quote:Jawel, ik heb ze gehad op een bandje maar dat is helaas kapot gegaan 10 jaar geleden.
Op woensdag 21 augustus 2002 00:07 schreef Jane het volgende:[..]
Bedoel je de die flexi-plaatjes die ze elk jaar voor Kerst voor de fanclub-leden maakten? Sja, die heb ik geloof ik allemaal wel... (illegaal uiteraard, want officieel zijn ze nooit uitgebracht
).
Melig, maar hartstikke leuk. Een beetje Monty Python-achtig. Of ken je ze wel?
De AVRO heeft ze in 1987 meen ik uitgezonden in een aflevering van een tigdelige radiodocumentaire over The Beatles en ik heb enkele afleveringen opgenomen waaronder die opnames.
Inderdaad een beetje Monty Python-achtig.
Ik ga voor The Hollies.
Meer nummer een hits dan de Beatles en the Stones in de sixties.
quote:Ik vind dat de Stones op hele albums beter tot hun recht komen dan op best of albums. Probeer de albums Let it Bleed of Exile on Main Street eens in z'n geheel te luisteren, dat geeft een betere indruk van hun kunnen dan zo'n best of plaat.
Op dinsdag 20 augustus 2002 22:33 schreef The_Beatles het volgende:
Mmm, ligt nogal voor de hand gezien mijn username. Laat ik maar een plaatje doen om het nog wat kracht bij te zetten:Ik heb welgeteld 2 best of albums van The Rolling Stones, sommige nummers zijn best aardig maar absoluut niet zo geniaal/melodieus/mooi als die van The Beatles. Ik weet niet of het al in deze topic naar voren is gekomen (heb geen zin om alles door te lezen), maar The Rolling Stones hadden na hun eerste hit problemen met het opnieuw scoren van een nieuwe hit. Ze hadden daarom de hulp van Paul McCartney en John Lennon ingeschakeld die ze toevallig in de straten van Londen tegen het lijf liepen. Deze hadden net een nummertje geschreven en gaven het aan The Rolling Stones, toen zijn The Rolling Stones definitief doorgebroken.
quote:In Vaticaanstad zeker?
Op woensdag 21 augustus 2002 00:31 schreef Ulx het volgende:
Hele ouwe stonesnummers zijn wel ok, maar na 1968 was het wel over.Ik ga voor The Hollies.
Meer nummer een hits dan de Beatles en the Stones in de sixties.
quote:Weet jij wat dan?
Op dinsdag 20 augustus 2002 23:49 schreef The_Beatles het volgende:
Trouwens, even tussen neus en lippen door, weet iemand iets over 24-bit stereo remasters van (mono) Beatles platen?
quote:Is that so? Why?
Op woensdag 21 augustus 2002 00:59 schreef broer het volgende:
The Stones zijn highly overrated.
Ik vind het eigenlijk een beetje misplaatst neerbuigend. Het kan gebeuren dat een band gehypt wordt, daarom kortstondig ver boven zichzelf uitstijgt en veel meer aandacht en cash incasseert dan ze op grond van hun muzikale prestaties verdienen.
Bij een band die zo'n lange periode zo succesvol is geweest als de Stones, kun je van 'overrated' niet meer spreken vind ik. Dan wordt het gewoon een kwestie van smaak. Of, waar het bij het al dan niet waarderen van de Stones eigenlijk altijd om draait: ben je gevoelig voor dat onderbuik-gevoel of niet?
quote:Ach, misschien... Maar The Beatles worden in dit topic de eerste boyband genoemd en dat is nog een stuk neerbuigender (en dommer!) vind ik.
Op woensdag 21 augustus 2002 09:25 schreef Gert het volgende:
Ik vind het eigenlijk een beetje misplaatst neerbuigend.
En overrated? Tja... natuurlijk is het een van de meest succesvolle bands ooit en hebben ze een enorme schare fans. Als band en fenomeen verdienen ze dan ook alle credits, maar als je het over muzikaal vernieuwend of zelfs invloedrijk hebt vind ik idd ook dat ze soms wat overrated zijn. Sorry!
* Jane zegt het voor de zekerheid nog maar een keer: Ik ben geen Stones-hater!
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
quote:Zal betreffende albums eens huren bij de bieb en luisteren.
Op woensdag 21 augustus 2002 00:33 schreef ullie het volgende:[..]
Ik vind dat de Stones op hele albums beter tot hun recht komen dan op best of albums. Probeer de albums Let it Bleed of Exile on Main Street eens in z'n geheel te luisteren, dat geeft een betere indruk van hun kunnen dan zo'n best of plaat.
quote:Nou, ik heb wel eens een aantaal MP3's gedownload en die waren dus 24-bit remastered en stereo ipv mono. Maar ik heb nog nooit zo'n album in de winkel gezien, daarom dacht ik dat tussen deze Beatles fans wel iemand was die daar meer van weet. Blijkbaar niet
Op woensdag 21 augustus 2002 00:51 schreef Theeboon het volgende:[..]
Weet jij wat dan?
quote:My sweet lady Jane,
Op woensdag 21 augustus 2002 09:47 schreef Jane het volgende:
[..]
Ach, misschien... Maar The Beatles worden in dit topic de eerste boyband genoemd en dat is nog een stuk neerbuigender (en dommer!) vind ik.
Die boyband-opmerking doet de Beatles inderdaad absoluut geen recht, maar we zijn hier toch geen wedstrijdje aan het houden wie het meest neerbuigend doet? Ik niet in ieder geval.
quote:Overrated in welk opzicht dan? Is het niet eerder zo dat niet-generatiegenoten de rol van de Stones wat "únderraten"?
als je het over muzikaal vernieuwend of zelfs invloedrijk hebt vind ik idd ook dat ze soms wat overrated zijn. Sorry!
Ik ben overigens ook geen generattiegenoot van de Stones, maar ik herken/voel de power in hun muziek.
Ik heb onderstaand stukje in het NRC gevonden om de ernorme invloed die de Stones hebben gehad op de hedendaagse popmuziek te onderstrepen:
[..]
De Stones zijn klassiekers, zoals een BMW, een Miele-koelkast, of een toneelstuk van Shakespeare. Niet eens omdat ze al zolang meedraaien, ook niet omdat ze al zoveel echtgenotes de berm hebben ingedrukt, en niet eens omdat ze drinkend en spuitend en joggend en in zwembaden dobberend en schilderijen verzamelend het forever young-levensgevoel zo voortreffelijk vertolken.
Nee, de Stones zijn klassiek geworden omdat zij sinds de jaren zestig het Brits-Amerikaanse pact belichamen dat popmuziek haar universele, commercieel onuitputtelijke waarde heeft gegeven.
In de openingsmaten van Satisfaction is dat al te horen. Een Amerikaanse gitaar-riff die even tijdloos is geworden als die van Chuck Berry in Johnny B. Goode, gevolgd door een snerende Britse zang die gemeen genoeg is om de bourgeois te epateren, en tegelijk een aanstellerige, feestelijke noot heeft die ontbreekt in andere burgermans-bashers zoals Bob Dylan's venijnige Ballad of a Thin Man.
Engeland gaf popmuziek de ironie, excentriciteit en decadentie van een eeuwenoude klassenmaatschappij. Amerika gaf rock de power, energie en het optimisme van een sociaal mobiele middenklasse. Engeland bracht Oscar Wilde, Amerika presenteerde Jack Kerouac.
The Beatles legden het eerste knetterende contact tussen beide polen, maar Mick Jagger en zijn Stones sloten deze definitief op elkaar aan - en het resultaat vonkte als nooit tevoren. ,,Voor Amerikanen, niet bepaald gevoelig voor ironie en poseursgedrag, werden Jaggers 'het-kan-mij-geen-reet schelen'-houding en zijn intimiderende gesnauw verplichte ingrediënten voor een rock-ster'', schrijft Peter Shapiro in The Rough Guide to Rock.
Alle Amerikaanse jongens die sindsdien als wellustige Germaanse oorlogsgoden door de ether vlogen, van Jim Morrison tot David Lee Roth en Steve Tyler van Aerosmith, zijn schatplichtig aan die heupwiegende hofnar met de rubberen lippen, Jagger.
En als geen ander vóór hen exploiteerden de Stones daarna hun eigen imago als archetypische rockers. Ze leverden zich als een van de eersten in de jaren tachtig over aan sponsors uit het bedrijfsleven, surften mee op trends en modes en buitten hun legende uit met megalomane wereldtournees. Zelfs op het toppunt van zijn roem kon een ster als Bruce Springsteen (door criticus Jon Landua ooit verwelkomd als 'de toekomst van rock-'n-roll') hun rol niet overnemen - te Amerikaans. Laat staan een cerebrale muzikant als Elvis Costello - te Engels èn te intellectueel.
En The Beatles, dit Engelse ensemble kwam er natuurlijk al helemaal niet meer aan te pas. Nadat het zo vroeg was uiteengevallen, wisten de kopstukken Lennon en McCartney ervan de boog tussen continent en Nieuwe Wereld niet gespannen te houden; Lennon dook onder in revolutionair en later therapeutisch Amerika, McCartney verdween in de stratosfeer van de internationale easy listening.
[..]
Sjoer de Jong
Met je ogen zo zwart stal je heel mijn hart, Maria Magdalena
Sinds ik jou heb gekust vind ik nergens rust, Maria Magdalena
Ja, jou alleen wil ik steeds om mij heen, Jou en anders geen
quote:Beste Gert
Op woensdag 21 augustus 2002 10:36 schreef Gert het volgende:
Overrated in welk opzicht dan? Is het niet eerder zo dat niet-generatiegenoten de rol van de Stones wat "únderraten"?
Ik ben overigens ook geen generattiegenoot van de Stones, maar ik herken/voel de power in hun muziek.
,Allereerst: Nee, ik ben niet van plan om een wedstrijd 'neerbuigend doen' te houden, maar eigenlijk ook niet om in een traditionele Beatles-Stones 'welles/nietes' discussie te verzanden. Daarom schreef ik ook expres 'ik vind'.
Nee, ik ben ook geen generatiegenoot van de Stones en dus ook niet van The Beatles. Ik heb de Beatles ook niet bewust meegemaakt (in tegenstelling tot de Stones, maar ja, dat geldt voor iedereen 
).
Maar goed, jij vind het dus neerbuigend als ik zeg dat ik vind dat de Stones misschien wat overrated zijn als het over muzikale vernieuwing en invloed gaat? Ja sorry, maar daarin staan ze gewoon niet zo hoog op mijn lijstje. Ze komen voor mij dan sowieso al achter bijvoorbeeld Buddy Holly, Brian Wilson, Jimi Hendrix, Bob Dylan en ja... toch ook Elvis. Maar zegt op zich natuurlijk helemaal niks over welke muziek ik leuk vind. Ik luister wel degelijk graag naar (oude) Stones. Ik denk dat de Stones ook wel (veel) invloed hebben gehad, maar dan vooral door hun imago. Inderdaad dat van ruige rockers.
En verder blijft het gewoon een kwestie van persoonlijke voorkeur. Jij zult het waarschijnlijk niet eens zijn met mijn verhaal, net als ik het niet eens ben met het verhaaltje uit de NRC als de schrijver zegt dat na the Beatles 'McCartney verdween in de stratosfeer van de internationale easy listening'. Tja, dan kun je nooit naar Wings geluisterd hebben, denk ik dan...
Maar dat is dus geheel mijn mening.
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
quote:Prachtig nummer!! En bewijs dat the stones toen ook fijnbesnaard waren.
Op woensdag 21 augustus 2002 10:36 schreef Gert het volgende:[..]
My sweet lady Jane,
quote:Paul McCartney zelf "verdedigde"zich als volgt:
Op woensdag 21 augustus 2002 12:21 schreef Jane het volgende:[..]
net als ik het niet eens ben met het verhaaltje uit de NRC als de schrijver zegt dat na the Beatles 'McCartney verdween in de stratosfeer van de internationale easy listening'. Tja, dan kun je nooit naar Wings geluisterd hebben, denk ik dan...
Maar dat is dus geheel mijn mening.
You'd Think That People Would Have Had Enough
Of Silly Love Songs.
But I Look Around Me And I See It Isn't So.
Some People Wanna Fill The World With Silly Love Songs.
And What's Wrong With That?
I'd Like To Know, 'Cause Here I Go Again
I Love You, I Love You,
I Love You, I Love You
Maar goed, we komen er toch niet helemaal uit, geloof ik. Ik wil maar zeggen: dat McCartney af en toe mierzoet kan zijn, wil niet zeggen dat het geen muzikaal genie is.
Trouwens, wat betreft mierzoet kan hij nog wat leren van het brein achter jouw signature. Van dezelfde plaat, dit nummer, caramel-noga-suikerspin:
I'm steppin' out
I'm moving on
I'm gonna see the world
Like a... tja, like what ook alweer?
(en ja, ik ken het niet voor niets, Jeff Lynne is (ook) geweldig, maar goed, ik dwaal af).
[Dit bericht is gewijzigd door Gert op 21-08-2002 13:06]
quote:Ik heb iets van 8 post-Beatles McCartney albums en ik moet helaas zeggen dat ik het grotendeels eens ben met de stelling dat McCartney verdween in de stratosfeer van de internationale easy listening. Begrijp me goed, het is niet slecht en zeker ook geen andere McCartney maar zonder de invloed van John Lennon, George Harrison en Ringo Starr wordt het naar mijn smaak te zoetsappig en misschien zelfs te makkelijk om naar te luisteren.
Op woensdag 21 augustus 2002 12:21 schreef Jane het volgende:[..]
Jij zult het waarschijnlijk niet eens zijn met mijn verhaal, net als ik het niet eens ben met het verhaaltje uit de NRC als de schrijver zegt dat na the Beatles 'McCartney verdween in de stratosfeer van de internationale easy listening'. Tja, dan kun je nooit naar Wings geluisterd hebben, denk ik dan...
Maar dat is dus geheel mijn mening.
Neem nou eens het album Imagine van John Lennon, hier heb je in feite hetzelfde geval: typische Lennon songs (meer revolutionair en iets rauwer) en wat mis ik dan... juist de invloed van McCartney.
Volgens mij was het John Lennon die lang geleden zei dat niemand moest treuren dat The Beatles uit elkaar waren gegaan, 'Pak een paar nummers van mijn album, daarbij een paar nummers van Paul en George en je hebt het nieuwe Beatles album'.
quote:Nope, in Nederland.
Op woensdag 21 augustus 2002 00:33 schreef Thelonious het volgende:[..]
In Vaticaanstad zeker?
Of ze hadden meer top 10 hits, kan ook.
quote:Let it bleed!
Op donderdag 22 augustus 2002 17:55 schreef fatima het volgende:
Let it be...zegt genoeg!
quote:Dat ga ik natuurlijk meteen nazoeken.
Op woensdag 21 augustus 2002 00:31 schreef Ulx het volgende:
Hele ouwe stonesnummers zijn wel ok, maar na 1968 was het wel over.Ik ga voor The Hollies.
Meer nummer een hits dan de Beatles en the Stones in de sixties.
Overigens vidn ik the Hollies een stuk leuker dan de Stones
Aantal nummer 1's (NL) 1960 - 1969
Beatles 21
Stones 4
Hollies 0
Aantal top 10's (nl) 1960 - 1969 (inclusief nummer 1's)
Beatles 32
Stones 19
Hollies 7
Hm waar jij je op basseert? Misschien dat het in de VS anders is, maar lijkt me niet...
wat een ontzettend verschil tussen Beatles en Stones eigenlijk ook (en terecht )
[Dit bericht is gewijzigd door ranja op 25-08-2002 19:11]
quote:
Op zondag 25 augustus 2002 14:16 schreef ranja het volgende:wat een ontzettend verschil tussen Beatles en Stones eigenlijk ook (en terecht
Tnx voor het opzoeken, ranja. Het zat mij ook al niet lekker.
Ik heb dacht ik wel eens gelezen dat Herman's Hermits in de jaren 60 succesvoller waren in de States dan de Stones, maar ik kan het niet onderbouwen en het is trouwens ook niet erg terzakedoend.
* Overigens vindt Jane The Hollies ook leuk.
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
* Jane gaat nog steeds voor de Beatles, btw.
Oh now
I roll a stoney
Well you can imitate everyone you know
Yes you can imitate everyone you know
I told you so, all I want is you
Everything has got to be just like you want it to
Because...
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
quote:Dan heb je nog nooit goed geluisterd.
Op vrijdag 18 april 2003 23:32 schreef Seborik het volgende:
Ik kan oprecht niet kiezen.
quote:Dat klinkt als een fundamentalistische geloofskwestie.
Op vrijdag 18 april 2003 23:40 schreef Ringo het volgende:[..]
Dan heb je nog nooit goed geluisterd.
quote:Prachtige uitspraak!
Op maandag 19 augustus 2002 21:38 schreef Thelonious het volgende:
Ik ga voor The Beatles. Muzikaal gezien vind ik ze veel interessanter, gevarieerder, meer tot de verbeelding sprekend.
The Beatles hadden drie goede componisten en zangers , The Stones moesten het met twee componisten en een zanger stellen.
Ik kan het ook zo omschrijven: als ik naar de Stones luister krijg ik zin in drugs, als ik naar The Beatles luister ben ik meteen stoned.
Trouwens, nog een week en we kunnen met eigen oren horen of McCartney nog een beetje een 'rocker' is.
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
quote:Is dat een gebod? Best moeilijk nog, om een vrouw te zingen.
Op zaterdag 19 april 2003 00:03 schreef SunChaser het volgende:
Zing een vrouw.
Maareh... weet zo direkt niet welk nummer je bedoelt. Paul Simon zingt in 'The Late Great Johnny Ace' wel 'It was the year of the Beatles, it was the year of the Stones', maar die bedoel je dus niet.
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
quote:
Op zaterdag 19 april 2003 00:07 schreef Jane het volgende:[..]
Is dat een gebod?
Ik google wel even
quote:http://hem.passagen.se/nyholm/beatles.html
Op zaterdag 19 april 2003 00:09 schreef JJr het volgende:
Beatles And The Stones Lyrics by House Of Love misschien?
kwam ik ook net tegen, maar kaZaa vindt 'n niet 
quote:we love you is een mooi nummer. heftig sfeertje hangt er in dat nummer. past prima bij de stones vind ik.
Op dinsdag 20 augustus 2002 19:20 schreef Zander het volgende:
Nou ja, de Stones hebben het ook wel geprobeerd hoor, die love-and-peace liedjes (uiteraard nadat de Beatles hier succesvol mee waren, zo opportunistisch waren ze dan wel weer. Luister maar eens naar "We love you"), maar goed: dat paste toch niet echt bij ze.
quote:niet goed opgelet: we love you staat helemaal niet op her majesties request. we love you is alleen als single uitgebracht en is een bedankje aan de fans voor de steun aan de stones toen ze vanwege drugsproblemen in het gevang zaten. je kan de bajes zelfs horen in dat nummer. maar staat dus niet op satanic majesties. her satanic majesties request is trouwens helemaal zo'n slechte plaat nog niet. iedereen hoont hem weg omdat het een sgt pepper cloon zou zijn en dat is dus juist helemaal niet waar.
Op dinsdag 20 augustus 2002 23:09 schreef Doc het volgende:[..]
En in dezelfde periode deden John en Paukl geloof ik het achtergrond koortje in We Love You (beste nummer van HerMajesties...etc)
quote:in dit stuk kan ik me wel vinden. als je alleen al ziet hoevaak de stagepresence van jagger, nog steeds, word geimmiteerd dan mag je inderdaad wel van invloedrijk spreken.
Op woensdag 21 augustus 2002 10:36 schreef Gert het volgende:[..]
My sweet lady Jane,
Die boyband-opmerking doet de Beatles inderdaad absoluut geen recht, maar we zijn hier toch geen wedstrijdje aan het houden wie het meest neerbuigend doet? Ik niet in ieder geval.
[..]Overrated in welk opzicht dan? Is het niet eerder zo dat niet-generatiegenoten de rol van de Stones wat "únderraten"?
Ik ben overigens ook geen generattiegenoot van de Stones, maar ik herken/voel de power in hun muziek.Ik heb onderstaand stukje in het NRC gevonden om de ernorme invloed die de Stones hebben gehad op de hedendaagse popmuziek te onderstrepen:
[..]
De Stones zijn klassiekers, zoals een BMW, een Miele-koelkast, of een toneelstuk van Shakespeare. Niet eens omdat ze al zolang meedraaien, ook niet omdat ze al zoveel echtgenotes de berm hebben ingedrukt, en niet eens omdat ze drinkend en spuitend en joggend en in zwembaden dobberend en schilderijen verzamelend het forever young-levensgevoel zo voortreffelijk vertolken.Nee, de Stones zijn klassiek geworden omdat zij sinds de jaren zestig het Brits-Amerikaanse pact belichamen dat popmuziek haar universele, commercieel onuitputtelijke waarde heeft gegeven.
In de openingsmaten van Satisfaction is dat al te horen. Een Amerikaanse gitaar-riff die even tijdloos is geworden als die van Chuck Berry in Johnny B. Goode, gevolgd door een snerende Britse zang die gemeen genoeg is om de bourgeois te epateren, en tegelijk een aanstellerige, feestelijke noot heeft die ontbreekt in andere burgermans-bashers zoals Bob Dylan's venijnige Ballad of a Thin Man.
Engeland gaf popmuziek de ironie, excentriciteit en decadentie van een eeuwenoude klassenmaatschappij. Amerika gaf rock de power, energie en het optimisme van een sociaal mobiele middenklasse. Engeland bracht Oscar Wilde, Amerika presenteerde Jack Kerouac.
The Beatles legden het eerste knetterende contact tussen beide polen, maar Mick Jagger en zijn Stones sloten deze definitief op elkaar aan - en het resultaat vonkte als nooit tevoren. ,,Voor Amerikanen, niet bepaald gevoelig voor ironie en poseursgedrag, werden Jaggers 'het-kan-mij-geen-reet schelen'-houding en zijn intimiderende gesnauw verplichte ingrediënten voor een rock-ster'', schrijft Peter Shapiro in The Rough Guide to Rock.
Alle Amerikaanse jongens die sindsdien als wellustige Germaanse oorlogsgoden door de ether vlogen, van Jim Morrison tot David Lee Roth en Steve Tyler van Aerosmith, zijn schatplichtig aan die heupwiegende hofnar met de rubberen lippen, Jagger.
En als geen ander vóór hen exploiteerden de Stones daarna hun eigen imago als archetypische rockers. Ze leverden zich als een van de eersten in de jaren tachtig over aan sponsors uit het bedrijfsleven, surften mee op trends en modes en buitten hun legende uit met megalomane wereldtournees. Zelfs op het toppunt van zijn roem kon een ster als Bruce Springsteen (door criticus Jon Landua ooit verwelkomd als 'de toekomst van rock-'n-roll') hun rol niet overnemen - te Amerikaans. Laat staan een cerebrale muzikant als Elvis Costello - te Engels èn te intellectueel.
En The Beatles, dit Engelse ensemble kwam er natuurlijk al helemaal niet meer aan te pas. Nadat het zo vroeg was uiteengevallen, wisten de kopstukken Lennon en McCartney ervan de boog tussen continent en Nieuwe Wereld niet gespannen te houden; Lennon dook onder in revolutionair en later therapeutisch Amerika, McCartney verdween in de stratosfeer van de internationale easy listening.
[..]
Sjoer de Jong
maar even on-topic. ik wil helemaal geen keuze maken tussen de stones en de beatles. ze hebben allebei hun goeie momenten en allebei ook absoluut hun mindere. en ik heb van beide groepen platen in de kast staan. (ik draai wel vaker platen van the stones moet ik zeggen, maar dat terzijde)
Beatles hebben geniale composities, de Stones hebben die ook... ik neig de laatste tijd meer naar de Stones... ik vind trouwens het solo werk van McCartney best wel lekkere nummers bevatten en dat van Mick Jagger trouwens ook!
quote:zo klote is dat stuk toch niet, hij heeft gelijk, en schrijft het goed op. ik zie het ook zo.
Op zaterdag 19 april 2003 11:56 schreef Stanley_Climbfall het volgende:
wat een klote stuk is dat zeg! ik vraag me af in welke stratosfeer meneer Sjoerd de Jong zelf is ondergedoken. Wat een prietpraat, ongelooflijk.Beatles hebben geniale composities, de Stones hebben die ook... ik neig de laatste tijd meer naar de Stones... ik vind trouwens het solo werk van McCartney best wel lekkere nummers bevatten en dat van Mick Jagger trouwens ook!
quote:???? ripoff van wat dan???? je gaat toch geen let it be zeggen hoop ik.
Op dinsdag 20 augustus 2002 19:22 schreef tong80 het volgende:[..]
Let it Bleed was ook zo'n lekkere rip-off.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
. Mijn allergrootste liefde. 
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
|
|
