R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo,
Ik heb moeite om mijn verleden achter mij te laten.
Ik had niet zo een prettige jeugd, werd gepest op school en thuis was er ook nooit iemand voor mij; Ouders gescheiden, ik woonde bij mijn moeder, zij had een alcoholprobleem en een depressie. Daardoor ben ik de moederrol op mij beginnen nemen en zorgde ik voor mijn twee broers, ik was ongeveer 12 jaar toen ik daarmee begon, ik heb dus nooit echt een gezin gekend en dat vind ik zo jammer. Ik heb nooit een jeugd gehad waarbij ik uitging en vriendjes had. Was altijd alleen, zat thuis te strijken, kuisen, koken, noem maar op. Nu merk ik de gevolgen van mijn jeugd. Ik ben ongelukkig en wil iets doen met mijn leven maar heb geen idee wat. Ik voel mij voortdurend leeg en het gevoel dat ik geen 'wortels' heb, zoals een boom dat heeft. Mijn vriend heeft een heel fijn gezin en daar ben ik dan ook vaak, ik merk dat ik daar een beetje het tekort van vroeger ben aan het ophalen, maar dat is geen goede oplossing. Want ik moet tevreden leren zijn met hetgeen ik heb, en zelfstandig worden. Wanneer mijn vriend weggaat van mij na een weekendje bij elkaar zijn, voel ik mij zo leeg. Ik heb vriendinnen, maar dan heb ik meestal geen zin om daar bij te gaan, en ik weet niet waarom.
Ik heb moeite om mijn verleden achter mij te laten.
Ik had niet zo een prettige jeugd, werd gepest op school en thuis was er ook nooit iemand voor mij; Ouders gescheiden, ik woonde bij mijn moeder, zij had een alcoholprobleem en een depressie. Daardoor ben ik de moederrol op mij beginnen nemen en zorgde ik voor mijn twee broers, ik was ongeveer 12 jaar toen ik daarmee begon, ik heb dus nooit echt een gezin gekend en dat vind ik zo jammer. Ik heb nooit een jeugd gehad waarbij ik uitging en vriendjes had. Was altijd alleen, zat thuis te strijken, kuisen, koken, noem maar op. Nu merk ik de gevolgen van mijn jeugd. Ik ben ongelukkig en wil iets doen met mijn leven maar heb geen idee wat. Ik voel mij voortdurend leeg en het gevoel dat ik geen 'wortels' heb, zoals een boom dat heeft. Mijn vriend heeft een heel fijn gezin en daar ben ik dan ook vaak, ik merk dat ik daar een beetje het tekort van vroeger ben aan het ophalen, maar dat is geen goede oplossing. Want ik moet tevreden leren zijn met hetgeen ik heb, en zelfstandig worden. Wanneer mijn vriend weggaat van mij na een weekendje bij elkaar zijn, voel ik mij zo leeg. Ik heb vriendinnen, maar dan heb ik meestal geen zin om daar bij te gaan, en ik weet niet waarom.
..
misschien moet je maar zelf kinderen krijgen.
Deze muziek smaakt naar bier :)
Es bedarf keiner Psychoanalyse, um festzustellen, dass das Leben ein einziger Friedhof gescheiterter Pläne ist!
Es bedarf keiner Psychoanalyse, um festzustellen, dass das Leben ein einziger Friedhof gescheiterter Pläne ist!
Vooruit kijken, wat gebeurd is is gebeurd en je kan alleen maar het beste maken van wat er komen gaat. Vooral doen wat je leuk vind en laat je niet tegenhouden.
Dit.quote:Op woensdag 13 juni 2012 14:47 schreef Xetran het volgende:
Vooruit kijken, wat gebeurd is is gebeurd en je kan alleen maar het beste maken van wat er komen gaat. Vooral doen wat je leuk vind en laat je niet tegenhouden.
Ja, ik weet het. Ik besef maar al te goed dat het leven kort is.. Toch houdt er mij iets tegen. Ochja twordt wel eens beterquote:
Vooruit kijken, wat gebeurd is is gebeurd en je kan alleen maar het beste maken van wat er komen gaat. Vooral doen wat je leuk vind en laat je niet tegenhouden.
..
Het si niet iets wat je overkomt maar iets wat je doet.quote:Op woensdag 13 juni 2012 14:49 schreef Gaelle het volgende:
[..] Toch houdt er mij iets tegen. Ochja twordt wel eens beter
Je hebt daar een rol in
Uhu, I know.. het probleem is dat ik nu iets moet gaan kiezen wat ik moet doen van studies, maar ik heb geen idee wat ik moet doen. Zo een fase waar iedereen wel eens inkomt. en ik wil geen foute keuzes maken...quote:
[..]
Het si niet iets wat je overkomt maar iets wat je doet.
Je hebt daar een rol in
..
Je kan en moet er goed over nadenken maar verkeerd kiezen...quote:
[..]
Uhu, I know.. het probleem is dat ik nu iets moet gaan kiezen wat ik moet doen van studies, maar ik heb geen idee wat ik moet doen. Zo een fase waar iedereen wel eens inkomt. en ik wil geen foute keuzes maken...
Je doet als je je best hebt gedaan het beste wat je op dat moment dacht. Gelukkig is het leven niet statisch maar dynamisch en groei en ontwikkel je je.
De waarheid van toen hoeft niet de waarheid te zijn van de toekomst. Daar kom je alleen achter door het te beleven.
Kop op meis!
Het is trouwens wel degelijk een goede "oplossing" om van het familieleven van je vriend mee te snoepen. Zo krijg je in ieder geval een duidelijk voorbeeld van hoe het ook kan. Dat verleden, en dat lege gevoel van nu, daar kan je weinig meer aan veranderen. Verheug je op de dag van morgen, en wees gewoon lief voor jezelf vandaag. Zorg dat je over tien jaar leuks in je rugzak hebt waar je met een goed gevoel opp terug kunt kijken. Het is niet te laat om te beginnen met die wortels te laten groeien.
Het is trouwens wel degelijk een goede "oplossing" om van het familieleven van je vriend mee te snoepen. Zo krijg je in ieder geval een duidelijk voorbeeld van hoe het ook kan. Dat verleden, en dat lege gevoel van nu, daar kan je weinig meer aan veranderen. Verheug je op de dag van morgen, en wees gewoon lief voor jezelf vandaag. Zorg dat je over tien jaar leuks in je rugzak hebt waar je met een goed gevoel opp terug kunt kijken. Het is niet te laat om te beginnen met die wortels te laten groeien.
Ik pak mijn brommer en ik ga.
Thanksquote:Op woensdag 13 juni 2012 14:56 schreef drijfhout het volgende:
Kop op meis!
Het is trouwens wel degelijk een goede "oplossing" om van het familieleven van je vriend mee te snoepen. Zo krijg je in ieder geval een duidelijk voorbeeld van hoe het ook kan. Dat verleden, en dat lege gevoel van nu, daar kan je weinig meer aan veranderen. Verheug je op de dag van morgen, en wees gewoon lief voor jezelf vandaag. Zorg dat je over tien jaar leuks in je rugzak hebt waar je met een goed gevoel opp terug kunt kijken. Het is niet te laat om te beginnen met die wortels te laten groeien.
Ik ga er hard aan werken, ik moet er wel boven komen..
..
Uiteraard, ik weet hoe je je voelt. heb er zelf ook last van. maar meer dan dat kan je niet, en op ten duur zal dat besef vanzelf wel komen. gewoon de dingen doen die je wilt doen en je nooit tegen laten houdenquote:
[..]
Ja, ik weet het. Ik besef maar al te goed dat het leven kort is.. Toch houdt er mij iets tegen. Ochja twordt wel eens beter
Heel begrijpelijk, maar het heden verklooien met leven in het verleden, dat maakt je leven er niet leuker op. Je verleden kan je niet overdoen, je kan wel tijd en energie steken in het zo leuk mogelijk maken van het heden.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Heel herkenbaar. Mijn vader had een alcoholprobleem, moeder was veel weg. Ouders hadden ook veel ruzie. Toen ik 5 was is mijn vader overleden. Hierdoor ben ik ook 'moeder' gaan spelen over mijn zusje, en in die rol blijf ik nu ook nog een beetje te veel zitten. Vorig jaar ontzettend slecht in mijn vel gezeten, tegen het depressieve aan. Maar ik kom er nu langzaam aan weer bovenop . Verder zit ik nu ook bij de psycholoog om te leren om meer over mijn verdriet te praten, in plaats van het ergens in een hoekje weg te stoppen.
. Verder zit ik nu ook bij de psycholoog om te leren om meer over mijn verdriet te praten, in plaats van het ergens in een hoekje weg te stoppen.
Hoe vervelend het ook klinkt, ik denk dat dit inderdaad één van de weinige dingen is die je kunt doen. Het verleden kun je niet meer veranderen, het is aan jou om het achter je te laten en verder te gaan met je leven.quote:
Vooruit kijken, wat gebeurd is is gebeurd en je kan alleen maar het beste maken van wat er komen gaat. Vooral doen wat je leuk vind en laat je niet tegenhouden.
Maar helaas is dat veel makkelijker gezegd dan gedaan.quote:
[..]
Hoe vervelend het ook klinkt, ik denk dat dit inderdaad één van de weinige dingen is die je kunt doen. Het verleden kun je niet meer veranderen, het is aan jou om het achter je te laten en verder te gaan met je leven.
Amai, ja héél herkenbaar, ik vind mij ook zo vaak nu nog in die rol zitten. Ik ga sinds vorige week ook bij een psycholoog, want ik krop alles op en praat niet graag over mijn gevoelens, goed voor jou dat het al beter gaat!quote:
Heel herkenbaar. Mijn vader had een alcoholprobleem, moeder was veel weg. Ouders hadden ook veel ruzie. Toen ik 5 was is mijn vader overleden. Hierdoor ben ik ook 'moeder' gaan spelen over mijn zusje, en in die rol blijf ik nu ook nog een beetje te veel zitten. Vorig jaar ontzettend slecht in mijn vel gezeten, tegen het depressieve aan. Maar ik kom er nu langzaam aan weer bovenop
..
Ik weet het, dat probeer ik dagelijks te doen, die achter mij te laten. Maar soms vind die toch kleine gaatjes om zijn weg terug te vinden.. Nja, ik ga nu nog een tijdje naar een psycholoog gaan en er zelf werk van maken door idd leuke dingen te gaan doen..quote:
[..]
Hoe vervelend het ook klinkt, ik denk dat dit inderdaad één van de weinige dingen is die je kunt doen. Het verleden kun je niet meer veranderen, het is aan jou om het achter je te laten en verder te gaan met je leven.
..
Ik herken het ook wel, mijn jeugd is ook niet zo fijn verlopen. Ik ben opgegroeid in kansarmoede en werd ook gepest op school. Ook nadien problemen gehad met relaties; een beetje zoals vrouwen die eens worden geslagen blijvend agressieve partners aantrekken.
Ik ben vrij stil in groep; vroeger ook heel onzeker. Dan val je echt snel ten prooi aan mensen die geen goede bedoelingen hebben.
Nu ben ik niet meer onzeker, want heb geleerd dat het voor niets nodig is. Ik denk dat als je een nare jeugd hebt gehad, je best wel fier mag zijn dat je er toch bent uitgekomen, en dat je niet bent geworden zoals je ouders.
Ook heb ik beslist pas kinderen te nemen als ik me daar volledig klaar voor voel en financieel klaar voor ben; het laatste wat ik wil, is dat mijn kinderen het zelfde lot moeten ondergaan als ik.
Ik denk niet dat TS in het verleden leeft. Het zijn gewoon gevolgen van haar jeugd. Ik heb me er bij neergelegd dat ik mijn leven lang moeilijke momenten zal kennen wegens mijn jeugd.
Zo ging ik niet in een dure galajurk die ik samen met mijn moeder was gaan shoppen, vergezeld van mijn ouders die dan fier op me waren.
Ik flanste zelf wat in elkaar van oude wijnrood fluwelen gordijnen van de vlooien markt en een paar sjaaltjes van bij Zeeman. Ik stond daar dan wat alleen te trampelen op de proclamatie.
Wel een paar profs die mijn jurk geslaagd vonden, maar zo'n momenten zijn al bij al wel dubieus.
Ik heb een lange weg afgelegd om mezelf te leren kennen, en te aanvaarden. Ik ben nu bewust van wat ik wel te bieden heb. Nu probeer ik er aan te werken anderen te overtuigen.
Door mijn eerder gesloten aard weten mensen vaak niet wat ik in mijn mars heb. Die gesloten aard is een gevolg van mijn jeugd en bekeek ik lang als iets negatief, nu zie ik het eerder als voorzichtigheid en beredeneerdheid niet zomaar alles te delen.
Ik heb ook een heel zelfstandig persoon. Ik heb nooit hulp gekregen, dus heb ik het achteraf ook nooit gevraagd. Andere mensen kunnen vaak terugvallen op vrienden en familie in moeilijke momenten. Ik kon dat niet, dus zal ik niet snel anderen "vervelen" met mijn ellende en leed delen.
Het (jammere)gevolg daarvan is natuurlijk dat mensen ook geslotener tegen mij zijn en relaties zakelijk houden. Te meer omdat in de Westerse maatschappij eerder een extravert karakter promoot. Iemand introvert wordt vaak onterecht als asociaal gezien.
Ik ben vrij stil in groep; vroeger ook heel onzeker. Dan val je echt snel ten prooi aan mensen die geen goede bedoelingen hebben.
Nu ben ik niet meer onzeker, want heb geleerd dat het voor niets nodig is. Ik denk dat als je een nare jeugd hebt gehad, je best wel fier mag zijn dat je er toch bent uitgekomen, en dat je niet bent geworden zoals je ouders.
Ook heb ik beslist pas kinderen te nemen als ik me daar volledig klaar voor voel en financieel klaar voor ben; het laatste wat ik wil, is dat mijn kinderen het zelfde lot moeten ondergaan als ik.
Ik denk niet dat TS in het verleden leeft. Het zijn gewoon gevolgen van haar jeugd. Ik heb me er bij neergelegd dat ik mijn leven lang moeilijke momenten zal kennen wegens mijn jeugd.
Zo ging ik niet in een dure galajurk die ik samen met mijn moeder was gaan shoppen, vergezeld van mijn ouders die dan fier op me waren.
Ik flanste zelf wat in elkaar van oude wijnrood fluwelen gordijnen van de vlooien markt en een paar sjaaltjes van bij Zeeman. Ik stond daar dan wat alleen te trampelen op de proclamatie.
Wel een paar profs die mijn jurk geslaagd vonden, maar zo'n momenten zijn al bij al wel dubieus.
Ik heb een lange weg afgelegd om mezelf te leren kennen, en te aanvaarden. Ik ben nu bewust van wat ik wel te bieden heb. Nu probeer ik er aan te werken anderen te overtuigen.
Door mijn eerder gesloten aard weten mensen vaak niet wat ik in mijn mars heb. Die gesloten aard is een gevolg van mijn jeugd en bekeek ik lang als iets negatief, nu zie ik het eerder als voorzichtigheid en beredeneerdheid niet zomaar alles te delen.
Ik heb ook een heel zelfstandig persoon. Ik heb nooit hulp gekregen, dus heb ik het achteraf ook nooit gevraagd. Andere mensen kunnen vaak terugvallen op vrienden en familie in moeilijke momenten. Ik kon dat niet, dus zal ik niet snel anderen "vervelen" met mijn ellende en leed delen.
Het (jammere)gevolg daarvan is natuurlijk dat mensen ook geslotener tegen mij zijn en relaties zakelijk houden. Te meer omdat in de Westerse maatschappij eerder een extravert karakter promoot. Iemand introvert wordt vaak onterecht als asociaal gezien.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Jah, het zijn idd eerder gevolgen ervan en ik ben nog aan het leren om die naast mij te leggen en die te aanvaarden, tzal een moeilijke weg worden maar ik ben bereid om die te bewandelen.quote:
Ik herken het ook wel, mijn jeugd is ook niet zo fijn verlopen. Ik ben opgegroeid in kansarmoede en werd ook gepest op school. Ook nadien problemen gehad met relaties; een beetje zoals vrouwen die eens worden geslagen blijvend agressieve partners aantrekken.
Ik ben vrij stil in groep; vroeger ook heel onzeker. Dan val je echt snel ten prooi aan mensen die geen goede bedoelingen hebben.
Nu ben ik niet meer onzeker, want heb geleerd dat het voor niets nodig is. Ik denk dat als je een nare jeugd hebt gehad, je best wel fier mag zijn dat je er toch bent uitgekomen, en dat je niet bent geworden zoals je ouders.
Ook heb ik beslist pas kinderen te nemen als ik me daar volledig klaar voor voel en financieel klaar voor ben; het laatste wat ik wil, is dat mijn kinderen het zelfde lot moeten ondergaan als ik.
Ik denk niet dat TS in het verleden leeft. Het zijn gewoon gevolgen van haar jeugd. Ik heb me er bij neergelegd dat ik mijn leven lang moeilijke momenten zal kennen wegens mijn jeugd.
Zo ging ik niet in een dure galajurk die ik samen met mijn moeder was gaan shoppen, vergezeld van mijn ouders die dan fier op me waren.
Ik flanste zelf wat in elkaar van oude wijnrood fluwelen gordijnen van de vlooien markt en een paar sjaaltjes van bij Zeeman. Ik stond daar dan wat alleen te trampelen op de proclamatie.
Wel een paar profs die mijn jurk geslaagd vonden, maar zo'n momenten zijn al bij al wel dubieus.
Ik heb een lange weg afgelegd om mezelf te leren kennen, en te aanvaarden. Ik ben nu bewust van wat ik wel te bieden heb. Nu probeer ik er aan te werken anderen te overtuigen.
Door mijn eerder gesloten aard weten mensen vaak niet wat ik in mijn mars heb. Die gesloten aard is een gevolg van mijn jeugd en bekeek ik lang als iets negatief, nu zie ik het eerder als voorzichtigheid en beredeneerdheid niet zomaar alles te delen.
Ik heb ook een heel zelfstandig persoon. Ik heb nooit hulp gekregen, dus heb ik het achteraf ook nooit gevraagd. Andere mensen kunnen vaak terugvallen op vrienden en familie in moeilijke momenten. Ik kon dat niet, dus zal ik niet snel anderen "vervelen" met mijn ellende en leed delen.
Het (jammere)gevolg daarvan is natuurlijk dat mensen ook geslotener tegen mij zijn en relaties zakelijk houden. Te meer omdat in de Westerse maatschappij eerder een extravert karakter promoot. Iemand introvert wordt vaak onterecht als asociaal gezien.
Wat je zegt van zelfstandigheid daar kan ik mij ook volledig in vinden, ik kan op mijn eentje al een volledig huishouden runnen als dat zou moeten, en heb ook amper andere mensen nodig. Soms is dat idd omdat ik ook zo gesloten ben en niet snel mensen binnen laat, ik heb het moeilijk om mensen te vertrouwen.
Goed voor jou dat je er zo sterk bent uitgekomen!
..
En je begon op je twaalfde een moederrol te spelen. Er is iets dat nog erger is dan 9 jaar ongelukkig zijn en dat is 9 jaar en een dag ongelukkig zijn. Je wilt toch niet dat je over een aantal jaren weer iets moet posten over dit probleem. Je bent nog jong en je kunt alles nog rechtzetten, als je het heden maar leuk maakt. Zoek een goede psychiater waarmee je je jeugd kunt verwerken en waarmee je aan je zelfvertrouwen en sociale vaardigheden kunt werken. Leer dat je sommige dingen (verdriet/schaamte whatever) gewoon los moet laten en dat je bent wie je NU bent en niet wie je in het verleden bent geweest en dat je hebt wat je NU hebt en niet wat je in het verleden hebt gehad. En wie weet sticht je ooit wel een heel leuk gezin met je vriend. Op je 21ste hoor je op het hoogtepunt van je jeugd te zitten en kun je veel lol beleven aan uitgaan met je vrienden of met je vriend. Je zult er alleen maar spijt van krijgen als je op je dertigste inziet dat je dat hoogtepunt (dat je tussen je 18e en je 25ste meestal hoort te beleven) niet hebt beleefd.quote:
Het knaagbeest heeft gesproken.
Ik weet het, ik weet het.. Nu pas ben ik ook echt geconfronteerd met de sporen die het heeft nagelaten, en ben er nu mee bezig om ze achter mij te laten, ik ga sinds vorige week bij een psycholoog. Dat zal mij zeker ook wel helpen. Ik ga gitaarles nemen, beginnen fitnessen, het moet wel goed komenquote:
[..]
En je begon op je twaalfde een moederrol te spelen. Er is iets dat nog erger is dan 9 jaar ongelukkig zijn en dat is 9 jaar en een dag ongelukkig zijn. Je wilt toch niet dat je over een aantal jaren weer iets moet posten over dit probleem. Je bent nog jong en je kunt alles nog rechtzetten, als je het heden maar leuk maakt. Zoek een goede psychiater waarmee je je jeugd kunt verwerken en waarmee je aan je zelfvertrouwen en sociale vaardigheden kunt werken. Leer dat je sommige dingen (verdriet/schaamte whatever) gewoon los moet laten en dat je bent wie je NU bent en niet wie je in het verleden bent geweest en dat je hebt wat je NU hebt en niet wat je in het verleden hebt gehad. En wie weet sticht je ooit wel een heel leuk gezin met je vriend. Op je 21ste hoor je op het hoogtepunt van je jeugd te zitten en kun je veel lol beleven aan uitgaan met je vrienden of met je vriend. Je zult er alleen maar spijt van krijgen als je op je dertigste inziet dat je dat hoogtepunt (dat je tussen je 18e en je 25ste meestal hoort te beleven) niet hebt beleefd.
Het knaagbeest heeft gesproken.
Maar ik voel me vaak zo leeg, dat ik niets wil doen. Wat mij het meest ongelukkig maakt is mijn verstoorde relatie met eten, ik heb een gezond bmi, maar ik eet echt heel slecht waar ik mij nog slechter door voel, en elke keer herval ik weer, daar moet ik iets op vinden.
..
|
|
