Foto-/reisverslag (roadtrip) Puerto Madryn, walvissen en agility

Voor mijn eigen reisorganisatie heb ik uiteraard heel Argentinië al diverse keren verkend. Mijn Argentijnse vrouw echter is nog lang niet overal geweest. Dit keer hadden we een mooi excuus om naar Puerto Madryn te gaan, waar het walvisseizoen gelukkig net begonnen was. Onze gezamelijke hobby (ok, iets meer hobby van mijn vrouw) is agility, met onze 2 honden. Een hindernisbaan met de hond dus. En laat nou afgelopen weekend een "kampioenschap" agility in Puerto Madryn worden gehouden?

Dat kwam dus mooi uit, donderdag een stukje rijden (960km), vrijdag walvissen kijken in Puerto Pirámides, zaterdag training, zondag wedstrijddag, maandag terugrijden. Hieronder een kort fotoverslag (klik op de foto voor een grote versie) van deze roadtrip dwars door Patagonië. De route kan je hier terugvinden.

DONDERDAG
Vroeg uit de veren, om uiteindelijk om 7 uur volgens schema in de auto te zitten, op naar El Bolson voor de eerste ontbijt/koffie/hondenuitlaatstop. Probleempje waar we niet op voorbereid waren: het was KOUD! En dat was ook duidelijk te merken onderweg, dus de gemiddelde snelheid van 80km hebben we de eerste uren zeker niet gehaald:


Maar na een paar uurtjes rijden, een gemiste afslag nabij Cholila (vertrouw NOOIT op borden langs de weg) en ettelijke NL/Arg-vloeken later werd het weer in ieder geval iets beter:


Nog een paar uur verder en we zaten op RN25, tussen Esquél en Trelew. Een bijzonder rustige weg (op de terugweg hebben we tegenliggers geturfd, in totaal 24 in een kleine 500km). Halverwege kom je in een mooi gebied, wat toch wel een paradijsje moet zijn voor geologen:


We hadden het prima naar ons zin met zijn viertjes:


En het deed ons een beetje aan Talampaya denken, maar dan in het klein:


Zoals gezegd was het onderweg bijzonder rustig met ander verkeer (doodstil dus eigenlijk), daarom waren we erg blij met onze eigen schaduw die ons tijdens de zonsondergang af en toe in gezelschap hield:


Na Trelew (waar ze aan de weg aan het werken waren, dat maakte de navigatie er niet bepaald beter op) zaten we op RN3. Vooral het stuk tussen Trelew en Puerto Madryn is erg slecht, met een spoorvorming waar de NS jaloers op zou worden. We waren dan ook blij dat we bij Puerto Madryn eraf konden. Een paar bochten en daar flikkerden ons de lampjes van de stad tegemoet. Maar zie dat maar eens op de foto te krijgen vanuit een rijdende auto:


In Puerto Madryn wees het zich gelukkig redelijk vanzelf en ik ken de stad aardig omdat ik er al een aantal keer ben geweest. We hadden een apartementje aangeboden gekregen van mijn fantastische contactpersoon die voor mij alle transfers en excursies daar regelt, dus we waren moe maar zeer voldaan.

VRIJDAG
Aangezien mijn vrouw nog nooit walvissen "in het echie" had gezien, wilden we vandaag naar Puerto Pirámides om een boottocht te maken in de Golfo Nuevo, op zoek naar de walvissen die er gelukkig al waren (we waren erg vroeg in het seizoen). Mijn contactpersoon had de excursie al geregeld, met vertrek van de boot om 10:00. Oeps, alweer vroeg op dus!

Geen probleem, gezellig met de hondjes weer in de auto, op naar het schiereiland. Bij de park-entree gevraagd of het geen probleem was dat we met honden waren en dat was ok, mits we ze alleen in Pirámides uit de auto zouden laten. Prima, we wilden toch niet de hele Península bezoeken in ons oude Fiestaatje (want onverharde wegen) dus we betaalden de entree en gingen naar Pirámides. Daar aangekomen werd ons door het excursiebureautje verteld dat er teveel deining stond en de boottocht voor de ochtend gecanceld was. Hm, dat was jammer! Maar, waarschijnlijk zou het ´s middags wel gaan lukken, dus we moesten ons tot 15:00 zien te vermaken. Geen probleem, eerst met de hondjes door Pirámides wandelen (wát veel honden, en bijna de helft was familie van elkaar, nog nooit zoveel golden retrievers en labradors gezien). En natuurlijk nog even een foto gemaakt bij het uitzichtpunt van ons, maar vooral ook van het trouwe autootje:


Toen besloten we om het strand te bezoeken wat de dame van de bootexcursie ons had aangeraden. Toch wat ripio (onverharde weg), maar gelukkig niet teveel. Echter, de weg was halverwege afgezet en we zagen ook wel waarom: een "lagune" waar de weg zou moeten zijn, dat ging niet lukken zonder 4x4. Dan maar naar het bezoekerscentrum, waar ze interessante informatie hebben over het schiereiland. Opeens waren de honden wel heel erg alert en gefocust:


Zo kijken ze alleen maar als er écht wat interessants te zien is (vooral interessant voor hun, waar ze flink tegen kunnen blaffen bijvoorbeeld) en dat was ook het geval: overstekend wild op de weg:


Na de guanaco´s netjes voorrang verleend te hebben (je wil ze toch echt niet van je grill hoeven afpellen) kwamen we bij het bezoekerscentrum. Ik was er al vaker geweest en vertelde dat ze er een skelet van een walvis hadden. Daar moest mijn vrouw natuurlijk mee op de foto. En toen zag ik opeens waar films als Men in Black hun inspiratie voor Aliens vandaan hebben gehaald:


Na hier rondgekeken te hebben zetten we weer koers terug naar Pirámides. Tijd voor een hapje eten aan het water. Helaas konden we geen walvissen spotten in de baai, dus veel goede hoop had ik eerlijk gezegd niet. Je moet toch altijd een beetje geluk hebben zo vroeg in het seizoen (officieel beginnen ze pas half juni). Maar, om 15:00 was het dan toch zo ver, we mochten aan boord! De grote open motorboot TiburonII kon 54 personen herbergen, maar we waren maar met een man of 10! Lekker veel ruimte dus. De boten hier worden met een tractor een eind het water in gereden, waarna ze vanzelf van de trailer afvaren. Zo kan je dus zonder een kunstmatige pier en zonder natte voeten aan boord:


En het gezicht van mijn vrouw sprak boekdelen toen de gids vertelde dat we sowieso walvissen gingen zien:


En na een stukje varen en goed speurwerk van de gids en kapitein was het moment daar: de eerste walvis diende zich aan:


Nu heb ik deze bootexcursie al vaker gedaan en hoopte toch dat het nog wat spectaculairder zou worden, ook al blijven het natuurlijk dieren in het wild die zich niet laten sturen. Maar jawel, na een paar keer een stukje boven water te zijn gekomen wilde mevrouw de walvis wel even persoonlijk kennis komen maken:


En voor de show wilde diezelfde walvis ook wel even onder de boot doorzwemmen. Het geeft me toch iedere keer weer een ietwat angstig gevoel of de walvis wel doorheeft dat hij/zij beter niet naar boven kan komen als daar een boot vaart! Maar ook deze keer is het goed afgelopen:


Wat mij nog steeds niet goed is gelukt, is het ´moneyshot´ van de walvisstaart. Ik heb er eentje, maar die is wazig en met een slechte camera gemaakt dus die telt niet. Ik hoopte deze boottrip een betere versie te kunnen schieten, maar helaas had ik alleen een simpel Nikkon cameraatje van mijn vrouw meegenomen deze trip, zonder fatsoenlijke zoom of scherpstelmogelijkheden. Dit zou hem dus niet worden:


Na 2 uurtjes varen en uiteindelijk toch ook wel koukleumen was het tijd voor de terugtocht en werden we het strand weer opgereden, uiteraard onder de bezielende leiding van opa Retriever:


ZATERDAG
De zaterdag stond in het teken van de sport, waar we uiteindelijk voor waren gekomen. Allereerst een kennismaking met de "elementen" van de Agility-club in Puerto Madryn en daarna een korte trainingsessie. Hier hebben we verder geen interessante foto´s van gemaakt, dus snel over naar de wedstrijddag:

ZONDAG
Onze honden Bella en Pincho zijn uiteraard schatten, maar ze hebben zo ook hun eigenaardigheden. Bella is letterlijk onvermoeibaar. En dat wil ze dan ook graag laten horen, door als een schorre zeeleeuw kenbaar te maken dat het tijd is om weer (verder) te wandelen. Even stilstaan is er dus niet bij. Daarom laten we bij voorkeur de honden in de auto (als het niet warm is natuurlijk!) en maakten vooraf een flinke strandwandeling. Maar daarvoor moest wel eerst even geposeerd worden op het strand:


Daarna was het tijd voor de PowerWalk á la Cesar Millan langs het strand. Dus netjes aangelijnd, met een duidelijke packleader:


Maar daarna is het dan toch tijd voor ravotten. En het magische woord "vogeltjes!" werkte als vanouds, als een speer vloog Bella op de meeuwen af die op een afstandje op het strand zaten. Het is overigens puur een spel, ze zal er niet eentje uit de lucht plukken:


Na het rennen liepen we terug richting auto en keken af en toe even naar de zee of we toevallig walvissen zagen. En verdomd, we hadden een prachtdag! Er waren enorm veel walvissen in de zee voor Puerto Madryn, die het ook geen probleem vonden om een showtje weg te geven. Wederom gevloek van mijn kant dus dat ik geen fatsoenlijke camera bij me had:


En nog maar eentje (klik vooral op de foto voor de grote versie):


Toen was het tijd voor het wedstrijd-element: agility! Het was de eerste keer voor de club in Puerto Madryn en voor Bella en Pincho de eerste keer in Grado1, een niveau hoger dan waar we normaal in meedoen. Erg succesvol was het niet helaas, geen prijzen dit keer in de wacht kunnen slepen. Ook geen foto´s overigens van onze honden, want als mijn vrouw met Bella de "piste" rent, moeten Pincho en ik ons verstoppen en andersom. Zo niet, dan is het onmogelijk om een goede piste te lopen want dan zijn de honden steeds op zoek naar het andere baasje! Daarom andere deelnemers gekiekt, zoals onze clubgenoot Azul met haar nog jonge Hurracan (wervelwind):


En als je denkt dat alleen Border Collies meedoen aan deze hindernisbanen, dan heb je het mis. Ook Uva (Spaans voor druif, leuke naam voor deze Bordeaux Dog) vind het geen enkel probleem om even over de pasarela te lopen of over hindernissen te springen:


Nadat Bella en Pincho klaar waren met hun races maakten we nog een wandelingetje over het strand en kwam ik nog tot deze leuke walvisfoto´s, waarbij je goed kan zien hoe dicht de walvissen bij het strand van Puerto Madryn komen:


En tot slot wuifde hij nog even tot ziens:


Van de rit terug naar Bariloche hebben we geen foto´s meer gemaakt. Wel flink doorgereden, waardoor we lekker op tijd thuis waren. Een bijzonder leuke roadtrip al met al, waarbij de honden en walvissen centraal stonden.