OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nee, ik kon het inderdaad niet laten, maar het was best een nuttige test dit keer. 
Het is echt niet te ontkennen dat het streepje lichter aan het worden is in ieder geval. Ik ga verder nier meer testen en ga er vanuit dat er wel een bloeding komt in de komende dagen. En zo niet, dan zien we dat ook wel weer.
En hoe dan verder weet ik ook nog niet..
Een fotootje, het zijn gewoon de KV 2v5 testen, ik heb alleen het omhulsel eraf gesloopt
De onderste is van vanochtend, gedaan met ochtendurine die erg geconcentreerd was.
Het is echt niet te ontkennen dat het streepje lichter aan het worden is in ieder geval. Ik ga verder nier meer testen en ga er vanuit dat er wel een bloeding komt in de komende dagen. En zo niet, dan zien we dat ook wel weer.
En hoe dan verder weet ik ook nog niet..
Een fotootje, het zijn gewoon de KV 2v5 testen, ik heb alleen het omhulsel eraf gesloopt
De onderste is van vanochtend, gedaan met ochtendurine die erg geconcentreerd was.
Och Sparkling.. 
Wat ongelofelijk KUT gewoon!
Hopelijk trekt het nog bij maar kan me voorstellen dat je je enorm zorgen maakt..
Ik blij voor je duimen
Wat ongelofelijk KUT gewoon!Hopelijk trekt het nog bij maar kan me voorstellen dat je je enorm zorgen maakt..
Ik blij voor je duimen
[lurker inbreekt]
Staat er meestal niet op zwangerschapstesten dat je niet meer na een bepaalde tijd af moet lezen?
Omdat er dan een streep kan komen die onterecht is? Zou het dan niet zo kunnen zijn dat die strepen alleen al door de tijd donkerder worden? Ik hoop dat je je onterecht zorgen maakt iig 
[/lurker uitbreekt]
Staat er meestal niet op zwangerschapstesten dat je niet meer na een bepaalde tijd af moet lezen?
Omdat er dan een streep kan komen die onterecht is? Zou het dan niet zo kunnen zijn dat die strepen alleen al door de tijd donkerder worden? Ik hoop dat je je onterecht zorgen maakt iig [/lurker uitbreekt]
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het ging er juist om dat de testen lichter werden...
Vreselijk balen zeg. Ga je bij de huisarts of gyn langs deze week? Lijkt me sowieso wel verstandig om dit medisch vast te laten leggen, misschien kunnen ze onderzoeken waarom het weer is misgegaan? En misschien is er alsnog niets mis maar doen die testen gewoon raar bij jou.... Ik ga duimen voor een goeie afloop!
Vreselijk balen zeg. Ga je bij de huisarts of gyn langs deze week? Lijkt me sowieso wel verstandig om dit medisch vast te laten leggen, misschien kunnen ze onderzoeken waarom het weer is misgegaan? En misschien is er alsnog niets mis maar doen die testen gewoon raar bij jou.... Ik ga duimen voor een goeie afloop!
Mama van Lars & Femke
ja, maar als ze donkerder worden als ze langer liggen lijkt het me logisch dat oudere tests donkerder zijn (geworden) dan de nieuwequote:Op zondag 19 augustus 2012 16:23 schreef Shandaly het volgende:
Het ging er juist om dat de testen lichter werden...
Vreselijk balen zeg. Ga je bij de huisarts of gyn langs deze week? Lijkt me sowieso wel verstandig om dit medisch vast te laten leggen, misschien kunnen ze onderzoeken waarom het weer is misgegaan? En misschien is er alsnog niets mis maar doen die testen gewoon raar bij jou.... Ik ga duimen voor een goeie afloop!
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Tombolafan, ik weet niet of dat kan maar dan zou de test van gisteren ook vandaag weer donkerder moeten zijn toch?
Shandaly, ik bel morgen sowieso het ziekenhuis even. Ik weet niet of dit al als miskraam gezien wordt als het mis gaat. Ik ben nu 4w4d. En ik weet ook niet hoe nu verder, of ze bloed willen prikken ofzo.
Ik voel me lichamelijk nog hartstikke zwanger in ieder geval, pijn aan mijn tepels en misselijk. Zulke klachten heb ik zelfs in mijn vorige zwangerschap zelfs nooit gehad, raar hè?
Shandaly, ik bel morgen sowieso het ziekenhuis even. Ik weet niet of dit al als miskraam gezien wordt als het mis gaat. Ik ben nu 4w4d. En ik weet ook niet hoe nu verder, of ze bloed willen prikken ofzo.
Ik voel me lichamelijk nog hartstikke zwanger in ieder geval, pijn aan mijn tepels en misselijk. Zulke klachten heb ik zelfs in mijn vorige zwangerschap zelfs nooit gehad, raar hè?
Sparklng, ik vind die onderste niet lichter dan de twee middelste, maar donkerder.
Ik vind het heel rot dat je je zo voelt. Die onzekerheid is killing. Als je symptomen er allemaal zijn, en er is geen bloed, zou ik er zeker niet al vanuit gaan dat je een miskraam hebt. Misschien is contact opnemen met een verloskundige/ziekenhuis een idee, maar ik dek dat ze og niet veel kunnen doen zo vroeg. Wel kunnen ze misschien een afspraak inplannen voor een vroege echo op een termijn dat ze denken dat het zinvol is. Probeer je zelf in de tussentijd niet gek te maken, test niet meer, en wacht af, hoe moeilijk ook.
Ik vind het heel rot dat je je zo voelt. Die onzekerheid is killing. Als je symptomen er allemaal zijn, en er is geen bloed, zou ik er zeker niet al vanuit gaan dat je een miskraam hebt. Misschien is contact opnemen met een verloskundige/ziekenhuis een idee, maar ik dek dat ze og niet veel kunnen doen zo vroeg. Wel kunnen ze misschien een afspraak inplannen voor een vroege echo op een termijn dat ze denken dat het zinvol is. Probeer je zelf in de tussentijd niet gek te maken, test niet meer, en wacht af, hoe moeilijk ook.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Vind je de onderste test donkerder? Ik heb het aan meerdere mensen gevraagd omdat ik misschien te negatief kijk maar iedereen zei dat hij lichter was.. Meer mensen die hun blik erover willen laten gaan?
Ik verwacht ook niet dat ze iets doen nu, maar mocht het wel mis gaan is het miskraam 2.. Ik overleg wel, op een echo is nu sowieso niets te zien.
Ik verwacht ook niet dat ze iets doen nu, maar mocht het wel mis gaan is het miskraam 2.. Ik overleg wel, op een echo is nu sowieso niets te zien.
De onderste drie zijn allemaal ongeveer even donker of licht, hoe je het bekijkt.
Sowieso verkleuren testen als je ze langer dan een uur laat liggen dus ik zou niet teveel conclusies trekken hieruit en jezelf daarmee helemaal gek maken.
Eigenlijk is het zonde dat je nu zo in de stress zit omdat je al die testen gedaan hebt. Als je dat niet gedaan had, was je nu gewoon zwanger van de zon aan het genieten geweest.
En ja dan nog kan het misgaan maar nu hangt er al zo'n donkere wolk boven je hoofd terwijl het misschien helemaal niet nodig is.
Ik hoop een goede echo voor je over een paar weken.
Sowieso verkleuren testen als je ze langer dan een uur laat liggen dus ik zou niet teveel conclusies trekken hieruit en jezelf daarmee helemaal gek maken.
Eigenlijk is het zonde dat je nu zo in de stress zit omdat je al die testen gedaan hebt. Als je dat niet gedaan had, was je nu gewoon zwanger van de zon aan het genieten geweest.
En ja dan nog kan het misgaan maar nu hangt er al zo'n donkere wolk boven je hoofd terwijl het misschien helemaal niet nodig is.
Ik hoop een goede echo voor je over een paar weken.
Wat je zegt DML, wat heb ik mezelf vervloekt zeg. Er is buiten die testen om en flinke krampen geen enkel teken dat het mis dreigt te gaan.
Ik heb vandaag dan ook gewoon een leuke dag gehad hoor! We zijn een terrasje op gaan zoeken en uit eten geweest, heerlijk!
Ik heb vandaag dan ook gewoon een leuke dag gehad hoor! We zijn een terrasje op gaan zoeken en uit eten geweest, heerlijk!
Sparkling, weet je wat ik zie? Een hele berg positieve testen. Ik weet héél goed hoe het is om jezelf gek te maken over dit soort dingen, maar echt, probeer eruit te komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ook dat weet ik heel erg goed, maar wat DML zegt, het is zonde om je nu zo te voelen terwijl dit eigenlijk niet zo heel veel zegt. Hoeveel dagen na je nod zit je nu? Is het misschien een optie om het wat 'los te koppelen' van je gevoel door het zo te zien dat er nu een bevruchting heeft plaatsgevonden, dat dat goed nieuws is en dat je nu gaat afwachten of het ook een kindje mag worden? Deze stress is niet goed voor jou, niet goed voor het kindje, niemand wordt ermee geholpen (nouja, de farmaceutische industrie dan, van al jouw centjes) en echt, je hebt nog zo lang te gaan eer je echt 'weet' dat het allemaal ok is. Niemand zal je zeggen dat je er (nu al) van moet genieten om zwanger te zijn, maar laat het los.. Je verdient beter dan deze self-inflicted hel..
3!
Incantrix, je slaat de spijker precies op de kop.. Ik lees al lang mee en ik ken jouw voorgeschiedenis en vergeleken dat valt het allemaal reuze mee.
Ik probeer het echt wat los te laten en ik ben de eerste toe te geven dat het veel te ver is gegaan.
Maar ik ben ook zo verschrikkelijk bang, ik wil dit kindje zo graag..
Oh, ik zit ongeveer 4 dagen na NOD als ik het goed heb.
Ik probeer het echt wat los te laten en ik ben de eerste toe te geven dat het veel te ver is gegaan.
Maar ik ben ook zo verschrikkelijk bang, ik wil dit kindje zo graag..
Oh, ik zit ongeveer 4 dagen na NOD als ik het goed heb.
Ik vind het heel begrijpelijk hoor, ik zou niet zo streng voor jezelf zijn. Jezelf gek maken is niet nodig, maar wat je zegt, je hebt verder een leuke dag gehad. Je bent de eerste niet die er een serie testen tegenaan gooit en je zult de laatste niet zijn, als ze steeds mooier donkerder worden hou je je toch ook vast een aan schijnveiligheid, dikke kans dat het dan ook gewoon goed zit maar uiteindelijk weet je dat toch pas als je je kindje vasthoudt. Nou ja wat ik eigenlijk wil zeggen, of het nou te ver is gegaan of niet, het is niet heel raar ofzo.quote:Op zondag 19 augustus 2012 21:20 schreef .Sparkling. het volgende:
Incantrix, je slaat de spijker precies op de kop.. Ik lees al lang mee en ik ken jouw voorgeschiedenis en vergeleken dat valt het allemaal reuze mee.
Ik probeer het echt wat los te laten en ik ben de eerste toe te geven dat het veel te ver is gegaan.
Maar ik ben ook zo verschrikkelijk bang, ik wil dit kindje zo graag..
Oh, ik zit ongeveer 4 dagen na NOD als ik het goed heb.
Sparkling, ik hoop dat je je voor niets gek hebt zitten maken met al die testen. Je kunt er zo weinig mee hè, ze zijn niet kwantitatief. Ik duim voor een goed vervolg.
(en in m'n achterhoofd zitten weer m'n eigen streepjes...de teststreep die er al vanaf knalde voor de controlestreep er was; ben benieuwd/bang voor hoe ik er over een tijd aan toe zal zijn als ik weer een positieve hCG-test heb; zwangerschapstest weet ik ook niet of dat in mijn geval de lading dekt, voor nu in ieder geval niet. Ik moet er nog zeker vier negatief hebben op de tumormarker hCG.) by the way...ik kom nu waarschijnlijk weer vreselijk zwartgallig over, maar ik voel me gelukkig de laatste paar dagen weer enigszins opknappen. Ga in ieder geval niet over meer om staan huilen en kan me weer een beetje concentreren (naar m'n eigen maatstaven; op m'n werk hebben ze er niet veel van gemerkt))
Twinkly, je verhaal is alweer wat "weggezakt", maar ik wilde er toch nog even op reageren. Fijn dat je weer een beetje slaapt en dat het verdriet je niet "verscheurt". Wel lastigisschien dat het als een nare droom voelt of heb je het idee dat je het zo goed kunt verwerken. Ik hoop voor je dat dat geleidelijk gaat. Bij mij komt het toch keer op keer weer met een enorme klap binnen net op het moment dat het wel weer gaat. Dat blijft je hopelijk bespaard.
Wat m'n bril en de OK betreft...ik heb me maar netjes aan de voorschriften gehouden. Ik moet helaas breeds weer ontdekken dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Zonder bril en erg weinig zicht voor het eerst naar de OK is erg eng (en dat was ik al vreselijk bang om überhaupt in het ziekenhuis te zijn).
Begeleiding van de twee verloskundigen van de VK-praktijk ben ik erg over te spreken. Jammer dat dat bij jou helemaal niet zo is (geeft geen goede basis voor als je ooit nog weer zwanger zou zijn). De echoscopiste had de VK op de hoogte gebracht van de "missed abortion" van "de tweeling". Een uur later belde de VK met wat verder de bedoeling was. De volgende ochtend had ze de afspraak in het ziekenhuis voor me geregeld (met naar haar idee wel erg veel tijd ertussen, ze hoopte op een plekje die middag al). Ik mocht de papieren op de praktijk ophalen, die lagen voor me klaar. Ze liep toevallig net binnen toen wij aankwamen en nam alle tijd voor een goed gesprek/luisterend oor. (misschien dat het scheelt dat ze zelfs helaas ook meerdere miskramen en vroeggeboorten met foute afloop heeft gehad). Ik heb toen nog een tweede knuffellappenpopje (welkomstcadeautje bij de praktijk) gevraagd en gekregen. Tranen! Na de afspraak in het ziekenhuis heb ik ze zelf 's avonds nog gebeld met de diagnose mola. De dagen daarop heb ik ze steeds op de hoogte gehouden (op hun verzoek, maar ik heb het ook als prettig ervaren om met deskundigen te kunnen praten) van alle plannen en bepalingen. Een paar dagen na de curettage is een van de twee nog thuis langs geweest voor een huisbezoek. Een soort evaluatiegesprek van alle ervaringen van de voorgaande twee weken. Deden ze bij iedereen die dat wenste en expres thuis zodat je niet op de praktijk tussen al het geluk zou zitten. De weken erna heb ik nog diverse malen contact met ze gezocht. Zelfs buiten het telefonisch spreekuur. Was geen enkel probleem. Ze begrepen heel goed dat ik diverse malen compleet ondersteboven was door de wisselende berichten uit het ziekenhuis. De laatste keer dat ik gebeld heb was twee maanden na de curettage toen m'n bloedwaarden onder de grenswaarde zaten. Als ik het op kon brengen dan wilden ze dat graag horen. Al met al heb ik dus niets te klagen gehad wat betreft de begeleiding vanuit de VK's. Deels door de impact van de mola, maar ik vermoed dat ze deze begeleiding ook geven bij een meer standaardsituatie (klinkt heel cru, maar zo bedoel ik het niet). Ze hadden bijvoorbeeld ook gerust het informeren van instanties voor ons willen doen. De moeilijke telefoontjes naar huisarts, verzekering, kraambureau enzovoort...
(en in m'n achterhoofd zitten weer m'n eigen streepjes...de teststreep die er al vanaf knalde voor de controlestreep er was; ben benieuwd/bang voor hoe ik er over een tijd aan toe zal zijn als ik weer een positieve hCG-test heb; zwangerschapstest weet ik ook niet of dat in mijn geval de lading dekt, voor nu in ieder geval niet. Ik moet er nog zeker vier negatief hebben op de tumormarker hCG.) by the way...ik kom nu waarschijnlijk weer vreselijk zwartgallig over, maar ik voel me gelukkig de laatste paar dagen weer enigszins opknappen. Ga in ieder geval niet over meer om staan huilen en kan me weer een beetje concentreren (naar m'n eigen maatstaven; op m'n werk hebben ze er niet veel van gemerkt))
Twinkly, je verhaal is alweer wat "weggezakt", maar ik wilde er toch nog even op reageren. Fijn dat je weer een beetje slaapt en dat het verdriet je niet "verscheurt". Wel lastigisschien dat het als een nare droom voelt of heb je het idee dat je het zo goed kunt verwerken. Ik hoop voor je dat dat geleidelijk gaat. Bij mij komt het toch keer op keer weer met een enorme klap binnen net op het moment dat het wel weer gaat. Dat blijft je hopelijk bespaard.
Wat m'n bril en de OK betreft...ik heb me maar netjes aan de voorschriften gehouden. Ik moet helaas breeds weer ontdekken dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Zonder bril en erg weinig zicht voor het eerst naar de OK is erg eng (en dat was ik al vreselijk bang om überhaupt in het ziekenhuis te zijn).
Begeleiding van de twee verloskundigen van de VK-praktijk ben ik erg over te spreken. Jammer dat dat bij jou helemaal niet zo is (geeft geen goede basis voor als je ooit nog weer zwanger zou zijn). De echoscopiste had de VK op de hoogte gebracht van de "missed abortion" van "de tweeling". Een uur later belde de VK met wat verder de bedoeling was. De volgende ochtend had ze de afspraak in het ziekenhuis voor me geregeld (met naar haar idee wel erg veel tijd ertussen, ze hoopte op een plekje die middag al). Ik mocht de papieren op de praktijk ophalen, die lagen voor me klaar. Ze liep toevallig net binnen toen wij aankwamen en nam alle tijd voor een goed gesprek/luisterend oor. (misschien dat het scheelt dat ze zelfs helaas ook meerdere miskramen en vroeggeboorten met foute afloop heeft gehad). Ik heb toen nog een tweede knuffellappenpopje (welkomstcadeautje bij de praktijk) gevraagd en gekregen. Tranen! Na de afspraak in het ziekenhuis heb ik ze zelf 's avonds nog gebeld met de diagnose mola. De dagen daarop heb ik ze steeds op de hoogte gehouden (op hun verzoek, maar ik heb het ook als prettig ervaren om met deskundigen te kunnen praten) van alle plannen en bepalingen. Een paar dagen na de curettage is een van de twee nog thuis langs geweest voor een huisbezoek. Een soort evaluatiegesprek van alle ervaringen van de voorgaande twee weken. Deden ze bij iedereen die dat wenste en expres thuis zodat je niet op de praktijk tussen al het geluk zou zitten. De weken erna heb ik nog diverse malen contact met ze gezocht. Zelfs buiten het telefonisch spreekuur. Was geen enkel probleem. Ze begrepen heel goed dat ik diverse malen compleet ondersteboven was door de wisselende berichten uit het ziekenhuis. De laatste keer dat ik gebeld heb was twee maanden na de curettage toen m'n bloedwaarden onder de grenswaarde zaten. Als ik het op kon brengen dan wilden ze dat graag horen. Al met al heb ik dus niets te klagen gehad wat betreft de begeleiding vanuit de VK's. Deels door de impact van de mola, maar ik vermoed dat ze deze begeleiding ook geven bij een meer standaardsituatie (klinkt heel cru, maar zo bedoel ik het niet). Ze hadden bijvoorbeeld ook gerust het informeren van instanties voor ons willen doen. De moeilijke telefoontjes naar huisarts, verzekering, kraambureau enzovoort...
Sparkling, ik vind ook dat je te hard voor jezelf bent. Het is zo'n machteloze positie waar je in zit, dus het is niet zo gek dat je het kleine beetje controle dat je hebt probeert uit te oefenen. Ik zou in jouw positie waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan. Is het gezonder om het los te laten? Ongetwijfeld. Maar dat gaat de een makkelijker af dan de ander. Voor mij zou het juist fijn voelen om het in de gaten te houden, fijner dan niets doen. En vertrouwen in een zwangerschap kan groeien na een kloppend hartje te hebben gezien, na de 12 weken, na de echo bij 20 weken, na de levensvatbaarheidsgrens, na de 36 weken...
Veel sterkte in ieder geval! Ik hoop dat het goed zit. Zolang er niets gebeurd is, is er hoop. Ach, wat zeg ik, zelfs na een bloeding is er nog hoop. Alleen een echo kan te zijner tijd uitsluitsel geven. Wat is dat wachten met die onzekerheid toch naar.
Veel sterkte in ieder geval! Ik hoop dat het goed zit. Zolang er niets gebeurd is, is er hoop. Ach, wat zeg ik, zelfs na een bloeding is er nog hoop. Alleen een echo kan te zijner tijd uitsluitsel geven. Wat is dat wachten met die onzekerheid toch naar.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Sparkling, het is ook niet gek ofzo, het is een bepaalde psychische reactie die door zoiets ingrijpends kan worden getriggered en dan kom je in een soort vicieuze cirkel terecht. Het is heel moeilijk daar weer uit te komen. Bij mijn zwangerschap van Gabriël had ik begeleiding en pillen nodig om kalm te blijven, ik hoop dat dat jou gespaard kan blijven, ook als het deze keer nog eens mis zal gaan. Wat mij erg heeft geholpen is het besef dat er, medisch gezien, nog niet echt sprake is van een zwangerschap de eerste 2 weken na de nod (ik kreeg er een hele uitleg bij met plaatjes en al, maar ik weet het niet zo goed meer). Die twee weken zijn ook veruit meer risicovol dan de overige weken, omdat er dan van alles qua celdeling en zulks op gang moet komen, goede innesteling etc. en voor mij was dat de truuc om het meer los te kunnen laten: het voor mezelf zien als bevruchting ipv meteen van een zwangerschap uit te gaan. Ik mocht zelfs pas testen 2 weken na nod, om die hele 'klik' in mijn hoofd van "help, zwanger, gaat alles wel goed??" en bijbehorend obsessief gedrag (want dat is het echt, een obsessie) los te laten. Na die weken is het natuurlijk ook knetterend spannend, maar dan heb je toch alweer meer kansen. Ik heb ook begrepen dat gynaecologen in die weken nog niet spreken van een zwangerschap; volgens de officiële telling is dit mijn 8e zwangerschap, als ik uitga van al mijn positieve testen zijn het er meer.
Maar wat bij mij nog de meeste berusting heeft gebracht is simpelweg het besef en de acceptatie dat je er nooit grip op zult krijgen. Na zwangerschappen lang obsessief controleren op bloed, kloppende hartjes om me aan vast te houden en dan toch weer *pats* weg, kwam die ene zwangerschap zonder bloed, waar we zo wanhopig naartoe gewerkt hadden.. En toen bleek geen bloed ook geen enkele garantie te geven, dat jongetje ging ook dood. Het maakte dus niks uit allemaal.. Enfin, het is een heel omslachtig verhaal, maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat het niet uitmaakt of je test of niet test, jezelf gek maakt of niet, als het blijft blijft het en zo niet kun je er niks aan doen. Ik hoop écht dat je je kunt afsluiten voor je grote angst en dat je rust kunt vinden, want in the end is de vicieuze cirkel waar je nu inzit zeker ook schadelijk voor jóu!
Maar wat bij mij nog de meeste berusting heeft gebracht is simpelweg het besef en de acceptatie dat je er nooit grip op zult krijgen. Na zwangerschappen lang obsessief controleren op bloed, kloppende hartjes om me aan vast te houden en dan toch weer *pats* weg, kwam die ene zwangerschap zonder bloed, waar we zo wanhopig naartoe gewerkt hadden.. En toen bleek geen bloed ook geen enkele garantie te geven, dat jongetje ging ook dood. Het maakte dus niks uit allemaal.. Enfin, het is een heel omslachtig verhaal, maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat het niet uitmaakt of je test of niet test, jezelf gek maakt of niet, als het blijft blijft het en zo niet kun je er niks aan doen. Ik hoop écht dat je je kunt afsluiten voor je grote angst en dat je rust kunt vinden, want in the end is de vicieuze cirkel waar je nu inzit zeker ook schadelijk voor jóu!
3!
Claudia, het probleem is juist dat je er geen controle mee uitoefent, maar jezelf juist steeds meer verliest in je zorgen en er juist dieper in wegzakt door eraan toe te geven. Het is niks om je voor te schamen want dat is hoe het menselijk brein werkt (een soort van zelfbeschermingsmechanisme on overdrive, zeg maar), maar het is iets dat fijner lijkt te voelen, maar in feite juist onzekerheid en angst voedt. Dat het móeilijk is om los te laten staat buiten kijf, maar ik denk niet dat dat een goede reden is om het dan maar niet te proberen. Ik heb oprecht en aan den lijve ondervonden wat voor een verschil het maakt en ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat het de moeite waard is om te pogen het los te laten en daar zijn wel manieren voor
3!
Die testen geven het gevoel dat het het enige houvast is dat je hebt in de relatie tot je zwangerschap. En misschien is dat in zekere zin ook zo, maar dat werkt alleen als ze precies doen wat je van ze verwacht en inderdaad, zelfs dan zou dagelijks testen nog een obsessie zijn.
Ik vind je verhalen juist heel behulpzaam Incantrix, ik heb het verhaal van jullie Gabriël gevolgd toen en dat is ook echt verschrikkelijk. Ik vind het ontzettend knap dat je het steed weer aan durfde en zo fijn dat je nu al zo ver bent!
Ik heb vanochtend contact gehad met het ziekenhuis. In overleg nog een test gedaan want mocht het mis zijn dan moet hij inderdaad snel lichter worden en jawel, de test was negatief. Er is zelfs geen vaag schaduwlijntje meer ofzo.. Dus ze zei dat ik de komende dagen wel een bloeding kan verwachten. Vooralsnog blijft de afspraak volgende week gewoon staan want er is nu verder gewoon niets te doen. Dan horen we volgende week meer..
Ik vind je verhalen juist heel behulpzaam Incantrix, ik heb het verhaal van jullie Gabriël gevolgd toen en dat is ook echt verschrikkelijk. Ik vind het ontzettend knap dat je het steed weer aan durfde en zo fijn dat je nu al zo ver bent!
Ik heb vanochtend contact gehad met het ziekenhuis. In overleg nog een test gedaan want mocht het mis zijn dan moet hij inderdaad snel lichter worden en jawel, de test was negatief. Er is zelfs geen vaag schaduwlijntje meer ofzo.. Dus ze zei dat ik de komende dagen wel een bloeding kan verwachten. Vooralsnog blijft de afspraak volgende week gewoon staan want er is nu verder gewoon niets te doen. Dan horen we volgende week meer..
Hier dan ook nog even:
K*t Sparkling!
Had t zo anders voor je gewild!! Ik hoop iig dat de bloeding snel op gang komt en dat je dan hopelijk weer snel vooruit durft te kijken. Sterkte meid
K*t Sparkling!
Had t zo anders voor je gewild!! Ik hoop iig dat de bloeding snel op gang komt en dat je dan hopelijk weer snel vooruit durft te kijken. Sterkte meid
Sparkling. Wat kut. Verder wat Fieder zegt
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Sparkling, wat stom dat je niet meteen mag komen voor een echo. Ik mocht bij mijn echoscopiste dezelfde dag nog langskomen omdat ik me zo kut voelde. Een week in onzekerheid is ook maar kut. 
Maar zo heel vroeg is er toch eigenlijk niets te zien? Toch?quote:
Sparkling, wat stom dat je niet meteen mag komen voor een echo. Ik mocht bij mijn echoscopiste dezelfde dag nog langskomen omdat ik me zo kut voelde. Een week in onzekerheid is ook maar kut.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
