Supremacy is een goeie binnenkomer. Ik was erg hoopvol over dit album na dit begin...
Madness is niet echt een nummer wat ik van Muse had verwacht, maar het klinkt inmiddels toch wel heel erg lekker. Ontzettend catchy. Ma-ma-ma-ma-madness!
Panic Station, waarom duurt het maar 3 minuten?!
Survival, ja heerlijk!
Goed, en toen kwamen er nog een stuk of wat nummers...
Net toen ik begon te balen van al dat rustige semi romantische kwijl gedoe (Follow Me, Explorers) begon Save Me.
Nee he, dacht ik, nog zo'n soort nummer, waar blijft het ruige werk? Begon langzamerhand toch wat teleurgesteld te worden in het album.
Maar terwijl ik me dat zat te bedenken viel mij op dat Save Me toch wel heerlijk dromer klinkt... mooi! Doet me denken aan eerste album van Coldplay.
Het is alles behalve het hardere gitaarwerk waar ik toch wel op hoopte, maar net als Madness vind ik het zeker niet verkeerd.
Liquid State. Goed, dan gaan we weer richting het ruigere werk! Maar dat viel dan weer wat tegen... beetje eentonig? Vooral door de zang. Zit maar weinig variatie in vond ik. Heeft maar weinig indruk op me gemaakt.
Unsustainable is stiekum toch wel vet.
En dat nummer daarna dan weer niet.
Weet nog niet wat ik van het album vind. Ben nog niet echt onder de indruk van het meerendeel van de nummers, uitzonderingen daargelaten.
Ik ga Panic Station nog een keer luisteren.