Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 8).

06-05-2013

Hangende Tuinen van Babylon in Ninive?



Al decennialang vormen de Hangende Tuinen van Babylon onderwerp van discussie binnen de wetenschappelijke gemeenschap. Door het feit dat archeologen in Babylon nog steeds geen enkele archeologische resten van het immense bouwwerk hebben kunnen vinden betwijfelen sommigen van hen inmiddels of dit wereldwonder überhaupt wel heeft bestaan. Een Britse oudheidkundige heeft nu echter een andere theorie: de Hangende Tuinen van Babylon lagen helemaal niet in Babylon.

Als we de historische bronnen moeten geloven waren de Hangende Tuinen van Babylon een waar lust voor het oog. Weelderige bloementuinen op hoge pilaren die als het ware leken te zweven boven de heldere blauwe wateren van de rivier de Eufraat. Het stenen bouwwerk was geheel omringd door grote muren en torens en werd van water voorzien door een uitgebreid irrigatiesysteem dat middels een grote schroef van Archimedes water omhoog pompte uit een onderaardse rivier. Het is dan ook geen wonder dat de Hangende Tuinen van Babylon beschouwd werden als een van de zeven wonderen van de klassieke wereld. Het is echter de vraag of ze ooit hebben bestaan.


Nebukadnezar II

Nebukadnezar II
Volgens de legende werden de Hangende Tuinen van Babylon gebouwd door de Neo-Babylonische koning Nebukadnezar II (605-652 voor Christus), die ook wel bekend stond als de ‘god van wijsheid en schrift’. Het immense bouwwerk zou een cadeautje zijn geweest voor zijn aan heimwee lijdende vrouw, Amytis van Media. Om zijn geliefde zich toch thuis te laten voelen in zijn residentie in Babylon liet Nebukadnezar II een nieuw paleis aanleggen in de vorm van een gigantisch terras, gevuld met een rijke verzameling van de bloemen en planten uit haar thuisland.

In de loop der eeuwen werden de fabelachtige Tuinen van Babylon beschreven door meerdere reizigers en historici, waaronder Strabo en Philo van Byzantium. In de tweede eeuw na Christus werd de beroemde stad echter getroffen door een reeks aardbevingen, met als gevolg dat het wereldwonder verloren ging. Ondanks de vermeende omvang van de tuinen – experts schatten dat er per uur meer dan 37.000 liter water door de terrassen vloeide – is er sindsdien nooit meer iets teruggevonden van het bouwwerk. Verschillende historici hebben daardoor inmiddels hun twijfels bij de vraag of de Hangende Tuinen überhaupt wel hebben bestaan. Ook het feit dat de legendarische begunstigde van het cadeau, Amytis van Media, verder nergens voorkomt in de bronnen, helpt daarbij niet.

Koning Sanherib
Op basis van achttien jaar studie heeft Stephanie Dalley, een oudheidkundige verbonden aan de Britse Oxford University, nu echter een andere verklaring. Volgens haar werden de Hangende Tuinen niet gebouwd door Nebukadnezar II in Babylon, maar door de Assyrische koning Sanherib in Ninive, ruim 400 kilometer noordelijker in de omgeving van het hedendaagse Mosul. Op die locatie zijn recentelijk namelijk sporen van een reeks grote aquaducten gevonden. Dalley baseert haar conclusies echter grotendeels op andere bronnen, waaronder haar vertaling van een grote verzameling Assyrische- en Babylonische teksten.

Onder deze geschriften was een tekst die door Sanherib zelf was opgesteld en waarin de Assyrische koning beschrijft hoe hij een ‘ongeëvenaard paleis’ heeft laten bouwen dat wordt beschouwd als een ‘wonder voor alle mensen’. Volgens de inscriptie was deze tuin onder meer voorzien van een grote bronzen waterschroef en een uitgebreid irrigatiesysteem. De beweringen worden ondersteund door een inscriptie op het aquaduct die leest ‘Sanherib, koning van de werld. Over een grote afstand liet ik een waterweg naar Nineveh aanleggen’.

Het mysterie
De Britse oudheidkundige is zich bewust van het feit dat haar theorie controversieel zal zijn. “Dat de Hangende Tuinen werden gebouwd in Babylon door Nebukadnezar is een feit dat geleerd wordt op school en ‘geverifieerd’ wordt door encyclopedieën, maar de Assyriologie is een relatief nieuwe wetenschap en oude ‘feiten’ blijken snel achterhaald’. Dalley zal haar theorie op 23 mei 2013 presenteren met de publicatie van haar boek The Mystery of the Hanging Garden of Babylon.

(isgeschiedenis.nl)

25-05-2013

Overlijden van Flora Schrijver-Jacobs, muzikante in Auschwitz



Stefanie Lampers “Heb jij geluk dat ik maar twee accordeonistes heb, anders had ik je laten vergassen”, zei Lagerführer Hessler toen Jacobs tijdelijk niet kon spelen door een verbrande pols. Door plaats te nemen in het damesorkest van vernietigingskamp Auschwitz wist Flora Schrijver-Jacobs de Holocaust te overleven. Afgelopen maandag overleed Jacobs in Amstelveen op 89-jarige leeftijd. Ze werd bekend als ‘het meisje met de accordeon’ en wist in 1945 als enige overlevende van haar familie terug te keren naar Nederland.

Jacobs werd geboren op 26 januari 1923 in Nijmegen. Zij groeide op in een Joods gezin in Amsterdam. Haar muzikale talent erfde ze van haar vader, Benjamin Jacobs, die bas en trompet speelde in het Utrechtse Stedelijke Orkest. Na de bezetting op 10 mei 1940 dook Jacobs met een vervalst persoonsbewijs korte tijd onder bij een Nederlandse vrouw aan de Achtergracht in Amsterdam. In februari 1943 werd zij echter samen met haar ouders door de Duitse bezetters en via de stadsschouwburg overgebracht naar het doorgangskamp Westerbork. Haar zus was aanvankelijk ondergedoken met haar verloofde, maar kwam twee maanden later ook in Westerbork terecht nadat zij was opgepakt in een razzia.

Het leven in Westerbork
De gevangenen in kamp Westerbork kregen een aanzienlijk betere behandeling dan gevangenen in Duitse en Poolse concentratiekampen. Gezinnen konden bij elkaar blijven en er was werk, school en ontspanning. Het kamp moest als het ware zoveel mogelijk functioneren als een normaal dorp. Ook huwelijken waren mogelijk in Westerbork: zo trouwde Jacobs met de Duits-Joodse vluchteling Emanuel van Praag. Zij hoopten hiermee als echtpaar langer van transport vrijgesteld te worden.

Transport naar Auschwitz
In kamp Westerbork werkte Jacobs samen met haar moeder, Jet Jacobs-Zadick, in de aardappelkeuken. Eind augustus 1943 moesten Jacobs ouders echter op transport naar Auschwitz. Jacobs en haar man gingen vrijwillig mee. Haar moeder en man werden nagenoeg onmiddellijk om het leven gebracht, haar vader zou nog tot maart 1944 leven. Jacobs kwam terecht in het werkkamp waar zij een paar weken in quarantaine werd geplaatst.

Muzikant in Auschwitz
Jacobs wist ternauwernood te overleven door als één van de 150 vrouwen auditie te doen bij dirigente Alma Rosé, een nicht van componist Gustav Mahler. Jacobs werd gekozen als accordeonist, hoewel ze eigenlijk alleen piano speelde. Als muzikant had Flora het voordeel dat zij voortaan van zwaar werk werd vrijgesteld, beter te eten kreeg dan de andere kampbewoners en bovenal de gevreesde selecties kon ontlopen. Musiceren betekende leven, mits je als orkest goed presteerde, zoals blijkt uit een uitspraak van de dirigente: “Zie je die rook? Als wij vals spelen gaan we ook door de schoorsteen.”

Gedeporteerd naar Bergen-Belsen
Na het overlijden van Alma Rosé in april 1944 werd Jacobs met de andere Joodse leden van het orkest naar Bergen-Belsen gedeporteerd. Daar trof zij Appie Schrijver aan, de verloofde van haar omgekomen zus. In Bergen-Belsen werd Jacobs herkend als orkestlid door kampcommandant Kramer. Hij stelde haar aan als kindermeisje voor zijn twee zoontjes, waardoor Jacobs elke dag naar zijn huis buiten het kamp werd gebracht.

Het Engelse leger
Aan het einde van de oorlog, toen de Engelsen naderden, werd Jacobs teruggeplaatst in het kamp. Haar gezondheid verslechterde in rap tempo, maar ze wist zichzelf opnieuw te redden door een Engelse generaal over te halen haar mee te nemen naar het Engelse leger. Daar kreeg zij vitaminepillen en injecties tegen tyfus. In augustus 1945 keerde Flora Schrijver-Jacobs terug naar Nederland, en trouwde een jaar later met Appie Schrijver .

Jacobs gaf na de oorlog nog vaak interviews op de radio en tv en gaf lezingen op scholen over de Holocaust. In 1994 verscheen haar biografie in het boek Het meisje met de accordeon.

(isgeschiedenis.nl))

14-05-2013

Aannemer sloopt Mayatempel om wegen te vullen


Overblijfselen van de Mayacultuur in Belize. © thinkstock.

Een aannemer heeft in het Midden-Amerikaanse land Belize een Mayatempel gesloopt die ouder was dan onze jaartelling. De tempel op het complex Noh Mul ('Grote Heuvel') is door afgravingen gereduceerd tot een fractie van de oorspronkelijke grootte, meldde tv-zender 7 News Belize.

Een aannemer zette bulldozers in om kalksteen en grind van de tempel af te graven. Doel: het opvullen van wegen in de buurt. Archeologen reageerden ontzet. "We kunnen dit niet meer rechtzetten. Het is een ongelooflijk vertoon van onwetendheid", zei een van hen.

Het Instituut voor Archeologie heeft al aangekondigd dat het de landeigenaar en de aannemer gaat aanklagen. De politie heeft de afgraving van het ruim 2000 jaar oude gebouw stilgelegd.

(HLN)

14-05-2013

Oude Chinese keizers manipuleerden orakels voor volkgunst


© Thinkstock.

Uit een archeologische studie blijkt dat de keizers van de Shang-dynastie (1600-1046 voor Christus) de voorspellingen van de orakels manipuleerden om makkelijker over het Chinese volk te regeren en hun gunst te verkrijgen.

De keizers van weleer baseerden zich vaak voor belangrijke beslissingen op profetieën en waarzeggerij. Ze verbrandden schilden van schildpadden of beenderen van vee en lazen de toekomst in barsten die door de warmte ontstonden.

"Manipuleerbaar"
"Onze ondervindingen hebben aangetoond dat de verschijning van sommige barsten makkelijk te controleren was", zegt Hou Yangfeng , specialist van het archeologielaboratorium van de provincie Henan. Daardoor konden die dus eenvoudig worden gemanipuleerd.

"Onder de Shang-dynastie was de keizer het hoofd van de waarzeggers. Het is dus mogelijk dat hij de publieke opinie controleerde dankzij de voorspellingen die gebaseerd waren op de verbrande beenderen."

(HLN)

13-05-2013

Straten van Brits Atlantis in kaart gebracht



Voor het eerst is het Britse Atlantis genaamd Dunwich, ‘s wereld grootste middeleeuwse onderwaterstad, in kaart gebracht. Dit was tot op heden onmogelijk vanwege de grote hoeveelheid modder in het water.

Door middel van de DIDSON (Dual frequency IDentfication SONar) ontdekten archeologen nieuwe straten, zes ruïnes en 74 archeologische vindplaatsen.

DIDSON
De DIDSON is een hoge resolutie sonar die geluid gebruikt om akoestische beelden mee te maken. De sonar werd voor dit onderzoek voor de eerste keer ingezet bij onderzoek dat niet om een scheepswrak draaide. “De technologie hielp ons niet alleen om de stad in kaart te brengen, maar ook om er achter te komen welke wisselwerking de ruïnes met de zeebodem en de stroming hebben,” zo vertellen de archeologen.

Dunwich
Dunwich was in de vroege Middeleeuwen één van de meest belangrijke havengebieden in Engeland. De plaats was tevens de hoofdstad van het koninkrijk East Anglia. Van het Dunwich van toen is nauwelijks iets meer over. Vanaf 1286 begon de stad langzaam te verdwijnen door kusterosie, veroorzaakt door extreem zware stormen. Door het wegvallen van een groot deel van de stad stortte de economie in en verlieten steeds meer mensen de ooit zo bloeiende stad, waardoor deze in de vergetelheid raakte. Nu is Dunwich niet meer dan een dorpje in het huidige Engelse graafschap Suffolk. De oude stad en de haven liggen zo’n tien meter onder water, net van de kust vandaan.

Kaart
Bijzonder is dat het centrum van de stad vroeger net zo groot was als dat van Londen, namelijk zo’n 1.8 vierkante kilometer. Uit de data van de DIDSON blijkt daarnaast dat de stad omringd werd door aangelegde heuvels. De locaties van kerken zoals de Blackfriars Friary, St Peter’s, All Saint’s, St Nicholas Churches en de Chapel of St Katherine werden geïdentificeerd en er werden ruïnes van een groot huis gevonden, waarschijnlijk het gemeentehuis.

Dunwich is volgens professor David Sear, één van de onderzoekers, een goed voorbeeld van wat voor invloed de natuur op de Engelse kust kan hebben. “Het laat zien hoe snel de kust kan veranderen, zelfs als deze wordt beschermd door zijn burgers. Klimaatverandering maakt kusterosie een belangrijk onderwerp in de 21ste eeuw, maar Dunwich laat zien dat het eerder is gebeurd. De zware stormen van de dertiende en veertiende eeuw in combinatie met een periode van klimaatverandering, veranderde het warme middeleeuwse klimaat in een periode genaamd ‘de Kleine IJstijd’”. Niet alleen klimaatverandering kan een stad doen wegvagen denkt professor Sear. “Dunwich laat ons zien dat een deel ook aan de mens zelf ligt. Nadat de stad was getroffen door verwoestende stormen, werd Dunwich opgegeven door het volk.”

[Het gehele onderzoek, met daarin beeldmateriaal kunt u hier vinden.

(scientias.nl)

14-05-2013

1500 jaar oud mozaiek ontdekt in Israel



In het zuiden van Israël hebben archeologen een grote mozaïeken vloer ontdekt. Het werk stamt uit de Byzantijnse periode, zo’n vijftienhonderd jaar geleden.

De vloer werd ontdekt in het zuiden van Israël, in een kibboets genaamd Bet Qama. Daar, onder de landbouwgrond, stuitten archeologen op de overblijfselen van een nederzetting, nadat zij de opdracht hadden gekregen de grond te onderzoeken voor de aanleg van een kruispunt.

Hoofdgebouw
Het mozaïek is onderdeel van een hoofdgebouw; een twaalf meter lange hal die 8,5 meter breed is. De onderzoekers denken dat het gebouw vroeger een openbare functie had: de indrukwekkende ingang en het prachtige mozaïek onderschrijven deze gedachte.

Versierd
Het mozaïek is goed bewaard gebleven. Het is versierd met geometrische patronen en in de hoeken zijn amfora (potten voor het transporteren van wijn), een pauwen duo en twee duiven, pikkend naar druiven op een rank, afgebeeld. Het ontwerp is typisch Byzantijns en kwam in die periode veel voor. Wat de vloer uniek maakt, zijn de vele motieven die allemaal in één mozaïek zijn opgenomen.



Zwembad
Naast de vloer werd ook een systeem van kanalen en pijpen ontdekt, gebruikt om water dat aan de voorkant van het gebouw gevonden werd, te vervoeren. Ook vonden de archeologen trappen in een van de ontdekte zwembaden. De muren van het bad waren bewerkt met gekleurd pleister: oftewel fresco. Volgens de archeologen moest de bouw van deze bouwwerken veel geld hebben gekost.

Bouwwerken
Onder de gevonden overblijfselen van de nederzetting bevinden zich niet alleen het hoofdgebouw maar ook een kerk, huizen, voorraadkamers, een groot waterreservoir, nog meer zwembaden en een openbaar gebouw. Het team denkt dat één van de bouwwerken vroeger een herberg voor reizigers was.

Het is niet ongebruikelijk dat archeologen in het zuiden van Israël op nederzettingen uit de Byzantijnse periode stuitten. In die tijd stonden Joodse en christelijke nederzettingen naast elkaar. Zo werden voorheen in het Joodse Norbat Rimon en Nahal Shoval een synagoge en baden voor ritueel gebruik ontdekt. In Abu Hof werden kerken gevonden en in Givot Bar een klooster

(scientias.nl)

15-05-2013

Haben wir es gewusst?

Zeventig jaar na dato kunnen we de pijnlijke gebeurtenissen rond de bezetting en de Jodenvervolging nog altijd niet laten rusten. Dat blijkt nu Bart van der Boom, kritiek krijgt op zijn onderzoek ‘Wij weten niets van hun lot’, naar de Holocaust in Nederland. Het twistpunt: werkten Nederlanders passief mee of wisten ze echt niets van wat hun Joodse landgenoten te wachten stond?


‘Wij weten niets van hun lot" Gewone Nederlanders en de Holocaust’ won in 2012 won de belangrijke Libris Geschiedenisprijs.
uitgeverij Boom

Wat wisten de Nederlanders in bezettingstijd van de ‘eindoplossing van het Joodse vraagstuk’, de in de Nazi-bureaucratie gangbare benaming voor deportatie en vergassing van de Europese joden in vernietigingskampen in Duitsland en Polen? Het antwoord op die vraag is van belang om te kunnen verklaren waarom er in Nederland relatief het allerhoogste aantal joden van West-Europa zijn gedeporteerd. Zo’n 75 procent, terwijl men in België en Frankrijk niet verder dan 40 procent kwam.

Bart van der Boom, universitair docent vaderlandse geschiedenis aan de Universiteit Leiden, kwam na analyse van 164 oorlogsdagboeken van zowel joden als niet-joden tot de conclusie dat ‘men’ niet wist dat gedeporteerde joden direct na aankomst in de kampen vermoord werden. Ze werden gedeporteerd om dwangarbeid te verrichten.

Dat werk zou heel zwaar worden, maar de kansen op overleving achtte men groter zijn dan wanneer de joden onderdoken en ontdekt werden. Als ze alle finesses van de Holocaust wel hadden geweten hadden de Nederlanders wel meer gedaan om de joden te helpen, stelt Van der Boom in zijn boek.

‘Uitermate misleidend’
Op 4 mei verscheen er in NRC Handelsblad een opinieartikel van Ies Vuijsje, zelfstandig onderzoeker en schrijver van het in 2006 verschenen boek ‘Tegen beter weten in’. In het ingezonden stuk geeft Vuijsje scherpe, maar ook emotioneel geladen kritiek op het onderzoek van Van der Boom. ‘Van der Booms conclusie dat men niet van de Holocaust heeft geweten, omdat men niet wist dat de gedeporteerde joodse Nederlanders direct in de gaskamer werden vermoord, is uitermate misleidend.’

De berichten die via Radio Oranje en de Britse BBC naar Nederland gestuurd werden, spraken volgens Vuijsje van ‘vernietiging’ en ‘uitroeiing in koelen bloede’ van de Europese joden. Hoe kan iemand dat nu verkeerd begrijpen? Vuijsje schrijft: ‘de meeste Nederlanders ontkenden tijdens de oorlog de realiteit van Hitlers Endlösung, van de Holocaust. Die ontkenning van de werkelijkheid werd vooral veroorzaakt door gevoelens van machteloosheid, gebrek aan weerbaarheid en behoefte aan gemoedsrust.’


De beroemde tekst boven de poort van Auschwitz ‘Arbeit macht frei’. Dit suggereert dat gevangenen door hard te werken een kans op overleving hadden.

‘De moordcampagne was in volle gang, berichtten de zenders in Londen en de illegale bladen. Kennis van de moordmethode en het moordtijdstip was daarbij niet essentieel.’ (…) ‘Dat veel Nederlanders tijdens de oorlog hebben geweten van de Shoah maar ’wegkeken’, heeft geleid tot onbehagen bij een deel van de nazaten. Met pseudo-wetenschappelijke redeneringen wil Van der Boom dat ongemak wegnemen.’ (lees hier het hele artikel van Vuijsje)

Onvoorstelbaar
Maar volgens Van der Boom, die op 11 mei een reactie in het NRC liet plaatsen, staan de termen ‘uitroeing’ en ‘vernietiging’ anno 2013 gelijk aan kampen als Auschwitz en Sobibor, tijdens de oorlog was die link veel minder duidelijk. Het doel van de Duitsers was uitroeiing, het middel was niet vergassing, maar deportatie naar een onherbergzaam oord. ‘Dat stelde men zich bij uitroeiing voor: de Joden zouden het zwaar krijgen en velen zouden op termijn omkomen – maar hóe zwaar, hóe velen en op wélke termijn was geheel onduidelijk,’ aldus Van der Boom.

‘Niemand van de door mij bestudeerde 164 dagboekschrijvers zegt in heldere bewoordingen dat de Joden niet tewerkgesteld werden, maar in meerderheid bij aankomst gedood werden. Dat was simpelweg onvoorstelbaar,’ schrijft Van der Boom. Zijn reactie stond naast een brief van een ooggetuige: ‘Onze antennes hebben gedurende de oorlogsjaren geen enkel bericht opgevangen waaruit we het lot der gedeporteerden konden afleiden. (…) Van de systematische verdelging der Joden hebben wij niet geweten. Als het ons zou zijn verteld, hadden we het bovendien niet geloofd.’


Deportatie van Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog

Met de kennis van nu klinkt Van der Boom’s argument misschien ongeloofwaardig. Maar ondanks dat de nazi’s van plan waren de joden uit Europa te ‘verwijderen’ (en Hitler in toespraken van ‘de vernietiging van het Joodse ras’ sprak), hadden ze daar jarenlang geen concrete methode voor in gedachten. Het idee van systematische vergassing is geleidelijk ontstaan, toen alle andere plannen, waaronder deportatie naar oorden zoals het eiland Madagascar of de Russische steppen, onhaalbaar bleken. De Duitse propaganda repte dan ook jarenlang van ‘emigratie’ (‘Auswanderung’). Pas begin 1942 werd duidelijk dat ‘verwijdering’ daadwerkelijk fysieke uitroeiing zou gaan betekenen.

Was dat belangrijk?
Van der Boom heeft nog veel meer kritiek gekregen op zijn onderzoek (de kritieken staan allemaal op zijn eigen website) Daarbij komt ook vaak de vraag terug of het wel iets uit zou maken als men het lot van de joden wel kende. ’De Nederlanders, net als de Duitsers, konden weten en ook wisten dat de joden zeer slecht zouden worden behandeld en dat zij ondanks deze kennis betrekkelijk weinig deden om hun joodse landgenoten te redden, schrijft Willem Melching, historicus van de Universiteit van Amsterdam. Ook Jaap Cohen, als onderzoeker werkzaam bij het NIOD betwijfelt het belang van onwetendheid.

Was het gros van de Nederlanders passieve toeschouwers (die de joden misschien wel liever kwijt dan rijk waren) of wisten ze echt van niets en maakten ze de nuchtere afweging dat onderduiken op termijn gevaarlijker was dan deportatie? Wie het weet mag het zeggen…

(Kennislink)

17-05-2013

Amerikaanse onderzoekers ontdekken verborgen stad in jungle van Honduras


(illustratie) © thinkstock.

Amerikaanse onderzoekers hebben met moderne lasertechnieken in het regenwoud van Honduras de overblijfselen van een mogelijk tot dusver onbekend gebleven cultuur ontdekt. De wetenschappers vonden bewijzen voor twee grote steden met piramides en pleinen, terrasvormige velden en kanalen, zo kondigden ze aan tijdens een persconferentie in Mexico.

Wetenschappers van de universiteit van Houston vlogen met een klein vliegtuigje over de jungle van Honduras en stuurden laserstralen over de bodem. Op basis van de gereflecteerde stralen konden ze zich een beeld vormen van de oppervlaktestructuur van het gebied. Ze zochten naar rechte en rechthoekige structuren die enkel door menselijk toedoen veroorzaakt kunnen zijn.

Tot dusver ging men ervan uit dat de Midden-Amerikaanse culturen niet tot in het huidige Honduras doorgedrongen waren. Die opvatting moet nu mogelijkerwijs herzien worden.

(HLN)

16-05-2013

Nederland zet middeleeuwse documenten op Wikipedia


De oudste bewaard gebleven krant van Nederland © anp.

Duizenden historische foto's, afbeeldingen en documenten uit de Nederlandse Koninklijke Bibliotheek en het Nederlands Nationaal Archief zijn vanaf september beschikbaar op Wikipedia. De instellingen hopen zo dat ook mensen in het buitenland beter bij het materiaal kunnen.

Het gaat vooral om materiaal dat afkomstig is uit de middeleeuwen, omdat hier geen auteursrecht op geldt. De twee instellingen werken samen met Wikimedia Nederland, de vereniging van vrijwilligers die artikelen op de internetencyclopedie aanmaken.

(HLN)

quote:

Op maandag 20 mei 2013 23:19 schreef Bluesdude het volgende:

[..]

http://www.nu.nl/algemeen(...)ekt-dan-gedacht.html

Domme kop.
Het is toch allang bekend dat de voorouders van de Aboriginals enkele tienduizenden jaren geleden Australië ontdekten.
Waarom tellen ze die niet mee als 'ontdekkers' ?

omdat tienduizenden jaren geleden niet tot de moderne geschiedenis wordt gerekend

21-05-2013

Afghaanse archeologische sites bedreigd door mijnbouw


Mijnbouw in het Chinese Pingshuo. © thinkstock.

Eeuwenoude ruïnes met waardevolle kunsthistorische objecten in de Afghaanse bergregio Mes Aynak worden bedreigd door een Chinees mijnbouwproject.

De heuvels van Mes Aynak, ongeveer een uur rijden van de hoofdstad Kaboel, liggen bezaaid met ruïnes van eeuwenoude Boeddhistische kloosters. Op een oppervlakte van 4 vierkante kilometer liggen onder meer dorpjes van 2.000 jaar oud, maar archeologen vermoeden dat de site al sinds 5.000 jaar bewoond is. Sommigen spreken van het "Pompei van Afghanistan".

Koper
Overal liggen ook opvallend groengekleurde rotsen en stenen: het is immers een van de meest koperrijke plekken ter wereld. Dat is de reden waarom archeologen een race tegen de tijd voeren in Mes Aynak. De Afghaanse overheid heeft de rechten op de site voor drie miljard dollar verkocht aan een Chinese firma - het grootste commerciële contract in Afghanistan.

"Het bedrijf zal de heuvels opblazen om bij het koper te komen", zegt archeoloog Mohammed Rabi Sabiri. Hij helpt om te bewaren wat er gevonden wordt. "Het is duidelijk dat we onder druk moeten werken. Het werk dat je hier ziet, zou tien jaar moeten krijgen, maar wij hebben het in vier jaar gedaan. Maar we blijven voortdoen."

Boeddhistische beelden van alle afmetingen zijn al gevonden, soms met verbazingwekkende details. Een selectie van de beelden wordt getoond in het Nationale Museum in Kaboel. Ze zijn gemaakt van hout, klei, koper en goud. Op de site zelf wachten nog eens tientallen beelden op transport.

Zijderoute
Archeoloog Philippe Marquis van de Franse organisatie DAFA graaft hier al sinds de site heropend werd in 2009. Hij zegt dat Mes Aynak cruciaal is om te begrijpen wat er in de regio gebeurde van de eerste tot de zevende eeuw. "We weten dat er een belangrijk commercieel netwerk was in deze regio - wat we de Zijderoute noemen", zegt hij. "We vermoeden dat die Zijderoute ook een Boeddhistische route was, en mogelijk ook een Koperroute".

Dat maakt de site uniek, zegt hij. "Bijzonder interessant is de connectie tussen de Boeddhistische kloosters en de kopermijnen. Daar is tot nog toe niet veel over bekend. Ik denk dat alles wat we uit deze site halen nieuwe informatie verschaft over een periode, een filosofische stroming - het Boeddhisme - en heel waardevol is voor de geschiedenis van dit land."

Spoorweg
Mogelijk krijgen de archeologen iets meer tijd dan ze gedacht hadden. Er zijn al nieuwe gebouwen opgetrokken door het bedrijf, maar die staan voorlopig leeg. Er is geen elektriciteit of water, en er moeten nog wegen en een spoorweg aangelegd worden om het koper af te voeren. Daar is voorlopig nog maar weinig van te merken.

Intussen heeft de Unesco besloten om steun te verlenen aan het archeologische project. "We willen zoveel mogelijk bewaren en beschermen op de site", zegt Irina Bokova van Unesco. "Tegelijk begrijpen we dat economische ontwikkeling een probleem is voor het land. Het goede nieuws is dat we nog wat tijd hebben, ik vermoed zo'n drie jaar, om hier te werken."

(HLN)

23-05-2013

Duizenden rotstekeningen ontdekt in Mexico

In Mexico hebben archeologen bijna 5.000 rotstekeningen ontdekt. De tekeningen zijn gemaakt door minstens drie tot op vandaag onbekende beschavingen van jagers en verzamelaars, zegt archeologe Martha Garcia Sanchez bij de presentatie van haar onderzoek naar de tekeningen.

De tekeningen in grotten in de Sierra de San Carlos, in de deelstaat Tamaulipas tonen mensen, dieren en sterrenbeelden. De afbeeldingen tonen aan dat er pre-Spaanse aanwezigheid was in de regio, aldus de archeologe. Wetenschappers waren er van uitgegaan dat de regio voor de komst van de Europeanen onbewoond was.

Hoe oud de tekeningen precies zijn, moet nog uitgemaakt worden. Door de regen zijn alle organische stoffen die een datering mogelijk maakten, weggespoeld.

(HLN)

22-05-2013

1000 jaar oud balspel-beeld gevonden in Mexico



Bewoners van een dorpje in Mexico hebben een uniek granieten beeld gevonden. Het gaat om een 1000 jaar oud beeld dat een speler van een balspel uit de precolumbiaanse periode moet voorstellen. Het werk is waarschijnlijk geofferd en begraven door Meso-Amerikanen tijdens een ritueel.

De vondst werd een paar weken geleden gedaan in Piedra Labrada, een dorpje in de Costa Chica-regio. Bewoners vonden het beeld destijds tijdens het aanleggen van een waterpijp. Archeologen denken dat het onderdeel uitmaakt van de vijf oude speelbalvelden, ook ontdekt in het Mexicaanse plaatsje. Op deze velden speelden Meso-Amerikanen in teams met als doel om een rubberen bal door een ronde steen te slaan, op de heupen van het beeld.

Onthoofd
Het beeld is 1.65 meter lang en stelt een speler voor met gekruiste armen en o-benen. Het is waarschijnlijk 1000 jaar oud. Bijzonder is dat het beeld is onthoofd. Mogelijk werd dit gedaan als onderdeel van een ritueel. Het gebeurde wel vaker dat Meso-Amerikanen beelden rood verfden en deze vervolgens doormidden braken om zo een offer te kunnen brengen aan het einde van een kalendercyclus.

In Piedra Labrada zijn al eerder een hoop vondsten gedaan. Zo vonden archeologen vijftig gebouwen van tot zo’n vijf meter hoog en twintig standbeelden, waaronder slangenhoofden en mensen met dierlijke kenmerken. Alles bij elkaar laat zien dat Piedra Labrada vroeger een plaats was met een belangrijke rituele betekenis.



(scientias.nl)

23-05-2013

Stalin en Churchill hielden drinkgelag


© getty.

Toen de Britse premier Winston Churchill en Sovjetleider Jozef Stalin elkaar in 1942 troffen, vloeide de drank rijkelijk. "En daar zaten Winston en Stalin met een volle tafel en talloze flessen tussen hen in", schreef de Britse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken Alexander Cadogan in een brief die de Britse regering vandaag heeft vrijgegeven.

De regering publiceerde ongeveer 600 brieven en andere tot nu toe geheime documenten uit de Tweede Wereldoorlog en de jaren erna.

Onder de gepubliceerde stukken zijn documenten over het afluisteren van de telefoons van koning Edward VIII en diens geliefde, de twee keer gescheiden Amerikaanse Wallis Simpson, in 1936. De koning werd verdacht van sympathie voor nazi-Duitsland. Hij trad eind 1936 af om met Simpson te kunnen trouwen.

(HLN)

29-05-2013

Oudste Hebreeuwse thorarol in Bologna ontdekt


© epa.

De tot nog toe oudst bekende Hebreeuwse thorarol is in de Italiaanse studentenstad Bologna ontdekt. Het geschrift op schaapshuid is vermoedelijk afkomstig uit de 12e of 13e eeuw. Dat meldt de Italiaanse universiteit. Dat kwam aan het licht na onderzoek van de 36 meter lange en 64 centimeter brede rol. Een professor had de rol toevallig bij de catalogisering van documenten in de bibliotheek ontdekt.

Daar lag de rol, die de complete tekst van de thora in het Hebreeuws bevat, vermoedelijk enkele eeuwen zonder dat iemand van zijn bestaan afwist. Hoe het geschrift naar Bologna kwam, is onduidelijk. De rol zal nu verder onderzocht en tentoongsteld worden, deelde de universiteit nog mee.



© belga.


© epa.


© belga.

(HLN)

30-05-2013

Liefdeloos in graf gepropt’



De Engelse koning Richard III is liefdeloos in zijn graf gepropt. Zijn lijk was waarschijnlijk al aan het ontbinden en de mensen die hem begroeven wilden snel van het klusje af zijn. Tot die conclusies komt de universiteit van Leicester (GB) na bestudering van het graf van de koning, dat vorig jaar werd gevonden bij de aanleg van een nieuw parkeerterrein.

De vondst was een sensatie, maar nadere bestudering van het graf levert vooral vragen op. Zo zijn er sterke aanwijzingen dat de handen van de koning waren vastgebonden. Ook is het graf niet goed gegraven, het is eerder een kuil met een ronde bodem dan een rechthoekig gat waarin je een lijk kunt laten zakken.

Richard III lag half op zijn zij in het graf, een aanwijzing dat er iemand in stond om het lijk niet te laten vallen, wat weer duidt op respect. Maar het graf is veel te klein, waardoor de koning in elkaar gevouwen is. Bovendien is er geen lijkwade of een kist gevonden.

Alles duidt volgens de universiteit op haast. Men wilde de koning snel in de grond hebben. Een andere mogelijkheid is dat de grafdelvers weinig respect voor de koning hadden. Andere graven uit dezelfde tijd in de stad Leicester zijn wel zorgvuldig gemaakt, met rechte graven en lijkkisten.

(faqt.nl)