Franse vakantiekinderen, deel VIII: het derde jaar.

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2012 00:12 schreef Smallish het volgende:

[..]

O, wat een leuke foto! Dat heb je dan toch maar mooi samen meegemaakt. Dat vergeten jullie vieren niet meer!

Dat klinkt een beetje alsof de meidjes helaas overboord zijn gevallen vanmiddag, maar ze zijn er nog hoor!

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2012 09:32 schreef Rewimo het volgende:
Meisjes met nul ijsjes Ik geniet van je verhalen, was er geen dilemma du jour?

Nee, niet een opvallende!

En soms heb ik ook een dagje niet zo'n zin om te schrijven.

Drie weken ís ook lang en ons aftellen is al lang en breed begonnen. E zijn momenten dat ik denk: onthou dit nou, zodat je volgend jaar gewoon néé zegt!
Maar goed, dat denk ik elk jaar vol overtuiging. Het gevoel vervaagt weer en voor je het weet trek je ze op een tochtige parkeerplaats weer uit een touringcar.

Enerzijds wordt het elk jaar makkelijker (vertrouwder, je kent de gedoetjes, de verdrietjes en de manieren om ze te laten gíeren van de lach), anderzijds komen we al best op een lastige leeftijd: prépuberteit. Met name K. (de jongste, maar dat geldt alleen in kalenderjaren) krijgt zo haar nukken. Verveeld uit het raam staren, wat rondhangen, diep zuchten, niets willen. We hanteren de methode van het sopje en gaarkoken, maar een beetje wennen is het wel.
Gelukkig gaan die buien snel over, al ben ik er van de week een keer (zogenaamd) boos over geweest. Bij verschrikkelijk mooi weer maar wat binnen hangen en maar zuchten en klagen en zich vervelen, terwijl wij de afwas stonden te doen. Nou, die rollen waren snel omgekeerd natuurlijk, is ze nou helemaal betoeterd.

Gisteren kwam het bericht van haar moeder dat ze mogelijk gaan verhuizen naar een andere regio. Grote zorgen bij K., want dan valt ze buiten het werkveld van Secour Populaire (de Franse kant van de uitwisseling). We zullen even zien óf dat zo is en of we daar iets op kunnen vinden.

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 21:24 schreef Nieuwschierig het volgende:
Dat is wat ik al zei, op een gegeven moment vinden ze alles al snel saai. Dat hoort bij het ouder worden. Ook chantage hoort daarbij: *diepe zucht* "Okeeeejj...ik ga wel buiten spelen, maar dan wil ik wel een ijsje" . Of speelgoed stuk maken van de ander die zich daarmee wel vermaakt.

Jij hebt echt geen kaas gegeten van kinderen, of wel?

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 19:48 schreef Cat22 het volgende:
Wanneer gaan ze naar huis Dude? Eind van de week?
Ik kan me voorstellen dat je er tegen het einde wel klaar mee bent en je eigen leventje terugwil.

Net als de anderen geniet ik van je verhalen en avonturen en hopelijk kun je de dames nog flink wat jaartjes een fijne break van de dagelijkse sleur bezorgen.

Vrijdagochtend heeeeeel vroeg gaan ze weer naar huis.

@ bluezz: geen idee nog. Misschien kan K. naar het huis van L. komen daags voor vertrek, waardoor ze toch samen met ze organisatie mee kunnen.
Maar dat is speculeren. Nou goed, ook nog maar even zien of de verhuizing doorgaat.

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 21:54 schreef Bluezz het volgende:
Daar zal ze het ook wel moeilijk mee hebben trouwens met verhuizen.. best stressvol voor een kind.

Ja, ze had er vanochtend hoofdpijn van. Maar even lekker onder een dekentje op de bank gelegd en koppies soep gemaakt.

quote:

Op zondag 5 augustus 2012 22:43 schreef Nieuwschierig het volgende:

[..]

Ik probeer er drie in toom te houden dus ik spreek louter uit ervaring.
Het blijven niet altijd schatjes. Maargoed, vreemde ogen dwingen meer als bekende.

Nou, je toont je consequent nauwelijks enthousiast als het om je eigen gebroed gaat.
Misschien had je vakantiekinderen moeten nemen! Ideaal!

Wij gaan morgen naar huis (=ze gaan gauw naar huis!)

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2012 17:13 schreef Bluezz het volgende:
Ik kreeg een lange mail van mijn collegadin die net terug is van een kampeervakantie met 2 eigen bio puberdochters nou geloof me, jij hebt niets te klagen

Onbekende ogen zijn nu eenmaal dwingender hè!