quote:

Amy Macdonald is terug met een nieuw album en ze lost ieders verwachtingen wederom in. Echter, wat ooit haar grootste aantrekkingskracht was, begint op Life In A Beautiful Light een beetje tegen te staan.

In 2007 was ze er ineens met haar debuutalbum This Is The Life, hoewel het succes in Nederland niet plotsklaps daar was. Maar toen het titelnummer eindelijk bovenaan de hitlijsten prijkte, leek het er dan ook op dat iedereen was gevallen voor de charmes van deze Schotse zangeres, die nog een reeks feilloze pophits voorbracht.

Haar markante en uit duizenden herkenbare stemgeluid en radiovriendelijke folkpop bleven behouden op opvolger A Curious Thing, al ging Macdonald wel tekstueel meer de diepte in. Hoewel stilistisch geen wereld van verschil, was er wel een hele duidelijke groei merkbaar. Die groei komt op dit derde album tot een halt.

Nog altijd is Amy Macdonald in staat hele aanstekelijke en prettig in het gehoor liggende popliedjes te componeren, zoals 4th Of July, Slow It Down, The Days Of Being Young And Free en The Furthest Star duidelijk etaleren, met als kanttekening dat deze liedjes directe voortzettingen zijn van de hits op haar eerste twee platen.

Verfraaien

Ook dat is geen bezwaar, want dat is nu eenmaal haar stijl. De variatie is echter ver te zoeken, hoewel producer en arrangeur Pete Wilkinson het geheel leuk probeert aan te kleden. Regelmatig lukt het Wilkinson om de wat gemakzuchtige liedjes van Macdonald auditief te verfraaien (Human Spirit, The Green And The Blue).

Gemakzuchtig in muzikaal opzicht overigens, want Macdonald wijkt amper af van haar standaard akkoordenschema’s. Tekstueel ploetert ze moeizaam door de plaat heen. Haar poëtisch bedoelde metaforen zijn nogal knullig en haar idioom (kleuren, hemellichamen, afgezaagde tegenstellingen) is erg beperkt en repetitief.

Levenslustig

Pogingen om haar wereldvisies kenbaar te maken (Across The Nile is bijvoorbeeld geschreven over de Arabische Lente) verzanden in politiek correct geneuzel, zonder nieuwe inzichten of inspirerende verhaaltjes. In andere liedjes toont de pas 24-jarige zangeres een wat eigenaardig gevoel van melancholie, waar ze ooit zo levenslustig klonk.

Macdonald laat zich daarentegen emotioneel compleet gaan op het gevoelige Left That Body Long Ago. Wat alleen vreselijke jammer is, is dat haar stem zich niet leent voor de vocale acrobatiek die ze hier in gedachten heeft, met als gevolg dat ze een paar keer gierend uit de bocht vliegt. Die ooit zo opmerkelijke stem, bezorgt nu kromme tenen.

quote:

Op zaterdag 9 juni 2012 22:47 schreef BobbyB het volgende:
Ik ben zeer goed te spreken over het nieuwe album, beter dan album 2 om eerlijk te zijn. Hopelijk ook weer een concertje in Nederland.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 09:24 schreef belsen het volgende:
Toch geen slecht album eigenlijk...

_{Verkeerd geanticipeerd...}

quote:

Cause the stars in my eyes
Well they twinkle when I see your face
And the butterflies keep flying
Flying all over the place
And the dark and grey, well it fits with the black and white
And all I see is life, life in a beautiful light

quote:

Op zondag 10 juni 2012 09:53 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik ga hem straks kopen, denk ik. Er is ook een Deluxe editie van het album, maar de enige extra's zijn akoestische versies van een aantal nummers. Het verschil tussen de normale en akoestische versies vind ik echter minimaal, dus ik koop denk ik de normale versie wel .

quote:

Op zondag 10 juni 2012 10:54 schreef dwerg het volgende:
Ik heb nog geen mening over de nieuwe cd, want niet gehoord. Ik moet wel even zeggen dat ik haar met dijen leuker vond, maar dan ga ik even alleen af op de plaatjes.