BNN: Over mijn lijk #10

quote:

Op zondag 16 september 2012 19:13 schreef Haaibaaike het volgende:

[..]

Echt? Ik niet.

Ik heb ook alles vastgelegd. Omdat ik ooit bij het overlijden van mn schoonzusje ervaarde dat een begrafenis ondernemer vragen kan stellen waarbij iedereen elkaar aankijkt met een blik van: wtf moeten we hier mee? Dat wil ik voorkomen, als het goed is, hoeven ze alleen 2 a4tjes mee te geven aan de uitvaartman/vrouw en hoeven ze niet over onmogelijke vragen hun hoofd te buigen, plus het gaat op de manier die ik wil.

quote:

Op zondag 16 september 2012 19:17 schreef DancingPhoebe het volgende:
Aan de ene kant vind ik dat een uitvaart iets is voor de nabestaanden en dat zij het dus maar moeten doen zoals zij zelf willen. Voor mij is het niet iets van belang. Ik ben er dan niet meer en het moet voor hen een gelegenheid zijn om op een voor hen positieve manier afscheid van mij te nemen.

Maar aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het als nabestaande heel naar voelt om niet goed te weten welke kant je op moet, dus eigenlijk moet ik er wel eens voor gaan zitten, om iig iets op te stellen waar mijn nabestaanden iets mee kunnen, dat ze iig het gevoel geeft dat ze iets doen waar ik me goed bij voel. Omdat ik me kan voorstellen dat ik dat nu wel als heel vanzelfsprekend ervaar, maar dat dat voor hen, op dat moment, alleen maar meer stress zou opleveren... "O god, zou ze dit wel willen?"

Enige waar ik een hele sterkte mening over heb is dat ik gecremeerd wil worden en dat ik ook niet met mijn urn op een kerkhof geplaatst wil worden.

Die laatste zin doet alles toch? Dat is mijn wil ook dat weet mijn familie. Ik wil niet op de schoorsteen staan.

quote:

Op zondag 16 september 2012 19:32 schreef Soury het volgende:

[..]

Die laatste zin doet alles toch? Dat is mijn wil ook dat weet mijn familie. Ik wil niet op de schoorsteen staan.

Is waarschijnlijk wel het belangrijkste.

Maar wat voor kist wil je? Kleur, vorm?
Wil je thuis zijn na je dood of in een uitvaartcentrum?
Wat voor kleren wil je aan? Ga je op chique je kist in of in je joggingpak?
Wil je een aparte condoleance of condoleance en begrafenis/crematie achter elkaar?
Wil je dat er gesproken wordt tijdens de uitvaart en zo ja door wie?
Wil je dat er muziek is? Wie, wat, hoeveel?
Hoe wil je naar het uitvaartcentrum gebracht worden? Auto, koets, vrachtwagen, wat je ook maar kan bedenken?
Waar wordt je uitvaart gehouden? Hoe zitten de mensen, in een rondje om je heen of in rijtjes?
Gaan de mensen mee naar de begraafplaats? Wil je dat familie de kist in de grond laat zitten of mag iemand anders het doen? Wanneer dan, als iedereen erbij is of als ze al weg zijn?
Is de kist open of dicht? Of wanneer gaat hij dicht?
Hoe ziet je kaart eruit en wie krijgt m allemaal?
Wil je in de krant met een overlijdensadvertentie?
Waar wordt je begraven / wat gebeurd er met je as? Ketting, tattoo, urn, uitgestrooid?
Wat voor steen wil je?

Er komst idd zoveel bij kijken, dit is wat ik in eerste instantie kon verzinnen. Dan wil ik dat voor mijn nabestaanden alvast een beetje op een rijtje hebben, zodat ze wel kunnen zeggen: wat fijn dat fh101 wat richtlijnen heeft gegeven.

Ook mijn uitvaart staat dus voor een groot deel al vast. Hoewel ik er wel een disclaimer onder heb gezet dat zij de uiteindelijke beslissing nemen. Zij moeten ermee leven, ik merk er niks meer van.

quote:

Op zondag 16 september 2012 19:40 schreef fh101 het volgende:

[..]

Is waarschijnlijk wel het belangrijkste.

Maar wat voor kist wil je? Kleur, vorm?
Wil je thuis zijn na je dood of in een uitvaartcentrum?
Wat voor kleren wil je aan? Ga je op chique je kist in of in je joggingpak?
Wil je een aparte condoleance of condoleance en begrafenis/crematie achter elkaar?
Wil je dat er gesproken wordt tijdens de uitvaart en zo ja door wie?
Wil je dat er muziek is? Wie, wat, hoeveel?
Hoe wil je naar het uitvaartcentrum gebracht worden? Auto, koets, vrachtwagen, wat je ook maar kan bedenken?
Waar wordt je uitvaart gehouden? Hoe zitten de mensen, in een rondje om je heen of in rijtjes?
Gaan de mensen mee naar de begraafplaats? Wil je dat familie de kist in de grond laat zitten of mag iemand anders het doen? Wanneer dan, als iedereen erbij is of als ze al weg zijn?
Is de kist open of dicht? Of wanneer gaat hij dicht?
Hoe ziet je kaart eruit en wie krijgt m allemaal?
Wil je in de krant met een overlijdensadvertentie?
Waar wordt je begraven / wat gebeurd er met je as? Ketting, tattoo, urn, uitgestrooid?
Wat voor steen wil je?

Er komst idd zoveel bij kijken, dit is wat ik in eerste instantie kon verzinnen. Dan wil ik dat voor mijn nabestaanden alvast een beetje op een rijtje hebben, zodat ze wel kunnen zeggen: wat fijn dat fh101 wat richtlijnen heeft gegeven.

Ook mijn uitvaart staat dus voor een groot deel al vast. Hoewel ik er wel een disclaimer onder heb gezet dat zij de uiteindelijke beslissing nemen. Zij moeten ermee leven, ik merk er niks meer van.

Jij hebt nogal wat wensen, ik niet
Verbranden en uitstrooien op het strand. Verder boeit het me niet

quote:

Op zondag 16 september 2012 19:45 schreef Soury het volgende:

[..]

Jij hebt nogal wat wensen, ik niet
Verbranden en uitstrooien op het strand. Verder boeit het me niet

Maar het zijn wel vragen die de nabestaanden in moordend tempo op zich afgevuurd krijgen En ze bij elke vraag zich afvragen of ze er wel goed aan doen, of juist niet. Juist om dat gevoel weg te nemen heb ik alles maar op papier gezet.

quote:

Op zondag 16 september 2012 19:45 schreef Soury het volgende:

[..]

Jij hebt nogal wat wensen, ik niet
Verbranden en uitstrooien op het strand. Verder boeit het me niet

Maar dan krijgt je familie dus met al die vragen te maken. Ik wil niet dat zij gaan twijfelen over of hun beslissingen wel de juiste zijn.

Vooral muziek vind ik belangrijk, daar heb ik zelf een lijstje van bijgehouden met wat gedraaid mag worden

Maar wat voor kist wil je? Kleur, vorm?
Wil je thuis zijn na je dood of in een uitvaartcentrum?
Wat voor kleren wil je aan? Ga je op chique je kist in of in je joggingpak?
Wil je een aparte condoleance of condoleance en begrafenis/crematie achter elkaar?
Wil je dat er gesproken wordt tijdens de uitvaart en zo ja door wie?
Wil je dat er muziek is? Wie, wat, hoeveel?
Hoe wil je naar het uitvaartcentrum gebracht worden? Auto, koets, vrachtwagen, wat je ook maar kan bedenken?
Waar wordt je uitvaart gehouden? Hoe zitten de mensen, in een rondje om je heen of in rijtjes?
Gaan de mensen mee naar de begraafplaats? Wil je dat familie de kist in de grond laat zitten of mag iemand anders het doen? Wanneer dan, als iedereen erbij is of als ze al weg zijn?
Is de kist open of dicht? Of wanneer gaat hij dicht?
Hoe ziet je kaart eruit en wie krijgt m allemaal?
Wil je in de krant met een overlijdensadvertentie?

Alles is zo onbelangrijk voor me. Hup de fik erin, ga de kroeg in en proost op me. Laat me vliegen vanaf de duinen.

er zijn lijsten met zulke dingen op internet te vinden.
Bij een eerder seizoen stond er ook eentje op de site van over mijn lijk meen ik me te herinneren

ik weet niet.. op zich vind ik het wel mooi als het in mijn stijl is, mijn afscheidsdienst. Persoonlijk. Een dominee die de helft van de bijbel gaat voorlezen hoeft van mij niet bijv. Ik vind het best belangrijk en mooi als ik wat wensen alvast op papier heb waar ik mn nabestaanden mee op weg kan helpen. Het moet allemaal zo snel geregeld worden en zo snel beslissingen gemaakt worden. Komt natuurlijk veel op je af. Niet dat ik een heel programmaboekje ga maken ofzo.. maar hier en daar wat "wensen" vind ik wel mooi... Bijv muziek, dragers, en natuurlijk of ik de fik er in wil hebben of dat ze me six feet under mogen opbergen Het is vaak allemaal zo standaard...

quote:

Op zondag 16 september 2012 23:03 schreef Apotheose het volgende:
ik weet niet.. op zich vind ik het wel mooi als het in mijn stijl is, mijn afscheidsdienst. Persoonlijk. Een dominee die de helft van de bijbel gaat voorlezen hoeft van mij niet bijv. Ik vind het best belangrijk en mooi als ik wat wensen alvast op papier heb waar ik mn nabestaanden mee op weg kan helpen. Het moet allemaal zo snel geregeld worden en zo snel beslissingen gemaakt worden. Komt natuurlijk veel op je af. Niet dat ik een heel programmaboekje ga maken ofzo.. maar hier en daar wat "wensen" vind ik wel mooi... Bijv muziek, dragers, en natuurlijk of ik de fik er in wil hebben of dat ze me six feet under mogen opbergen Het is vaak allemaal zo standaard...

Maar zouden je nabestaanden dat niet al weten dan, dat van de bijbel?

Wij hebben het er wel eens over gehad, met mijn ouders. Ik weet bijvoorbeeld wel wat voor muziek mijn ouders willen, en of ze begraven/gecremeerd willen worden.
Zelf wil ik vooral dat het gevierd wordt dat ik geleefd heb, ik wil graag dat mensen komen waarin ze zich prettig voelen, maar liever kleur dan zwart. Ook wil ik champagne met hapjes in plaats van koffie met cake. Dat soort kleine dingen weet ik, en noem ik wel eens. Maar ik wil nog geen lijst opstellen. Daar voel ik me te jong en gezond voor, ook al weet ik dat het snel afgelopen zou kunnen zijn.. En hoe en waar bewaar je die? Het lijkt mij dat ik al begraven ben voor mijn kamer uitgeruimd wordt, en hem overhandigen vind ik ook te zwaar..

Mijn moeder kon een paar dagen voor ze overleed nog precies laten weten wat ze wilde, dat vonden wij wel erg prettig, het scheelt vragen en dat je weet dat het ging zoals zij wilde, ook al is ze er zelf niet "bij" zegmaar.

Hoe kom je erachter dat je kanker hebt? Begint het met pijn of zo?

quote:

Op maandag 17 september 2012 23:10 schreef Kola het volgende:
Hoe kom je erachter dat je kanker hebt? Begint het met pijn of zo?

Niet altijd. Lang niet altijd zelfs volgens mij.
Dat is juist het 'enge'. Niet om je bang te maken hoor, maar wel realistisch. Sommigen komen er daardoor pas achter als het al 'te laat' is. Juist omdat je soms niet veel merkt in het begin.

Er zijn bv vrouwen die een verkeerde uitslag krijgen bij het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker, na het bekende 'uitstrijkje', terwijl ze zelf nooit iets gemerkt hebben en het dus niet verwachten. Bij de veel kan er daarna gelukkig nog iets aan gedaan worden.

Kanker heeft niet voor niets de naam van "stille moordenaar"

Mijn moeder had totaal geen pijn bij de borstkanker.

quote:

Op maandag 17 september 2012 23:13 schreef Greys het volgende:

[..]

Niet altijd. Lang niet altijd zelfs volgens mij.
Dat is juist het 'enge'. Niet om je bang te maken hoor, maar wel realistisch. Sommigen komen er daardoor pas achter als het al 'te laat' is. Juist omdat je soms niet veel merkt in het begin.

Er zijn bv vrouwen die een verkeerde uitslag krijgen bij het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker, na het bekende 'uitstrijkje', terwijl ze zelf nooit iets gemerkt hebben en het dus niet verwachten. Bij de veel kan er daarna gelukkig nog iets aan gedaan worden.

Ja.. gelukkig. Zo'n eng idee, dat je het op ieder moment zou kunnen krijgen/hebben zonder het te weten.
Kunnen ze in een bloedtest wel zien of je kanker hebt. Bijv. als je bloed geeft bij de bloedbank? Of kunnen mensen met kanker gewoon bloed geven?

quote:

Op maandag 17 september 2012 23:24 schreef Kola het volgende:

[..]

Ja.. gelukkig. Zo'n eng idee, dat je het op ieder moment zou kunnen krijgen/hebben zonder het te weten.
Kunnen ze in een bloedtest wel zien of je kanker hebt. Bijv. als je bloed geeft bij de bloedbank? Of kunnen mensen met kanker gewoon bloed geven?

Zo te lezen is het in elk geval niet bij de bloedbank te testen.
Soms is het in een bloedtest namelijk niet eens te zien:
http://mens-en-gezondheid(...)nker-opgespoord.html

quote:

Op maandag 17 september 2012 23:24 schreef Kola het volgende:

[..]

Ja.. gelukkig. Zo'n eng idee, dat je het op ieder moment zou kunnen krijgen/hebben zonder het te weten.

Misschien heb je het nu wel, en zit je elke donderdag met betraande ogen naar OML te kijken terwijl je er zelf over een jaar nog slechter aan toe bent..

Mensen met botkanker komen er bijvoorbeeld achter omdat hun botten broos worden en sneller breken (als je maar betrekkelijk zacht valt bijvoorbeeld); dat zien ze op de röntgenfoto's wel denk ik, en dan stellen ze zo de diagnose.

Hoe je merkt of je kanker hebt? Dat ligt aan het type. Sommige vormen geven pas klachten als het te laat is. Aanwijzingen voor beenmergkanker e.d. kan toevallig ontdekt worden tijdens standaard bloedprikken door het afwijkende bloedbeeld. Je kan het ook merken aan bepaalde symptomen, maar die hoeven niet specifiek te wijzen op leukemie.

Een vriendin van mij heeft vandaag vertelt dat ze leukemie heeft Gelukkig is ze er vroeg bij, maar dan komt dit programma toch wel ineens heel dichtbij
Zij is er trouwens achtergekomen doordat ze de laatste tijd heel weinig energie heeft, en veel blauwe plekken.. Omdat ze laatst pfeiffer had is ze daarom eigenlijk naar de dokter gegaan, en toen kwam ze ineens hiermee terug

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 00:27 schreef ejiraM het volgende:
Een vriendin van mij heeft vandaag vertelt dat ze leukemie heeft Gelukkig is ze er vroeg bij, maar dan komt dit programma toch wel ineens heel dichtbij
Zij is er trouwens achtergekomen doordat ze de laatste tijd heel weinig energie heeft, en veel blauwe plekken.. Omdat ze laatst pfeiffer had is ze daarom eigenlijk naar de dokter gegaan, en toen kwam ze ineens hiermee terug

Sterkte!

quote:

Op maandag 17 september 2012 23:13 schreef Greys het volgende:

[..]

Niet altijd. Lang niet altijd zelfs volgens mij.
Dat is juist het 'enge'. Niet om je bang te maken hoor, maar wel realistisch. Sommigen komen er daardoor pas achter als het al 'te laat' is. Juist omdat je soms niet veel merkt in het begin.

Er zijn bv vrouwen die een verkeerde uitslag krijgen bij het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker, na het bekende 'uitstrijkje', terwijl ze zelf nooit iets gemerkt hebben en het dus niet verwachten. Bij de veel kan er daarna gelukkig nog iets aan gedaan worden.

Ik heb al 9 maanden een oproep liggen... Toch maar eens gaan he.

Mijn man had pijn in zn rug en op zn borst, dat bleek een tumor te zijn die op zenuwen drukte. Hij heeft geluk gehad met het soort tumor, dat veroorzaakt redelijk snel pijn en ze waren er dus op tijd bij.

Sterkte ejiraM

Ik heb de gehele blog van Ambers moeder gelezen, poeh!
In het programma zie je dat het slecht met haar gaat, maar wat ik allemaal gelezen heb... wat een lijdensweg voor dat arme meisje zeg

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 01:41 schreef MissBliss het volgende:

[..]

Ik heb al 9 maanden een oproep liggen... Toch maar eens gaan he.

Ja. Echt gaan.
Het is een 'stom' onderzoekje, maar zo belangrijk.

Ik heb de oproep jaren geleden genegeerd. En degene er na ook.
Tot mijn huisarts persoonlijk belde 'of ik mijn agenda even kon pakken om een datum te prikken omdat ik nooit op de oproep reageerde'... Ik voelde me een knurft.
Paar dagen later telefoontje dat ik diezelfde dag nog even een verwijsbrief kon komen halen voor z'huis want uitslag was niet in orde.
Gelukkig was er gewoon redelijk eenvoudig (maar geen pretje ) iets aan te doen want op tijd, maar ik ben nog steeds zoooo blij dat ik 'gedwongen' werd toen om te gaan, want wat als ik het dus weer had genegeerd?

Dus! Gaan!
En alle andere dames hier ook, nooit zo'n oproep negeren

Dat ebook in iBook van Jip ziet er mooi uit. Nu aan het lezen!

Ik merkte dat ik kanker had toen ik bloed plaste (blaaskanker) gelukkig al weer 6 jaar geleden

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 02:10 schreef Greys het volgende:

Dus! Gaan!
En alle andere dames hier ook, nooit zo'n oproep negeren

Ik snap simpelweg niet dat mensen niet gaan. Het is een van de weinige kansen die je hebt om een goede kans te hebben er op tijd bij te zijn mocht er iets mis zijn, die laatje toch niet schieten!