Ik stink maar heb ook gevoel!

Ik leid al sinds enkele jaren aan Trimethylaminuria ook wel bekend als visgeur syndroom. Dit komt er simpel gezegd op neer dat er teveel afval stoffen via mijn zweetklieren naar buiten komen, dat zorgt dus gewoon dat ik behoorlijk stink. Is behoorlijk klote, meeste vrienden ben ik kwijt geraakt. Nieuwe vrienden maken is zo goed als onmogelijk. Een vriendin is helemaal uitgesloten, wie gaat er nou met een af andere stinkende dude lopen flikflooien. Ik probeer er maar niet te veel over na te denken al lukt dat natuurlijk nooit helemaal. Ik probeer vooral veel en lekker te eten het enige waar ik nog een beetje plezier uit kan halen. Dat ik inmiddels behoorlijk vadsig geworden ben kan me eigenlijk niet zoveel schelen, er is toch niks aan te reden met de stank.

Nou was ik vandaag in de supermarkt om in kopen te doen. Is altijd nogal genant natuurlijk, ik merk wel dat mensen mijn lucht ruiken en niet bij mij in de buurt rond blijven hangen. Maar vandaag was echt de druppel er kwam opeens een mooi meisje naar me toe. Ik werd al een beetje zenuwachtig toen ze naar me toe kwam. Ik dacht misschien kan het dan toch? Maar nee de trut vond het nodig om even recht in mijn gezicht te zeggen dat ik stink!

Ik weet het ff niet meer, ik zal nooit iemand vinden. Ik weet niet of het nog zin heeft om door te gaan, ik ben kennelijk gewoon echt niet gewenst in deze maatschappij misschien is het beter als ik het licht maar uit doe.