Ik ben in mijn jeugd verwaarloosd en psychisch mishandeld door mijn moeder. Mijn ouders waren gescheiden toen ik 3 was, wij zagen onze vader maar 1x in de 3 weken. Ik kon hier moeilijk over praten omdat mijn moeder mij intimideerde en iedereen wijs maakte dat ik een moeilijk kind was. Ik vertrouwde dus niemand. Op mijn 17e ben ik van huis weggelopen, heb ik met mijn moeder gebroken en ben ik bij mijn vader en stiefmoeder gaan wonen. Daarna werd mijn zus het pispaaltje. Later heeft mijn zus een boekje open gedaan over wat er thuis gebeurde en kwam er eindelijk erkenning in de familie. Behalve bij mijn broer, want hij was mijn moeders lieveling en hij vindt nog steeds dat er niets verkeerds is gebeurd.
Ik ben jarenlang in therapie geweest en heb het vrij goed kunnen verwerken. Met mijn vader en stiefmoeder heb ik daarna een redelijk normale band op kunnen bouwen. Ook het contact met mijn broer is goed. Maar het verleden blijft mij achtervolgen. Mijn zus heeft 2 jaar geleden vlak voor haar bruiloft het contact met mijn moeder en broer verbroken nav een ruzie, heel plotseling per e-mail. Blijkbaar heeft mijn broer haar nadat ik uit huis ging zo slecht behandeld, en soms ook daarna, dat ze dit had besloten. Daarna heeft ze veel verjaardagen en feestdagen vermeden, steeds met allerlei smoezen, terwijl wij wisten dat ze mijn broer niet wilde zien. Mijn vader en stiefmoeder hadden het daar moeilijk mee, ze snapten ook niet dat het zo plotseling ging en gaven ook mijn zwager de schuld, want die kan het niet zo goed vinden met hun en met mijn broer. Kortom het vertrouwen in mijn zus was weg. Ipv dat ze met mijn zus praten, roddelen ze over haar met mijn broer. Die natuurlijk vindt dat hij niets verkeerd heeft gedaan, want ze hadden niet echt ruzie - ja vroeger wel, maar dat moest ze hem nu maar vergeven... en dat vinden mijn vader en stiefmoeder ook, want: mijn broer is ook een slachtoffer in hun ogen.
Dit jaar ben ik getrouwd en ik had daarvoor een akkefietje met mijn zus, die een paar weken daarvoor bevallen was van haar 1e kind. Zij liet zich brengen en vertelde pas 2 dagen voor de bruiloft dat ze 's middags al naar huis wilde, omdat ze het 'zielig vond dat degene die haar bracht zo lang moest wachten', terwijl die persoon het zelf had aangeboden. Toen zei ze dat ze ook om de baby eerder naar huis wilde, want die wilde ze per se mee, en dat haar chauffeur last had van een hartkwaal (vervelend maar waarom vertelt ze dit pas 2 dagen vantevoren?). Ik vraag me nog steeds af of ze nou verstrooid was door de hormonen en het slaapgebrek, of niet eerlijk was omdat ze eigenlijk te moe was oid en dit niet wilde zeggen.
Op de dag zelf heeft ze de hele ceremonie gemist omdat de baby niet lekker was en omdat er iets misging met het vervoer. Mijn stiefmoeder en broer hadden hun oordeel meteen klaar: mijn zus had niet genoeg haar best gedaan om op tijd te zijn! Ze mogen dit vinden, maar waarom houden ze dit niet lekker voor zich. Ik vond het al vervelend genoeg, maar door die rotopmerking ging ik hier toch over nadenken...
Ik word zo moe van dat wantrouwen... Ik wou dat ik een 'normale' familie had. En ik probeer begrip te kweken bij beide partijen, maar dat lukt niet.
Het zou fijn zijn als ik met lotgenoten kan praten. Wie is hier als kind ook mishandeld, of heeft het van dichtbij meegemaakt? En hoe zijn de relaties binnen de familie? Is er erkenning en begrip voor wat er vroeger is gebeurd en voel jij je gesteund door 1 van de ouders/vrienden van de familie? Hoe ga jij hiermee om.
Groetjes Zaza
het klinkt namelijk niet als een specifiek probleem dat voort komt uit het mishandelen maar gewoon uit 'familiegedoe'
Mijn familie heeft er ook een handje van om tegen mij over elkaar te praten en te vissen naar wat de ander vind en zegt. Ik zeg dan altijd gewoon: ik wil het niet horen vertel het elkaar maar en dan kap ik het af
verder zoeken ze het zelf maar uit
Verder idd duidelijk maken dat je geen zin hebt in over en weer gejankzak.
Bedankt voor je reactie. Je hebt gelijk, in andere families zal vast ook genoeg over elkaar gepraat worden. Maar ik merk dat die problemen van vroeger nog veel invloed hebben op onze familie. En dat ik daardoor weer te veel aan het verleden word herinnerd.
Waar ik ook bang voor ben, is dat mijn zus het gevoel heeft dat ze geen erkenning krijgt voor wat mijn broer heeft gedaan als ze erachter komt hoe mijn vader/stiefmoeder erover denken. Ik begrijp in ieder geval wel waarom ze het contact verbrak, ze deed het alleen erg onhandig.
Ik had me al voorgenomen niet over die ruzie te praten. 1x in de fout gegaan door er met mijn broer over te praten, wow wat een negativiteit kreeg ik te horen. Dat doe ik idd niet meer! Ik zal proberen het er niet meer met mijn vader over te hebben.
[ Bericht 31% gewijzigd door zaza7 op 15-09-2012 13:28:32 ]
Ik geloof niet dat mijn zus met opzet mijn ceremonie heeft gemist. Maar ze heeft er een handje van om smoezen te verzinnen, en daar heb ik wel moeite mee.
2. Waarschuw je stiefmoeder dat ze der bek moet houden.
3. Zie Rhubarbje en Copycat.
Ik heb ook een wat 'raardere' familie, ookal zijn wij relatief normaal als ik het bij sommige zie. Blijf altijd een paar regels onthouden (die ik ook gebruik):
Jij bent altijd beter
Jij hoeft nooit mee te doen
De wereld kan de schijt krijgen, degenen die ECHT om je geven moet je beschermen.
quote:Op zaterdag 15 september 2012 11:48 schreef zaza7 het volgende:
Hoi Rhubarbje,
Bedankt voor je reactie. Je hebt gelijk, in andere families zal vast ook genoeg over elkaar gepraat worden. Maar ik merk dat die problemen van vroeger nog veel invloed hebben op onze familie. En dat ik daardoor weer te veel aan het verleden word herinnerd.
Waar ik ook bang voor ben, is dat mijn zus het gevoel heeft dat ze geen erkenning krijgt voor wat mijn broer heeft gedaan als ze erachter komt hoe mijn vader/stiefmoeder erover denken. Ik begrijp in ieder geval wel waarom ze het contact verbrak, ze deed het alleen erg onhandig.
Ik had me al voorgenomen niet over die ruzie te praten. 1x in de fout gegaan door er met mijn broer over te praten, wow wat een negativiteit kreeg ik te horen. Dat doe ik idd niet meer! Ik zal proberen het er niet meer met mijn vader over te hebben.
Even een tip los van je verhaal.quote:
Hoi Copycat,
Ik geloof niet dat mijn zus met opzet mijn ceremonie heeft gemist. Maar ze heeft er een handje van om smoezen te verzinnen, en daar heb ik wel moeite mee.
Wanneer je met je cursor in de rechter bovenhoek van een post gaat hangen krijg je onder andere dit icoontje te zien: 
. Daarmee kan je dat bericht quoten. Niet alleen is het daardoor gelijk duidelijk op welke post je precies reageert, degene die je quote zal een notificatie te zien krijgen dat jij op hem hebt gereageerd in dit topic.