met de vk.
We gingen naar boven om te kijken hoe ver ik was. Vk en vriendin zeiden dat ik het supergoed deed. Ik geloofde er niet zoveel van, man, wat was dit zwaar.
Met wat wroeten (joepie) maakte ze er 2 cm van.
Ik was er klaar mee, wilde naar het ziekenhuis. Voordat ik dat kon aangeven zeiden mijn man en vriendin dat ik dat wilde, en ik beaamde dat. Heerlijk zo'n bevalplan waar iedereen vanaf weet.
Mn vriendin zei later dat ze het idee kreeg dat de vk twijfelde om me door te sturen gezien het aantal cm ontsluiting dat ik had. Gelukkig deed ze het wel.
We pakten alles in, vluchttas stond al klaar en even een matje in de auto voor mij om op te zitten :+

Het ging redelijk goed nog, de weeën opvangen in de auto. Ook al vond ik het erg zwaar, ik had zicht op pijnstilling en dat maakte me een stuk rustiger moet ik zeggen. Mn man stopte wel even langs de kant van de weg op een verschrikkelijk hobbelstuk aangezien ik toen net een wee kreeg, dat was wel fijn.
Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis (uur of 10) wilde mn man een rolstoel voor me pakken, we hadden netjes zo'n karrenmuntje aan de vluchttas gedaan, passen er alleen 2-euro muntstukken in.. Natuurlijk :') Dat ik daar stond en mensen naar me keken kon me aan mn reet roesten.
Wij naar boven, eenmaal op de verloskamer deed ik wat dingen uit en iets makkelijkers aan, en de gyn kwam binnen. Ze hadden mijn bevalplan gelezen en ze zei; goed om te weten hoe je het gewild zou hebben :P (zo van; nu gaat het toch een stuk anders aangezien je pijnstilling krijgt). Ik moest lachen :P Ze ging voelen hoeveel ontsluiting ik had. Al 3-4 cm, beter! Het schoot wel al op dus. Ze ging gelijk mijn vliezen breken want er moest een electrode op haar hoofdje om haar in de gaten te houden, dat ging handiger dan van buitenaf (als je een ruggenprik krijgt moet je zo voorover zitten en dan werkt dat van buitenaf minder goed). Raarr gevoel dat warme water wat uit je loopt.
Maar.. vliezen breken is ook gelijk heftigere weeën. Ik weet niet hoe ik ze heb weggepuft, maar ik deed het. Oerkrachten namen het over.
Ondertussen probeerden ze een infuus bij me te prikken. Co-assistent probeerde het in mn linkerhand. Ik wist dat ie goed zat, maar ze voerde 'm niet ver genoeg op. Mn man zei later; ik zag jou en L. tegelijkertijd zachtjes jullie hoofd schudden, zo van dat zit niet goed :') (we zijn beiden verpleegkundigen).
Poging 2 op mn rechterhand door de gyn. Ze begon een minuut nadat een wee was afgelopen, dat ging dus ook mis. Poging 3, weer linkerhand, ook mis, ze konden 'm weer niet opvoeren.
Ze besloten maar dat ik gewoon naar boven ging naar de verkoever, alwaar mijn infuus plus ruggenprik gezet zouden worden. Daar lukte het natuurlijk in 1x.. :+ Ruggenprik zetten was een beetje pijnlijk maar met wat meer verdoving prima te doen. Ze spoten er alvast wat pijnstilling in, goddelijk zeg. Het was ineens een heel stuk beter te doen. Enorm aardige, wat oudere anesthesist trouwens :D Relaxte vent.

Na een kwartier (denk ik?) ging ik weer naar beneden en was al een stuk vrolijker. Het vruchtwater gutste lekker door dus de matjes werden regelmatig verschoond :+ Ze sloten op de verloskamer de pomp aan met medicatie en ik kreeg wat te eten, het was toen rond half 12. De gyn zei; kom eerst maar eventjes tot rust, we gaan straks wel even kijken hoe ver je bent. Heb lekker wat boterhammen gegeten.
Rond half 2 kwam ze terug, toen had ik al 7 cm :o Wow, dat ging snel! De weeën voelde ik nog wel, rechts in mijn buik vooral. Op mn rechterzij liggen hielp niet (soms gaat de pijn daarvan weg aangezien de medicatie dan die kant op stroomt zeg maar). Het lag ook niet lekker. Ik bleef lekker in bed zitten.
Geleidelijk aan voelde ik steeds meer druk beneden. Ik zat ondertussen lekker te kletsen met L. en mijn man, af en toe beetje zuchten voor weeën maar niks vergeleken met daarvoor. Wel 'zeurde' ik (vonden L en mijn man) over mijn infuzen :') Rechts was namelijk een hematoom ontstaan op mn hand (grote bobbel met bloed onder de huid door slecht afdrukken) en mn linkerhand kon ik ook slecht bewegen door dat infuus wat er zat :') Hehe. We hadden het toen al over dat het wel een hele leuke datum was om te bevallen :D
Rond 15.00 kwamen ze weer toucheren en toen had ik volledige ontsluiting.. Enorm snel. Omdat de persweeën weer wat onregelmatiger kwamen daarna kreeg ik nog wat weeënopwekkers, daardoor kwamen ze weer beter. Ik mocht al rustig een beetje mee gaan persen op elke wee. Iedereen ging weer weg en ze kwamen later weer even kijken. Meepersen ging goed, maar de weeën kwamen nu weer wat sneller op elkaar.
Iets voor half 4 kwam iedereen weer binnen (schorten aan enzo :+) en de gyn zag dat de weeën wel erg snel kwamen. Ook om goed te kunnen persen (alhoewel ik nog steeds mn benen kon bewegen en gevoel had) ging de ruggenprik ook uit. Ik vond het allemaal prima. Actie! :D Ik was al wat gewend aan het persen dus kom maar op!
De gyn moedigde me goed aan en ook L. en mn man waren geweldig ter ondersteuning (zij stonden naast me). Ik voelde steeds meer druk onderin, jezes, daar kan je echt niks tegen doen. Ik! Moet! Persen! De weeën kwamen nog steeds megasnel achter elkaar, er leek haast geen pauze meer tussen te zitten. De gyn vroeg op een gegeven moment ook; stop eens met persen, heb je nu een wee of niet? Ik zei dat ik echt geen idee had maar dat ik gewoon moest persen. Mn buik voelde wel zacht maar die druk van onderen.. god allemachtig.
Op een gegeven moment lieten ze met een spiegel zien dat het hoofdje stond, jeutje :o zo'n klein paarswit bolletje..
De gyn zei daarna dat ze ging verdoven omdat ze in ging knippen, later hoorde ik dat omdat het was omdat haar hartslag dipte en niet zo snel meer herstelde, ze moest dus snel geboren worden. Het boeide mij allemaal echt werkelijk niet. De verdoving voelde ik serieus totaal niet (speldenprikje is nog erger) en de knip was helemaal niets. Vervolgens zag ik daar een paars hoofdje tevoorschijn komen en daarna ook (flubberflubber) het lijfje. Ze werd op mn buik gelegd, jeez.. Mijn dochter. Moest gelijk huilen. Geweldig, wat een moment! Mijn man en L. waren ook echt ontroerd. L. maakte foto's van ons en na een paar seconden op mijn buik begon ze al te huilen met een geweldig pruillipje. Ze werd in doeken gewikkeld en ik gaf mijn man een dikke zoen. Hij zei dat hij enorm trots op mij was.
snel daarna verloor ik lekker wat bloed dus ze wilden me wat medicijnen geven om de placenta snel te laten volgen (ik had in mijn plan gezet dat ik dat liever niet te snel wilde). Ik zei dat het me nu niet uitmaakte, dien maar toe, ik vind het best. De gyn trok wat aan de navelstreng en ook de placenta was er. Zag er mooi uit moet ik zeggen, tof om te zien :D

Vrij snel daarna gingen mijn benen in de beugels om gehecht te worden, door verdoving en nog deels de ruggenprik gelukkig ook helemaal niks van gevoeld (qua pijn, je voelt wel de draad er doorheen gaan zeg maar). Héél erg fijn vond ik dat.
We hebben ook nog een foto gemaakt van hoe het eruit ziet van voor het hechten XD vond ik wel interessant.. ook mijn man en L. keken mee hoe het gehecht werd. De gyn zei al; vanwaar deze interesse?? Normaal vinden mensen dit maar niks.. :+ haha.
Heb in een spiegel gezien later hoe het er gehecht uit zag, supermooi gedaan.

Kleine M., inmiddels hadden we de naam gekozen, lurkte al snel enorm hard aan de borst :o wat een kracht, niet normaal! Ik heb eerst even wat gegeten en zij kreeg een luiertje om en een omslagdoek. Ze moest nog even nagekeken worden door de kinderarts, ze hadden bloed afgenomen uit de navelstreng maar dat was gelukkig allemaal goed. De kinderarts keek haar na en zij vond ook geen bijzonderheden. Omdat ze wat 'fladderde' hadden ze haar suiker nog gemeten maar die was ook prima.
Ik ging rond een uur of 18 even douchen, kon al aardig op mijn benen staan. Lekker, even opfrissen. Schone pyjama aan en M. werd ook aangekleed door papa in haar eerste pakje O+
Ik had besloten de nacht door te brengen in het ziekenhuis, voelde fijner dan op stel en sprong naar huis en daar dan aanmodderen voor mn gevoel. Lekker rustig even bijkomen. Manlief had daar ook al enigzins op gerekend en vond het wel jammer maar prima, en had al zin in de volgende ochtend om ons op te halen.

Al met al kijk ik terug op een echt hele fijne bevalling. In het begin dacht ik nog wel eens terug of ik het nou gered zou hebben zonder pijnstilling. Ik weet het antwoord daar niet op. Ik vond het gewoon heel fijn hoe het gegaan is zo, doordat ik zo weinig slaap had was het gewoon een uitputtingsslag. Het was fijn om even bij te komen met die ruggenprik, daardoor had ik wel enorm veel kracht voor het persen merkte ik. Het is ook nog best heel snel gegaan, als je rekent vanaf die woensdagmorgen, zo'n 12 uur.. En dat voor een 1e bevalling!
I never look back, darling. It distracts from the now.
pi_118083693
Jertje Enf .. je stelt me zowaar gerust over de uitvoering van de knip. Kijk ik nog het meeste tegenop. Hopen dat ze dat in mijn bevalzkh net zo humaan aan kunnen pakken.
  woensdag 17 oktober 2012 @ 16:20:59 #60
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_118085984
enf, mooi verhaal! Klinkt als een fijne bevalling en dat is mooi :)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  woensdag 17 oktober 2012 @ 16:35:53 #61
259886 pessie
There's a new chef in tow
pi_118086633
Enf dat klinkt als een bevalling om goed op terug te kunnen kijken! Mooi geschreven.

SE, dat ging vlug zeg!
pi_118086683
Mooi beschreven Enfermera. En wat een interesse voor de ravage en het hechten en zo :o Is dat je meegevallen? Wat je zag?

Blijf me ook verbazen in het verschil in het voelen van knip + verdoving.
pi_118088081
Wat de anderen ook al schreven; klinkt als een fijne bevalling Enf! ^O^
Dat je durfde te kijken, dat vroegen ze bij mij ook maar ik hoefde niet hoor :P
I found myself alone,
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
pi_118100623
Mooi verhaal enferma! Grappig dat je d schade hebt gezien:-)

Weet iemand waarom ze bij de ene wel de ruggenprik uitzetten met persen en bij een ander niet?
pi_118101497
Ik kon heel lang geen bevallingsverhalen lezen...
Moest die van Sorbo wel lezen dacht ik, en nu Kwisted, Enf en SE O+ pff je herleefd toch een beetje als je het leest...kan weer die pijn van weeën voor de geest halen
Lijk alsof het gisteren was...bijna een jaar geleden :'(
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
pi_118106386
Nou, hier komt mijn verhaal (sorry als het lang is).

Na een hele spannende, maar goede zwangerschap komt dan eindelijk het einde in zicht.

Op 29 augustus word ik gestript in de hoop de bevalling wat eerder op te wekken, ik ben dan 38.2 weken zwanger. Gelukkig kan ik gestript worden, ik heb al een vingertopje ontsluiting! Ik vond het strippen niet pijnlijk, wel vervelend, maar ik had veel erger verwacht. We gaan naar huis, mocht er niets gebeuren dan heb ik dinsdag de week erop weer een afspraak en gaan we kijken wat te doen.
Na veel 'gerommel' en het verliezen van de slijmprop zwakt alles weer af. Jammer...

Op maandagochtend 3 september draai ik me tegen 05.45 uur nog eens om n ineens voel ik dat ik een golfje vocht verlies. Huh?? Ik denk nog... Ben toch net naar de wc geweest? :? En hup, nog een golfje er achteraan en ineens realisser ik me dat mijn vliezen zijn gebroken! Ik ga gauw uit bed en loop als een kip zonder kop eerst naar de wc en dan bedenk ik me dat ik moet kijken of het helder is. Ik loop naar de keuken en pak een theeglas en vang wat op. Het is helder met witte vlokjes.
Dan bedenk ik me dat het misschien wel handig is om iets van maandverband in te doen :')
Ik maak Z. wakker en hij is meteen actief, wat moet ik doen? Ik zeg hem dat hij de hond uit moet gaan laten en ik bel ondertussen het ziekenhuis; we mogen komen.

In het ziekenhuis ga ik aan de CTG, de baby maakt het goed, maar ik heb verder geen weeën. Er wordt gezegd dat ik naar huis moet als er verder niets gebeurt. No way dat ik naar huis ga, dat durf ik niet! Gelukkig komt er een andere gyn die zegt dat ik niet naar huis hoef, maar opgenomen word op de kraamafdeling. Als het niet doorzet, word ik de volgende dag ingeleid.
Ik kom op de kamer bij een meisje dat aan de weeënremmers ligt omdat ze met 27 weken al weeën heeft. (Hoe ironisch).
We kletsen gezellig en ik stuur Z. naar huis om te slapen. Wie weet hoe lang het immers nog duurt.

Ik loop af en toe eens rond. Om 13.00 uur is het rusttijd op de kraamafdeling. Slapen lukt niet want ik vind het allemaal veel te spannend. Ik heb ook af en toe wel wat krampen. Ik besluit maar eens naar buiten te gaan en een rondje te wandelen.
Tegen 15.00 uur krijg ik wel wat pijnlijkere krampen en ik bel Z. Of hij komt en ook licht ik mijn moeder in.
Om 16.00 uur komt Z. Binnen, ik lig inmiddels aan de CTG om te zien hoe de weeën zijn. Z. mag meteen timen en ik knijp zijn handen fijn.
Nu wordt het echt pijnlijk en komen de weeën sneller. Een regelmaat zit er niet echt in. We bellen voor een verpleegkundige maar er komt niemand.
Ik lig tegenover de balie en ik hoor iemand daar zeggen dat 'mevrouw die en die in kamer zoveel geen kussen heeft.' Ik roep heel nijdig: 'Ja en die mevrouw in kamer 5 heeft onwijze kutweeën en er komt niemand kijken!!' :@ :@

De weeën blijven komen en na nog 2x bellen komt er dan eindelijk iemand kijken. Ze zegt dat ze al een gyn heeft gebeld maar dat het druk is, ze gaat nog eens bellen.
Dan wordt het eten gebracht en ik roep, terwijl de mevrouw van het eten mijn tafel uitklapt dat ze weg moet wezen met dat stinketen want ik moet poepen, piesen en kotsen en alles tegelijk! Ze kijkt me aan alsof ik gek ben :@
We bellen weer omdat ik echt moet poepen. Er komt na een tijdje een verpleegkundige die meteen door heeft dat ik persdrang heb en besluit dat we nú naar de verloskamers gaan. Z. Moet meehelpen om mij naar de verloskamers te rijden in het bed. Onderweg blèr ik volgens mij van alles en ik word streng toegesproken dat ik daar mee moet stoppen.

Op de gang voor de deur van de verloskamer vraagt iemand of ik nog moet plassen en ik snauw: 'weet ik veel! Ik moet gewoon poepen!!'
Ik moet de wee wegpuffen 7kaarsjes uitblazen :') zei de verpleegkundige. Ik roep dst ik het niet zo'n feest vind.
Als de wee weg is, lopen we heel snel de kamer binnen en ik trek gauw mijn bevalshirt aan.
Dan is er enige chaos omdat er geen gyn is. Eindelijk, eindelijk komt er een gyn die me toucheert. Ze zegt dat ik al op de 10 cm. zit. Ik versta 4 cm. en snap niet waarom Z. zo blij kijkt :D
Ik mag meteen mee gaan persen! Wauw!! Tussen de persweeën in voel ik me heel soezerig en luister ik naar het hartje van de baby.
Na 20 minuten persen zie ik mijn meisje, ze huilt meteen en ik ook; ze leeft, ze leeft!! roep ik. Daar is ons meisje, E.va B.racha en ik ben weer meteen verliefd *; O+ een koppie met een bos donkere haren en oogjes die me intens aankijken.

Dan moet ik nog gehecht worden, heb een 2e graads perineumruptuur. dat vond ik echt het vervelendste van alles. :X
De bevalling heeft precies 12.00 uur geduurd; om 05.45 uur gebroken vliezen en om 17.45 uur is ze geboren en ik vond het heel erg meevallen. Na een uur kwamen ze er achter dat ik nog een bevallingsplan had. Ach... ik maalde er niet om, alles is goed gekomen, dat was het belangkrijkste.

De volgende dag mogen we naar huis. Dan komen de tranen pas echt want ik moet denken aan het contrast van hoe we vorig jaar het ziekenhuis verlieten en het enorme contrast met het intense geluksgevoel nu. En nu is ons meiske alweer 6 weken en ik kan niet meer zonder haar. O+
I found myself alone,
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
pi_118106420
Jemig, wat een lap tekst zie ik nu... :@
I found myself alone,
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
pi_118108713
Och LeNeHe, jouw uitroep bij de geboorte ontroert me. :'(
Je meisje leeft O+ Super gedaan. En kan me goed voorstellen dat je pislink werd van het personeel zeg.
Heerlijk dat jullie zo mogen genieten nu!
pi_118113970
*veegt wat vocht uit ooghoeken* LeNeHe wat een intens verhaal, je uitroep bij de geboorte bracht een flinke brok in mijn keel. Wat een intens geluk, en wat een bizar contrast met vorig jaar. Geniet geniet geniet van jullie E.va! :*
pi_118114678
quote:
0s.gif Op woensdag 17 oktober 2012 21:34 schreef Troeta het volgende:
Mooi verhaal enferma! Grappig dat je d schade hebt gezien:-)

Weet iemand waarom ze bij de ene wel de ruggenprik uitzetten met persen en bij een ander niet?
geen idee, bij mij is ie ook uitgezet. Volgens de vk omdat je ze dan beter kunt voelen en het persen beter gaat.
pi_118114771
Oh LeNeHe, ook ik zit hier met vochtige ogen. Wat een contrast met de vorige keer inderdaad. De wanhoop en machteloosheid van je vorige verhaal staan me ook nog heel helder voor de geest. Geniet lekker van je meisje! O+ O+

En ik moest stiekem ook wel een beetje lachen om je uitroepen en gesnauw (compleet begrijpelijk hoor).

:*
pi_118115417
hihi, Lenehe,wat was je geweldig vervelend!!
De bevalling klinkt alsof het goed is gegaan, alleen heel onpersoonlijk. Niemand die jouw verhaal kon, heb ik dat goed?
Veel geluk met jullie meisje!! :*
pi_118115776
quote:
17s.gif Op donderdag 18 oktober 2012 08:46 schreef Kyara het volgende:

[..]

geen idee, bij mij is ie ook uitgezet. Volgens de vk omdat je ze dan beter kunt voelen en het persen beter gaat.
Ja zoiets heb ik idd ook begrepen :Y
Maar, ze kunnen dat ding uit zetten. Dan kunnen ze hem toch ook best weer aanzetten bij het hechten of ben ik nou gek? Want daar hoor ik ook wisselende verhalen over. Ik bedoel, dat slangetje zit toch al in je rug..
pi_118118452
quote:
0s.gif Op donderdag 18 oktober 2012 09:27 schreef Troeta het volgende:
hihi, Lenehe,wat was je geweldig vervelend!!
De bevalling klinkt alsof het goed is gegaan, alleen heel onpersoonlijk. Niemand die jouw verhaal kon, heb ik dat goed?
Veel geluk met jullie meisje!! :*
De bevalling ging ook super eigenlijk, het was alleen heel erg druk en chaotisch.
Ze kenden mijn verhaal wel maar volgens mij hadden ze niet verwacht (ik ook niet) dat het zo supersnel zou gaan.
Z. vertelde later dat hij tegen de gyn die daar rondliep zei; 'Je weet de voorgeschiedenis en je zorgt maar dat je nú bij ons blijft of dat er nu iemand bij ons komt want anders zijn we hier weg.' (Waarheen zou ik ook niet weten _O- ). Ze is toen bij ons gebleven.

Ik heb bij de nacontrole van de week wel gezegd tegen 'mijn eigen' gyn dat ik wel heel vervelend was, ze zei dat ze er niks over las of had gehoord en dat ik me daar vooral niet druk over moest maken. :D Ze vond het heel vervelend dat het zo chaotisch ging. Maar ik heb er geen naar gevoel aan overgehouden ofzo.
I found myself alone,
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
  donderdag 18 oktober 2012 @ 11:47:47 #75
195169 Enfermera
I'm k-kinda busy.
pi_118119730
Twink: hihi ja? Ik zat er ook wel over in hoor, van te voren, maar op het moment boeit je echt niets meer.. Ik hoop het idd ook voor je! :*

Kyara: Whaha ja :') Ja, viel me mee.. ja, die knip ziet er niet uit natuurlijk, eenmaal gehecht al een stuk beter :) ik weet niet hoe het er nu uitziet maar ga binnenkort ff kijken :P Het voelt iig al heel goed na een week :)

Troeta; ja dat weet ik ook niet precies, bij een vriendin van mij zetten ze 'm idd alleen lager.. verschilt denk per ziekenhuis.

LeNeHe mooi verhaal O+ die opmerking over dat er niemand kwam toen je belde :D herkenbaar die emoties!
Wat vervelend van dat hechten :X
Enne, jij een lap tekst? Die van mij is nog langer :@

Thanks allemaal O+
I never look back, darling. It distracts from the now.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')