Deze quote van Misa mag in dit topic niet ontbreken.
quote:
'Ik heb toch wel een beetje een moeilijk lichaam'
Door: redactie
15-6-13 - 11:44 bron: AD Sportwereld
Krajicek op de weg terug: ’Ik wil weer nieuwe ballen ruiken’
Ze kan het niet ontkennen en doet dat ook niet. Er is, zo beseft Michaëlla Krajicek, sinds haar entree op de proftoer in 2003 veel gebeurd. De halfzus van Richard heeft al een heel tennisleven achter de rug. De wereld lag in 2007 aan haar voeten, toen ze - groen als gras - op Wimbledon de kwartfinale bereikte. Drie keer schreef ze sindsdien een WTA-toernooi op haar naam, er zijn niet veel Nederlandse vrouwen die haar dat kunnen nazeggen. Maar hoe ouder ze werd, hoe brozer ook het lichaam. Zo leek het, althans.
'Ik denk dat ik toch wel een beetje een moeilijk lichaam heb,' bevestigt Krajicek tegenover AD Sportwereld aan de vooravond van het toernooi in Rosmalen. 'Het lijkt erop dat mijn lichaam misschien niet echt voor topsport is gemaakt, al heb ik fysiotherapeuten gekend die zeiden dat ik wél een goed sportlichaam heb. Maar ik ben nu eenmaal geboren met een knieprobleem, die meniscus zou een keer afbreken. Dat wist ik. Soms zie ik Serena (Williams, red.) en denk ik: hoe kan iemand zo sterk zijn?' Maar zelfs de Amerikaanse krachtpatser kende onderweg fysieke problemen, net als Maria Sjarapova en veel andere collega's. 'Tennis is een complexe sport,' stelt Krajicek. 'Alles moet honderd procent zijn.'
Depressief
Dat was bij haar een tijdlang niet het geval. Nieuwe knieproblemen en hartritmestoornissen geselden haar gedurende de tweede helft van vorig jaar. Ze miste daardoor de Olympische Spelen in Londen, de grootste sportieve teleurstelling, zegt ze zonder aarzeling, uit haar leven. Het was 'de enige keer dat ik echt depressief was'.
'Ik dacht echt dat ik het nu zou gaan halen (ze miste in 2008 Peking omdat ze vlak voor het olympisch toernooi geblesseerd raakte aan haar knie, red.), had me er erg op verheugd. Wimbledon en gras, dat wilde ik graag meemaken. Maar ik heb geen wedstrijd gezien, ik kon er gewoon niet naar kijken en het kon me ook niets schelen wie er zou winnen. Het boeide mij niet. Nu moet het maar in Rio gebeuren, want ik wil de Spelen nog een keer meemaken. Dat staat met stip bovenaan mijn wensenlijst.'
Op de weg terug
Krajicek hoopt dat haar lijdensweg voltooid verleden tijd is, het zou het leven een stuk aangenamer en zoeter maken. Ooit stond ze nummer 30 op de wereldranglijst. Het getal heeft voor haar een symbolische, haast mythische waarde. Die positie wil ze graag weer evenaren.
Ze kan de gloriedagen, zo denkt ze stellig, laten herleven. 'Daar is alles op gericht. Ik hoop er over een jaar, of twee, weer te staan. Het duurt gewoon een paar jaar voor je weer op niveau zit. Waarom niet? Vorig jaar stond ik 67ste, toen ik geblesseerd raakte. Dat zegt voor mijzelf genoeg. Het is alleen zo jammer dat je door die blessures steeds wordt teruggeworpen naar een plaats waar je - zonder arrogant te willen zijn - niet hoort. Als je op een bepaalde positie hebt gestaan, is dat met een reden.'
'Wat ik op de baan het meest miste, was om nieuwe ballen te ruiken. Om boos te worden, het beste uit mijzelf te halen. Om te winnen. Ik weet dat ik sterk ben, veel meisjes zijn afgehaakt na zware blessures. Ik ben er nog, heb teruggevochten. Want ik houd van de sport, dit is echt mijn leven. Nooit heb ik een moment gedacht: ik kap ermee. Nooit. Ik geloof in mijzelf. Natuurlijk kun je dat niet alleen doen. Mijn ouders, Richard, de dokter van de tennisbond en mijn vriend - hij heeft tot zijn 23ste gezwommen - hebben mij daar heel erg bij geholpen.'
'Ik denk de hele dag aan tennis'
Waar het toe zal leiden? Krajicek beseft dat veel ogen haar schaduw overal zullen volgen, maar zal volgens eigen zeggen tot het uiterste gaan om de belofte alsnog in te lossen. 'Elke uitslag en ervaring is goed,' meent Krajicek. 'Ik had negen jaar niet zo'n toernooi gespeeld als onlangs in Heraklion. Het boeit me niet dat het 'maar' een 10.000 dollar-evenement is. Ik waardeer het enorm, net als het leven van een tennisster. Dat is geen luxe tot aan de top-100, maar juist veel stress omdat je voor je plaats moet vechten. In dat opzicht is het moeilijk. Pas als je eenmaal de top-100 binnen bent, begin je wat geld te verdienen. Weet je, ik ben de afgelopen jaren wel een beetje veranderd. Ik voel zelf ook dat ik wijzer ben geworden. Ik leer veel, pik dingen op die ik eerder niet zo zag. Tot mijn achttiende was het vooral: lang leve de lol. Ik vind tennis nog steeds het leukste, maar het is nu ook mijn beroep. Belangrijker dan het was, ik ben er bewuster mee bezig. Eigenlijk,' zo concludeert ze, 'denk ik er de hele dag aan.'
Rosmalen
Het grastoernooi van Rosmalen begint zondag. Krajicek, met een wildcard toegelaten, treft in de eerste ronde de Spaanse Silvia Soler Espinosa.