Hallo allemaal, ik hoop dat iemand me van advies en/of raad kan voorzien.
Sinds mijn afstuderen in het najaar van 2010 is het een hele onderneming om werk te vinden. Ik heb diverse baantjes gehad, maar in januari 2012 raakte ik opnieuw werkloos (uitzendcontract liep af). Ondanks tientallen sollicitaties op elk denkbaar niveau lukte het me niet aan het werk te komen. Zodoende moest ik tot mijn schaamte gebruik maken van de bijstand in Groningen. Zesentwintig jaar, afgestudeerd en aan de bijstand, een dieptepunt in mijn bestaan.
De gemeente Groningen bleek weinig geinteresseerd, ik hoorde volgens mijn werkcoach niet tot de probleemgevallen. Wel deden ze erg moeilijk over het verstrekken van een uitkering, ondanks dat ik me (deels uit schaamte) eerst nog een paar maanden zelf heb gered. Uiteindelijk kwam de gemeente over de brug, en ik verwachtte dan ook een tegenprestatie te moeten leveren. Voor wat hoort wat. Maar ik hoorde nooit iets. Zo kreeg ik na 2,5 maand dan toch een uitkering zonder echt iets gedaan te hebben. Alleen heel veel wachten, om de zenuwen van te krijgen als je bankrekening langzaam leegloopt. Veel liever had ik vanaf dag 1 een tegenprestatie gelevert.
Hoe dan ook, ik wilde aan het werk. In Nederland kreeg ik overal nul op het rekest, dus toen ik van een goede vriend in Finland een tip kreeg om daar te gaan werken, heb ik dit direct aangenomen. Hij kende een boer die op zoek was naar seizoenskrachten. Ik wil werken voor mijn geld, kan het niet hier, dan maar daar. Half april vertrok ik naar noord-Finland, om fulltime op een boerderij met schapen te gaan werken voor ¤8,- bruto. Niet bepaald mijn vakgebied, maar alles beter dan thuiszitten. Van mijn werkcoach kreeg ik voor vertrek een 2 regelig mailtje, of ik niet zou vergeten mijn uitkering op te zeggen...
Dat deed ik dus braaf, en het stoppen van een uitkering gaat een heel stuk sneller. Helaas wist ik van te voren dat deze baan in Finland tijdelijk zou zijn. Werk op een boerderij is zeer seizoensgebonden, en dus kon ik slechts een contract voor 3 maanden krijgen. Nogmaals, voor mijn gevoel beter dan in NL op mijn kpnt te blijven zitten. Scheelt de gemeente geld, en wint mij vooral een hoop zelfrespect. Het werk op een boerderij is zwaar, zeker als je hoogopgeleid bent en voorheen alleen met de hersenspieren gewerkt hebt. Tegelijk is het ook enorm leerzaam en heb je het gevoel dat je werk er toe doet. Tot zover mijn historie van de afgelopen 6,5 maand. Op 2 juli liep mijn contract af.
Eind juli vlieg ik terug naar Nederland. Deze datum moest ik van te voren inschatten, de hoeveelheid werk was bij vertrek nog niet 100% zeker. Ik ben alleen bang dat de hele molen terug in NL weer opnieuw gaat beginnen. Ik wil werk, geen uitkering. Maar ik vrees dat na sollicitaties, ik weer tientallen keren voor de moeite bedankt ga worden. Op WW heb ik sowieso geen recht, aangezien ik niet aan de voorwaarden voldoe en uiteraard niet in NL premie heb afgedragen, maar in Finland. Bijkomend probleem, over een maand word ik 27. Indien je je afvraagt waarom dat van belang is; voor het aanvragen van een bijstandsuitkering gelden voor jongeren <27 andere (lees: minder stringente) regels dan voor mensen >27 jaar.
Mijn vragen zijn eigenlijk daar op geent. Is het verstandig te wachten tot ik 27 ben voordat ik eventueel een uitkering aanvraag? Hoe makkelijk/moeilijk is het om te solliciteren vanuit Finland. Ik kan namelijk niet in levende lijve aanwezig zijn bij een sollicitatiegesprek voordat ik weer terug ben. Hoe kijkt het UWV hier tegenaan? Als iemand vergelijkbare ervaringen/tips heeft hoor ik het graag. Ik wil namelijk aan het werk, maar mocht dit niet lukken dan wil ik niet weer maandenlang in twijfel zitten of ik de huur nog kan betalen de volgende maand. Kortom, nu alvast aanvragen, of bij terugkomst in NL of als ik 27 ben?
[ Bericht 0% gewijzigd door op 02-07-2012 23:17:03 ]