R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi, ik heb al twee jaar lang een relatie. Het eerste half jaar ging het wel goed. We waren helemaal verliefd en kregen maar geen genoeg van elkaar. Hij ziet er ook heel leuk uit, charmant en is heel sociaal, iets wat ik erg miste in mijn vorige vriend. Dat maakte mijn huidige vriend ook zo aantrekkelijk. Ik ken hem al heel lang hij is een soort familie van me. Ik wis dus al dat hij gescheiden was en al een kind heeft, maar dat vond ik niet erg.
Na een half jaar betrapte ik hem erop dat hij contact zocht met andere vrouwen en ook met ze wilde afspreken, of dit ook echt gebeurd is kan ik niet zeggen. Een vrouw heeft me wel gezegd dat ze een keer afgesproken hebben..dit heeft mij heel erg geraakt ik vertrouwde hem niet meer, maar ik was nog zo weg van hem dat ik de relatie niet wilde beeindigen. Ik veranderde zelf ook, ik merkte dat ik heel angstig was en hem alleen maar wilde controleren. Dit vond hij niet leuk en we kregen er alleen maar ruzie over. Vlak daarna kwam ik erachter dat hij zich ingeschreven had op een datingsite en ook daar weer met andere vrouwen wilde afspreken. Ik heb hem daarop aangesproken, het werd een fikse ruzie maar ik heb nooit echt een duidelijke verklaring van hem gehad..
Op een gegeven moment was ik er echt klaar mee ik merkte ook dat mijn zusje, nichten en andere vriendinnen om mij heen mij niet meer steunde ze vonden dat ik weg moest gaan bij hem. Ik heb dit op een gegeven moment ook gedaan ik wilde echt mijn oude en rustige leven weer oppakken en er weer wat moois van proberen te maken. Ik merkte ook dat de relatie niet meer goed voor mij was als we ruzie hadden kon ik niks meer doen, ik kon mij niet meer concentreren voor mijn studie, wilde niks leuks gaan doen met mijn familie of vrienden het enige wat ik wilde was gewoon in mijn kamer rustig zitten of in bed gaan liggen en hopen dat hij nu niet iets geks zou uithalen in de tussentijd. Soms wachtte ik totdat hij me dan belde of ik belde hem zelf op. 9 van de 10 keer belde ik zelf en hij liet me toen altijd nog even zweten door heel gemeen te doen of nare opmerkingen te maken, ik probeerde altijd rustig te blijven omdat ik het graag goed wilde maken anders kon ik niet verder met normaal te functioneren.
Nadat ik er voor mezelf echt een punt achter had gezet. Kwam hij na 2 weken alsnog contact zoeken hij smeekte me om weer terug te komen en hij zei dat hij spijt had van alles en dat hij weet dat hij echt niet zonder me kan leven. We hebben eerder enkele breuks gehad, die duurde meestal max een week. In de tussentijd deed hij wel gewoon zijn ding, hij ging uit en had zelfs een tatoeage laten zetten. Terwijl ik in die periode echt in de put zat en niks wilde doen ik was helemaal down. Uiteindelijk ben ik toch bij hem terug gegaan, ik kan niet zonder hem lijkt wel.
Op een gegeven moment ging het weer goed tussen ons hij was heel lief en vertelde me alles stelde me gerust enz. Maar nu is het weer net als vroeger we krijgen weer steeds ruzie om de kleinste dingentjes en ik ben altijd de gene die fout zit volgens hem en ik moet het dus altijd goed maken en als ik dat dan doe. Dan zegt hij tegen mij ja ik hoor dit dus echt iedere week de maat is nu echt vol bij mij ik ben het en JOU echt helemaal zat. Hij heeft ook helemaal geen respect voor mij, hij scheldt me voor van alles en nog wat uit en slaat me ook. Ik kan er niet meer tegen, ik weet dat ik bij hem weg moet maar het lijkt alsof ik dat niet kan. De gedachte dat hij straks weer lekker vrijgezel is en misschien weer leuk met andere vrouwen gaat daten of iets serieus met een ander krijgt maakt me gewoon angstig. Ik heb over 1,5 week 3 tentamens en het lukt me maar niet om mij te concentreren..hij helpt me er ook niet bij hij is alleen maar met zijn eigen ding bezig en als ik hem dan bel om te vragen of hij alsjeblieft normaal wil doen omdat ik me anders niet kan concentreren neemt hij ook niet serieus het doet me allemaal zo'n pijn ik heb me nog nooit zo vreselijk gevoeld.
Ik probeer echt sterk te blijven en moet deze 1,5 week echt door en ik moet deze tentamens echt halen,..maar de situatie nu en hoe ik me nu voel is gewoon onhandelbaar voor mij geworden. Wat kan ik het beste doen, help me alsjeblieft.
[ Bericht 0% gewijzigd door sharonn_87 op 21-06-2012 00:20:43 ]
Na een half jaar betrapte ik hem erop dat hij contact zocht met andere vrouwen en ook met ze wilde afspreken, of dit ook echt gebeurd is kan ik niet zeggen. Een vrouw heeft me wel gezegd dat ze een keer afgesproken hebben..dit heeft mij heel erg geraakt ik vertrouwde hem niet meer, maar ik was nog zo weg van hem dat ik de relatie niet wilde beeindigen. Ik veranderde zelf ook, ik merkte dat ik heel angstig was en hem alleen maar wilde controleren. Dit vond hij niet leuk en we kregen er alleen maar ruzie over. Vlak daarna kwam ik erachter dat hij zich ingeschreven had op een datingsite en ook daar weer met andere vrouwen wilde afspreken. Ik heb hem daarop aangesproken, het werd een fikse ruzie maar ik heb nooit echt een duidelijke verklaring van hem gehad..
Op een gegeven moment was ik er echt klaar mee ik merkte ook dat mijn zusje, nichten en andere vriendinnen om mij heen mij niet meer steunde ze vonden dat ik weg moest gaan bij hem. Ik heb dit op een gegeven moment ook gedaan ik wilde echt mijn oude en rustige leven weer oppakken en er weer wat moois van proberen te maken. Ik merkte ook dat de relatie niet meer goed voor mij was als we ruzie hadden kon ik niks meer doen, ik kon mij niet meer concentreren voor mijn studie, wilde niks leuks gaan doen met mijn familie of vrienden het enige wat ik wilde was gewoon in mijn kamer rustig zitten of in bed gaan liggen en hopen dat hij nu niet iets geks zou uithalen in de tussentijd. Soms wachtte ik totdat hij me dan belde of ik belde hem zelf op. 9 van de 10 keer belde ik zelf en hij liet me toen altijd nog even zweten door heel gemeen te doen of nare opmerkingen te maken, ik probeerde altijd rustig te blijven omdat ik het graag goed wilde maken anders kon ik niet verder met normaal te functioneren.
Nadat ik er voor mezelf echt een punt achter had gezet. Kwam hij na 2 weken alsnog contact zoeken hij smeekte me om weer terug te komen en hij zei dat hij spijt had van alles en dat hij weet dat hij echt niet zonder me kan leven. We hebben eerder enkele breuks gehad, die duurde meestal max een week. In de tussentijd deed hij wel gewoon zijn ding, hij ging uit en had zelfs een tatoeage laten zetten. Terwijl ik in die periode echt in de put zat en niks wilde doen ik was helemaal down. Uiteindelijk ben ik toch bij hem terug gegaan, ik kan niet zonder hem lijkt wel.
Op een gegeven moment ging het weer goed tussen ons hij was heel lief en vertelde me alles stelde me gerust enz. Maar nu is het weer net als vroeger we krijgen weer steeds ruzie om de kleinste dingentjes en ik ben altijd de gene die fout zit volgens hem en ik moet het dus altijd goed maken en als ik dat dan doe. Dan zegt hij tegen mij ja ik hoor dit dus echt iedere week de maat is nu echt vol bij mij ik ben het en JOU echt helemaal zat. Hij heeft ook helemaal geen respect voor mij, hij scheldt me voor van alles en nog wat uit en slaat me ook. Ik kan er niet meer tegen, ik weet dat ik bij hem weg moet maar het lijkt alsof ik dat niet kan. De gedachte dat hij straks weer lekker vrijgezel is en misschien weer leuk met andere vrouwen gaat daten of iets serieus met een ander krijgt maakt me gewoon angstig. Ik heb over 1,5 week 3 tentamens en het lukt me maar niet om mij te concentreren..hij helpt me er ook niet bij hij is alleen maar met zijn eigen ding bezig en als ik hem dan bel om te vragen of hij alsjeblieft normaal wil doen omdat ik me anders niet kan concentreren neemt hij ook niet serieus het doet me allemaal zo'n pijn ik heb me nog nooit zo vreselijk gevoeld.
Ik probeer echt sterk te blijven en moet deze 1,5 week echt door en ik moet deze tentamens echt halen,..maar de situatie nu en hoe ik me nu voel is gewoon onhandelbaar voor mij geworden. Wat kan ik het beste doen, help me alsjeblieft.
[ Bericht 0% gewijzigd door sharonn_87 op 21-06-2012 00:20:43 ]
Gelezen.
.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 21-06-2012 00:10:01 ]
quote:Op donderdag 21 juni 2012 00:02 schreef sharonn_87 het volgende:
Hij heeft ook helemaal geen respect voor mij, hij scheldt me voor van alles en nog wat uit en slaat me ook. Ik kan er niet meer tegen, ik weet dat ik bij hem weg moet maar het lijkt alsof ik dat niet kan.
.[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 21-06-2012 00:10:01 ]
Hoi, ik heb al twee jaar lang een relatie. Het eerste half jaar ging het wel goed. We waren helemaal verliefd en kregen maar geen genoeg van elkaar. Hij ziet er ook heel leuk uit, charmant en is heel sociaal, iets wat ik erg miste in mijn vorige vriend. Dat maakte mijn huidige vriend ook zo aantrekkelijk. Ik ken hem al heel lang hij is een soort familie van me. Ik wis dus al dat hij gescheiden was en al een kind heeft, maar dat vond ik niet erg.
Na een half jaar betrapte ik hem erop dat hij contact zocht met andere vrouwen en ook met ze wilde afspreken, of dit ook echt gebeurd is kan ik niet zeggen. Een vrouw heeft me wel gezegd dat ze een keer afgesproken hebben..dit heeft mij heel erg geraakt ik vertrouwde hem niet meer, maar ik was nog zo weg van hem dat ik de relatie niet wilde beeindigen. Ik veranderde zelf ook, ik merkte dat ik heel angstig was en hem alleen maar wilde controleren. Dit vond hij niet leuk en we kregen er alleen maar ruzie over. Vlak daarna kwam ik erachter dat hij zich ingeschreven had op een datingsite en ook daar weer met andere vrouwen wilde afspreken. Ik heb hem daarop aangesproken, het werd een fikse ruzie maar ik heb nooit echt een duidelijke verklaring van hem gehad..
Op een gegeven moment was ik er echt klaar mee ik merkte ook dat mijn zusje, nichten en andere vriendinnen om mij heen mij niet meer steunde ze vonden dat ik weg moest gaan bij hem. Ik heb dit op een gegeven moment ook gedaan ik wilde echt mijn oude en rustige leven weer oppakken en er weer wat moois van proberen te maken. Ik merkte ook dat de relatie niet meer goed voor mij was als we ruzie hadden kon ik niks meer doen, ik kon mij niet meer concentreren voor mijn studie, wilde niks leuks gaan doen met mijn familie of vrienden het enige wat ik wilde was gewoon in mijn kamer rustig zitten of in bed gaan liggen en hopen dat hij nu niet iets geks zou uithalen in de tussentijd. Soms wachtte ik totdat hij me dan belde of ik belde hem zelf op. 9 van de 10 keer belde ik zelf en hij liet me toen altijd nog even zweten door heel gemeen te doen of nare opmerkingen te maken, ik probeerde altijd rustig te blijven omdat ik het graag goed wilde maken anders kon ik niet verder met normaal te functioneren.
Nadat ik er voor mezelf echt een punt achter had gezet. Kwam hij na 2 weken alsnog contact zoeken hij smeekte me om weer terug te komen en hij zei dat hij spijt had van alles en dat hij weet dat hij echt niet zonder me kan leven. We hebben eerder enkele breuks gehad, die duurde meestal max een week. In de tussentijd deed hij wel gewoon zijn ding, hij ging uit en had zelfs een tatoeage laten zetten. Terwijl ik in die periode echt in de put zat en niks wilde doen ik was helemaal down. Uiteindelijk ben ik toch bij hem terug gegaan, ik kan niet zonder hem lijkt wel.
Op een gegeven moment ging het weer goed tussen ons hij was heel lief en vertelde me alles stelde me gerust enz. Maar nu is het weer net als vroeger we krijgen weer steeds ruzie om de kleinste dingentjes en ik ben altijd de gene die fout zit volgens hem en ik moet het dus altijd goed maken en als ik dat dan doe. Dan zegt hij tegen mij ja ik hoor dit dus echt iedere week de maat is nu echt vol bij mij ik ben het en JOU echt helemaal zat. Hij heeft ook helemaal geen respect voor mij, hij scheldt me voor van alles en nog wat uit en slaat me ook. Ik kan er niet meer tegen, ik weet dat ik bij hem weg moet maar het lijkt alsof ik dat niet kan. De gedachte dat hij straks weer lekker vrijgezel is en misschien weer leuk met andere vrouwen gaat daten of iets serieus met een ander krijgt maakt me gewoon angstig. Ik heb over 1,5 week 3 tentamens en het lukt me maar niet om mij te concentreren..hij helpt me er ook niet bij hij is alleen maar met zijn eigen ding bezig en als ik hem dan bel om te vragen of hij alsjeblieft normaal wil doen omdat ik me anders niet kan concentreren neemt hij ook niet serieus het doet me allemaal zo'n pijn ik heb me nog nooit zo vreselijk gevoeld.
Ik probeer echt sterk te blijven en moet deze 1,5 week echt door en ik moet deze tentamens echt halen,..maar de situatie nu en hoe ik me nu voel is gewoon onhandelbaar voor mij geworden. Wat kan ik het beste doen, help me alsjeblieft.
Na een half jaar betrapte ik hem erop dat hij contact zocht met andere vrouwen en ook met ze wilde afspreken, of dit ook echt gebeurd is kan ik niet zeggen. Een vrouw heeft me wel gezegd dat ze een keer afgesproken hebben..dit heeft mij heel erg geraakt ik vertrouwde hem niet meer, maar ik was nog zo weg van hem dat ik de relatie niet wilde beeindigen. Ik veranderde zelf ook, ik merkte dat ik heel angstig was en hem alleen maar wilde controleren. Dit vond hij niet leuk en we kregen er alleen maar ruzie over. Vlak daarna kwam ik erachter dat hij zich ingeschreven had op een datingsite en ook daar weer met andere vrouwen wilde afspreken. Ik heb hem daarop aangesproken, het werd een fikse ruzie maar ik heb nooit echt een duidelijke verklaring van hem gehad..
Op een gegeven moment was ik er echt klaar mee ik merkte ook dat mijn zusje, nichten en andere vriendinnen om mij heen mij niet meer steunde ze vonden dat ik weg moest gaan bij hem. Ik heb dit op een gegeven moment ook gedaan ik wilde echt mijn oude en rustige leven weer oppakken en er weer wat moois van proberen te maken. Ik merkte ook dat de relatie niet meer goed voor mij was als we ruzie hadden kon ik niks meer doen, ik kon mij niet meer concentreren voor mijn studie, wilde niks leuks gaan doen met mijn familie of vrienden het enige wat ik wilde was gewoon in mijn kamer rustig zitten of in bed gaan liggen en hopen dat hij nu niet iets geks zou uithalen in de tussentijd. Soms wachtte ik totdat hij me dan belde of ik belde hem zelf op. 9 van de 10 keer belde ik zelf en hij liet me toen altijd nog even zweten door heel gemeen te doen of nare opmerkingen te maken, ik probeerde altijd rustig te blijven omdat ik het graag goed wilde maken anders kon ik niet verder met normaal te functioneren.
Nadat ik er voor mezelf echt een punt achter had gezet. Kwam hij na 2 weken alsnog contact zoeken hij smeekte me om weer terug te komen en hij zei dat hij spijt had van alles en dat hij weet dat hij echt niet zonder me kan leven. We hebben eerder enkele breuks gehad, die duurde meestal max een week. In de tussentijd deed hij wel gewoon zijn ding, hij ging uit en had zelfs een tatoeage laten zetten. Terwijl ik in die periode echt in de put zat en niks wilde doen ik was helemaal down. Uiteindelijk ben ik toch bij hem terug gegaan, ik kan niet zonder hem lijkt wel.
Op een gegeven moment ging het weer goed tussen ons hij was heel lief en vertelde me alles stelde me gerust enz. Maar nu is het weer net als vroeger we krijgen weer steeds ruzie om de kleinste dingentjes en ik ben altijd de gene die fout zit volgens hem en ik moet het dus altijd goed maken en als ik dat dan doe. Dan zegt hij tegen mij ja ik hoor dit dus echt iedere week de maat is nu echt vol bij mij ik ben het en JOU echt helemaal zat. Hij heeft ook helemaal geen respect voor mij, hij scheldt me voor van alles en nog wat uit en slaat me ook. Ik kan er niet meer tegen, ik weet dat ik bij hem weg moet maar het lijkt alsof ik dat niet kan. De gedachte dat hij straks weer lekker vrijgezel is en misschien weer leuk met andere vrouwen gaat daten of iets serieus met een ander krijgt maakt me gewoon angstig. Ik heb over 1,5 week 3 tentamens en het lukt me maar niet om mij te concentreren..hij helpt me er ook niet bij hij is alleen maar met zijn eigen ding bezig en als ik hem dan bel om te vragen of hij alsjeblieft normaal wil doen omdat ik me anders niet kan concentreren neemt hij ook niet serieus het doet me allemaal zo'n pijn ik heb me nog nooit zo vreselijk gevoeld.
Ik probeer echt sterk te blijven en moet deze 1,5 week echt door en ik moet deze tentamens echt halen,..maar de situatie nu en hoe ik me nu voel is gewoon onhandelbaar voor mij geworden. Wat kan ik het beste doen, help me alsjeblieft.
Kan met de editknop. Rechts bovenaan je eigen bericht staan icoontje, ga er eens over met je muis dan zie je wat ze betekenen. Als je de editknop aanklikt kan je je post wijzigen.quote:
weten jullie hoe ik mijn tekst kan wijzigen, zodat ik er alinea's in kan plaatsen..?
Are you fokking to me?
quote:
Een vriend die je slaat? Wegwezen meisje!
Het is heel moeilijk, maar het beste is waarschijnlijk om er een punt achter te zetten.Daar kom je vanzelf overheen, je denkt er minder aan dat hij leuke dingen doet, als je dat zelf ook doet.
Ga lekker stappen met je vriendinnen of kijk een filmpje bij je ouders.
Als je dan thuis komt, voel je je als het goed is iets beter en kun je je misschien beter concentreren op je studie.
Je kunt ook met klasgenoten studeren, dat kan motiverend werken.
Soms lief, soms een draak, maar altijd mezelf.
Ik heb het lef niet zo laf te zijn.
"Rare as is true love, true friendship is rarer." Jean de la Fontaine
Ik heb het lef niet zo laf te zijn.
"Rare as is true love, true friendship is rarer." Jean de la Fontaine
Als je iemand zijn post wil quoten, zoals ik nu doe met jouw post... Dan klik je op het meest rechtse icoontje, ook rechts bovenaan, van het bericht dat je wil quoten. Dat spreekt gemakkelijker, dan weet die persoon ook dat jouw post een reactie is op de zijne/hare...quote:
oh dank jullie wel, volgens mij is het nu gelukt
Are you fokking to me?
Ohja Dankjewel Marie30, ik ben nog niet zo bekend met het communiceren via een forumquote:Op donderdag 21 juni 2012 00:23 schreef Marie30 het volgende:
[..]
Als je iemand zijn post wil quoten, zoals ik nu doe met jouw post... Dan klik je op het meest rechtse icoontje, ook rechts bovenaan, van het bericht dat je wil quoten. Dat spreekt gemakkelijker, dan weet die persoon ook dat jouw post een reactie is op de zijne/hare...
Dit...wegwezen. Klinkt niet als een gezonde relatie. En als jij niks doet is de kans groot dat hij alleen maar meer misbruik van je maakt.quote:
Een vriend die je slaat? Wegwezen meisje!
Kies voor jezelf. Je bent beter af zonder hem, sterk zijn. En deel het met je vriendinnen/familie dat je bij hem weg gaat, wat zij al zo lang wilden dat je zou doen, dus misschien zullen ze je dan steunen. Kan je vast gebruiken.
quote:
Een vriend die je slaat? Wegwezen meisje!
Hallon!
Weg nu het nog kan
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Het is echt heel simpel: Het advies dat jij aan iemand in zo een situatie zou geven, alleen moet je het nu zelf doen.
Geil he zon man die je slaat? Die geen respect voor je heeft Heerlijk.
Onee toch niet, oprotten bij die bosmongool.
Onee toch niet, oprotten bij die bosmongool.
------- House was our believe, House was our sanctuary, And the beating of the drum, The bottom of the bass, The pump and the snare, Made you throw your hands in the air, House was a way of life-------
Zwak dat je bij zo'n man blijft. Is het onzekerheid? Angst? Jammer. De reacties dat je weg moet wezen hebben geen zin, dat weet je zelf namelijk ook wel, geef je zelf ook aan, maar, je blijft toch bij hem.
Uiteraard is dat dan ook jouw eigen keuze en zijn de consequenties voor jezelf. Hoe hard het ook klinkt. Jij laat je zo behandelen. Of je gaat weg en zoekt hulp (aangezien je anders gewoon weer met zo'n soort man gaat) of je accepteert het en zeurt niet.
Uiteraard is dat dan ook jouw eigen keuze en zijn de consequenties voor jezelf. Hoe hard het ook klinkt. Jij laat je zo behandelen. Of je gaat weg en zoekt hulp (aangezien je anders gewoon weer met zo'n soort man gaat) of je accepteert het en zeurt niet.
Bij hem weggaan. Dit soort mannen verandert niet. Ze zijn even lief als ze je terug willen winnen, maar dat lieve blijft niet.
Kun je anders niet naar je ouders toe om te leren voor je tentamens?
Kun je anders niet naar je ouders toe om te leren voor je tentamens?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Precies, en daarnaast, een foute kerel trek je niet aan, die zoek je op.quote:
Zwak dat je bij zo'n man blijft. Is het onzekerheid? Angst? Jammer. De reacties dat je weg moet wezen hebben geen zin, dat weet je zelf namelijk ook wel, geef je zelf ook aan, maar, je blijft toch bij hem.
Uiteraard is dat dan ook jouw eigen keuze en zijn de consequenties voor jezelf. Hoe hard het ook klinkt. Jij laat je zo behandelen. Of je gaat weg en zoekt hulp (aangezien je anders gewoon weer met zo'n soort man gaat) of je accepteert het en zeurt niet.
je weet niet wat je moet doen?quote:
Hij heeft ook helemaal geen respect voor mij, hij scheldt me voor van alles en nog wat uit en slaat me ook.
groei eens wat respect voor jezelf. ga weg, ga zitten janken en bang zijn zonder hem, en ga daarna verder met je leven. je gaat je toch niet laten slaan, echt hoor. wake the fuck up.
Slappe vrouwen zoals jij 
Durf eens een beslissing te nemen en kap er gewoon mee. Dit is toch niet gezond. Afhankelijk zijn van zo'n kerel
Durf eens een beslissing te nemen en kap er gewoon mee. Dit is toch niet gezond. Afhankelijk zijn van zo'n kerel
|
|
