Bevallingsverhalen deel 15

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 08:42 schreef Sorbootje het volgende:

[..]

Ik had van tevoren aangegeven dat niet te willen en toen het echt nodig was, was het a) te laat en b) kon ik het zelf niet meer bedenken. Ik wilde narcose

Ik snap dat helemaal! Maargoed, je hebt het overleefd, bent lekker herstellende, en ik schat zo in dat je het achteraf met de gynaecoloog eens bent - nu geen operatiewond en vast snel weer op de been.

Sorbo, prachtig geschreven! Maar wat een bevalling, heftig!

Mooi geschreven Sorbo. voor jou omdat je het zo goed gedaan hebt allemaal

Jemig sorbo ik zit ook een potje te huilen bij je verhaal hoor, sorry Maar echt.. zó intens bijzonder mooi.

Vrijdag 21 september 2012. 40w4d
Ik heb een super zwangerschap. Eigenlijk gedurende de hele zwangerschap nauwelijks last gehad van kwaaltjes. Ik heb lekker door kunnen werken tot 36 weken en in mijn verlof veel kunnen doen. De laatste 2 weken krijg ik last van ontzettende jeuk op mijn buik. Mijn huid staat strak gespannen. Ik wil graag thuis bevallen en zonder pijnmedicatie, want ik denk dat ik dat wel kan.

sNachts om 5u word ik wakker omdat ik moet plassen. Ik heb een vaag ongesteldheidsgevoel.

Om 11u moeten we in het ziekenhuis zijn voor een standaard, extra controle. Een echo en CTG. Op weg naar het ziekenhuis heb ik nog steeds last van wat krampjes. Na de ctg blijkt dat het contracties zijn die al om de 5 a 10min komen! De gynacoloog van het ziekenhuis controleert me en ik blijk al 3cm ontsluiting te hebben! Ze stript me (awkward!) en ik word naar huis gestuurd met het advies rustig aan te doen, dan zal het wel doorzetten. Blij en nerveus gaan we naar huis!

Rond 1u zijn we thuis en mijn man gaat nog wat laatste boodschappen doen en nog wat opruimen, zodat alles klaar is. Ik nestel me op de bank op een stapel handdoeken en een vuilniszak. Ik ben bang dat mijn vliezen breken en ik de bank verpest haha. Dan maar wat tv kijken en afwachten.

15.00u De weeën komen best regelmatig. Om de 5min een wee van 1 min, maar ze doen nog steeds niet echt pijn. Het voelt nog altijd alsof ik zwaar ongesteld ben ofzo. Ik bel de verloskundige.

16.00u De vk komt en controleert me. 4cm ontsluiting! Ik word er al blij van. De vk vindt het weinig, omdat dit betekent dat ik in 4u pas 1cm ben opgeschoten. Ze besluit de vliezen te breken, zodat het allemaal wat sneller zal gaan. Ik vind het prima! Ze breekt de vliezen, het vruchtwater is helder, en zegt over 3 uur weer terug te komen. Ze geeft me nog het advies om onder de douche te gaan als het zeer doet. En het begint zeer te doen! De weeën worden heftiger en ik moet ze echt wegpuffen! Onder de douche is wel fijn, maar onze douche is gewoon niet geschikt om met een stoel onder te gaan zitten. Dat douchegordijn dat normaal al irritant is, irriteert me nu mateloos. Dus ik besluit gewoon op bed te gaan liggen puffen. Eerst wil ik het alleen doen, maar als het zwaarder word heb ik de hand van mijn man nodig om vast te houden. Ik heb om de minuut een wee die een minuut duurt. De pijn is wel te verdragen, maar ik heb gewoon geen tijd om op adem te komen! Ik lig aan een stuk door te puffen en te zuchten. Ik zeg tegen mijn man dat ik denk dat ik een weeënstorm heb, want ik vind dit zo heftig! Zwaaaaaar onderschat die weeën!

19.00u De vk is terug. Ik vraag tussen mijn weeën door of ze me komt verlossen! Ja daar is ze verlos-kundige voor zegt ze haha! Ze controleert me en ik ben een halve cm opgeschoten in 3u met constant pijnlijke weeën. Ik kan wel janken! Had zeker gedacht dat ik al zowat volledige ontsluiting zou hebben. De vk voorspelt dat het nachtwerk gaat worden, en dan besluit ik dat ik pijnmedicatie wil! We gaan dus op weg naar het ziekenhuis, en dat gaat niet zo gemakkelijk met weeën. Gelukkig is mijn man heel rustig en dat vind ik op dat moment heel fijn. Ik zie eruit als een verzopen kat in de wijde kleren van mijn man, na het douchen nog niet eens mijn haren afgedroogd of gekamt. Maar het interesseert me niet, ik zit in mijn eigen wereldje en concentreer me op het wegzuchten van de pijn. In het zkh kies ik voor een ruggeprik. Ik was daar altijd zooo bang voor! Dat was het laatste wat ik wilde, en toch koos ik ervoor. Nou het was heerlijk! De ruggeprik was snel en goed gezet en deed geen pijn. Hij begon meteen te werken en ik voelde me weer goed!

20.00u In de kraamsuite wachten totdat de ontsluiting vordert. 7cm ontsluiting. Toch een spoortje meconium in het vruchtwater, dus maar goed dat we naar het zkh zijn gegaan.

23.30u 9cm ontsluiting! Fijn want we beginnen een beetje moe te worden. Zijn natuurlijk al de hele dag ermee bezig. Er wordt een echo gemaakt. Mijn meisje blijkt een sterrenkijker! De weeënopwekkers gaan omhoog en de ruggeprik omlaag. Ik moet op mijn zij gaan liggen in de hoop dat de kleine vanzelf nog zal draaien. Ik begin druk te voelen op mijn kont, persweeën! Maar ik moet ze wegzuchten.

2.00u De kleine wil maar niet draaien. Ik moet nog wachten tot 4u snachts en als ze dan nog niet gedraaid is mag ik gaan persen. Ik mag wel zachtjes iets of wat meedrukken met de persweeën, heerlijk voelt dat, al ben ik bang dat ik mijn bed vol zal poepen. Wat gelukkig niet zo was haha.
Van de ruggeprik krijg ik 38,5 koorts waar ik zelf eigenlijk weinig van merk.. Ik krijg antibiotica in mijn infuus.

4.00u Ondanks dat mijn meisje niet gedraaid is mag ik gaan persen. Jeuj! We gaan aan de slag en ik krijg nieuwe energie. Ik voel me de sterkste vrouw op aarde en ik ga door de pijn heen!! Als een oermens pers ik zo hard als ik kan!!

4.50u Ik hoor ze praten over de vacuumpomp en dat geeft me nog meer kracht om te persen, ik-kan-dit-zelf!!! Maar ze kan er echt niet uit.. Het feit dat ze sterrenkijker is maakt het moeilijk. De pomp wordt naar binnen gereden en er komt een nieuwe arts binnen. Ze zegt dat ik ingeknipt moet worden en geeft me gelijk onverwachts de verdovingsprik. Au! Ik vind haar al meteen een bitch. Van de knip heb ik niks gevoeld en van het inbrengen van de pomp ook niet. Mijn man trekt wat wit weg, en zegt later dat het eruit zag als een slagveld. Bij de volgende perswee pers ik zo hard als ik kan, en zij trekt zo hard als ze kan. Ze zet nog net niet haar voet tegen de rand van het bed om kracht bij te zetten. Het doet pijn en ik denk op dat moment echt dat ik doodga! En dan stopt mijn wee. Voor mijn gevoel hangt mijn dochter half uit me, wat niet zo was, want het brandt als een gek. Ik kan dan niet meer zuchten of puffen en lig alleen maar te jammeren van de pijn. De vk is streng en spreekt me erop aan dat ik nu juist moet puffen en door moet zetten. Bij de volgende perswee zet ik flink kracht bij en dan zeggen ze 'KIJK!!' En daar is ze dan! Haar warme lijfje wordt op mijn borst gelegd. Ik voel een enorme ontlading en opluchting!! Ze begint meteen te huilen. Het voelt geweldig!! Ik zie dat mijn man tranen in zijn ogen heeft, wat me enorm raakt.
F.leur is geboren en weegt 4495gr. Wat?! Ze hadden haar 3500gr geschat, ze weegt gewoon een kilo meer. Nogal logisch dat het niet paste, een sterrenkijker van 9pond! F.leur is lang, 56cm en daarom hadden ze zich daarop verkeken.

5.10u Maar het is helemaal nog niet klaar! Waarom heeft niemand me verteld dat het naderhand ook nog pijn kan doen? De placenta ging er gemakkelijk uit, deze woog ook ruim 800gr wat schijnbaar groot is. Maar dat gedoe aan mijn lijf naderhand vond ik zwaar k*t. Er werd hard op mijn buik gedrukt om evt stolsel, bloed etc eruit te drukken. Dat deed zeer! Ook moest ik nog gehecht worden door de bitch en dat deed ook pijn! Op dat moment werd ik echt vals. 'Wat zijn jullie nou allemaal nog aan het doen?? Het is toch klaar?? Ze is er toch! Blijf van me af met dat gedruk op mijn buik allemaal. En jij, wat ben jij nou weer aan het doen? Hechten? Ja ik ben zeker helemaal ingescheurd! Ben je nou nog niet klaar?' Bitch-Arts: 'Nee, dat valt reuze mee, het is alleen een knip en ik ben al bijna op de helft met hechten'. Ik: 'Op de helft?? Dan ben je dus nog lang niet klaar!!'
Ondertussen was ik de zuster die op mijn buik aan het drukken was de hele tijd weg aan het duwen haha. Later maar even sorry gezegd. Toen kon ik wel snappen dat het allemaal nodig was. Bij het hechten had ik nog extra verdoving bijgekregen omdat ik dat dus voelde.

Al met al is het me vies tegen gevallen. Ik had het allemaal heel erg onderschat. Ik wilde geen ruggeprik had ik altijd gezegd, maar wat was ik er blij mee. Alleen door de koorts die ik ervan gekregen had moest F.leur uiteindelijk 3 dagen uit voorzorg ook aan de antibiotica. We moesten dus 3dgn in het zkh blijven daardoor..
Het is nu 3 weken later en als ik terugdenk aan die pomp dan lopen de koude rillingen nog over mijn rug. Voordat ik ooit aan een tweede kindje durf te beginnen zal ik me daar echt overheen moeten zetten denk ik. F.leur is een heel mooi en tevreden meisje en we zijn dolgelukkig met haar!

sorbo, wat een prachtig verhaal! Ga je die op op jullie blog zetten?

kwisted, wat een heftige bevalling ook! Ik kan me goed voorstellen dat je dit eerst even een plekje moet geven.

Kwisted, wat heb jij je mooie tevreden meisje verdiend! Ti's niet voor het eerst dat ik iemand hoor klagen over "erna".. En dat je dan nog drie dagen moet blijven is wel heel jammer. Maar zo te lezen geniet je volop van je lange meid!

Kwisted, wat herkenbaar je gevoelens bij het onderschatten en een evt. volgende baby..
Mooi geschreven, heftig maar mooi!!

kwisted ik moest lachen bij het stukje over de hechtende bitch,

en huilen omdat je man tranen in z'n ogen had

mooi verhaal en lekker genieten

Kwisted, mooi verhaal inderdaad, heftige bevalling zeg! Respect!
Heerlijk genieten nu van je mooie, tevreden meiske!

Kwisted wat een heftige bevalling.. Sterkte vrouw

Stoere Kwisted! Het sterrenkijker-knip-pompgedeelte komt me maar al te bekend voor. En dat het een flinke baby is ook. Misschien een troost, de vervelende herinnering slijt en je wonden helen. Tip, vraag bij de nacontrole of de gyn de handelingen nog eens met je wil doornemen, met uitleg. Hielp mij echt enorm bij het verwerken.

Och Kwisted, wat jammer dat de bevalling niet verliep zoals je gehoopt had . Veel sterkte met het herstel en de verwerking . Je hebt het super gedaan, nogmaals gefeliciteerd met je meisje !!

Jemig Kwisted, het leek zo relaxt te gaan in het begin maar dat werd toch wel even anders zo halverwege
Pff ik ben echt een huilie met bevallingsverhalen

Kwisted, wat een mooi maar ook naar verhaal. Ik moest lachen bij het stukje over verlossen en de hechtende bitch gyn. Deed me denken aan mijn bevalling en het hechten. Hoewel ik mijn gyn geen bitch vond behalve tijdens het hechten ik kan me voorstellen dat het je ooktegen viel.

Nogmaals gefeliciteerd , geniet van je dochter.

t hechten verhaal is denk ik wat de gehechten onder ons zich bekend voorkomt.... wat een nare ervaring achteraf was dat !

maar je verhaal was mooi, liefdevol en eerlijke tegelijk ! Geniet maar fijn van F.leur

Nou inderdaad, dat duurde ook zo laaaang!! Ze was ruim 3 kwartier bezig...

Ja, hechten is naar. Zeker als de verdoving nog niet, of niet overal, goed werkt . Moest echt moeite doen om de mini niet fijn te knijpen...

Kwisted dat klinkt in mijn oren wel als een heftige bevalling zeg! En hechten is rot!

Kwis, wat een heftige bevalling. Bijzonder voor mij om te lezen omdat ik op dezelfde dag bevallen ben. Fijn dat je nu zo kunt genieten, maar ook sterkte met je herstel en de verwerking. Mooi gedaan hoor!

Mango, ik ben ook benieuwd naar jouw verhaal. Ga je dat ook nog plaatsen?

Bedankt allemaal voor de reacties. Dat toch zoveel van jullie het herkennen doet me wel wat. Ik had dit voor mijn bevalling nog nooit echt gehoord eigenlijk dat hechten ook nog pijnlijk kan zijn.. Ik vind jullie reacties fijn en het doet me goed

Oef Kwisted, heftige bevalling hoor. En dat stukje over het hechten Herkenbaar!
Sterkte met het herstel.

Ik zag het allermeest op tegen het hechten, ik dacht de bevalling, dat doe ik wel even. De praktijk wees anders uit, de bevalling was een hel (werd onverdoofd geknipt, auwwwwww) maar het hechten voelde ik niks van! Kan toch elke keer weer anders zijn he? Je kan je er gewoon niet op voorbereiden!

Mooi verhaal!

En wat sanne zegt helemaal mee eens iedere bevalling is anders je kan je er sowieso nooit echt goed op voorbereiden.

Woow Kwisted wat een verhaal! Hmmm .. Het eerste stuk, daarvan denk ik dat ik dat ook wel zou overleven. Maar ineens de hectiek die je over je heen kreeg van de knip en alles .. Brrr
Ik geloof niet dat ik dan inderdaad ook nog netjes en beleefd zou kunnen zijn .. Heftig!

Ik hoop dat je het allemaal toch een plaatsje kan geven, en dat je dat niet zal belemmeren om ooit misschien een tweede mini op de wereld te zetten.

Heel veel sterkte met je herstel! En bedankt voor je eerlijke verhaal!