Nou, dat doe ik dus ook, maar hier gaat het al sinds de herfstvakantie helemaal mis. De cadeautjes voor zijn verjaardag zijn met hem uitgezocht, gekocht en ingepakt, maar het valt hem alsnog veel te zwaar. In mijn wanhoop heb ik al voorgesteld om zijn verjaardag maar direct te vieren, maar dat wil hij ook niet.
Op school gaat het slecht, sinds de herfstvakantie lukt het hem niet meer om in de klas mee te doen. Hij zit de hele dag alleen in een achterkamertje te spelen en hij mag ook niet meer mee met schoolzwemmen wegens wangedrag. Vanuit de taxi krijg ik klachten, dus het is zwaar shit.
Komt nog bij dat hij momenteel uren achter elkaar kan schelden met de meest verschrikkelijke woorden. Je schaamt je echt kapot. Mijn sociale leven is echt gereduceerd tot 0.
Het lijkt bijna een soort Gilles de la Tourette te zijn. Ik ben al bijna de bus uitgestuurd, waarbij Katja met een rood hoofd zover mogelijk van ons vandaan zat. En als we echt iets hebben waar we niet onderuit kunnen, dan proberen we hem met allerlei beloningen rustig te houden. Gisterenavond hadden we zoiets. Nou, hij heeft zich daar goed gedragen. Maar in de auto terug naar huis kwam het alsnog in alle hevigheid naar boven. Hij heeft echt urenlang keihard schuttingtaal geschreeuwd. Ik kreeg hem niet meer tot bedaren en slapen lukte ook niet meer.
Kortom, het gaat bij ons eigenlijk alleen maar goed als er helemaal niks is wat hem uit zijn ritme kan halen. Door de herfstvakantie is hij uit zijn ritme geraakt en door zijn aankomende verjaardag lukt het hem niet om terug in zijn ritme te komen. Met de juf heeft hij afgesproken dat hij na zijn verjaardag weer gewoon gaat doen, maar dan staat Sinterklaas al klaar.
Deze maanden zijn altijd een kwestie van diep ademhalen, onderduiken en hopen dat we in januari nog leven, maar het wordt wel elk jaar erger.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.