Tjah, 5 maanden later, rond begin mei, en nog steeds zit ze dagelijks in mijn hoofd. Ik kan haar maar niet uit mijn hoofd krijgen. Ding is, je waardeert haar niet wanneer je haar hebt. Het is dan niet meer dan normaal. Maar zodra je dan alle contacten verbreek is het anders. Toen dacht ik: Ach, who cares. Zo is het beter.
Nee.. Ik heb een fout gemaakt. Dagelijk denk ik nog aan haar. Ik verveel me zonder haar.. Een soort leegte. Maar nu realiseer ik me. Ik mis haar en het was een fout.
klacht: Geen tijdmachines.