Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 10:47 |
Ik heb mijn ouders maandenlang niet meer gezien in persoon. Wel hebben we contact via de telefoon en ongeregeld via email, maar het fysiek contact ontbreekt. Deze laatste keer wordt het zeven maanden. Daarvoor ging het bijna een jaar lang. Mijn zus overigens gaat om de week naar het ouderlijk huis toe waar ze een warme ontvangst krijgt. En zelfs vervoerd wordt in hun auto. Dit begon allemaal vorige zomer toen ik een hele grote reis door Europa ondernam. Ik wist het destijds misschien niet maar mijn ouders zagen het waarschijnlijk als een goede smoesje om mij niet meer te bezoeken of laten bezoeken. Ik bevond mij als kind in een dysfunctioneel gezin, (papa aan de drank en soms gewelddadig (bijna uitsluitend tegen mij) en moeder een grote schelder en vreemde eis-steller. Ik snap dat alle ouder-kind relaties uniek kunnen zijn, maar is dit gebrek aan contact normaal? Ik huil er overigens niet om, ik heb er geen last van dat ik mijn ouders niet meer zien. Ik ga mij ook niet pathetisch en zielig opstellen door bij hen om zoiets te smeken. Ik heb nog zelfrespect. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 10:48 |
O en ik ben 32 jaar. Ik ging het ouderlijk huis uit op mijn 21e. | |
Silenus | woensdag 27 juni 2012 @ 10:49 |
Wat is het probleem dan? Jammer dat het zo gelopen is, het is niet 'normaal' in de zin dat de meeste 'kinderen' ook op volwassen leeftijd nog contact hebben met hun ouders. Zolang je lekker in je vel zit is er niets aan de hand. | |
DroogDok | woensdag 27 juni 2012 @ 10:52 |
Wat is normaal? Elke relatie is uniek. Aan de andere kant is 7 maanden wel lang. Hoe zit het met jouw behoefte om ze in real-life te zien? | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 10:53 |
ik heb nog wel contact, het is alleen niet in persoon. Voor de rest kan het mij aan mijn reet roesten dat ze mij niet meer willen zien. Maar vroeger werd ik er weleens verontrust van, ik heb menige lange nacht erover zitten piekeren. Waarom het zo was. | |
Silenus | woensdag 27 juni 2012 @ 10:57 |
Ja, ok. Dus wat is nu precies het probleem? | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 10:58 |
ik ben er zeker niet op tegen . Alleen komt het nooit ter discussie. En ik ga zekers niet van mijn kant een zielige smeekpoging doen waarbij het duidelijk overkomt dat ik contact zoek. Om vervolgens afgewezen te worden. Dat is weleens in het verleden gebeurd en ik schaamde me toen. Elke subtiele poging (zoiets van, hoi ik moet door jullie plaats rijden volgende week) en toen helemaal geen suggestie zelfs van hunner kant ![]() Mijn ouders hebben me duidelijk gemaakt meerdere keren in het verleden toen ik bij hen nog in huis zat dat ze me niet meer thuis wilden. Mijn zus wel. | |
Crutch | woensdag 27 juni 2012 @ 10:58 |
Heb je er al eens over gesproken met je zus? Zij zal vast het een en ander over jou besproken hebben met je ouders. | |
MrDoo | woensdag 27 juni 2012 @ 10:58 |
Dit snap ik niet helemaal. | |
AlfredJKwak5 | woensdag 27 juni 2012 @ 10:59 |
Misschien moet je eens een goed gesprek aangaan met je ouders. Het is voor je eigen gemoedsrust natuurlijk prettig dat je weet dat er mensen zijn waar je op kan terugvallen. En ten slot van rekening hebben deze mensen je groot gebracht en vroeger geholpen. Zoiets kan je, ondanks de problemen met de opvoeding, gewoon niet even aan de kant schuiven. Praten zal niet gemakkelijk zijn, maar ik hoop dat je het wel gaat doen. Nogmaals het is niet specifiek voor hun maar voor jezelf. En simpelweg zeggen dat je er geen last van hebt klopt natuurlijk niet anders had je geen topic hier gestart erover. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:01 |
misschien maak ik er een van? Zie jij er niks mis mee? Kun je mij uitleggen waarom zuslief de voorkeursbehandeling krijgt? En ben ik niet meer emotioneel hiervan alleen wil ik het weten als een soort nieuwsgierigheid. Een afsluiter want mijn ouders worden in niet al te lange tijd bejaard. | |
Sant. | woensdag 27 juni 2012 @ 11:02 |
Nee dat is niet normaal. Maar misschien denken zij ook wel dat jij geen contact meer wil en stellen ze daarom de meeting maar niet voor. BAng om afgewezen te worden.. IK zou eens goed met je zus babbelen, mits je dar nog wel goed contact mee hebt.. | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 11:02 |
hier vul je heel veel in je zegt ook: ik ga niet smeken maar misschien denken zij ook wel dat jij er geen zin in hebt praat gewoon met elkaar als je iets mist kijk als je niks mist zou ik het lekker zo door laten kabbelen maar je trekt de vergelijking met je zus en zo dus ik heb het gevoel dat je je wel achter gesteld voelt zeg maar spreek dat dan uit als jij dingen voor hen in gaat vullen en zij voor jou heb je zo 30 jaar geen contact en moeten je kinderen later de eo bellen voor het 'familidiner' daar gaan die verhalen ook altijd precies zo: ruzie om letterlijk niks (alleen wat ze zelf invullen voor de ander) en dan jaren niet praten | |
DroogDok | woensdag 27 juni 2012 @ 11:03 |
Er is altijd 1 kind het lievelingetje. Wellicht vinden je ouders je wel een botte lul omdat je nooit langskomt? Het komt op mij heel erg over of je het initiatief bij hun laat liggen, als je ze weer wil ontmoeten nodig dan hun bij jou uit of jezelf bij hun. | |
Catch22- | woensdag 27 juni 2012 @ 11:03 |
Maakt het je iets uit of mis je het? Ik zie en spreek mij pa ook nooit meer, boeit me niets (is natuurlijk wel eea aan voorafgegaan). Ik zie het maar zo; je kiest zelf met wie je omgaat en je hoeft niet per sé contact met iemand te hebben omdat het toevallig je pa of ma is. | |
DroogDok | woensdag 27 juni 2012 @ 11:03 |
Het is nu 7 maanden, straks is het 3 jaar en voor je het weet sta je op de begrafenis met spijt dat je nooit meer contact heb gezocht. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:04 |
mijn zus en ik hadden 7 jaar lang helemaal geen contact. Nog steeds niet maar de laatste twee jaar een paar keer ongeregelde telefoongroetjes/gelukswensen. Dit wordt bevorderd/in stand gehouden door mijn ouders. En wat zou mijn zus hen verteld hebben? Dat snap ik niet. Eerder andersom denk ik toch? | |
viseenoptie | woensdag 27 juni 2012 @ 11:04 |
Over een paar jaar kan je misschien alleen langs hun steen met geschift erop.. denk daar over na en ga langs! | |
DroogDok | woensdag 27 juni 2012 @ 11:05 |
Ik proef toch wat wrevel, frustratie en verwijten. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:11 |
ik heb ze in de laatste paar jaar wel vaker uitgenodigd om mijn nieuwe woning te komen bezoeken (ik ben in de laatste 3 jaar 4 keer verhuisd) en toen sloegen ze dit expliciet af. Zoiets van, nee, de reistijd is voor ons te groot (terwijl een van de plaatsen op 1 uur afstand lag) en wij zijn niet jong meer. En als ik voorstelde om bij hun thuis over de vloer te komen was het altijd uitstel of smoesje of 'wij gaan dat weekend op een dagje uit' of 'wat wil je precies?' | |
pietkanarie | woensdag 27 juni 2012 @ 11:12 |
Dus het probleem is niet zozeer het ontbreken van fysiek contact maar meer dat je je afvraagt of het wel normaal is?? Nou ja, in de meeste gezinnen gaat het er anders aan toe, dus in die zin is het niet normaal. Maar gezien de omstandigheden waarin je opgegroeid is het niet vreemd. Vormen van contact die niet fysiek zijn (mail, sms enz.) zijn laagdrempeliger, dus een logisch begin. Mocht iedereen er behoefte aan hebben dan kan het uitgroeien tot een face to face contact. En dat lijkt me op den duur heel goed. Je bent toch directe familie van elkaar. | |
trovey | woensdag 27 juni 2012 @ 11:12 |
Je zit nu van alles in te vullen waarvan je niets weet. Neem zelf contact op met je ouders en maak een afspraak om langs te komen. Kun je het met ze uitpraten. | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 11:14 |
misschien gingen ze ook wel een weekendje weg? en mijn schoonouders wonen hier ook een uurtje vandaan en komen ook maar 1 keer per jaar omdat het te ver is niet iedereen denkt zoals jij als jij er mee zit, moet jij het gesprek aan gaan wie weet denken ze wel "wat wil hij" omdat zij ook denken dat jij geen contact wil en dan hebben ze zoiets van huh waar komt dit vandaan? kom op je bent 32 kies eens de volwassen optie en ga een gesprek aan niemand hier op fok gaat dit voor je kunnen verklaren en blijkbaar wil je toch antwoorden | |
DroogDok | woensdag 27 juni 2012 @ 11:14 |
Mmmm, ok, dat is wel erg vreemd vanuit je ouders ja. Blijkbaar heb je iets gedaan waarmee je hun erg gekwetst hebt ofzo? Ik zou Bert van Leeuwen van bellen. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:14 |
wat voor gekte /schuldgevoel aanpraten is dit? ![]() ik ben al jarenlang volwasssen, opgegroeid en ontwikkeld. Ik ken mijn ouders wel en ook alles wat ze mij bijgebracht hebben als kind. Herinneringen zat. Op een gegevent moeten we toch uit elkaar gaan als volwassenen. Dat is de bestemming der natuur. | |
Lienekien | woensdag 27 juni 2012 @ 11:16 |
Waarom houden je ouders het contact zo af? Volgens mij is dat de vraag. | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 11:16 |
niemand praat je iets aan, dit is wat 9 uit 10 keer gebeurd mensen die met vragen blijven zitten en zo en ja het is normaal dat je meer je eigen weg gaat maar dat wil niet zeggen dat er geen contact is again: als je er niet mee zou zitten zou je dit niet zo posten en zo reageren je zit vol vragen en antwoorden ga je hier niet krijgen grow some balls en bel voor een afspraak | |
Deetch | woensdag 27 juni 2012 @ 11:17 |
Je kunt er niet mee zitten maar opent er wel een topic over? Jaja... Om op je vraag te antwoorden: Nee het is niet "normaal" dat je zo lang geen contact met je ouders hebt. Echter: Als je er geen behoefte aan hebt en het niet erg vind waarom zou je je er dan druk over maken? Of ben je bang om niet "normaal" te zijn? En dan?? | |
trovey | woensdag 27 juni 2012 @ 11:18 |
En uit elkaar gaan betekent elkaar nooit meer zien in jouw ogen? Ik denk dat het grootste deel van FOK! er toch anders over denkt. De tijd dat je je ouders helemaal niet meer ziet kan zo aanbreken (mijn beide ouders waren al overleden op jouw leeftijd) dus als je fysiek contact met ze wil hebben moet je wel actie ondernemen. Als je van mening bent dat volwassen worden betekent dat je het contact met je ouders verbreekt dan doe je het nu goed. | |
Crutch | woensdag 27 juni 2012 @ 11:20 |
Dat ze over jou gepraat hebben, dat bedoel ik. Maar goed, dat contact is ook al kut. Ik vraag me af wat voor persoon je eigenlijk bent. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:22 |
maar ik weet niet of ik zelf hen wil zien. Kijk, ze moeten mij een beetje over de brug komen. Er is teveel gebeurd als kind. Teveel. Waarvan veel trauma. Het was geen normale familie. Ik kan dat niet zomaar inslikken en boven het hoofd kijken en vrolijk opkijken van 'alles is goed, ma, gaan we op de koffie?' zij hebben nooit toegegeven dat ze fout zaten. Altijd ontkend dat rr wat was gebeurd. Ik weet niet of ik hen hiervoor kan vergeven. Ik zork nog altijd antwoorden. Waarvan ik het misschien nooit krijg. | |
trovey | woensdag 27 juni 2012 @ 11:24 |
En je ouders wachten wellicht op jouw initiatief en zo ben je weer 10 jaar verder. ![]() | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 11:24 |
niet als je zo doorgaat nee? die antwoorden kun je zo krijgen als je eens een gesprek aan gaat een pijnlijk gesprek vast wel maar goed jij wil antwoorden, jij zit met dingen... dan ben jij verantwoordelijk om te zorgen dat je die krijgt met gekrenkte trots een topic openen gaat je echt niets brengen hoor soms krijg je niet wat je wil van je ouders, je bent echt niet de enige maar je hebt nu 2 opties: niks doen en je 'trots' behouden en je vragen behouden of de volwassen weg nemen en gewoon die vragen eens gaan stellen | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:26 |
wat voor persoon ik ben? Ben je gek of zo? Wat doet dat er toe? Ik ben hun kind. En hun mijn ouders. Ik heb al veel meegemaakt als kind waarvan veel, heel véél onterecht. En ik was bereid dat achter mij te doen. | |
Crutch | woensdag 27 juni 2012 @ 11:27 |
Omdat er wel goed contact is met je zus en je ouders, maar ook niet tussen je zus en jou. Dat zet me aan het denken. | |
Lienekien | woensdag 27 juni 2012 @ 11:27 |
Je spreekt jezelf tegen. Ben je nu wel of niet bereid om wat er vroeger is gebeurd achter je te laten of niet? | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 11:27 |
nou door dit soort reacties als iemand iets (overigens normaals) over jou zegt krijg ik het idee dat je misschien nou niet echt easy going in de omgang bent of zo | |
Paddestoel85 | woensdag 27 juni 2012 @ 11:30 |
Toon wat karakter ![]() Dan gewoon lekker direct zijn en kletsen over wat jou dwars zit, wel op zeer respectvolle manier uiteraard anders lijkt het alsof je herrie komt schoppen. Op die manier laat je ook zien dat je niet zomaar iemand bent! En uiteraard niet meteen erover praten, eerst over andere alledaagse dingen praten ![]() Dat is denk ik de enige manier om je antwoorden te krijgen, erover nadenken geeft geen antwoorden. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:31 |
ja ik begrijp het ook niet. Ik zit er niet mee. Ik wil het alleen weten. Waarom? | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 11:31 |
dat zit je er toch mee? als je er echt niet mee zat dan zou je er niet eens aan denken en geen topic openen en aangezien niemand hier jou en je ouders kent gaat niemand hier die vraag kunnen beantwoorden hoor | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:35 |
Mijn zus werd ook niet fysiek geslagen als kind. Waarvan ik wel. Soms een dikke lip zelfs met bloed erbij ![]() Ook tijdens mij vroege volwassen jaren (18-19) ging het niet tussen zus en ouders uit de hand zoals bij mij wel. Toen had ik papa zijn arm gebroken door hem van een trap af te duwen. Als wraakactie voor de abuse. Toen kreeg ik wel een aanklacht maar uiteindelijk laten vallen door ouders en justitie. | |
kovenant | woensdag 27 juni 2012 @ 11:36 |
verwijten , verwijten , verwijten. neem dan helemaal geen contact meer op als je dit zo dwars zit. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:37 |
Maar goed, ik wil het ook niet meer over mijn traumatische ervaringen hebben. Daarom discussieren we dit niet meer. | |
Crutch | woensdag 27 juni 2012 @ 11:37 |
Ja godverdomme zeg, dat is wel een goede reden om je uit huis te willen hebben, me dunkt. I rest my case. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:39 |
Dan zij het zo. Ik zette mijzelf eerder het huis uit als jonge volwassen voor die gemiste kans als 8 jarige toen ik dat misschien wel had moeten doen. In antwoord op die abuse. Payback is sweet. And a bitch. | |
Paddestoel85 | woensdag 27 juni 2012 @ 11:41 |
Er zit veel verstopte haat in de relatie tussen jullie, lijkt het. In zulks geval wordt het moeilijk je antwoorden te krijgen of ooit nog normaal contact te hebben. | |
pietkanarie | woensdag 27 juni 2012 @ 11:49 |
Nou ja, in dat.... 'Ik vraag me af wat voor persoon je bent' klinkt toch een redelijke beschuldiging. Als het herstel zo simpel was, waarom zijn er dan nog zoveel verscheurde families?? En dat er afwerend wordt gereageerd op pogingen van ts tot een bezoek helpt natuurlijk ook nier echt mee. Maar voor hen is zo'n bezoek ook heel confronterend, vandaar die houding waarschijnlijk. Moedig ze een beetje aan door iets te zeggen als: " ik wil graag bij jullie komen om foto's van mijn huis te laten zien. Het is voor jullie misschien ook heel ongemakkelijk, omdat we elkaar zo lang niet gezien hebben. Maar ik zou het heel fijn vinden om jullie weer in het echt te zien, omdat ik dat mis. Het hoeft niet lang te zijn en we gaan het gewoon gezellig houden" Als je afspreekt voor de foto's te komen zou ik het daar bij houden. Eventuele gesprekken komen later wel. Dit lijkt me wel de tijd om het contact te herstellen. Ik neem aan dat je rond deze leeftijd steeds meer in staat bent om ze de dingen uit het verleden te vergeven?? Zolang je denkt dat een ontmoeting met hen nog op een grote ruzie uit gaat lopen zou ik nog wachten, want dat schiet niet op natuurlijk. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 11:53 |
Ja dat denk ik dus. Dat het op ruzie uitloopt. Is ook al gebeurd een paar keer tijdens de lastste bezoeken. Kijk mijn ouders zijn erg trots op hun huis, autos, garage, erf en goed. Ze vergelijken ook status. En daar heb ik niet zoveel van als zij. Ik verdien niet zoveel en daar schaam ik mij voor. Ze laten het merken. | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 11:55 |
en weer vul je enorm veel in en als het ruzie word dan ben je toch net zo ver van huis als nu? nu is er ook niet echt contact en heb je ook een hekel aan ze | |
L-E | woensdag 27 juni 2012 @ 11:56 |
TS, je kan heel hard roepen dat je er niet mee zit, maar het is duidelijk dat er nog flink wat woede, frustratie en vast ook verdriet zit om het verleden. Daarin valt nog wel het eea te overwinnen voor jou, wat mij betreft. | |
trovey | woensdag 27 juni 2012 @ 11:56 |
Je legt de schuld wel steeds bij je ouders...kan het ook niet zo zijn dat ze gewoon bang voor je zijn? Ik kan me dat wel voorstellen als je ooit door je zoon van de trap bent gegooid. ![]() ![]() | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 12:05 |
Jij weet niet wat er is gebeurd en hoe het is gebeurd. Dus kap met die zwartmakerij en gezeur. Je voelt je vast beter door hier slim over te komen. | |
rhubarbje | woensdag 27 juni 2012 @ 12:07 |
dude je hebt echt issues ![]() reageer eens gewoon normaal sowieso waar heb je dat slim over komen vandaan? je voelt je nogal snel inferieur he? als iemand slimmer over wou komen dan jij hadden ze wel wat over je taalgebruik gezegd ik zou als ik jou was eerst eens aan je eigen issues gaan werken | |
mootie | woensdag 27 juni 2012 @ 12:07 |
Zo bedoelt Trovey het vast niet. En ik snap ook wel wat ze bedoelt. Even afgezien van het feit dat jij mishandelt werd, ben jij nu de 'sterke' partij. Fysiek kunnen ze zich niet meer tegen je verweren. | |
Crutch | woensdag 27 juni 2012 @ 12:08 |
Hiermee verpest je je eigen topic. Maar goed, kun je geen manier verzinnen om het een en ander 'bij te leggen?' | |
trovey | woensdag 27 juni 2012 @ 12:09 |
Dat bedoel ik dus. ![]() je bent meteen agressief terwijl het misschien wel zo is dat je ouders gewoon bang voor contact met je zijn door wat er is voorgevallen, zeker nu ze ouder zijn. Wat als het gesprek niet zo fijn loopt en je ook zo reageert zoals je nu doet? Hoe goed heb je jezelf onder controle en kunnen je ouders daar op vertrouwen? Oké, ik heb je inmiddels al advies gegeven. Wil je contact dan zul je contact moeten opnemen en het verleden achter je moeten laten. Kun je dat niet (en je ouders ook niet) dan is het wellicht verstandig om het contact zo te laten zoals het nu is. Ik wens je succes TS. ![]() | |
L-E | woensdag 27 juni 2012 @ 12:09 |
Communiceer je op die toon ook met je ouders? | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 12:12 |
Ik heb mijzelf altijd netjes onder controle. Eerder jij niet omdat je dingen niet begrijpt. | |
PlasticTrees | woensdag 27 juni 2012 @ 12:12 |
Anders praat je er eens met jouw ouders over. | |
trovey | woensdag 27 juni 2012 @ 12:14 |
Is goed hoor, je wilt horen wat in jouw straatje past en als iemand wat zegt wat je niet bevalt is het niet goed en reageer je je af op de persoon. Je doet je best maar. ![]() | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 12:16 |
Komt doordat jij onwetende, ongefundeerde kritiek neerzet en dat hoeft niet. Ook niet in de naam van beleefdheid. | |
L-E | woensdag 27 juni 2012 @ 12:21 |
Besef je dat exact deze houding best wel eens de oorzaak kan zijn van waarom er zulk contact is met je ouders? | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 12:21 |
Daarnaast kan mijn moeder helemaal geen kritiek hebben. Daarom zal het op ruzie uitlopen. | |
Crutch | woensdag 27 juni 2012 @ 12:25 |
Misschien lijk je wel op je moeder, nofi. | |
drijfhout | woensdag 27 juni 2012 @ 12:26 |
Je accepteert geen kritische vragen, omdat wij als lezers de situatie niet kennen. Waarom open je dan dit topic? Er zijn kennelijk een heleboel dingen die wij niet weten waardoor we geen oordeel kunnen vormen. Tsja, danneh... ... | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 12:29 |
Jullie (sommigen dan eh) trekken de verkeerde conclusies. En dat moet niet. Ook al geef ik het duidelijk anders aan. Dat ik er niet een grote schuldkwestie van wil maken eerder verzoening en antwoorden wil zoeken waarom het allemaal zo is. En niet omdat ik emotioneel ben. Laat dat zwartepieten achterwegen. Wij zijn ook volwassenen. | |
Crutch | woensdag 27 juni 2012 @ 12:32 |
Hoe wil je er anders achterkomen waarom de situatie zo is? | |
drijfhout | woensdag 27 juni 2012 @ 12:32 |
Maar in je vorige post leg je zelf weer een zwarte piet bij je moeder. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 12:35 |
Dat doe ik niet. Ik maak een objectieve opmerking gebasseerd op de feiten. En dat ook in antwoord op een accusatie aan mijn adres dat juist ik niet tegen kritiek kan. | |
drijfhout | woensdag 27 juni 2012 @ 12:37 |
| |
CutCake | woensdag 27 juni 2012 @ 12:40 |
mijn situatie vertoont ongeveer 100% gelijkheid met de situatie in de openingspost, ik kan er alleen geen seconde wakker van liggen. Heb totaal geen behoefte aan geforceerd contact op basis van dergelijke familiebanden. Daarnaast heb ik er geen geen enkele moeite mee zoals jij blijkbaar wel hebt. | |
Kluts | woensdag 27 juni 2012 @ 12:56 |
Je hebt twee opties: 1. Je drukmaken om dingen die nooit veranderen, zaken in het verleden die je niet kan overdoen, en zo in deze vicieuze cirkel blijven hangen. Of 2. Eens een normaal gesprek aangaan. Misschien liggen dingen wel heel anders dan jij ze in de loop der jaren hebt opgevat. Dat soort zaken weet je alleen als je er met ze over praat. Bepaalde antwoorden zal je nooit krijgen en daar kan je je beter bij neerleggen, want je hebt er niks aan om die zaken de situatie te laten frustreren. | |
Maanvis | woensdag 27 juni 2012 @ 13:42 |
je kunt er het beste gewoon met je ouders over praten. Wij kunnen alleen maar gissen. Klim in die telefoon en zeg dat je graag wat meer contact wilt, en go from there ![]() | |
pietkanarie | woensdag 27 juni 2012 @ 13:54 |
Zoiets kan je ondervangen door hun gedrag te benoemen.... Als ze beginnen te vergelijken op status kun je zeggen: zullen we stoppen met die statusvergelijkingen? Daar erger ik me aan en dat was nou precies niet de bedoeling. Ik wil het graag leuk houden. Mochten ze doorgaan dan ga je op een vriendelijke manier weer naar huis. Ruzie kun je voor zijn als je het heft in eigen hand neemt. Zou vervelend zijn als het zo loopt, maar ruzie hoeft het niet te worden. | |
jerney | woensdag 27 juni 2012 @ 14:14 |
Als ik dit topic zo doorlees, krijg ik het idee dat je meer hebt aan een therapeut die je helpt om je trauma te verwerken. Je zegt dat het je niet boeit, maar je reageert toch behoorlijk emotioneel in dit topic. En dat is heel begrijpelijk met jouw achtergrond. Weer over die situatie moeten praten, lijkt misschien niet aantrekkelijk omdat je er liever niet meer aan denkt, maar je bent er op deze manier toch wel mee bezig. Zo iemand kan je helpen het echt achter je te laten, als je dat wil. En misschien is zo'n gesprek met je ouders daarvoor nodig en misschien ook niet. Maar dat wordt tijdens die sessies dan wel duidelijk en kan diegene je helpen bij de aanpak. Er bestaat zoiets als traumatherapie. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar kende wel iemand die zei dat het vrij snel al resultaten boekt. | |
Fokboer | woensdag 27 juni 2012 @ 14:17 |
Maar wil je toch niet weten waarom het zo is? Of heb je je al enige antwoorden voorgesteld? | |
jerney | woensdag 27 juni 2012 @ 14:34 |
Dit topic staat trouwens vol met goed advies dat je ook een heel stuk verder kan helpen. Lees het nog eens op je gemak door wanneer je je beter voelt en probeer je eventuele oordelen niet aan te trekken. ![]() | |
sientelo | woensdag 27 juni 2012 @ 22:09 |
ik herken er wel dingen in. disfunctionele families.. moeilijk... je hebt en trauma's,geen goede basis en je mist ook een steungroep om altijd op terug te vallen.. wij waren met wat meer kinderen... maar ook dat is een grote puinhoop... en ouders mishandelen alleen als ze zelf emotioneel verwaarloosd zijn, dus eigenlijk zijn het ook beschadigde kinderen en kunnen ze dus vaak niet volwassen reageren.. daarbij komt schuldgevoel wat ze wegstoppen en het liefst projecteren op jou. Kijk bij ons had je brave kinderen en opstandige kinderen. En de brave waren geliefd en de opstandige werden gehaat.. maar is niet gezond hoor braaf te zijn als er op allerlei manieren over je grenzen wordt gegaan..en bij ons was het ook lievelingetjes dus en dan kreeg je dus ook het gevoel van ik ben minder waard dan de ander ik doe er minder toe ect.. en dan kreeg je moeite met elkaar.. en vergelijken van prestaties enzo.. al die zooi.. belangrijk om voor jezelf te beslissen of dat er voor jou allemaal wel toe doet.. eigenlijk gaat het er om dat jij gelukkig bent.. je ouders konden dat niet hun ouders waarschijnlijk ook niet.. en nu kan jij deze ketting doorbreken.. ik zou pas contact zoeken als je het voor jezelf verwerkt hebt en niks meer van hen verwacht... ik heb dat bij mijn ouders ook moeten accepteren.. hoewel ik de laatste tijd wel wat contact met me vader heb... (na 6 jaar geen) moeder niks.. niet dat ik alles verwerkt heb.. maarre ik verwacht verder niks van me vader zeg maar.. en ik merk ook heel goed nu wat ik als kind dus voelde in het contact.. Als je niks verwacht.. dan kan er ook niet veel mis gaan.. het is wel fijn om het te verwerken en die steun wel van anderen te ontvangen | |
Kola | donderdag 28 juni 2012 @ 00:58 |
[ Bericht 62% gewijzigd door Kola op 28-06-2012 01:02:10 ] |